"Αποτελεί βλασφημίαν, ασυγχώρητον βλασφημίαν εναντίον του Χριστού και του Αγίου Πνεύματος, το να κάμωμεν την Εκκλησίαν ένα εθνικόν ίδρυμα [...]. Ο σκοπός της είναι υπερεθνικός, οικουμενικός, πανανθρώπινος: να ενώση εν τω Χριστώ όλους τους ανθρώπους, όλους άνευ εξαιρέσεως εθνικότητος ή φυλής ή κοινωνικού στρώματος. "Ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην[...]"."Είναι πλέον καιρός, είναι η δωδεκάτη ώρα, να παύσουν οι εκκλησιαστικοί μας αντιπρόσωποι να είναι αποκλειστικά δούλοι του εθνικισμού, και να γίνουν αρχιερείς και ιερείς της Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Η από τον Χριστόν δοσμένη και από τους αγίους Πατέρας πραγματοποιημένη αποστολή της Εκκλησίας είναι: να φυτεύεται και να καλλιεργείται μέσα εις την ψυχήν του λαού μας η αίσθησις και η επίγνωσις ότι κάθε μέλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι πρόσωπον καθολικόν, πρόσωπον αιώνιον και θεανθρώπινον, ότι είναι του Χριστού και δια τούτο αδελφός όλων των ανθρώπων και διάκονος όλων των ανθρώπων και των κτισμάτων. Αυτός είναι ο από Χριστού δεδομένος σκοπός της Εκκλησίας. Kάθε άλλος σκοπός δεν είναι από τον Χριστόν αλλ' από τον αντίχριστον".
Αρχιμ. Ιουστίνου Πόποβιτς, Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.
Το παραπάνω απόσπασμα του νεοφανούς Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, μας θύμισε ο αρχισυντάκτης του θεολογικού περιοδικού ΣΥΝΑΞΗ Θανάσης Παπαθανασίου, καθώς το παραθέτει στο προλογικό σημείωμά του στο νέο τεύχος του περιοδικού (τεύχος 125, Ιανουάριος - Μάρτιος 2013), το οποίο έχει ως θέμα: Χριστιανοί και Ναζισμός.
Τα περιεχόμενα του τεύχους λίαν ενδιαφέροντα, τα επί μέρους θέματα που πραγματεύονται δόκιμοι συγγραφείς (Χάινριχ Χόλτσε, Θανάσης Παπαθανασίου, Θάνος Λίποβατς, Δημήτριος Μόσχος, Βασίλης Αργυριάδης κ.α.) εντελώς σύγχρονα. Ας ελπίσουμε να αποτελέσουν το εφαλτήριο για γόνιμη σκέψη και ουσιαστικό διάλογο.
Αρχιμ. Ιουστίνου Πόποβιτς, Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.
Το παραπάνω απόσπασμα του νεοφανούς Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, μας θύμισε ο αρχισυντάκτης του θεολογικού περιοδικού ΣΥΝΑΞΗ Θανάσης Παπαθανασίου, καθώς το παραθέτει στο προλογικό σημείωμά του στο νέο τεύχος του περιοδικού (τεύχος 125, Ιανουάριος - Μάρτιος 2013), το οποίο έχει ως θέμα: Χριστιανοί και Ναζισμός.
Τα περιεχόμενα του τεύχους λίαν ενδιαφέροντα, τα επί μέρους θέματα που πραγματεύονται δόκιμοι συγγραφείς (Χάινριχ Χόλτσε, Θανάσης Παπαθανασίου, Θάνος Λίποβατς, Δημήτριος Μόσχος, Βασίλης Αργυριάδης κ.α.) εντελώς σύγχρονα. Ας ελπίσουμε να αποτελέσουν το εφαλτήριο για γόνιμη σκέψη και ουσιαστικό διάλογο.
12 σχόλια:
Επιτέλους και κάτι ωφέλιμο στην Ιδιωτική Οδό. Ελπίζω να μας θυμίζετε πιο συχνά τα αγιοπατερικά λόγια του μεγάλου αγίου Ιουστίνου
Το κείμενο αυτό του Αγίου Ιουστίνου είναι εξαιρετικό.
Πρέπει όμως να σημειώσουμε ότι εγράφη το 1923, και αναφέρεται στους εθνικισμούς που είχαν φανεί στα Βαλκάνια και γενικώτερα στο χώρο της Ορθοδοξίας, μερικές δεκαετίες πριν.
Προφανώς, δεν μπορεί να έχει σαν αφορμή τον Ναζισμό, την Χρυσή Αυγή, τον Κομμουνισμό, κλπ.
‘’Ο ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΜΟΣ ΑΚΥΡΩΝΕΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΘΕΟ’’
Πρέπει να γίνει αποδεκτό από την πρώτη στιγμή ότι ο εθνοφυλετισμός είναι η χειρότερη μορφή αίρεσης, γιατί καταργεί τον ίδιο τον Θεάνθρωπο Χριστό, αφού μοναδικός σκοπός της Σάρκωσής Του είναι η σωτηρία ολόκληρης της ανθρωπότητας και όχι μονάχα ορισμένων εθνών ‘’εκλεκτών’’.
Αυτό να το κατανοήσουμε πολύ καλά, γιατί το επόμενο χρονικό διάστημα υπάρχει ενδεχόμενο, λόγω της παρατεταμένης κρίσης, να βιώσουμε ακραίες μορφές πολιτικο -κοινωνικού και θρησκευτικού εθνοφυλετισμού, με άμεσο κίνδυνο να οδηγηθεί το ανθρώπινο γένος σε μία ανείπωτη τραγωδία, όπως εκείνη των δύο παγκοσμίων πολέμων.
Έχουμε φτάσει σε οριακές καταστάσεις που ίσως να σηματοδοτούν την έναρξη μεγάλων οδυνών, ικανών να μας αποπροσανατολίσουν και να μας αποσυναρμολογήσουν πνευματικά, με ανεπανόρθωτες βλάβες για τις σωτηριολογικές μας στοχεύσεις.
Δεν μπορεί η Ορθόδοξη Εκκλησία να περιορίζει τους ορίζοντές της μέσα σε πλαίσια καθαρά ενδοκοσμικά και φυλετικά και να αγνοεί την πρωταρχική της αποστολή, που είναι ο πνευματικός επαναπατρισμός όλων των ανθρώπων.
Βέβαια, για να συμβεί αυτό χρειάζεται ακόμη να γίνει μεγάλος και έντονος αγώνας, γιατί οι αγκυλώσεις είναι πολλές και χρόνιες!
Πρέπει,όμως,να γίνει κάποτε η αρχή!
Τις θεολογικές θέσεις του αγίου Γέροντα να τις προσέξουν ιδιαιτέρως οι νοσταλγοί των ολοκληρωτικών ιδεολογιών του θανάτου, που στις μέρες μας δηλητηριάζουν με τρόπο συστηματικό τις ψυχές χιλιάδων συμπατριωτών μας(ακόμη και αγνά παιδιά),οι οποίοι μέσα στην απόγνωση και την αφέλειά τους δε διαισθάνονται το μέγιστο κίνδυνο που ελλοχεύει και που είναι ικανός να μας οδηγήσει στην ολοκληρωτική καταστροφή(εδαφική, βιολογική και πνευματική).
…Και τα λάθη στην ιστορία όταν επαναλαμβάνονται πληρώνονται μοναχά με αίμα!
Από το Διογένη/Ε.Μ.
Η ΧΑΜΕΝΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ (1)
Τὰ γεγονότα τοῦ 2004, σχετικῶς μὲ τὴν Πράξη τοῦ 1928 ἐξ ἀφορμῆς τῶν τότε ἐκλογῶν διὰ τὴν πλήρωση τῶν Μητροπόλεων Θεσσαλονίκης, Ἐλευθερουπόλεως καὶ Κοζάνης, ἔδωσαν στὸ Πατριαρχεῖο τὴ μοναδικὴ εὐκαιρία νὰ λύσει τὰ θέματά του μὲ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος μιὰ καὶ καλή. Δυστυχῶς, ἡ κατάληξη ἦταν ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΙΚΗ. Παλινωδίες, ὑποχωρητικότητα καὶ ἐνδοτισμὸς ἀπὸ μέρους τοῦ Φαναρίου ἔφεραν τὰ γνωστὰ ἀποτελέσματα. Τὰ τότε ἀντικανονικῶς γενόμενα ἀπὸ τὴν Ἑλλαδικὴ Ἱεραρχία ἔγιναν πλήρως καὶ καθολικῶς ἀποδεκτὰ ὑπὸ τοῦ Πατριαρχείου.
Τὰ γεγονότα εἶναι γνωστὰ τοῖς πᾶσι καὶ δὲν ἔχει νόημα νὰ ἐπαναληφθοῦν ἐδῶ λεπτομερῶς. Ὁ ἱστορικὸς τοῦ μέλλοντος θὰ τὰ ἀποτυπώσει διὰ μελανοῦ χρωστῆρος. Θὰ κάνω ὅμως μερικὲς ἐπισημάνσεις γιὰ τὰ ὅσα ἔγιναν τότε∙ γιὰ τὴ χαμένη εὐκαιρία καὶ γιὰ τὰ ὅσα ἀκούγεται ὅτι θὰ συζητήσουν ὁ Πατριάρχης μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν Ἱερώνυμο ποὺ μεταβαίνει στὸ Φανάρι, ὅπως πληροφορούμαστε ἀπὸ τὸν τύπο (ΤΟ ΠΑΡΟΝ, 31.03.13). (Tὸ «καὶ πάσης Ἑλλάδος», τὸ ὁποῖο χρησιμοποιεῖ κιόλας τὸ Φανάρι στὴν ἐπίσημη ἀλληλογραφία του, δὲν στηρίζεται πουθενά. Κανένα ἐπίσημο κείμενο δὲν ἔχει ἀναγάγει τὸν «Μητροπολίτη Ἀθηνῶν» σὲ αὐτὴν τὴν περιωπή).
Ξαναβλέποντας, λοιπόν, τῶρα τὰ γεγονότα ἀπὸ τὴν ἀπόσταση τοῦ χρόνου καὶ μακρυὰ ἵσως ἀπὸ τὴν ἔνταση τῆς ἐπικαιρότητος θὰ ἦταν χρήσιμο, καὶ ἐν ὄψει τοῦ ἐπικειμένου ταξιδιοῦ τοῦ Ἀρχ. Ἱερωνύμου στὴν Κων/πολη, νὰ κατατεθοῦν δημοσίως ὡρισμένες σκέψεις-παρατηρήσεις:
Α. Ἡ κρίση τοῦ 2004 ἔδειξε ὅτι τὸ Πατριαρχεῖο εἶναι ἀνέτοιμο νὰ χειριστεῖ οἱαδήτινα κρίση. Σύρθηκαμε ὅπως πάντα πίσω ἀπὸ τὰ γεγονότα ἐνῷ οἱ ἐξελίξεις μᾶς εἶχαν ἤδη προλάβει. Ἀφοῦ ἔγιναν οἱ ἐκλογὲς στὴν Ἀθήνα τὸ Πατριαρχεῖο ἀναγκάστηκε νὰ συγκαλέσει Σύνοδο στὶς 30.04.04 καὶ νὰ διακόψει τὴν κοινωνία μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Μὲ ὅλη ἐκείνη τὴν ἐπισημότητα κατῆλθαν οἱ ἀρχιερεῖς στὸν Πατριαρχικὸ Ναὸ καὶ μετὰ ὠμοφορίου καὶ ἐπιτραχηλίου ὑπέγραψαν τὴν Πράξη. Καὶ στὶς 04.06.2004 δηλαδὴ σὲ λίγο περισσότερο ἀπὸ ἕνα μῆνα, ὅλα αὐτὰ εἶχαν ξεχαστεῖ...
Ἡ Ἑλλαδικὴ Ἱεραρχία ἐπέβαλε στανικῶς τὰ ὅσα ἀντικανονικῶς ἀπεφάσισε καὶ τὸ Πατριαρχεῖο ἔμεινε νὰ ὀνειροβατεῖ ὅτι ἡ: «Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐν ἀγάπῃ Χριστοῦ καί σταθερῷ πόθῳ ἑνότητος μετά τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας διακηρύσσει τόν σεβασμόν καί τήν τήρησιν τοῦ Πατριαρχικοῦ Τόμου τοῦ 1850 καί ὅλων τῶν διατάξεων τῆς Πατριαρχικῆς καί Συνοδικῆς Πράξεως τοῦ 1928», (ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΤΑΚΤΗΣ Ι. Σ. Ι., 28-05-04).
Η ΧΑΜΕΝΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ (2)
Εἶναι νὰ ἀπορρεῖ κανεὶς πῶς ἀντρίκρυσε ξανὰ στὰ μάτια ὁ Πατριάρχης τοὺς ἀρχιερεῖς τοῦ Θρόνου καὶ τοὺς εἶπε ὅτι ἔπρεπε νὰ ἀποφασίσουν τὴν ἄρση τοῦ ἐπιτιμίου καὶ νὰ ἀναγνωρίσουν τὰ ἀντικανονικῶς γεγονότα ἐνῷ τίποτα δὲν εἶχε διορθωθεῖ. Ὑπὸ τὴν πίεση τῆς δημοσιότητος, τῶν ἑλλήνων πολιτικῶν καὶ ἐκγλωβισμένο τὸ Φανάρι σὲ μιὰ πολιτειοκρατικὴ ἀντίληψη γιὰ τὰ δίκαια τῆς Ἐκκλησίας ὑπαναχώρησε πυγηδὸν καὶ ἀτάκτως. Ἡ λεονταρισμοὶ περὶ τῆς ἄρσεως τῆς Πράξης τοῦ 1928 δὲν εἶχαν καμία βαθύτερη πίστη, ἦταν ἁπλῶς κενὰ λόγια. Ἦταν ἡ μοναδικὴ εὐκαιρὶα νὰ ξεκινήσει ἡ ἐπιστροφὴ τῆς Ἐλλαδικῆς Ἐκκλησίας ὑπὸ τὸ ὠμοφόριο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου... Δυστυχῶς, χάθηκε ἀνεπιστρεπτί!!!
Τελικῶς, παρὰ τὶς ὅποιες διαβεβαιώσεις ἡ Πρᾶξι δὲν τηρεῖται στὸ σύνολό της, ἀφοῦ μεχρι σήμερα οἱ Μητροπολῖτες τῶν Νέων Χωρῶν μνημονεύουν «καὶ τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου» καὶ ὄχι μόνον τοῦ Πατριάρχου ὅπως ρητῶς διακελεύεται ἀπὸ τὸν θ’ ὅρο τῆς Πράξεως. «Συνεπῶς, πᾶσα παράβασις σχέσιν ἔχουσα μὲ τὴν μνημόνευσιν τοῦ μόνου «πρώτου» εἰς τὰς ἐπαρχίας τῶν Νέων Χωρῶν, δηλαδὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, ἢ ἀλλοίωσις τῶν νενομοθετημένων ὑπὸ τῆς Πατριαρχικῆς καὶ Συνοδικῆς Πράξεως τοῦ 1928, ἤθελεν εἶναι ἀντικανονικὴ πρᾶξις, ἀλλὰ καὶ ἀντισυνταγματικὴ καὶ παράνομος ἀπὸ ἀπόψεως ἑλληνικῆς πολιτειακῆς νομοθεσίας», (http://www.ec-patr.org/docdisplay.php?lang=gr&id=290&tla=gr), τάδε ἔφη ὁ Σεβ. Μητροπολίτης τοῦ Οἰκ. Θρόνου, ὁ Τυρολόης καὶ Σερεντίου Παντελεήμων καὶ τὸ ὁποῖο ἀναρτᾶται μετὰ πολλῆς τῆς ἐπισημότητος στὴν ἱστοσελίδα τοῦ Πατριαρχείου. Δηλαδή, τὸ Πατριαρχεῖο μόνο λέει, δέν κάνει∙ μόνο φαίνεται, δέν εἶναι. Ὁ μόνος ὅρος ποὺ θὰ μπροροῦσα νὰ σκεφθῶ γιὰ αὐτὴν τὴν ἀνωμαλία εἶναι «ἐκκλησιολογικὴ παρενδυσία» καὶ νὰ διαπιστώσω μὲ θλίψη πὼς τὸ Πατριαρχεῖο ἀνέχεται τὸν (ἢ ἀρέσκεται στὸν) θεολογικὸ καὶ κανονικὸ ἑρμαφροδιτισμό.
Η ΧΑΜΕΝΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ (3)
Β. Ὅλη αὐτὴ ἡ κρίσι ἔφερε στὴν ἐπιφάνεια τὴν παθογένεια τῆς ἐκκλησιολογικῆς ἀντίληψης τῆς ἑλλαδικῆς Ἱεραρχίας. Ὁ «φαρμακιδισμὸς» περισσότερο ἀκμαῖος ἀπὸ ποτὲ ἔδειξε τὸ πραγματικὸ του πρόσωπο.
i) «τοιοῦτον εἶναι ἰκανὸν νὰ φέρει τὴν Ἑλλάδα, ὅπου-φρικτὸν καὶ μόνον ἐνθυμυθῆναι, πολλῷ δὲ μᾶλλον καὶ ἐξειπεῖν!- ὑπὸ τὴν κυριότητα τοῦ σουλτάνου τῶν Ὀθωμανῶν».
ii) «ὄνειδος καὶ καταισχύνην ἐθνικὴν, καὶ βλάβην τῶν συμφερόντων τῆς φίλης πατρίδος».
iii) «Ἔθνους αὐτονόμου πολιτικῶς ἡ ἐκκλησία δὲν δύναται νὰ ὑπόκηται ὑπὸ ἐκκλησίαν ἄλλην, ὑπὸ ἄλλο ἔθνος τελοῦσαν, ὄχι μόνον διότι τοῦτο εἶναι πάντῃ ἀντιπολιτικὸν, καὶ ὅλως ἀσύμφορον εἰς αὐτό, ἀλλὰ καὶ διότι εἶναι ἐνάντιον τῶν ἀρχῶν τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας».
iv) «ἅμα διεκηρύχθη καὶ ἐπεγνώσθη ἐλεύθερον, αὐτεξούσιον, καὶ αὐτόνομον τὸ ἑλληνικὸ ἔθνος, διεκηρύχθη καὶ ἐπεγνώσθη ἐν ταὐτῷ αὐτοκέφαλος καὶ ἡ Ἐκκλησία αὐτοῦ∙ διότι πολιτεία καὶ ἐκκλησία εἶναι ἕν καὶ τὸ αὐτό... Συνθήκη ἰδιαιτέρα δὲν ἀπαιτεῖται εἰς τὴν ἀπελευθέρωσιν τῆς ἐκκλησίας... οὐδεὶς κανὼν ἢ νόμος διατάσσει ἢ δύναται νὰ διατάξῃ καὶ τὴν συγκαταθέσει ἑτέρου τινὸς ἐκκλησιαστικὴν αὐτῶν ἀπελευθέρωσιν (ἐνν. τῶν Ἑλλήνων)».
Ἂν τὸ γλωσσικὸ ἰδίωμα ἦταν σύγχρονο κανεὶς δὲν θὰ μποροῦσε νὰ καταλάβει ὅτι αὐτὰ δὲν εἶναι λόγια ποὺ βγῆκαν ἀπὸ τὰ χείλη ἀρχιερέων τινῶν τὴν ἐποχὴ τῆς κρίσεως καὶ ποὺ σήμερα ἔχουν τὸ θράσος νὰ μπαινοβγαίνουν στὸ Φανάρι. Καὶ ὅμως εἶναι τὰ λόγια τοῦ Θ. Φαρμακίδου ἀπὸ τὸ περίφημο ἔργο του «Ο ΣΥΝΟΔΙΚΟΣ ΤΟΜΟΣ Ὴ ΠΕΡΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ», (Ἐν Ἀθήναις, Τύποις Ν. Ἀγγελίδου, 1852). Καταλαβαίνετε λοιπόν ὅτι δὲν μιλᾶμε ἁπλῶς γιὰ ἐπιβίωση τῶν ἀπόψεων τοῦ Φαρμακίδου ἀλλὰ γιὰ μετάγγιση τοῦ πνευματικοῦ του DNA.
Η ΧΑΜΕΝΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ (4)
Γ. Φημολογεῖται ὅτι στὴν ἐπικείμενη ἐπίσκεψή του στὸ Φανάρι ὁ Ἀρχ. Ἱερώνυμος θὰ ζητήσει τὴν συγκατάθεση τοῦ Πατριάρχου γιὰ νὰ πληρωθοῦν οἱ ὅποιες κενὲς Μητροπόλεις προκύψουν στὶς Νέες Χῶρες διὰ μεταθέσεως καὶ ὄχι δι’ ἐκλογῆς. Δὲν ὑπάρχει ἀπολύτως, στὴν κυριολεξία ἀπολύτως ΚΑΝΕΝΑΣ λόγος ὁ Πατριάρχης νὰ δώσει «μεταθετὸ» γιὰ καμία Μητρόπολη ὀψέποτε αὐτὴ κενωθεῖ. Καὶ βεβαίως ὁ Κατάλογος θὰ πρέπει νὰ σταλεῖ πρὸς ἔγκρισιν καὶ τὸ Πατριαρχεῖο νὰ διαγράψει ὅσους ἐπιθυμεῖ καὶ ἀσφαλῶς νὰ προτείνει ὑποψηφίους (Ε’ ὅρος τῆς Πράξεως) καὶ νὰ τοὺς στηρίξει, γιατὶ οἱ Ἐπαρχίες τῶν Νέων Χωρῶν εἶναι Ἐπαρχίες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου καὶ ἄν ὁ Πατριάρχης δὲν τὸ πιστεύει ἐμεῖς θὰ τὸ φωνάζουμε ἀκόμα καὶ μέσα ἀπὸ τὸν τάφο!!!
Ποιός ὁ λόγος νὰ ζητηθεῖ μεταθετό;;; Ἡ ἀπάντηση εἶναι πάρα πολὺ ἁπλῆ. Νὰ μεταθέσουμε «τὰ δικά μας παιδιὰ» κάπου καλύτερα, σὲ καλύτερες Ἐπαρχίες. Ἀς μὴν ἀναφέρω ἐδῶ τοὺς ἐπίδοξους μνηστῆρες τῶν κενοθησομένων Μητροπόλεων. Ἀπὸ τὸ παράδειγμα ποὺ θὰ ἀναφέρω θὰ καταλάβετε καὶ τὸ μέγεθος καὶ τὴν ποιότητα τῶν Δεσποτάδων ποὺ τὸ ἐπιθυμοῦν διακαῶς. Πρόκειται ἀκριβῶς γιὰ τὴν κρίση τοῦ 2004 καὶ τὴν πλήρωση τῆς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης. Ὅλη ἡ φασαρία ἔγινε γιὰ νὰ μετατεθεῖ ὁ τότε Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμος στὴν Θεσσαλονίκη!!! Ἔπρεπε ὁπωσδήποτε ὁ «ὀγκόλιθος» αὐτὸς τῆς θεολογίας νὰ γίνει «Παναγιώτατος». Ἡ λέξη «ὀγκόλιθος» δὲν εἶναι τυχαία, βρίσκεται σὲ ἀπόλυτη συνάφεια μὲ τὶς «κοτρῶνες» ποὺ ἐκτοξεύει κάθε φορὰ ποὺ ἀνοίγει τὸ στόμα του πιστεύοντας ὅτι εἶναι λίγο-πολὺ Ἐθνάρχης, Μακεδονομάχος, καὶ Διγενὴς Ἀκρίτας. Τί θλιβερὴ εἰκόνα!
Ὑπάρχουν κληρικοὶ ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ γίνουν σπουδαῖοι Μητροπολῖτες στὶς Νέες Χῶρες. Ἀς τοὺς στηρίξει γιὰ μιὰ φορὰ ἐπιτέλους ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος. Δὲν χρειάζεται ἡ Ἐκκλησία ἄλλους «Ἀνθίμους». Βεβαίως, ἂν δεῖ κανεὶς τὶς περισσότερες περιπτώσεις ἀνθρώπων ποὺ ἐξελέγησαν ἀπὸ τὸ Φανάρι ἐπὶ τῆς Πατριαρχείας Βαρθολομαίου, θὰ ἀπογοητευτεῖ καὶ θὰ σταματήσει νὰ τρέφει τὴν ἐλπίδα ὅτι ὁ Πατριάρχης ξέρει νὰ ἐπιλέγει ἀνθρώπους ποὺ ἀγαποῦν καὶ στηρίζουν τὸ Πατριαρχεῖο καὶ ὄχι τὸν ἑαυτόν τους...
προς υπογράφοντα τα σχόλια "Η ΧΑΜΕΝΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ"
το κείμενο αυτό είναι ιδικό σας? ή ευρίσκεται κάπου δημοσιευμένο?
σε σχέση με τον "Άνθιμο..." δεν γράφετε την πραγματική αιτία υποστηρίξεως της μεταθέσεώς του... ότι δηλαδή έτσι εξόφλησαν απέναντί του το χρέος τους, εκείνοι που με την βοήθεια του Ανθίμου, έσυραν τον Ιερώνυμο "υπόδικο" στις Αρχιεπισκοπικές εκλογές του 1998..... και μην ξεχνάμε, 15 χρόνια πριν, τον "αδελφικό" εναγκαλισμό μπροστά στις κάμερες Χριστοδούλου-Ανθίμου-Ιερωνύμου επάνω από τον ανοικτό, εισέτι, τάφο του Σεραφείμ!
και, τέλος, μην ξεχνάμε τον χαρακτηρισμό του Πατριάρχου Βαρθολομαίου προς τους εκλεγέντας για τις Νέες χώρες το 2004 "οι όπως ποτέ εκλεγέντες"! Ακόμα ενθυμούμαι τον Χατζηνικολάου στο alter-channel να ωρύεται...: προσέξτε, η έκφραση "όπως ποτέ" είναι Φαναριώτικη και συμβολική!!!!
Να υποψιαστώ ότι ο Ανώνυμος της Χαμένης Ευκαιρίας, ενδιαφέρεται για κάποιον Θρόνον των "Νέων Χωρών" ?
Μηπως ο Ποποβιτς σημερα αν ζουσε θα δεχοταν την διαλυση της γιουγκοσλαυιας με βομβαρδισμους με εξασθενημενο ουρανιο ; Μηπως θα δεχοταν η πατριδα του η Σερβια που δεν ειχε ποτε αποικιες ουτε δουλους να εποικιστει με εκατομυρια μουσουλμανους λαθρομεταναστες εξ ανατολων που κανεις δεν ξερει ο καθενας τους απο ποια χωρα ειναι πραγματι , τι ποινικο μητρωο ειχαν στη πατριδα τους και ποιο ειναι το πραγματικο ονοματεπωνυμο τους ; Μηπως ο Ποποβιτς θα δεχοταν η Σερβια να υποταχτει οικονομικα και πολιτικα σε μια μη εκλεγμενη κυβερνηση την Κομισιον που θα απεστελνε σαν αρμοστες μια τροικα και θα αυξανε το ΦΠΑ ακομη και του ψωμιου και θα επεβαλε μια λιτοτητα που με σιγουρα μαθηματικα βηματα σε 15 με 20 χρονια θα στελναν τον σερβικο λαο την πλειοψηφια του τουλαχιστον στην εποχη του λιθου ; Τιποτα απο ολα αυτα δεν θα δεχοταν ο ταυτοχρονα και Αγιος και πατριωτης Ποποβιτς . Και θα καλουσε αι σε αγωνα τους Σερβους . Τον εθνοφυλετισμο με ρατσιστικα κριτηρια στυλ Χρυσης Αυγης καταδικαζε , οχι το ενστικτο εθνικης επιβιωσης . Μην τρελλαθουμε . Α.Μ
ΑΣ ΜΑΘΕΙ Ο ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ ΤΗΣ ΧΑΜΕΝΗΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ ΠΩΣ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΒΡΑΧΥΚΥΚΛΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑΠΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΤΣΑΛΑΚΩΘΕΙ Η ΔΕΞΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΠΟΥ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΕΚΟΤΑΝ ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ. Η ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΕ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ ΜΟΣΧΑΣ, ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΜΕ ΤΟ ΑΖΗΜΙΟΤΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΕΝΑΥΣΜΑ ΣΤΗΝ ΤΟΤΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΝΑ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΑΠΕΙΛΗ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΕΡΗΣΗ ΤΩΝ ΕΙΣΌΔΩΝ ΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΧΩΡΗΘΕΙΣΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΆΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ 1922. ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ ΗΤΑΝ Η ΤΟΤΕ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΚΠΡΌΣΩΠΌΣ ΤΗΣ ΕΝΑ ΧΥΔΑΙΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΟΥ ΕΦΘΑΣΕ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΟΤΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΚΑΙ ΜΕ ΘΡΑΣΥΤΑΤΑ ΑΠΕΙΛΟΥΣΕ ΤΟΥΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΝΑ ΑΡΟΥΝ ΤΗΝ ΑΚΟΙΝΩΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙ ΤΑ ΤΟΥ ΒΙΟΥ ΕΚΑΣΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΒΙΖΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΤΑ ΕΜΑΘΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΕΔΩΣΕ ΤΟΠΟ ΣΤΗΝ ΟΡΓΗ ΚΑΙ ΣΕ ΛΙΓΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΗΛΘΕ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΞ ΟΥΡΑΝΟΥ ΣΤΟΝ ΑΘΗΝΏΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΚΛΗΘΗΚΕ Η ΘΕΟΔΙΚΙΑ ΓΙΑ ΑΜΦΟΤΕΡΟΥΣ.
Δημοσίευση σχολίου