"Η Παναγιά τo πέλαγo κρατούσε στην ποδιά της, τη Σίκινο..."'

"Η Παναγιά τo πέλαγo/κρατούσε στην ποδιά της/τη Σίκινο, την Αμοργό/ και τ' άλλα τα παιδιά της" γράφει ο Ελύτης στα Ρω του Ερωτα.
Και το Σάββατο, στα θυρανοίξια της Παντοχαράς στη Σίκινο, που είχε ο ίδιος τάμα να γενεί, σίγουρα ο ποιητής έβλεπε σαρκωμένο αυτό το στίχο του, καθώς το ξωκκλήσι του της Παναγιάς, έτσι καθώς μετεωρίζεται θαρρείς πάνω απ' το πέλαγο, κρατάει στην "ποδιά" του τη Σίκινο και τ' άλλα τα νησιά.

Η ποιήτρια Ιουλίτα Ηλιοπούλου φρόντισε με αγάπη και ποιητική αισθητική να φτιαχτεί το ξωκκλήσι του ποιητή, και φέτος που γιορτάζονται τα 100 χρόνια από τη γέννησή του να είναι έτοιμο για να παραδοθεί στην Παντοχαρά και στη Σίκινο, γιατί δεν θα είναι "ιδιωτικό", αλλά θα ανήκει στον τόπο και τους κατοίκους του, όπως ξεκαθάρισε η Ιουλίτα Ηλιοπούλου.
Ο άγγελος, σχέδιο του Γιάννη Τσαρούχη (από ξυλόγλυπτο λαϊκής τέχνης), που τοποθετήθηκε πάνω από την είσοδο της εκκλησίας, (κοσμεί και τον τόμο "Ποίηση" του ποιητή) μας παραπέμπει ίσα σ' αυτό που έγραφε ο Ελύτης στα Ανοιχτά Χαρτιά: "Πρέπει να 'χει, φοβούμαι, πεισθεί κανένας προηγουμένως ότι η ψυχική διεργασία που απαιτείται για να συλλάβει έναν άγγελο είναι πολύ πιο επώδυνη και τρομαχτική από την άλλη, που κατορθώνει να εκμαιεύει δαιμόνους και τέρατα, για να μπορέσει να καταλάβει τι θέλω να πω". Ο άγγελος του ποιητή, λοιπόν, "ιδεόγραμμα ζωής".

Ο κόσμος μαζεύτηκε από νωρίς για τα θυρανοίξια το πρωί του Σαββάτου και απολάμβανε μιαν άλλη αίσθηση, που θαρρώ πως δεν ήξερε να προσδιορίσει, αλλά του ήταν ταυτόχρονα οικεία, όπως είναι ένα αιγαιοπελαγίτικο εκκλησάκι, και ξένη, σαν την ποίηση του Ελύτη, που πρέπει "ψυχαίς καθαραίς", να προσεγγίσεις για να μυηθείς.

Ο αυθεντικός μάστορας Μιχάλης Κιμουλιάτης (φωτό) με τον γιό του έχτισαν το ναϊσκο με μεράκι και πιστότητα στην τοπική παράδοση.

Προσήλθαν για να τιμήσουν τον ποιητή κάποιοι εκλεκτοί φίλοι της Ιουλίτας Ηλιοπούλου και του ποιητή, όπως οι εκδότες του (Ίκαρος και Ύψιλον), μεταφραστές του και βέβαια αυτοί που τον τραγουδούν χρόνια τώρα: ο συνθέτης Γιώργος Κουρουπός και ο βαρύτονος Σπύρος Σακκάς (φωτό).

Τα Θυρανοίξια τέλεσε ο ιερέας της Παντάνασσας Σικίνου π. Θεόδωρος Αρσενικός, καλλιφωνότατος, δεινός βιολιστής και έμπειρος μελισσοκόμος. Μαζί του και ο ιερέας, πατέρας του πολιτικού μηχανικού Λάμπρου Κωστάκη, που είχε την επίβλεψη των εργασιών του ναού.
Παρών και ο ευγενέστατος Δήμαρχος Σικίνου Ιωάννης Συρίγος (φωτό).

Ήλθε και ο αρχιτέκτονας του ναού Αλέξανδρος Σαμαράς, ο οποίος από την αρχή ενστερνίστηκε την πρωτοβουλία της Ιουλίτας Ηλιοπούλου και βοήθησε τα μέγιστα για την ολοκλήρωση του έργου (στην φωτό με την Ιουλίτα Ηλιοπούλου μέσα στο ναϊσκο).

Τις τέσσερις δεσποτικές εικόνες του τέμπλου φιλοτέχνησε ο αγιογράφος Α. Σκαλιώτης, με τέχνη και πνευματικότητα.
Ασυνήθιστο οι δυό Παναγιές! Η Παναγία που έχει την καθιερωμένη θέση της στο τέμπλο, και ακριβώς δίπλα της, εκεί που ιστορείται ο άγιος (ή η γιορτή) προς τιμήν του οποίου είναι αφιερωμένος ο ναός, πάλι η Παναγιά, αλλά εδώ ως Η Πάντων Χαρά. Ο αγιογράφος έφτιαξε ένα αντίγραφο της γνωστής εικόνας των Στροφάδων, που γνώριζε καλά ο Ελύτης, αλλά η χρωματική σύνθεση εδώ είναι πιο ...νησιώτικη και μάλιστα αιγαιοπελαγίτικη.

Και εδώ μια αναμνηστική των συντελεστών και φίλων, με την ευχή όλοι μαζί να βρεθούμε και πάλι εδώ του χρόνου, στην πρώτη πανήγυρι της Παντοχαράς.