Πριν τη συναυλία με μελοποιημένο Ελύτη που πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σάββατο στην πλατεία της Παντάνασσας στη Σίκινο - το πρωί είχαν τελεστεί τα θυρανοίξια της εκκλησίας -τάμα του Ελύτη στην Παναγία την Παντοχαρά - ο Δήμαρχος Σικίνου Ιωάννης Συρίγος μίλησε με αφορμή το γεγονός της ημέρας. Για το ότι ο Ελύτης θέλησε την Παντοχαρά του στη Σίκινο, που δεν επισκέφθηκε ποτέ!
Είπε, λοιπόν, ο δήμαρχος τα εξής:
Όταν πληροφορήθηκα την επιθυμία του ποιητή για την κατασκευή της εκκλησίας της Παναγίας της Παντοχαράς στην Σίκινο, ένα ερώτημα τριγύριζε στο μυαλό μου:
Για ποιόν λόγο, ένας άνθρωπος ο οποίος υπήρξε ο εστιακός φακός που συγκέντρωσε όλο το πνευματικό φως του αιώνα του, από τον Κακριδή και τον Παναγιωτόπουλο μέχρι τον Ελυάρ, τον Μπρετόν, τον Καμύ, τον Ντεκίρικο και τον Πικάσο, επιλέγει να συμβολοποιήσει έναν ακρότατο και άγνωστο τόπο, τον οποίο δεν έχει καν επισκεφθεί στην διάρκεια της ζωής του;
Δεν μπορώ να γνωρίζω τι είχε στο μυαλό του ο κοσμοπολίτης Οδυσσέας Αλεπουδέλης – ο δικός μας Ελύτης – όταν επέλεγε την μικρή και άνυδρη Σίκινο για να χτίσει αυτό εδώ το εκκλησάκι.
Ερχόμενος όμως σε επαφή με τα σύμβολα του ιδίου του ποιητή, περιδιαβαίνοντας στο γόνιμο και φωτεινό κήπο του έργου του και λαμβάνοντας τα δώρα του πνευματικού του καταπιστεύματος, νομίζω ότι αντιλαμβάνομαι ποιες αξίες, συμβολίζονται στο πέτρινο ανάγλυφο των μικρών μας νησιών. Τι σημαίνουν για εκείνον οι «ίπποι πέτρινοι με την χαίτη ορθή» και οι «λοξές δελφινιών ράχες»;
Και επειδή είμαι νησιώτης και ναυτικός που μοιράζεται με τους συμπατριώτες του και τους συντοπίτες του ένα και ασταθές και ταραγμένο παρών, και τα «σηματολόγια» δεν του περισσεύουν, επιλέγω να βγάλω τα δικά μου χρήσιμα συμπεράσματα από την επιλογή του Ελύτη:
Ότι κι αν είδε και ότι κι αν ερμήνευσε ο ποιητής για το δικό μου μικρό τόπο, είμαστε εμείς αυτός ο μικρός τόπος. Για όποιον λόγο κι αν επέλεξε τη μικρή Σίκινο – και την όποια Σίκινο – είμαστε εμείς αυτή η μικρή Σίκινος με όλα τα σύμβολα της. Και με «βοήθημα» το ίδιο το έργο του ποιητή, θα πρέπει εμείς να αποκρυπτογραφήσουμε αυτά τα σύμβολα για να προσδιορίσουμε τους εαυτούς μας.
Σκέφτομαι λοιπόν πως αφού ο ποιητής είδε «κάτι» στον μικρό μας κόσμο, θα πρέπει – με «σηματολόγιο» το έργο του, να ερμηνεύσουμε αυτό το «κάτι», να το αφομοιώσουμε και να γίνουμε εμείς αυτός ο κόσμος. Θα πρέπει να είμαστε άξιοι αυτού του συμβόλου με το οποίο μας έχουν προσδιορίσει και αξιότεροι.
Γίνεται άραγε;
Δεν ξέρω. Ξέρω όμως ότι ο ήλιος λούζει τον τόπο μας και εμείς, αντί να φυτεύουμε δέντρα για να προστατευτούμε, ασβεστώνουμε κάτασπρες τις πέτρες μας, για να κάνουμε το φως του ακόμα πιο εκτυφλωτικό. . .
Μετά την ομιλία του ο Δήμαρχος έδωσε στην Ιουλίτα Ηλιοπούλου, την ποιήτρια που με σεβασμό διαφυλάττει το έργο του Ελύτη και εκπλήρωσε το τάμα του για την Παντοχαρά, μια εικόνα της προστάτιδος της Σικίνου Παναγίας της Παντάνασσας.
Η Ιουλίτα Ηλιοπούλου ευχαρίστησε όλους όσοι συνετέλεσαν στην υλοποίηση της επιθυμίας του ποιητή και στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε η συναυλία με ποίηση Ελύτη, από τους Γιώργο Κουρουπό (πιάνο), Σπύρο Σακκά (τραγούδι) και Ιουλίτα Ηλιοπούλου (απαγγελία).
Μια συναυλία - προσευχή!
Μια συναυλία - προσευχή!
Για τα θυρανοίξια και τη συναυλία εδώ στη Σίκινο δείτε και τις σχετικές δημοσιεύσεις στις εφημερίδες ΕΘΝΟΣ και ΤΟ ΒΗΜΑ. Το Βήμα αναδημοσιεύει, μάλιστα, φωτογραφίες της Ιδιωτικής Οδού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου