Καιρό τώρα διαβάζω στην Πύλη Εκκλησιαστικών Ειδήσεων amen.gr τις σπουδαίες αναλύσεις του συνεργάτη της Πύλης Theodor Petrov. Γλωσσομαθής, γνώστης της ρωσικής εκκλησιαστικής διπλωματίας, της ευρωπαϊκής κουλτούρας, της ορθόδοξης εκκλησιολογίας, ο Petrov προβαίνει σε εμβριθέστατες αναλύσεις γύρω από τη θέση και τον ρόλο της Ρωσικής Εκκλησίας στον σύγχρονο κόσμο, στην μετακομμουνιστική εποχή.
Στο τελευταίο άρθρο του Το Βατικανό και ο ευλαβής Πρόεδρος, με αφορμή την επίσκεψη του Ρώσου Προέδρου Μεντβέντεφ στον Πάπα Βενέδικτο ΙΣΤ', μας λέει, εν κατακλείδι, ότι η πολυσυζητημένη επίσκεψη του Πάπα στη Ρωσία είναι θέμα χρόνου. Κάτι που ο καθείς αντιλαμβάνεται αν παρακολουθεί τα βήματα της ρωσικής εκκλησιαστικής, αλλά και πολιτικής, διπλωματίας.
Όμως εδώ θα ήθελα να παραθέσω μια παράγραφο, απ' αυτό το άρθρο του Petrov, που αφορά στην ''απειλή" της Ορθοδοξίας από τους διαλόγους. Τα λέει θαυμάσια και ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω:
"Μια από τις ψευδαισθήσεις, που έντεχνα καλλιεργούνται από συγκεκριμένους ορθόδοξους κύκλους, επισήμους και ανεπισήμους, κανονικούς ή αντικανονικούς, είναι και ο κίνδυνος που, δήθεν, απειλεί την Ορθοδοξία από τους κάθε είδους διαχριστιανικούς διαλόγους. Αυτή την αρρωστημένη «αγοραφοβία», εφόσον ο διάλογος προϋποθέτει τη δημόσια και ανοικτή συζήτηση, ερέθιζε περισσότερο από κάθε τι άλλο η ανάπτυξη σχέσεων εκ μέρους των Ορθοδόξων Εκκλησιών με την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Δεν πρόκειται να καταναλώσουμε το φιλόξενο χώρο της παρούσης ιστοσελίδας επαναλαμβάνοντας τις κατηγορίες που εκτοξεύουν από καιρού εις καιρόν όλοι αυτοί οι κύκλοι, μιας και αυτές, ως ένα βαθμό, θυμίζουν παρενέργειες από την παρατεταμένη χρήση ψυχοτρόπων ουσιών και εμπίπτουν στη δικαιοδοσία της ιατρικής επιστήμης".
Στο τελευταίο άρθρο του Το Βατικανό και ο ευλαβής Πρόεδρος, με αφορμή την επίσκεψη του Ρώσου Προέδρου Μεντβέντεφ στον Πάπα Βενέδικτο ΙΣΤ', μας λέει, εν κατακλείδι, ότι η πολυσυζητημένη επίσκεψη του Πάπα στη Ρωσία είναι θέμα χρόνου. Κάτι που ο καθείς αντιλαμβάνεται αν παρακολουθεί τα βήματα της ρωσικής εκκλησιαστικής, αλλά και πολιτικής, διπλωματίας.
Όμως εδώ θα ήθελα να παραθέσω μια παράγραφο, απ' αυτό το άρθρο του Petrov, που αφορά στην ''απειλή" της Ορθοδοξίας από τους διαλόγους. Τα λέει θαυμάσια και ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω:
"Μια από τις ψευδαισθήσεις, που έντεχνα καλλιεργούνται από συγκεκριμένους ορθόδοξους κύκλους, επισήμους και ανεπισήμους, κανονικούς ή αντικανονικούς, είναι και ο κίνδυνος που, δήθεν, απειλεί την Ορθοδοξία από τους κάθε είδους διαχριστιανικούς διαλόγους. Αυτή την αρρωστημένη «αγοραφοβία», εφόσον ο διάλογος προϋποθέτει τη δημόσια και ανοικτή συζήτηση, ερέθιζε περισσότερο από κάθε τι άλλο η ανάπτυξη σχέσεων εκ μέρους των Ορθοδόξων Εκκλησιών με την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Δεν πρόκειται να καταναλώσουμε το φιλόξενο χώρο της παρούσης ιστοσελίδας επαναλαμβάνοντας τις κατηγορίες που εκτοξεύουν από καιρού εις καιρόν όλοι αυτοί οι κύκλοι, μιας και αυτές, ως ένα βαθμό, θυμίζουν παρενέργειες από την παρατεταμένη χρήση ψυχοτρόπων ουσιών και εμπίπτουν στη δικαιοδοσία της ιατρικής επιστήμης".
Κατασκευή, Άγγελος, του Γιάννη Γαϊτη
12 σχόλια:
Πολύ ωραία και εντελώς προσγειωμένα τα λέει ο κ.Petrov! Οι κίνδυνοι αλλού ευρίσκονται...εντός των Ορθοδόξων τειχών..., και λόγω της "ρωσικής κουλτούρας" του, δραττόμεθα της ευκαιρίας να επισημάνουμε τα διάφορα "κολπάκια..." της Ρωσικής Εκκλησίας και τον κίνδυνο απο αυτά....
Προσέξτε, παιδιά! Εάν ο κ. Πετρώφ πρόκειται για τον Feodor Petrov (κάντε τον google), θα δειτε ότι είναι ουνίτης, όχι Ορθόδοξος. Παπιστής και συνεπώς Ινφαλλιμπιλιστής, ίσως και Φατιματιστής που πιστεύει στα περιβόητα "μυστικά," θα ήταν περισσότερο αξιοθρήνιτος παρά αξιανάγνωστος. Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, το μένος του ουνίτη(;) Πετρώφ κατά των ορθοδόξων είναι ολόαπτο. Κάνει σαν να είναι σούπερ-ουνίτης, και απορώ πώς αναρτήθηκε το άρθρο του εδώ.
Και αφού έδωσε αφορμή να άνοιξουν ορισμένα θέματα στο παλίσιο αυτό, δεν μπορώ να τ'αφήσω να περάσουν απαρατήρητα.
Πρώτον, κατά την ταπεινή μου γνώμη, πολύ καλά κάνει ο Μόσχας που προβάλλει τον ρωσορθόδοξο πολιτισμό ως συνδετικό κρίκο των ανατολικών Σλάβων και των άλλων γειτονικών λαών. Κάνει ακριβώς όπως ορισμένοι Ρωμηοσυνιστές θα ήθελαν να κάνουν αλλά δεν μπορούν, διότι είναι όμηροι των δυτικών. Το ότι ο ουνίτης(;) Πετρώφ έχει τόση πέραση σε ελληνικά μέσα, και το ότι τόσοι κάθονται και τον ακούνε, αλλά και συμμερίζονται τις αρρωστημένες ιδέες του, δεικνύει το πόσο δουλωμένοι είναι...
Δεύτερον, αφού πέρασε ο λόγος και στους ομοϊδεάτες του ουνίτη(;) Πετρώφ, θα ήθελα να ρωτήσω τον κ. 3:30 κάτι: Τί "κολπάκια" κάνει ο Μόσχας; Ο ουνίτης(;) Πετρώφ έκανε αναφορά στο θέμα της Κίνας, ως ένδειξη δήθεν της παραλογίας του Μόσχας κατά και των ουνιτών της δυτ. Ουκρανίας. Αλλά το γεγονός είναι ότι η ρωσική εκκλησία έχει παρουσία στην Κίνα εδώ και αιώνες, και οι πολλοί και ωραιότατοι ναοί που υπάρχουν εκεί περίτρανοι το μαρτυρούν. Ναι, μεν, ο κομμουνισμός προκάλεσε πολλές ζημιές στην κινεζική Εκκλησία, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει, και όλο και δυναμώνει. Δεν είχε άδικο ο μακαρίτης ο Αλέξιος όταν απόρησε για τις εσπευμένες κινήσεις του ΟικΠ να ιδρύσει και αυτός "μητρόπολη" στην Κίνα παρά το γεγονός ότι ήδη υπάρχει εκκλησιαστική παρουσία εκεί. Ο Πετρώφ χλευάζει ότι η παρουσία αυτή ήταν "ουσιαστικά ανύπαρκτη," αλλά, και να το δεχθούμε αυτό, αυτο που ίδρυσε το ΟικΠ, απαρτιζόμενο από μερικά γραφεία σ'ένα πολυόροφο, είναι ακόμα πιο "ουσιαστικά ανύπαρκτο."
Επ' αυτού, θα ήθελα να επισημάνω ότι υπάρχει μια τάση γενικότερα να καταγγέλουν ορισμένοι τον Μόσχας συνεχώς για δήθεν "εθνοφυλετισμό," ενώ οι ίδιοι οι καταγγέλοντες φαίνεται να είναι οι περισσότερο εθνοφυλετιστές. Ιδού τα γεγονότα στην Εσθονία και Ουκρανία τα περασμένα χρόνια, όπου, στην διαπλοκή των διαφόρων συμφερόντων, το ΟικΠ φαινόταν να έχει ταυτιστεί με τις δυνάμεις των εθνικιστών Εσθονών και Ουκρανών. Παραδόξως, όμως, κάποιοι κύκλοι, οι οποίοι δεν θα ήταν άδικο να χαρακτήριζα ως στενοί με το ΟικΠ, κατέγγελναν συνεχώς τον Εσθονό(!) Πατριάρχη Μόσχας για "εθνοφυλετισμό," ενώ ο ίδιος, όπως έδειχναν τα πράγματα, φρόντιζε να μήν πέσει η εκκλησία του σ'αυτην την εθνοφυλετική παγίδα.
Σχετικά με τα παράπονα του Πετρώφ για το Καλινινγκράντ, ας καταλάβει οτι αυτός ο θύλακας είναι κτήμα πια της Ρωσίας--το μοναδικό εδαφικό αντάλλαγμα που κέρδισε η Ρωσία έναντι της Γερμανίας για τις φρίκες που προκάλεσαν οι Ναζιστές κατά του ρωσικού έθνους. Μιας και φτάσαμε εδώ, ας κάνω και μια παρένθεση, για το κάτι που διάβασα κάποτε σ'ένα ουκρανουνίτικο έντυπο, όπου παραπονιόταν ο συγγραφέας επειδή οι Ρώσοι έδωσαν το Πρεμύσλ στους Πολωνούς. Δεν κοίταζε ο τυφλωμένος απο τον αντιρωσισμό του ουνίτης ότι χάρη στην Ρωσία η Ουκρανία συνένωσε τα εδάφη της περισσότερα απ'ό,τι ποτέ στην ιστορία της.
Επανέρχομαι. Συνεπώς, στο Καλινινγκραντ, όλα τα ακίνητα, και οι εκκλησίες μαζί, ανήκουν στους Ρώσους. Ας μην παραπονιούνται και πολύ οι Παπικοί, μπας και ανοίξουν τα βιβλία για το πραγματικό τους ρόλο τον καίρο του πολέμου...
Αυτά για τώρα. Πολλά να πούμε, αλλά πολύ λίγος ο χρόνος.
@28 Φεβρουαρίου 2011 7:30 μ.μ.
Διαβάστε με προσοχή το ανακοινωθέν της πρόσφατης συνεδρίας της Διορθοδόξου Προπαρασκευαστικής Επιτροπής της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου(από 22ας έως 26ης Φεβρουαρίου 2011)http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=4990
διαβάστε στη συνέχεια http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=4991
ακόμη http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=4976
και http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=4995
και επίσης http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=5002
Σε όλα αυτά τα links θα διαπιστώσετε τα "επικίνδυνα κολπάκια..."
Ο 3:30.
Σ'αυτά βασίζεστε; Σε όλους τους ισχυρισμούς του, το ΑΜΕΝ, το οποίο εκδίδει και τον πολύ Πετρώφ, αναφέρεται μόνο σε κάποιες ανώνυμες πηγές σχετικά με τα υποτιθέμνα καμώματα του Ρωσίας. Τολμά κάποια στιγμή να παραπέμψει σε κάποιον "έγκριτο θεολόγο" που λέει πως η Ρωσία και Ρουμανία "φροντίζουν για γεωπολιτικά και εθνικά συμφέροντα και όχι για το καλό και την ενιαία μαρτυρία της Ορθοδοξίας στον σύγχρονο κόσμο." Ίσως ο έγκριτος να μην άκουσε ότι υπέρ της ανύψωσης της εκκλησίας Κύπρου στην πέμπτη θέση, εις βάρος, βέβαια, του Ρωσίας, ήσαν "τα ελληνόφωνα Πατριαρχεία, η Εκκλησία Ελλάδος και μάλλον το Πατριαρχείο Σερβίας." Ναι, βέβαια, η ανύψωση της Κύπρου δεν έχει τίποτα να κάνει με "κολπάκια," αλλά μόνο με "την ενιαία μαρτυρία της Ορθοδοξίας στον σύγχρονο κόσμο"...
Άλλο τίποτα;...
Ανάμεσα στα όσα παρέπεμψα από το amen.gr(τα ίδια ανακοινωθέντα ευρίσκονται ΚΑΙ στο romfea.gr) υπάρχει και ανακοινωθέν εκ της Ρωσικής Εκκλησίας!
Σε ό,τι αφορά την Κύπρο, και παρότι φαίνεται εκ πρώτης όψεως παράξενη η αξίωσή της, έχουμε το κριτήριο της Αρχαιότητος με απόφαση Οικ.Συνόδου-παρότι σήμερα οι διάφοροι ευσεβοφιλόθεοι αποφεύγουν να παραπέμπουν σε(κυρίως διοικητικής τάξεως) αποφάσεις των Οικ.Συνόδων της Αδιαίρετης Εκκλησίας!
Περί Ρωσίας, αφενός έχουμε
1)την περίφημη "περί Τρίτης Ρώμης" θεωρία-ιδέα... η οποία εδράζεται σε κοσμικά και πολιτικά έωλα ερείσματα(η θεωρία αυτή του 15ου αιώνα λειτούργησε και εξακολουθεί να λειτουργεί συναρπαστικά και άκρως διεγερτικά γά τον Ρωσικό εθνικισμό) και αφετέρου
2)καί μόνος ο τρόπος με τον οποίο περιεβλήθη την Πατριαρχική περιωπή ο Ρωσίας σε δυσχειμέρους καιρούς(1589-1593) είναι ενδεικτικός: μετά δόλου και βίας, διά νεφών και λαίλαπος καί έτσι εθέσπισε τα εθνοφυλετικά Πατριαρχεία με πρώτο το της Ρωσίας! Εντεύθεν της εποχής εκείνης έχουμε τα διάφορα παραμυθάκια περί των "ξανθών γενών κλπ.." και μάλιστα μέχρι και σήμερα κυκλοφορούν διάφοροι "πνευματικοί, βλ. γκουρού" οι οποίοι παραμυθιάζουν τα, υπό του εθνικισμού ήδη ντοπαρισμένα, τεκνία τους με μυθοπλασίες του τύπου "τέτοια εποχή του χρόνου θα είμαστε στην Πόλη... κατεβαίνουν οι Ρώσοι.." κλπ κλπ κλπ!!!!
Σε κάθε περίπτωση το σημαντικό είναι, ευτυχώς, πως ο ασφαλής οδηγός Εκκλησιαστικής Διοικητικής κατατμήσεως ευρίσκεται στα χέρια εκείνων που γνωρίζουν τον άσφαλτο τρόπο χειρισμού του!
Αυτά και καλό μήνα-καθόσον σήμερα είναι, με επιστημονική βεβαιότητα, 1/3 και όχι 15/2-όπως νομίζουν οι εν Ρωσία και αλλαχού αδελφοί(γιά τους φιλοπεριέργους ο μακαριστός Χριστόδουλος επίστευε ακράδαντα στην επιστημονικότητα του Γρηγοριανού ημερολογίου)!
Ο 3:30. και
28 Φεβρουαρίου 2011 9:35 μ.μ.
Οι απηνείς διώκτες της Παράδοσης της Εκκλησίας στη δικαιοδοσία ποιάς επιστήμης εμπίπτουν;
Δεν μας τα λέτε καλά. Οι Οικουμενικές Σύνοδοι δείχνουν ότι, στην διανομή των πρωτείων, το κριτήριον της πολιτικής θέσης ενός διοικητικού κέντρου είχε περισσότερη σημασία από το κριτήριον της αρχαιότητος. Και είναι εντελώς εύλογο· η εκκλησία απλώς συμμορφώθηκε με το ήδη υπάρχον κοσμικό διοικητικό σύστημα. Έτσι, στην πρώτη οικουμενική, η Ρώμη, Αλεξάνδρεια, και η Αντιόχεια--η πρώτη, δεύτερη, και τρίτη πόλεις, κατα σειράν, της Ρωμαϊκής επικράτειας--έλαβαν τα ανώτατα αξιώματα, όχι τα Ιεροσόλυμα. Συν τω χρόνω, και η Κωνσταντινούπολη έλαβε ύψιστα αξιώματα, απολαύουσα "τῶν ἴσων πρεσβείων τῇ πρεσβυτέρα Βασιλίδι Ῥώμῃ," δηλ., όπως παλιά απολάμβανε η παλαιά Ρώμη "διὰ τὸ βασιλεύειν τὴν πόλιν ἐκείνην," διότι τώρα πια η Νέα Ρώμη ήταν η "βασιλείᾳ και συγκλήτῳ" τιμηθείσα πόλις.
Μερικοί στην Ρώμη και αλλού, αντίθετοι στις εξελίξεις, άρχισαν με τις γνωστές Πετρο-Μάρκειες θεωρίες για να κατοχυρώσουν την καθεστικυία τάξη (Ρωμ.-Αλεξ.-Αντ.). Αλλ' αυτά δεν ήσαν σοβαρά πράγματα, και λίγοι τους έδιναν σημασία. Τελικά, όλοι συμμορφώθηκαν, αν και στο μεταξύ υπήρξαν και κει περιπτώσεις δόλου και βίας μέχρι να στρώσουν τα πράγματα. Υπάρχουν αρκετά παραδείγματα.
Ως προς το αυτοκέφαλο (1448) και την ανάδειξη εις πατριαρχείον της Μόσχας (1589), αυτά έγιναν ομαλά και σχετικά ανώδυνα, ιδίως εάν συγκρίνει κανείς με το τί είχε γίνει τα παλιά τα χρόνια με την Βουλγαρία (βλ. Βουλγαροκτόνο) και Σερβία, και δεν μπορώ να καταλάβω από πού προέρχεται αυτό το σφοδρό μίσος--"με πρώτο της Ρωσίας"--που προφανώς έχετε για την Ρωσία.
Ως προς τα "παραμυθάκια," τί πειράζουν; Κερκόπορτες, μαρμαρωμένοι βασιλιάδες, παπάδες στον τοίχο, άγιες τράπεζες κάτω απ'την θάλασσα, τα ψάρια του Μπαλουκλή που βγήκαν απ'το τηγάνι, παρθέν η Ρωμανία, η Πόλις εάλω, πάλι με χρόνια με καιρούς κτλ-- όλα αυτά είναι εκφράσεις της λαϊκής φαντασίας, καημού, και προσδοκίας, που μας δίνουν κι αυτές με τον τρόπο τους ουκ ολίγον χρώμα και χάρη. Γιατί όχι;
Για το ημερολόγιο, σας ευχαριστώ που δείξατε τόσο ωραία, σε όσους τυχαίνει να μας διαβάζουν, πως το ζήτημα δεν είναι μόνο για σοβαρότατα θέματα λειτουργικής και εκκλησιαστικής ενότητος, συνοχής, και ακεραιότητος, αλλά και για ένα επικίνδυνο πνεύμα που έχει υπεισέλθει στον χώρο της εκκλησίας, ένα πνεύμα μοντερνίστικο (με την τεχνική έννοια του όρου), αλλότριο, και εχθρικό προς τα της πίστεως, και που φανερά διακρίνεται στα, κατ' εμέ, τόσο επιπόλαια και "επιστημονίστικα" λόγια σας. Τί; Για να είμαστε επιστημονικώς κατοχυρωμένοι, θα πρέπει να βάλουμε και την θεία ευχαριστία στο μικροσκόπιο για να δούμε ακριβώς τί γίνεται την στιγμή της επικλήσεως;...
Κλείνοντας, σας ενημερώνω, με "επιστημονική βεβαιότητα" (ό,τι κι αν σημαίνει αυτός ο νεολογισμός), ότι για τους πλείστους Ορθοδόξους του κόσμου, συμπεριλαμβανομένου και του αμαρτωλού, αλλά--δος, Κύριε!--φιλορθοδόξου εμού, η εκκλησιαστική ημερομηνία σήμερα είναι 16/2, ουχί 15/2 όπως κακώς δημοσιεύσατε. Καλή σας Σαρακοστή. Ο σαρκωθείς Θεός Λόγος να μας δώσει όλους την θεία φώτιση.
@1 Μαρτίου 2011 7:29 μ.μ.
Εξαρτάται από το τι ο καθείς θεωρεί ως "παράδοση της Εκκλησίας" και, επίσης, από το τι Η Εκκλησία θεσμοθετεί Αγιοπνευματικώς ως "Παράδοσή Της". Η απόσταση των δύο εκδοχών παρασάγγειος.....
1 Μαρτίου 2011 9:55 μ.μ.
Φίλτατε, Λέων, το πρόβλημα σήμερα είναι πως δεν υφίσταται δυνατότης συγκλήσεως Οικ.Συνόδου ώστε να συζητηθούν θέματα Εκκλησιαστικών δικαιοδοσιών και όχι μόνο. Αποτελεσματική λύση στο πρόβλημα προφανώς θα δοθεί από τον Παράκλητον! Έως τότε τα κριτήρια αποδόσεως Πατριαρχικής περιωπής και αξίας στις κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες θα κινούνται μεταξύ των συμπληγάδων του εθνοφυλετισμού, της υπεροχής του αριθμού σε "οπαδούς..." και της εκκοσμικεύσεως γενικώς! Παρά ταύτα ασφαλής οδηγός γιά τους εχέφρονες θα παραμένουν τα θέσμια της Α'χιλιετίας της Αδιαιρέτου Εκκλησίας.
Το Αυτοκέφαλον και η πατριαρχική αξία του Μόσχας, όχι δεν έχετε δίκαιο! Καθόλου ομαλά δεν εγένοντο! Αρχικώς, απομίμηση των Φράγκων και της αυτονομήσεώς τους από την Ελληνορωμαϊκή Οικουμενικότητα-λίγο πριν το Μέγα Σχίσμα, ώστε να φτιάξουν την Γερμανική οικουμένη- υπήρξαν οι προσπάθειες των Βουλγάρων και των Σέρβων(14ο και 15ο αι) γιά εθνικές Εκκλησίες! Η Μόσχα, μετά ταύτα, ακολούθησε τα αυτά ίχνη(1.μαχητικός ανθελληνισμός έως "πατροκτονίας" της Ελληνικής σαρκός της Εκκλησίας-όπως οι Φράγκοι στη Δύση πρότριτα- και 2.εκμετάλλευση της Αλώσεως πολιτικά και ιδεολογικά, ιδέα Τρίτης Ρώμης).Έτσι ο Πατριάρχης Ιερεμίας ο Β' κατά την γ' περίοδο Πατριαρχείας του, υπεχρεώθη στη Μόσχα(όπου είχε μεταβεί για να διοργανώσει εράνους) ένεκα "βίας και δόλου" να υποσχεθεί την ανύψωση του Μόσχας εις Πατριάρχην το οποίο και έπραξε, τέσσερα χρόνια μετά, στην Έδρα του με σύγκληση μεγάλης Συνόδου.
Σχετικώς με τα "παραμυθάκια" συμφωνώ μαζί σας ότι όντως "δεν πειράζουν" αρκεί να αναφερόμαστε στα όσα εσείς ύπερθεν αναφέρεστε. Διότι μετά την επιδημία της Φαρμακιδείου λύμης στην Ελλαδική Εκκλησία άλλου είδους και ποιότητος μυθοπλασίες κυοφορούνται(δυστυχώς του Αγ.Όρους μη εξαιρουμένου..) και δείτε σχετικώς το σημερινό πρωτοσέλιδο Αθηναϊκής-τάχα και φιλοΟρθοδόξου, πλήν όμως αμιγώς κομματικής εφημερίδος- αλλά και σχετικά άρθρα της ιδίας εφημερίδος κλπκλπλκλπ!
Σε ό,τι αφορά τα ημερολογιακά σχόλιά μας, απλώς τονίζω ότι η συμβατικότητα του φθαρτού χρόνου στην Εκκλησία "φιλτράρεται" από το εσχατολογικό και ευχαριστιακό "ήδη και όχι ακόμα" της Βασιλείας του, επέκεινα παντός χρόνου νοουμένου τε και υπάρχοντος και πάντα χρόνον πληρούντος, Κυρίου. Οι δε ακριβείς ή μη χρονολογικές πληροφορίες της επιστήμης συνδυάζονται με τις ανάγκες του ποιμνίου το οποίο σάρκα φέρει και τον κόσμον κατοικεί. Η Εκκλησία με βάση τις ανάγκες αυτές "εκμεταλλεύεται" το χρόνο και έτσι έχουμε σήμερα πανορθοδόξως εφαρμογή των δύο εορτολογίων(διορθωμένο Ιουλιανό- και όχι Γρηγοριανό- και -παλαιό- Ιουλιανό εορτολόγιο). Το πρόβλημα εστιάζεται στην αδόκιμη και αντιεκκλησιαστική χρήση της διαφοράς αυτής από διαφόρους... γιά επίτευξη διαιρέσεων και σχισμάτων-γνωστά όλα αυτά..! Η λύση του προβλήματος είναι η απάντηση στο εξής ερώτημα(υπό του μακαριστού Χριστοδούλου, το πάλαι, τεθέντος επί ακροατηρίου φοιτητών): Εάν πρόκειται περί συγκρινομένων μεγεθών, τι το μείζον; η Γραφή ή η Εκκλησία;;; Ασφαλώς η Εκκλησία! Ως η καταρτίσασα τον της Γραφής κανόνα!
Καλή Σαρακοστή σας εύχομαι με ειλικρινή αισθήματα.
Αγαπητέ, θα κάνω μόνο μερικές επισημάνσεις.
(1) Συμφωνώ μαζί σας, η λύση θα έλθει μόνον από τον Παράκλητο. Και η "αποτυχία" (κατ'αλλους "επιτυχία") στο Σαμπεζύ είναι και αυτό έργο του Παρακλήτου, του Ουρανίου Βασιλέως και Πνεύματος της Αληθείας.
(2) Το ζήτημα του αυτοκεφάλου της Βουλγαρίας και Σερβίας άρχισε πολύ νωρίτερα απ'ό,τι λέτε. Με την Βουλγαρία άρχισε μόλις μετά το βάπτισμα του Μπόρις (9ο αι.). Επανειλημμένως το ανεκήρυτταν ο Βούλγαροι, και οι Ρωμηοί το δέχονταν, ή μη, ανάλογα με τις πολιτικές συνθήκες. Καθ' οδόν είχαν και κάποιους αγρίους πολέμους (βλ. Βουλγαροκτόνο και Αχρίδα, 11ο αιώνα). Με τους Σέρβους, το αυτοκέφαλο έγινε στο πλαίσιο της Φραγκοκρατίας--πάλι δόλος και βία. Νομίζω, όμως, πως είναι άδικο να λεμε ότι προσπαθούσαν να μιμηθούν τους Γερμανούς. Μάλλον τους ίδιους τους Ρωμηούς μιμούνταν. Ήθελαν και εκείνοι την δυαρχία, την συμφωνία των δυό εξουσιών. Ο Μπόρις ήθελε κι αυτός έναν δικό του Μ. Φώτιο, ο οποίος τόσο τον εντυπωσίασε.
Με την Ρωσία τα πράγματα εν συγκρίσει ήσαν πολύ πιο ομαλά. Πεντακόσια χρόνια δεν γίνεται θόρυβος για αυτοκέφαλο. Από την στιγμή, όμως, που ο Ρωμηός Ισίδωρος Κιέβου έγινε Ουνίτης και προσπάθησε να αλλάξει την πιστη των Ρώσων, άρχισαν ευλόγως να υποπτεύονται οι Ρώσοι την ΚΠολη, και πάει λέγοντας...
(3) Για το ημερολόγιο διαφωνώ, με σεβασμό, κάθετα. Η απόφασις δεν έγινε καθόλου εκκλησιαστικώς, αλλ' επιβλήθη από ορισμένες κλίκες. Και αυτό που φτιάξανε είναι λειτουργικώς παράλογο. Έκτρωμα (λυπούμαι για την έκφραση, αλλά την αφήνω). Επίσης, μας διαιρούν. Είδατε πώς και σεις οι ίδιοι πρωτοεπικαλεσθήκατε το ημερολόγιο, για να χλευάσετε τους Ρώσους; Το ίδιο κάνουν και ορισμένοι εθνικιστές--δόξα τω Θεώ, πρόκειται μόνο για μειονότητες--στην Εσθονία και την Μολδαβία. Η συνείδησίς μου δεν τα ανέχεται αυτά. Και, επειδή, δόξα Σοι, έχω επιλογές, δρω αναλόγως.
Και πάλιν, θερμότατες ευχές σε σας, με κάθε σεβασμό και αγάπη.
Αγαπητέ, θα κάνω μόνο μερικές επισημάνσεις.
(1) Συμφωνώ μαζί σας, η λύση θα έλθει μόνον από τον Παράκλητο. Και η "αποτυχία" (κατ'αλλους "επιτυχία") στο Σαμπεζύ είναι και αυτό έργο του Παρακλήτου, του Ουρανίου Βασιλέως και Πνεύματος της Αληθείας.
(2) Το ζήτημα του αυτοκεφάλου της Βουλγαρίας και Σερβίας άρχισε πολύ νωρίτερα απ'ό,τι λέτε. Με την Βουλγαρία άρχισε μόλις μετά το βάπτισμα του Μπόρις (9ο αι.). Επανειλημμένως το ανεκήρυτταν ο Βούλγαροι, και οι Ρωμηοί το δέχονταν, ή μη, ανάλογα με τις πολιτικές συνθήκες. Καθ' οδόν είχαν και κάποιους αγρίους πολέμους (βλ. Βουλγαροκτόνο και Αχρίδα, 11ο αιώνα). Με τους Σέρβους, το αυτοκέφαλο έγινε στο πλαίσιο της Φραγκοκρατίας--πάλι δόλος και βία. Νομίζω, όμως, πως είναι άδικο να λεμε ότι προσπαθούσαν να μιμηθούν τους Γερμανούς. Μάλλον τους ίδιους τους Ρωμηούς μιμούνταν. Ήθελαν και εκείνοι την δυαρχία, την συμφωνία των δυό εξουσιών. Ο Μπόρις ήθελε κι αυτός έναν δικό του Μ. Φώτιο, ο οποίος τόσο τον εντυπωσίασε.
Με την Ρωσία τα πράγματα εν συγκρίσει ήσαν πολύ πιο ομαλά. Πεντακόσια χρόνια δεν γίνεται θόρυβος για αυτοκέφαλο. Από την στιγμή, όμως, που ο Ρωμηός Ισίδωρος Κιέβου έγινε Ουνίτης και προσπάθησε να αλλάξει την πιστη των Ρώσων, άρχισαν ευλόγως να υποπτεύονται οι Ρώσοι την ΚΠολη, και πάει λέγοντας...
(3) Για το ημερολόγιο διαφωνώ, με σεβασμό, κάθετα. Η απόφασις δεν έγινε καθόλου εκκλησιαστικώς, αλλ' επιβλήθη από ορισμένες κλίκες. Και αυτό που φτιάξανε είναι λειτουργικώς παράλογο. Επίσης, μας διαιρούν. Είδατε πώς και σεις οι ίδιοι πρωτοεπικαλεσθήκατε το ημερολόγιο, για να χλευάσετε τους Ρώσους; Το ίδιο κάνουν και ορισμένοι εθνικιστές--δόξα τω Θεώ, πρόκειται μόνο για μειονότητες--στην Εσθονία και την Μολδαβία. Η συνείδησίς μου δεν τα ανέχεται αυτά. Και, επειδή, δόξα Σοι, έχω επιλογές, δρω αναλόγως.
Και πάλιν, θερμότατες ευχές σε σας, με κάθε σεβασμό και αγάπη.
Σας απαντώ:
Στους Γερμανούς αντιστάθηκε και η ίδια η Λατινική Ορθοδοξία ως το 1014 που έγινε Φράγκος επίσκοπος Ρώμης, η δε γερμανική ιδέα περαιτέρω προωθήθη μετά το Μέγα Σχίσμα. Η "μίμηση" έγκειται ουσιαστικά στην προσπάθεια αυτονομήσεως από την Χριστιανική Οικουμένη την οποία ενσάρκωσε η ενότητα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με συστατικά την πενταρχία των Πατριαρχών και την Ελληνικότητα η οποία διακονούσε τη συνοχή των τοπικών εκκλησιών. Η Φράγκικη "οικουμενικότητα" στηρίχθηκε ακριβώς στην εκκλησιαστική συνοχή με εθνοφυλετικά κριτήρια!
Με τη Ρωσία φυσικά και δεν έγιναν πολιτικές&στρατιωτικές εχθροπραξίες-εξάλλου ο Οικ.Θρόνος, την ίδια εποχή που αφυπνίζετο ο Ρώσικος εθνικισμός, ανέβαινε στο Γολγοθά Του, στον οποίο κρεμάται έως σήμερα... Μην ξεχνάμε ότι και οι διαφοροποιήσεις σε ναοδομία, τέχνη, ενδυμασία κλήρου είναι αισθητές τόσο πολύ ώστε να λέμε: αυτός ο Σταυρός είναι Ρώσικος, κλπ... Παρόμοια έπραξαν και οι Δυτικοί μερικούς αιώνες πρίν(πέρα από το δόγμα προχώρησαν και σε αλλοίωση των εξωτερικών τύπων)...Οι δε υποψίες της Μόσχας περί υπόπτων σχέσεων Νέας-Παλαιάς Ρώμης μετά το 1054 καμμία βάση δεν έχουν, το Οικ.Πατριαρχείο ακράδαντα πιστεύει και διαδηλοί στεντορίως ότι βασικά εμπόδια στο διάλογο με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία είναι το παπικό πρωτείο και η ουνία κλπ. Παρά ταύτα ο νυν Ρωσίας με το τεκνίο του τον Ιλαρίωνα, ακούεται ότι, ετοιμάζονται για μεταξύ αυτών και Βατικανού ανταλλαγές επισκέψεων και καλώς, θεωρώ!
Το ημερολογιακό ζήτημα ελπίζουμε να αντιμετωπιστεί ριζικά και πανορθοδόξως στη μέλλουσα Μεγάλη Σύνοδο. Ουδεμιά διάθεσις χλεύης προς Ρώσους και γενικότερα Σλάβους υπήρξε στο ανωτέρω σχόλιό μου αλλά, ξέρετε, μερικές φορές, η ευσέβεια και το ήθος(μετέφραζε ασέβεια και αήθεια) κρίνονται στην Ελλάδα από την αφοσίωση στα "πάτρια και παραδεδομένα..." επί των οποίων η Εκκλησία του σήμερα "πρέπει να λειτουργεί ως μούμια στο μουσείο" και όχι ως ο Χριστός εν τω μέσω όλων των πιστών-οπότε η απλή και πάντα επιδεκτική αλλαγής ημερολογιακή διαφορά καθίσταται παράγων διαιρέσεως! Το δε ζήτημα της λειτουργικής αναγεννήσεως,όχι μόνο λόγω ημερολογίου, αλλά γιά κατά πολύ σοβαροτέρους, εκκλησιαστικώς, λόγους, χρήζει επικαιροποήσεως και καινοτομιών αναλόγων εκείνων που κατά την πρώτη Χριστιανική χιλιετία ετόλμησαν οι Μεγάλοι Πατέρες...και εδώ η του Παρακλήτου επιδημία αναγκαιοτάτη!
Να είστε πάντα καλά!
Δημοσίευση σχολίου