Η Θρησκεία ως ανάγκη του ανθρώπου να ανήκει κάπου...

Με αφορμή τις τελευταίες αναρτήσεις μας για την σχέση Εκκλησίας και ΜΜΕ, φίλος του ιστολογίου μας έστειλε ένα απόσπασμα κριτικής μιας προ δεκαετίας τηλεοπτικής συνέντευξης του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου.

Οι επισημάνσεις της τηλεκριτικού Πόπης Διαμαντάκου ισχύουν και σήμερα, αφού αρκετοί κληρικοί περιθωριοποιούν τον Θεό, προκειμένου να αναδείξουν ένα "εκσυγχρονισμένο" πρόσωπο της Εκκλησίας, που φυσικά δεν υπάρχει.

"Η δίωρη συνέντευξη του ίδιου του Αρχιεπισκόπου κ. Χριστοδούλου στην εκπομπή του ΑΝΤ1 "Μαζί την Κυριακή" (αρχές Ιανουαρίου 1999), ... φαίνεται να επιβεβαιώνει απολύτως την παρατήρηση του Ζαν Ντανιέλ ("Η επιστροφή της θρησκείας έχει σχέση με την ανάγκη του ανθρώπου να ανήκει σε μια κοινότητα και η νοσταλγία της θρησκευτικής παράδοσης δεν έχει σχέση τόσο με την πίστη και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις όσο με την ανάγκη της αίσθησης ισορροπίας σε μια κοινωνία που έχει ακόμα βαθιά ριζωμένες τις πατριαρχικές δομές".- Στο βιβλίο του Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΑΤΙΚΟΣ, εκδ. Πόλις).

Στη δίωρη συζήτησή του με τους δημοσιογράφους Τέρενς Κουΐκ, Νίκο Μεγγρέλη και Μάρω Λεονάρδου ο κ. Χριστόδουλος δεν αναφέρθηκε ούτε μία φορά στο Θεό, στο πνευματικό σκέλος της Θρησκείας, στις μεταφυσικές της έννοιες. Ευχάριστος, κοσμικός, ετοιμόλογος, έμεινε πιστός σε μια εικόνα ευανάγνωστη από το τηλεοπτικό κοινό. Δεν δίστασε να πει ότι τα διαμερίσματα στα οποία διαμένει δεν είναι κατάλληλα για το υψηλό του αξίωμα, ότι θα ζητούσε τη συνεργασία του Γιώργου Νταλάρα για να προσελκύσει τους πιστούς, αλλά και να δείξει πως η Εκκλησία δεν είναι μια πένθιμη επιλογή άρνησης κάθε κοσμικής ευχαρίστησης.

Έχοντας απέναντί του τρεις δημοσιογράφους χωρίς καμμιά προετοιμασία για μια εκ βαθέων συζήτηση.... δεν στάθηκε διόλου δύσκολο γι' αυτόν να συνθέσει την σύγχρονη εικόνα της Εκκλησίας και του κληρικού ως εναλλακτικές λύσεις στην πολιτική με τις "προδομένες της διαθήκες προς το λαό..... Σε κάθε του φράση εμφανιζόταν προσεκτικός, αλλά επίμονος υποστηρικτής των κανόνων, της παράδοσης, όχι ως θεϊκής "διαθήκης", αλλά ως προϋπόθεσης

για την ανθρώπινη ευτυχία μέσα στην κοινωνία."

Απόσπασμα από την κριτική της Πόπης Διαμαντάκου, στην Καθημερινή 17.1.1999 με τίτλο "Αγγιγμα.... της νέας θρησκευτικής κουλτούρας".

Πίνακας, Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια του Γιάννη Ψυχοπαίδη