Το βράδυ της Ανάστασης (Απρίλιος 2007) ιεροκήρυκας της Μητροπόλεως Πατρών, σε μοναστήρι της περιοχής, έκανε ένα εμπρηστικό κήρυγμα εναντίον των Καθολικών, δείχνοντας την έξοδο σε κάποιους από το εκκλησίασμα που δήλωσαν «Καθολικοί». Το θέμα πήρε έκταση στον τοπικό τύπο, ο οποίος αποκάλυψε ότι ο συγκεκριμένος κληρικός αποκάλεσε σε άλλο κήρυγμά του τον Πάπα ομοφυλόφιλο!!
Ως ορθόδοξος θεολόγος θεώρησα υποχρέωσή μου να αντιδράσω στις ενέργειες του ιεροκήρυκα, για να θυμίσω στους συμπολίτες μου ότι οι Ορθόδοξοι δεν χρησιμοποιούν ανάλογες μεθόδους σπίλωσης και εξουθένωσης του όποιου αντιπάλου. Τη στιγμή, μάλιστα, που η Ορθοδοξία σε πανορθόδοξο επίπεδο διαλέγεται με τους Καθολικούς τέτοιες πρακτικές μας παραπέμπουν στον Μεσαίωνα!
Η απάντηση που εισέπραξα από τους ταγούς της τοπικής Εκκλησίας των Πατρών ήταν η απόλυσή μου από τη θέση του α’ ψάλτη της Ιεράς Μονής Γηροκομείου και όχι μόνο...
Στην Πάτρα, για την πλειοψηφία των «θρησκευομένων», οι Καθολικοί είναι αιρετικοί – τέρατα και ο 80χρονος Ποντίφικας ομοφυλόφιλος. Και όποιος δεν ασπάζεται αυτές τις… «ορθόδοξες θέσεις» (!) διώκεται…
Και μετά μιλάμε για ελεύθερη έκφραση γνώμης, για ελευθεροτυπία και άλλα παρόμοια. Φαίνεται πως αυτά δεν ισχύουν για μια μεγάλη μερίδα της Ελλαδικής Εκκλησίας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία έκανε στον 20ο αιώνα ένα μεγάλο άνοιγμα μαρτυρίας προς τη Δύση, αλλά αυτό δεν πέρασε στη μεγάλη μερίδα του «πιστού λαού» εν Ελλάδι, που θεωρεί προδοσία και την χειραψία με τον μη ορθόδοξο. Έχουμε πολύ δρόμο για να κατανοήσουμε αυτό που επισημαίνει με σαφήνεια ο καθηγητής Χρήστος Γιανναράς: «Αιρετικός γίνεται όχι όποιος αμαρτάνει στο γράμμα κάποιας δογματικής σημειογραφίας, αλλά όποιος αποκόβεται από τη ζωή και την πραγματικότητα, φτιάχνει ένα δικό του κόσμο φαντασιώδη, δική του γλώσσα, δικά του αυτονόητα, ακοινώνητες βεβαιότητες… Αίρεση είναι να αλλοτριώνεις σε ηδονή εξουσιασμού συνειδήσεων τη διακονία της πατρότητας, που λειτουργεί τον εγκεντρισμό των ανθρώπων στο σώμα της Εκκλησίας…».
Το παραπάνω κείμενο είναι μια επιστολή μου σε αθηναϊκή εφημερίδα. Απ' όσο παρακολούθησα δεν δημοσιεύτηκε. Ήρθε η ώρα της, χάρη στο blog!
5 σχόλια:
Παναγιώτη, η Ελλαδική Εκκλησία παρουσιάζει συμπτώματα σχιζοφρένιας: από τη μία διαλέγεται μετά πάσης επισημότητος και λαμπρότητος με τους καθολικούς θεολόγους (οι οποίοι σημειωτέον βρίσκονται έτη φωτός μπροστά τόσο στην θεολογική όσο και στη θύραθεν παιδεία) και από την άλλη, επιτρέπει σε μερίδες εκκλησιαστικών ή παρεκκλησιαστικών κύκλων ή σε μεμονωμένους μητροπολίτες την άσκηση "άκριτης" -και γι' αυτό- άδικης κριτικής μεσαιωνικού τύπου ενάντια στην καθολική εκκλησία και στον ίδιο τον Πάπα. Φρονώ πως το να υβρίζει κάποιος μια προσωπικότητα, όπως είναι ο Ράτσινγκερ, αποδεικνύει το μέγεθος της ανοησίας, της αμάθειας και της αγένειάς του. Όσο για τον καθ' όλα σεβαστό καθηγητή Χρήστο Γιανναρά, γνωρίζεις πολύ καλά πως αποτελεί το "μαύρο πρόβατο" των φονταμενταλιστικών κύκλων που προανέφερα. Ουδέποτε θα εισήκουον την φωνή του, ούτε την φωνή της λογικής, της καταλλαγής, του διαλόγου, της συγχώρησης, της ανεκτικότητας, της ειλικρίνειας και εν τέλει της ευπρέπειας και του αυτοσεβασμού.
Ελπίζω μονάχα να δουν το blog σου και οι Πατρινοί Καθολικοί, ώστε να διαπιστώσουν -όση δύναμις- πως υπάρχουν και πολιτισμένοι ορθόδοξοι θεολόγοι σ' αυτήν την πόλη.
Αγαπητέ μου Τάσο,
Σ' ευχαριστώ για το σχόλιό σου. Δεν κάνω τίποτε άλλο παρά να θυμίζω τα αυτονόητα. Τα λέει θαυμάσια σήμερα στην "Καθημερινή" ο Επίσκοπος Διοκλείας Κάλλιστος: "Εμείς οι χριστιανοί μπορούμε να συνεργαστούμε άριστα με ανθρώπους που δεν έχουν καμία θρησκευτική πίστη ή που ανήκουν σε άλλες πίστεις, εφόσον μοιραζόμαστε τον σεβασμό στην ελευθερία του ανθρώπου". Και ο Κάλλιστος προέρχεται από την Αγγλικανική Εκκλησία. Όσα λες για την δεινότητα των Καθολικών θεολόγων ισχύουν στο ακέραιο. Γι' αυτό ο Κάλλιστος λέει: "Εάν εμείς οι ορθόδοξοι θελήσουμε να εκφράσουμε τις απόψεις μας με τρόπο συγκροτημένο, όχι επαναλαμβάνοντας απλώς φράσεις σαν τους παπαγάλους, αλλά με τρόπο διορατικό, σαν τους αετούς, τότε οι άνθρωποι θα θελήσουν πραγματικά να μας ακούσουν".
Συμβαίνουν όλα αυτά ΣΗΜΕΡΑ στην Πάτρα, που διετέλεσε και Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης;
Απίστευτο...
Μα πού ζείτε;
Παναγιώτη συγχαρητήρια.Δεν έχεις ανάγκη τα σχόλιά μου.Διάβασα αρκετά από τα σχόλια και τα κείμενα.Αισθάνομαι ότι αποκτούμε νέες
δυνατότητες διαλόγου-επικοινωνίας.Κα-
λό κουράγιο.
Ένας φίλος.
Σ' ευχαριστώ φίλε. Μακάρι να μάθουμε όλοι να διαλεγόμαστε. Να είμαστε ανοιχτοί στις προκλήσεις των καιρών και έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την ασχήμια και να ανακαλύπτουμε διαρκώς την ομορφιά.
Καλή δύναμη εν τω βίω.
Δημοσίευση σχολίου