ΕΡΜΗΝΕΥΟΝΤΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΕ ΤΟΝ ΛΥΚΟΥΡΓΟ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟ ΣΤΗΝ ΕΠΙΔΑΥΡΟ ΤΟ 1991

Με αφορμή την εκδήλωση – αφιέρωμα που ετοιμάζουμε «Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΛΟΓΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ», την Δευτέρα 16 Μαΐου 2016, στις 8 μ.μ. στην Αίθουσα Διδασκαλίας της Μεγάλης Μουσικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος “Λίλιαν Βουδούρη”, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών 

Σελίδες προσωπικού ημερολογίου 

3 Αυγούστου 1991 

Η πρώτη μου συναυλία με την Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία, ιδιαίτερα σημαντική από κάθε άποψη, απόψε στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. 

Έτσι, «πάτησα» συναυλιακά και αυτό τον χώρο – θρύλο, που όπως και να το κάνουμε αποτελεί μοναδική εμπειρία, να ίστασαι στην ορχήστρα και να ψάλλεις. 

Το πρόγραμμα εξόχως ενδιαφέρον. «Από τη βυζαντινή μουσική στη σύγχρονη». 

Από την πρόβα του "Ροδανόν" στην Επίδαυρο 

Πρώτο μέρος τα έργα: «Νόμοι» του Δημήτρη Τερζάκη και «Ροδανόν» του Μιχάλη Αδάμη, με σολίστ τον Λυκούργο Αγγελόπουλο. Ιδιαίτερα μου άρεσε το «Ροδανόν» και φρονώ πως είναι ώριμο έργο του Αδάμη, όπου έχει επιτύχει μια δημιουργική σύνθεση των βυζαντινών μελωδιών με αυτές της σύγχρονης μουσικής, με αποτέλεσμα μια πρωτοφανέρωτη θεώρηση, με πειστική και ικανή άποψη, του Κρατήματος του Ιωάννου Πρωτοψάλτου, που είναι και ο βασικός κορμός του έργου. 

Καλή χρήση των οργάνων, σοφή η ιδέα της τούμπας και του συνόλου από τέσσερα έγχορδα και τέσσερα πνευστά, δομή με βαθμιαία έξαρση. Αν και μικρό σε διάρκεια το «Ροδανόν», απεδείχθη πολύ περιεκτικό. 

Στο β’ μέρος μέλη από την παράδοση, με αποκορύφωμα και φετίχ το «Φρούρησον…» του Κουκουζέλη. Στη διδασκαλία αυτού του μέλους κατάλαβα πόσο μεγάλος μουσικός είναι ο Αγγελόπουλος, που εκτός από γνώσεις διαθέτει και ένστικτο, και πόσο δίκιο έχει τελικά σχετικά με την ερμηνεία των σημαδιών και την απόδοση των χειρονομιών, αφού αλλιώς τέτοιου είδους μάθημα (και γενικά όλα τα παλαιά) δεν μπορεί να βγει όπως πρέπει, έτσι ώστε να καταδειχθεί η πάντερπνος ωραιότης και το απέραντο μεγαλείο του. 

Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος