Τρίτη 19 Μαρτίου 2013

Η παρουσία του Πατριάρχη στην ενθρόνιση του Πάπα και οι «Διάλογοι»

Στην τελετή έναρξης του ιερατικού λειτουργήματος του Πάπα του ρωμαιοκαθολικισμού, Φραγκίσκου (και όχι «του Α΄», διότι μέχρι στιγμής… δεν υπάρχει δεύτερος), παρέστη για πρώτη φορά Οικουμενικός Πατριάρχης, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, κάτι που τονίσθηκε ιδιαιτέρως από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης και ιδία από τα ΜΜΕ του Βατικανού. 
Σημειώνουμε ότι, ενώ μεταδίδεται πως κάτι τέτοιο λαμβάνει χώρα «για πρώτη φορά μετά το μεγάλο Σχίσμα (1054)», δεν ανιχνεύεται άλλοτε στην ιστορία η παρουσία Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως στην ενθρόνιση Πάπα Ρώμης, ακόμα και την πρώτη χιλιετία όταν ο Πάπας ήταν πρώτος μεταξύ ίσων της αδιαίρετης Εκκλησίας και εγγυητής της Ορθοδοξίας της (όπως π.χ. στα χρόνια Μαξίμου του Ομολογητού, όπου ο αιρετικός αυτοκράτωρ της Νέας Ρώμης Κώνστας φυλάκισε και εξόρισε τον ορθόδοξο Πάπα Ρώμης Μαρτίνο Α΄ στην Κριμαία. Βέβαια, έκτοτε τα πράγματα… έχουν αλλάξει κάπως, με τον ρωμαιοκαθολικισμό να έχει αντιστρέψει τα πρόσημα σε σχεδόν κάθε πτυχή του εκκλησιαστικού βίου). 
Η αρχή της επαναπροσέγγισης Εκκλησίας και Βατικανού έγινε με την επίσκεψη του Πατριάρχου Αθηναγόρα στο Βατικανό και την άρση των αναθεμάτων, καθώς και με την επίσκεψη του Πάπα Ιωάννη Παύλου του Β΄ στην Αθήνα επί αρχιεπισκοπίας του κυρού Χριστοδούλου, ο οποίος μακαριστός Χριστόδουλος συνακολούθως επισκέφθηκε το Βατικανό το 2006 για να συναντήσει τον νεοεκλεγέντα Πάπα Βενέδικτο τον ΙΣΤ΄. Την ίδια χρονιά ο νεοεκλεγείς Πάπας επισκέφθηκε, για πρώτη φορά μετά το Σχίσμα, το Φανάρι. 
Η Α.Θ.Π. ο κ. Βαρθολομαίος μετέβη στη Ρώμη και συνοδεύθηκε στην τελετή ενθρόνισης σήμερα από τους μητροπολίτες Περγάμου Ιωάννη, Ιταλίας Γεννάδιο και Μπουένος Άιρες Ταράσιο (καθώς και, μεταξύ άλλων, του Θεοδώρου Αγγελοπούλου, μεγίστου ευεργέτη του Οικουμενικού Πατριαρχείου στον οποίο έχει αποδοθεί ο τίτλος, το οφφίκιο του «Άρχοντος Μ. Λογοθέτου», δηλαδή του πρωθυπουργού του ‘βυζαντινού’ κράτους). Σημειώνουμε επίσης ότι στην τελετή έναρξης του ιερατικού λειτουργήματος του Πάπα, το Ευαγγέλιο αναγνώσθηκε στα ελληνικά του πρωτοτύπου αντί των συνήθων λατινικών. 
Με το άκουσμα αυτής της αναγγελίας, άλλοι χάρηκαν και άλλοι σκανδαλίσθηκαν. Κάποιοι θεωρούν πάντοτε οποιαδήποτε κίνηση εγγύτητας στους άλλους χριστιανούς ως «προδοτική» και σέρνουν τα εξ αμάξης στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, έως χυδαίων ύβρεων, πάντα κατά… ορθόδοξο τρόπο. Αξιολογούν ως σημαντικότερη την τάδε ή την δείνα αβροφροσύνη προς ετεροδόξους από το γεγονός ότι, επί παραδείγματι, η εκκλησιαστική κατάσταση στην Ελλάδα έχει τα μαύρα της τα χάλια. Εδώ πρέπει να διαχωρίσουμε όσους έλλογα διατυπώνουν συγκεκριμένες διαφωνίες επί τη βάσει συγκεκριμένης λογικής, και τυγχάνουν συζητήσιμοι, από όσους ασκούν μιαν αυτοδικαιωτική πατριαρχοφαγία, ανακηρύσσοντας εαυτούς ως τους μόνους κήρυκες της αληθείας, υπερκειμένους συνόδων, επισκόπων, πατριαρχών. Είναι οι νεομάρτυρες και νεο-ομολογητές του… πληκτρολογίου, που ουδόλως ερυθριούν να συγκρίνουν τους εαυτούς τους με κορυφαίες ανά την ιστορία μορφές της εκκλησιαστικής μαρτυρίας. Βασικό στοιχείο της αυτοδικαιωτικής εκστρατείας είναι η απόκρυψη σημαντικών, καίριων δεδομένων, ακόμη και από τους ίδιους τους τους εαυτούς (δηλαδή ξεχνούν επιλεκτικά): επί παραδείγματι, η συμμετοχή της ορθοδόξου εκκλησίας στους διαχριστιανικούς διαλόγους και την οικουμενική κίνηση έχει συναποφασισθεί από τους εκπροσώπους όλων των ορθοδόξων εκκλησιών σε πανορθόδοξες συνόδους. Κοινώς, σύμπασα η Ορθοδοξία διαλέγεται. Αυτό αποκρύβεται ώστε να παρουσιαστεί η εικόνα μιας παρεκκλίνουσας ατομικής περίπτωσης που πρέπει να συνετισθεί από τους σοφούς του πληκτρολογίου, «του Πατριαρχείου», «του Βαρθολομαίου», «του Περγάμου» και όποιου συνιστά κάθε φορά το «επόμενο πιάτο» στην ορθόδοξη ανθρωποφαγία. Ας ξεκαθαριστεί εδώ ότι δεν έχει σημειωθεί στους διαχριστιανικούς διαλόγους ούτε ψήγμα δογματικής υποχωρήσεως από πλευράς ορθοδόξων. 
Σωτήρης Μητραλέξης
(Προσφάτως ήρθε στην Αθήνα ο Σέρβος επίσκοπος Αθανάσιος Γιέφτιτς, μεγάλη μορφή της Ορθοδοξίας και μαθητής του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, για μια βιβλιοπαρουσίαση στον «Παρνασσό». Τα λόγια του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς αξιοποιούνται συχνά από τους «αντι-οικουμενιστές». Κατά την διάρκεια της ομιλίας του, ο επίσκοπος Αθανάσιος τους… εξήγησε δυο-τρία πράγματα, με αποτέλεσμα κάποιοι από τους παρισταμένους «αγωνιστές εναντίον του οικουμενισμού» να πάθουν υπογλυκαιμικό σοκ, επιληπτική κρίση και τρία εγκεφαλικά εν σειρά.) 
Στην συγκεκριμένη περίπτωση της «ενθρόνισης» του Πάπα, δεν μιλάμε φυσικά για συμμετοχή του Πατριάρχου στην τελετή καθ’ εαυτήν, μα για παρακολούθηση «μαζί με τους άλλους θρησκευτικούς ηγέτες». Παρεμπιπτόντως, περί «θρησκευτικών ηγετών»: προφανώς και οι ορθόδοξοι, τα μέλη της Εκκλησίας, δηλαδή οι μετέχοντες στην ευχαριστιακή σύναξη -και όχι οι απλώς… ιδεολογικά (!) ορθόδοξοι-, δεν βλέπουμε τον εκάστοτε Πατριάρχη ή Αρχιεπίσκοπο ως «θρησκευτικό ηγέτη», δίπλα στους άλλους «θρησκευτικούς ηγέτες». Εξίσου προφανώς όμως, σε διεθνή συγκείμενα οι θύραθεν δεν μπορούν παρά να τον κατηγοριοποιήσουν στους «θρησκευτικούς ηγέτες», στην εκπροσώπηση αυτού του σκέλους της εκάστοτε κοινωνίας που είναι η «θρησκεία». Η εναλλακτική σε αυτήν την υποχρεωτική όσο και θεμελιώδη παρανόηση είναι η μη μετοχή σε οτιδήποτε διεθνές και οικουμενικό, η περίκλειση στους υπερηφάνους «κατόχους της αληθείας», η μαρτυρία των οποίων συνίσταται στο να κρατάνε μούτρα σε όλους τους υπολοίπους. Δυστυχώς, κάποιοι θα το επιθυμούσαν αυτό. Ευτυχώς, κάποιοι άλλοι όχι. 
Φυσικά, έχουν λάβει χώρα ανά τις δεκαετίες και κάποια περιστατικά, κάποιες αβλεψίες κυρίως μεμονωμένων μητροπολιτών, που όντως προξενούν την αντίδραση «τί έγινε ρε παιδιά, συνέβη η ένωση των εκκλησιών και δεν το πήρα χαμπάρι;». Υπάρχουν περιπτώσεις όπου η διπλωματικότητα όντως υπερέβη τα εσκαμμένα. Σε καμμία περίπτωση όμως η παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη στην τελετή έναρξης του ιερατικού λειτουργήματος του Πάπα του ρωμαιοκαθολικισμού, «μαζί με τους άλλους θρησκευτικούς ηγέτες», δεν αποτελεί μία από αυτές τις περιπτώσεις. Ξεχνάμε το ποιά ήταν η κατάσταση στις σχέσεις της Εκκλησίας και των λοιπών χριστιανικών ομάδων πριν την έναρξη των διαλόγων, και κυρίως μεταξύ του ρωμαιοκαθολικισμού και των προτεσταντισμών: αναφερόμαστε σε μιαν ασύλληπτη εχθρότητα, ιδία σε λαϊκό επίπεδο και όχι μόνο μέσα στην ίδια χώρα, αλλά ακόμα και μέσα στην ίδια πόλη, η οποία σήμερα έχει εν πολλοίς αμβλυνθεί – και αυτό είναι κέρδος μέγα. 
Ακόμα και οι χείριστες όμως των εξαιρέσεων που συνιστούν οι απολύτως απορριπτέες αβλεψίες δεν είναι πρωτοφανείς και πρωτοφανέρωτες, τουναντίον: δεν τυγχάνουν ούτε καν παρωνυχίδες αν εξετάσει κανείς την ιστορία της ορθόδοξης εκκλησίας (η οποία μετρά και μιαν… «ένωση των εκκλησιών» το 1439!). Στις μετά την Άλωση εκατονταετίες σημειώθηκαν επαναλαμβανόμενα περιστατικά ακραίου ενδοχριστιανικού συγκρητισμού: ορθόδοξοι επίσκοποι καλούσαν… ιησουίτες ιεραποστόλους για να εξομολογήσουν τους ορθοδόξους πιστούς, κάτι το οποίο ήταν business as usual. Για να μην μιλήσουμε για τις εξωεκκλησιαστικές οργανώσεις «εσωτερικής ιεραποστολής» (Innere Mission) που εισήγαγαν κατά τον 20ό αιώνα αυτούσια κομμάτια της πρακτικής των ετεροδόξων (αλλά και των δογματικών τους διαφοροποιήσεων) στην ελλαδική εκκλησιαστική ζωή.  
Όσοι φοβούνται… αιφνίδια ένωση των εκκλησιών, κακώς φοβούνται: ο οικουμενικός διάλογος έχει καταλήξει εν πολλοίς, και φυσικώ τω τρόπω, paperwork εκκλησιαστικής διπλωματίας (αυτό όμως δεν σημαίνει πως πρέπει να σταματήσει) και το παγκόσμιο συνέδριο εκκλησιών κάτι σαν… ένωση συνδικάτων. Είναι σαφές ότι δεν οδεύουμε προς τα εκεί – οδεύουμε όμως σταδιακά προς μια καλύτερη κατανόηση του άλλου, όχι ως μιας «σατανικής καρικατούρας» του αλλά ως της πραγματικής του παρουσίας. 
Αν υπάρχει «πρόβλημα» και «προσβολή», αυτή εντοπίζεται στην παρουσία των «ουνιτών» επισκόπων: χριστιανών που τους επιτρέπεται να διατηρήσουν δόγματα και συνήθειες (όπως το έγγαμον των ιερέων) ασυμβίβαστα με τον ρωμαιοκαθολικισμό, φτάνει να αποδεχθούν τον Πάπα και να υποταχθούν σ’ αυτό, σε μια ένδειξη εκπληκτικού εκκλησιαστικοπολιτικού κυνισμού και επεκτατισμού του ρωμαιοκαθολικισμού. Η έλλειψη διάκρισης του «ταπεινού» νέου Πάπα να τους αποσύρει, παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχου της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, είναι αξιοσημείωτη και προβληματική. Μάλιστα, η συμπροσευχή του νέου Πάπα με ουνίτες επισκόπους έμπροσθεν του τάφου του αγίου Πέτρου δεν σχολιάσθηκε από τα ξένα ΜΜΕ ως grotesque, αλλά ως… «ένδειξη σεβασμού στους χριστιανούς της Ανατολής»! 
Α, και παρεμπιπτόντως, αναμένουμε την παρουσία του Πάπα Ρώμης στην επόμενη ενθρόνιση Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως – Νέας Ρώμης και Οικουμενικού Πατριάρχη, στον μικρό και ταπεινό ναό του Αγ. Γεωργίου, στα στενοσόκακα του Φαναρίου…
Σημείωση Ιδιωτικής Οδού:
Ευχαριστώ θερμά τον Σωτήρη Μητραλέξη για την αποστολή του άρθρου του και στο ιστολόγιό μας. Θα ήθελα μόνο να ξέρω ποιους έχει στο μυαλό του όταν γράφει: "Φυσικά, έχουν λάβει χώρα ανά τις δεκαετίες και κάποια περιστατικά, κάποιες αβλεψίες κυρίως μεμονωμένων μητροπολιτών, που όντως προξενούν την αντίδραση «τί έγινε ρε παιδιά, συνέβη η ένωση των εκκλησιών και δεν το πήρα χαμπάρι;». Υπάρχουν περιπτώσεις όπου η διπλωματικότητα όντως υπερέβη τα εσκαμμένα". Κι ακόμα, όντως διπλωματικότητος ένεκεν έγινε ό,τι έγινε; Γιατί νομίζω ότι υπάρχουν και πολλές άλλες παράμετροι ειδικά για τους Χριστιανούς της Μέσης Ανατολής, για παράδειγμα. 
Η επισήμανσή μου είναι αυτή που αναφέρει στο άρθρο του. Το ζήτημα είναι διορθόδοξο. Στην Ελλάδα που δεν ...απειλείται δα από τον "οικουμενισμό" γίνεται πολύ φασαρία για πράγματα που δεν γίνονται εδώ. Και εδώ είναι το σημείο αιχμής. Ποιοι αναλαμβάνουν εργολαβικά "την μέριμναν πασών των Εκκλησιών;"
Π.Α.Α.

19 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"Με την αποστολική πίστη συνδέεται αδιαίρετα και η αποστολική διαδοχή. Η αποστολική διαδοχή έχει ουσιαστικό περιεχόμενο μόνο μέσα στο σώμα της Εκκλησίας, και προϋποθέτει οπωσδήποτε την αποστολική πίστη.

Λέγοντας αποστολική διαδοχή εννοούμε την αδιάκοπη συνέχεια της ηγεσίας της Εκκλησίας από τους Αποστόλους. Η συνέχεια αυτή έχει χαρισματικό χαρακτήρα και διασφαλίζεται με τη μετάδοση της πνευματικής εξουσίας των Αποστόλων στους Επισκόπους της Εκκλησίας και δι’ αυτών στους ιερείς.

Ο τρόπος μεταδόσεως της πνευματικής-αποστολικής εξουσίας στους Επισκόπους γίνεται με τη χειροτονία. Αν, επομένως, κάποιος επίσκοπος έχει λάβει με κανονικό - εκκλησιαστικό τρόπο τη χειροτονία του και στη συνέχεια βρεθεί εκτός της Εκκλησίας εξαιτίας της εσφαλμένης πίστεώς του, παύει ουσιαστικά να έχει και την αποστολική διαδοχή, αφού αυτή έχει νόημα μόνο μέσα στο μυστηριακό σώμα του Χριστού, την Εκκλησία.

Κατά συνέπεια, αν κάποιος επίσκοπος η και ολόκληρη τοπική Εκκλησία -ανεξαρτήτως αριθμού μελών- εκπέσουν από την πίστη της Εκκλησίας, όπως αυτή εκφράστηκε αλαθήτως στις Οικουμενικές Συνόδους, παύουν να έχουν οι ίδιοι την αποστολική διαδοχή, επειδή βρίσκονται ήδη εκτός της Εκκλησίας. Και, αφού διακόπτεται η αποστολική διαδοχή ουσιαστικά, δεν μπορεί να γίνεται λόγος για κατοχή η για συνέχεια της αποστολικής διαδοχής στους εκπεσόντες από την Εκκλησία.

Με βάση τα παραπάνω, ο ίδιος ο πάπας, αλλά και το σύνολο των Ρωμαιοκαθολικών επισκόπων στερούνται την αποστολική διαδοχή, επειδή στερηθέντες την αποστολική πίστη ξέπεσαν από την Εκκλησία. Κατά συνέπεια, λόγος για αποστολική διαδοχή εκτός της Εκκλησίας είναι λόγος ατεκμηρίωτος επιστημονικά, είναι δηλαδή λόγος αθεολόγητος."
Καθηγητής Δογματικής Ιω. Τσελεγγίδης.
Ο πάπας της Ρώμης κατέχει αντικανονικά τον αποστολικό θρόνο της Ρώμης και δεν πρέπει οι ημέτεροι εκκλησιαστικοί να τον αποκαλούν "αγιώτατο επίσκοπο Ρώμης".

noname είπε...

Ωραίο το άρθρο κι εύστοχο. Δεν μπορεί να καταλάβει όμως ο κ. Μητραλέξης πόσα σπίτια, πόσους μισθούς, πόσες μίτρες και πόσες πανεπιστημιακές καριέρες έχουνε κτιστεί από τον "αντιοικουμενιστικό αγώνα";...

Ανώνυμος είπε...

Ενας πατριαρχικος σε προηγουμενη αναρτηση εγραψε κατι σοφο . Κριμα που κρατησε ανωνυμια γιατι ηταν σοφο αυτο που ειπε . Αλλα και η μετριοφροσυνη ειναι αρετη .Εγραψε λοιπον οτι στον Πατριαρχη πηγαινουν δεν πηγαινει αυτος . Γινεται κατι μυστηριο στις σχεσεις Φαναριου με τους λεγομενους αντιοικουμενιστες . Ειναι σε δυσμενεια επειδη αδυνατουν να δεχτουν οτι ο Οικουμενικος θρονος δεν ειναι πρωτος .Σε τιμη ενοειται και οχι σε εξουσια . Αρνουντε το πρωτειο του Παπα . Και αρνουντε το Πατριαρχειο να μετεχει στο ΠΣΕ με ολες τις προτεσταντικες ομολογιες σαν ισα και ομοια . Παρολα αυτα καποιοι μπερδευουν την αφοσιωση πολλων στον Οικουμενικο θρονο με την αφοσιωση στο προσωπο . Μα οι θεσμοι μενουν τα προσωπα ερχονται και παρερχονται . Εχουν ειπωθει και κουβεντες παραπανω . Παντα το δικιο επιμεριζεται αλλα και το αδικο το ιδιο . Πρεπει το Φαναρι μια που το επιβουλευονται οι Μοσχοβιτες που δεν παραταν την τριτη Ρωμη να τα βρει με ανθρωπους οπως ο πατηρ Ζησης και ο Σωτηροπουλος να παρουν πισω και αυτοι 5 κουβεντες που ειπαν παραπανω γιατι ολοι αυτοι Ελληνες ειναι και το αιμα νερο δεν γινεται . Το Βατικανο καλο ειναι να υπαρχει κουβεντα μαζι του αλλα παντα οσο τουλαχιστον εχει την πλειοψηφια των χριστιανων σε Ευρωπη και Αμερικανικη ηπειρο θα θεωρει την Ορθοδοξια σχισματικη και τον οποιο Οικουμενικο Πατριαρχη σαν εναν ακομη επισκοπο . Πχ της Τουλουζ η του Ντητροιτ . Οσο για τους προτεσταντες σαν βορειοευρωπαιοι που ειναι και βορειοαμερικανοι οχι μονο τους ορθοδοξους αλλα και τους καθολικους που ειναι κατα βαση μεσογειακοι και λατινοαμερικανοι τους βλεπουν απο την υλικη τους ισχυ και την ουσιαστικη αμορφωσια τους σαν προληπτικες μυγες . Φαντασου εμας πως μας βλεπουν . Και ο κοσμος τους . Τουλαχιστον οι καθολικοι σε επιπεδο λαου ειναι φιλικοι . Δεν εχει δουλεια η παναρχαια ανατολικη εκκλησια στο ΠΣΕ των προτεσταντων με ολους αυτους τους φαντασμενους απογονους Σαξονων Τευτονων Γοτθων κλπ . Που μας λενε P.I.G,S Και οι λαοι τους . Θα στραφουν πολλοι απο αυτους στην Ορθοδοξια αν κρατησει αξιοπρεπεια η Ορθοδοξια αλλιως θα την βλεπουν σαν μια εθνικ φολκλορ περιπτωση . Ας τα βρουν λοιπον οι Ορθοδοξοι κληρικοι και θεολογοι μεταξυ τους ολοι εχουν ελλατωματα , ουδεις τελειος και μετα και οι Ρωσοι θα σεβαστουν την ελληνοφωνη ορθοδοξια και οι Δυτικοι θα σεβαστουν την ορθοδοξια ολοκληρη . Ας μην υπαρχουν ενθεν και ενθεν μειωτικοι χαρακτηρισμοι γιατι πληγωνουν και το γινατι δεν γιατρευεται ευκολα . Α.Μ

Διογένης/ Ε.Μ. είπε...

‘’ ΟΧΙ ΜΟΝΑΧΑ Ο ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ !!! ’’

Δεν ξέρω...αλλά πέρα από τον ενθουσιασμό, που δεν είναι κακό να μας διακατέχει αυτό το συναίσθημα, θα ήταν πολύ χρήσιμο, συγχρόνως, να γεννηθεί μέσα μας ένας έντονος και γόνιμος προβληματισμός, ικανός να μας βοηθήσει να δούμε τα εκκλησιαστικά δρώμενα με κάπως οξύτερη όραση.

Και για να εξηγηθώ: Δεν μπορεί η ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, εδώ και πολλά χρόνια τώρα, να μη θέλει να δει με τη δέουσα ευαισθησία το ακανθώδες και σκανδαλώδες πρόβλημα των ουνιτών και σε κάθε ενθρόνιση να προκαλεί με το δικό της ‘’σικ’’ τρόπο. Καλές είναι, κύριε Μητραλέξη, οι αναγνώσεις των ευαγγελικών περικοπών στα ελληνικά και οι εκατέροθεν φιλοφρονήσεις, αλλά δεν αρκούν μονάχα αυτές! Ετσι γεννιούνται μετά οι ανθενωτικές σκληρύνσεις και άντε στη συνέχεια να τις θεραπεύσεις! Δε γνωρίζουν οι ιθύνοντες εκκλησιαστικοί ηγέτες ότι οι Ορθόδοξοι έχουν και κάποιες ιστορικές ευαισθησίες, μετά από αυτά που πέρασαν; Γιατί δεν κάνουν συγκεκριμένα βήματα, και ξέρουμε όλοι μας ποια είναι αυτά, αλλά μονάχα περιορίζονται στους εναγκαλισμούς και στις ανταλλαγές ευχών;

Δεν τα γράφω αυτά γιατί είμαι αντίθετος με τους διαλόγους των Εκκλησιών, το αντίθετο μάλιστα, είμαι υπέρμαχος αυτής της ευλογημένης πρακτικής, γιατί δεν ξεχνώ ποτέ την Ηρακλείτια ρήση: «εφόσον κοινωνούμε αληθεύουμε» και φυσικά τον λόγο του Κυρίου μας «…ίνα πάντες εν ώσι, καθώς εσύ Πάτερ…». Είναι εντολή του ίδιου του Θεού και δεν έχουμε κανένα απολύτως δικαίωμα να την ακυρώσουμε. Μπορούμε, όμως, να είμαστε αρκετά επιφυλακτικοί για τις ‘’αγαθές προθέσεις‘’της Αγίας Έδρας, μέχρι να δούμε και τα πρώτα ουσιαστικά της βήματα, τα οποία, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, δεν έχουν πραγματοποιηθεί.

Είναι και από την άλλη αυτό το καταστροφικό – δαιμονικό θα έλεγα - μικρόβιο της καχυποψίας, που μόλις απλώθηκε στον πλανήτη η συμφορά της διαφθοράς, της φτώχειας και της υποτέλειας, δεν ξέρεις ποιον να πιστέψεις…! και έχει προσβάλει για τα καλά το ανοσοποιητικό μας σύστημα, και εάν δε βρεθεί ο κατάλληλος θεραπευτής, υπάρχει κίνδυνος να νοσήσουμε πολύ σοβαρά όλοι μας. Και ο καλός θεραπευτής, εν προκειμένω, είναι η αγαθή διάθεση και ο ειλικρινής διάλογος, που να πιστοποιείται, βέβαια, με συγκεκριμένες πράξεις από την πλευρά των ετεροδόξων, γιατί διαφορετικά στο τέλος, πολύ φοβάμαι, αν και δεν το εύχομαι, θα γίνουμε όλοι οι Ορθόδοξοι ανθενωτικοί!

Αυτά, να τα έχουν υπόψιν τους όλοι όσοι εμπλέκονται στις διαδικασίες του χριστιανικού διαλόγου, γιατί η εκκλησιαστική ιστορία, σε περίπτωση αστοχίας, θα τους κρίνει αμείλικτα και το χειρότερο, θα τους απορρίψει ο ίδιος ο Θεός, εάν δεν προσέξουν! Τα πράγματα είναι τραγικά δύσκολα και χρειάζεται, μάλλον, εντονότατη προσευχή και μετάνοια !!!

Γιατί αλλιώς…!!!

Από το Διογένη/Ε.Μ.

Ανώνυμος είπε...

Μόνο θλίψη προκαλεί η επίσκεψη του Οικ.Πατριάρχη στην ενθρόνιση του αιρεσιάρχου Πάπα/

Ανώνυμος είπε...

10:02'
αυτο ειναι αποψη σας και αποψη του κου Τσελεγγιδη-το περιφημο μεγα σχισμα" ειναι μια πρωτοφανης απατη μεγατονων οπως παρουσιαζεται, διοτι κατα την κα Αρβελερ που ειναι ιστορικος και οχι θεολογος "εγινε αναμεταξυ τους δεν το πηρε χαμπαρι κανενας" και δεν αναφερεται απο τους "ιστορικους της εποχης" και η αιτια ειναι η διενεξη με τους νορμανδους και οχι η "εκπτωση απο την αποστολικη πιστη"! ,το δε "φρικωδες φιλιοκβε" δηλαδη το "προιεναι εκ του Υιου του Αγ Πνευματος" ακομα και στην ποιο "ανεπτυγμενη " θεση(κατα Αυγουστινο)ειναι σε δευτερο επιπεδο-χρονο (αφου η εκπορευση αφορα τον Πατερα -principaliter) και αυτη καθεαυτη η παροχη σε δευτερο "χρονο-επιπεδο" της δυνατοτητας αυτης του "προιεναι" ειναι αποκλειστικη αρμοδιοτητα του Πατερα ανευ ΟΥΔΕΜΙΑΣ αιτιωδους συμμετοχης του Υιου) παρερμηνευτηκε δε βαναυσα απο τον Φωτιο ο οποιος δεν γνωριζε καν λατινικα και συκοφαντουσε τους δυτικους περι προθεσεως εισαγωγης δυαρχιας στην Αγ Τριαδα ΕΚΦΡΑΖΟΝΤΑΣ πολιτικη και οχι θεολογια.Τον περιφημο Μαξιμο τον ομολογητη που ειναι το αγαπημενο παιδι των νεορθοδοξων δεν τον ξερετε? ?δεν ξερετε οτι αναγνωριζε το φιλιοκβε υπο την ανω ερμηνεια ("ΠΡΟΙΕΝΑΙ") αφου εδεχετο την των "Ρωμαιων πατερων συμφωνια"(ΑΡΑ μεταξυ αυτων και του Αυγουστινου με το δηθεν "ετεροδοξο " φιλιοκβε αναγκαστικα! κατι που αποκρυπτει εντεχνως ο ανθενωτισμος)?!! Την εκκλησια της Κωνσταντινουπολης που κοινωνουσε με την Ρωμη η οποια ρωμη κοινωνουσε με τις εκκλησιες της Φραγγιας και ισπανιας που χρησιμοποιουσαν το φιλιοκβε οχι μονο στα γραπτα αλλα και στο συμβολο στη λειτουργια επι 500 χρονια!!!! προ του "σχισματος" δεν την γνωριζετε??? το δε Πετρειο δογμα αναγνωριστηκε απο τον Ιουστινιανο και μαλιστα ενισχυθηκε- η εφαρμογη κατα καιρους μας ενοχλει. Για ποια εκπτωση δογματικη απο την αποστολικη πιστη μιλατε? Που τα βρηκατε αυτα? Επι χιλια χρονια ο ανθενωτισμος ΜΕ ΤΙς ΨΕΥΤΟΣΥΝΟΔΟΥΣ ΤΟΥ στην οθωμανοκρατουμενοι Ρωμανια μας φλομωσε στα ψεμματα -τωρα τελος παρτε το χαμπαρι.
Για τον ουνιτισμο οι ιδιοι (Σαλαχας) λενε ξεκαθαρα οτι ειναι εκκλησιαστικη ανωμαλια δηλ τι αλλο θελετε να σας πουνε ? ειναι γεννημενοι ελληνορυθμοι δεν το επελεξαν οπως οι εξαγορασμενοι απο τους δυτικους πολωνοι το 1500- δεν πρεπει καποιος να τους ποιμανει σημερα -θελετε ας πουμε να πεθαινουν αλειτουργητοι? η να μαθουν γρηγοριανο μελος και λατινικα κι αυτοι? - Ανωμαλια λοιπον ειναι ο ουνιτισμος κατα τον εξαρχο τους Σαλαχα που ειναι καρπος ομως μιας αλλης μεγαλυτερης αυτης του "σχισματος" δηλαδη της ΑΠΟΞΕΝΩΣΗΣ των εκλησιων και των πιστων τους !Επειδη δε μεμφονται καποιοι ανιστορητοι αδαεις τον διακο που διαβασε το ευαγγελιο σημερα , αραγε γνωριζετε οτι το πατριαρχειο αντιοχειας εχει δυτικορυθμο τυπικο στις ΗΠΑ? Εμποδισε αυτο τον διαλογο η τις επαφες των χριστιανων ενθεν και ενθεν εκει? Ειδατε εκει να υφαρπαζονται ναοι να σκοτωνονται ανθρωποι κλπ? Το τυπικο ειναι αυτο που προεκαλεσε οσα αισχη/εγκληματα εγενοντο σε ουκρανια κλπ απο ουνιτες , ορθοδοξους του "πατερουλη" Σταλιν κλπ η η ΑΜΟΙΒΑΙΑ ΕΧΘΡΟΤΗΤΑ οταν οι μεν αποκαλουσαν τους δε σχισματικους αιρετικους κλπ, τα δε κρατη χρησιμοποιουσαν και καλλιεργουσαν αυτη την εχθροτητα? Το δυστυχημα δεν ειναι οι αποψεις σας- το δυστυχημα ειναι η σιωπη της ακαδημαικης κοινοτητας με εξαιρεση τον Πανωτη και την Αρβελερ-Δεν υπαρχει μεγαλυτερη αναισχυντια απο την ανακαλυψη-δημιουργια των δογματικων διαφορων που ως φρασεις θεσεις χρησιμοποιουνταν επι αιωνες! προ του "σχισματος" και οι ευθυνες της "θεολογικης κοινοτητας" του Ελλαδισταν(η μερους αυτης) ειναι τεραστιες διοτι επι των 400 χρονων τουρκοκρατιας καποιοι βολευονταν με την απουσια επαφης με τη δυση και επενδυαν στις "δογματικες διαφορες"-τωρα σε ενα κρατος ελευθερο(?) εχουν χρεος να πουν την αληθεια!!! ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ !!!

Ανώνυμος είπε...

"κάποιοι από τους παρισταμένους «αγωνιστές εναντίον του οικουμενισμού» να πάθουν υπογλυκαιμικό σοκ, επιληπτική κρίση και τρία εγκεφαλικά εν σειρά.)".
Να χαρώ την ειρωνεία σου κε Μητραλέξη!

Ανώνυμος είπε...

Δόξα το Θεό!

Ανώνυμος είπε...

Ο Πατριάρχης έκανε την υπέρβαση και θεωρώντας τον πάπα αδελφό του πήγε στην ενθρόνισή του να του ευχηθεί και να τον προσκαλέσει. Πέρα από κάθε πρωτόκολλο και γνωρίζοντας τις αντιδράσεις. Εδώ βλέπουμε όμως την πώρωση του Βατικανού. Δεν έχουν κάνει πίσω σε τίποτα - ούτε και προτίθενται. Ενώ είδαν το αγαθόν της αγάπης του Πατριάρχη τον έβαλαν να καθίσει μαζί με τους άλλους θρησκευτικούς ηγέτες, τον παραγκώνισαν σαν ένα πρόσωπο όπως τα άλλα. Έναν από τις χιλιάδες θρησκείες. Όσο για τα ελληνικά, μάλλον για την ουνία φαίνεται να προτιμήθηκαν, αφού είχαν την πιο ξεχωριστή θέση οι εκπρόσωποί της, γελοιοποιώντας ουσιαστικά τον πατριάρχη και τους εκπροσώπους των άλλων ορθοδόξων Εκκλησιών. Ήταν πράξη αδελφοσύνης αυτή; Άλλωστε και τα λατινικά είναι παράδοση της Εκκλησίας. Δεν έπρεπε ο πάπας να προσκαλέσει τον Πατριάρχη να καθίσει δίπλα του, αν όντως τον αναγνωρίζει σαν αδελφό και θέλει να προσεγγίσουν και να συζητήσουν; Αν όντως τον βλέπει σαν ίσο; Αλλά ίσως είναι για να δούν επιτέλους ότι οι του Βατικανού ούτε διάλογο κάνουν, ούτε ένωση θέλουν. Μάλλον διπλωματικά παιχνίδια και σκοπιμότητες. Και ότι ξέρουν καλά το επικοινωνιακό παιχνίδι. Ελπίζω να πήραν τα μηνύματα. Ότι οι παπικοί δεν έχουν μπέσα.

Ανώνυμος είπε...

Το έμαθες καλά το οικουμενιστικό παραμύθι ανώνυμε των 2:06 π.μ. αλλά επί της ουσίας κάθε άλλο παρά απαντάς!

Ανώνυμος είπε...

Προς 10:02: το filioque εισήχθη αρχικά στην Ισπανία τον ΣΤ αιώνα με τη σύνοδο του Τολέδο με σκοπό την έξαρση της ομοουσιότητας του Υιού προς τον Πατέρα επειδή η Ισπανία ενάμιση περίπου αιώνα καταδυναστεύτηκε απ τους αιρετικούς-αρειανούς Βησιγότθους. Δηλαδή η μία αιρετική διδασκαλία(ο αρειανισμός) πολεμήθηκε με μία άλλη αιρετική πλάνη(το φιλιόκβε). Επί πολλούς αιώνες η Δυτική Εκκλησία καταπολέμησε την προσθήκη του φιλιόκβε όπως αναφέρει ο Γ.Γέγλε στο έργο του "Ο Φώτιος εν τω σχίσματι". Την πολέμησαν συγκεκεριμένα οι Λέων ο Μέγας, ο Βιργίλιος, ο Αγάθων, ο Γρηγόριος, ο Ζαχαρίας, ο Λέων ο Δ, ο Βενέδικτος που τον διαδέχθηκε,ο Αλκουίνος, ο Ακυιλίας Παυλίνος κ.ά. Τέλος ο Λέων ο Γ δεν επέτρεψε την εισαγωγή του στο σύμβολο Νικαίας-Κων/πόλεως τουναντίον δε διέταξε να γραφεί το σύμβολο σε δύο αργυρές πλάκες ελληνιστί και λατινιστί χωρίς την καινοτόμο προσθήκη και να αναρτηθεί στη βασιλική του Αγίου Πέτρου. Ο Λέων κάτω απ τις αργυρές πλάκες έγραψε: "ταύτα εθέμην δι αγάπην και επί προφυλακή της ορθοδόξου πίστεως". Γι αυτό και ο Μέγας Φώτιος χαρακτήρισε τον προαναφερθέντα πάπα" της ευσεβείας θερμόν ζηλωτήν". Είναι δε ιστορικώς βεβαιωμένο ότι πρώτος απ τους πάπες ο Σέργιος ο Δ στην ενθρονιστική επιστολή του το 1009 παρέθεσε το σύμβολο με την προσθήκη του φιλιόκβε", επίσημα δε εισήγαγε τη συγκεκριμένη προσθήκη ο Βενέδικτος Η (1014) ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΧΩΡΙΣ ΣΟΒΑΡΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ.Επομένως δεν υπήρχε το φιλιόκβε προ του σχίσματος σαν επίσημη διδασκαλία της Ρωμαικής Εκκλησίας. πολιτικού λόγοι(Καρλομάγνος) ήταν αυτοί που κατόρθωσαν, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, να πετύχουν την εισαγωγή του.

Ανώνυμος είπε...

Ολοι τα παίρνουν, εκτός από τον Πελεκάνο, που είναι υπεράνω χρημάτων !!

Ανώνυμος είπε...

Ο ΘΕΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΊΟΥ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΑΞΙΟΛΟΓΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. ΤΩΡΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΠΙΚΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΚΛΟΝΊΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΕΡΆΣΤΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΑΣ ΜΗΝ ΤΟΣ ΔΊΝΟΥΜΕ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΑΞΙΑ.

Ανώνυμος είπε...

Μωρέ καλά τους είχαν καταλάβει οι Πατέρες τους Λατίνους. Αυτοί είναι Λύκοι βαρείς..Αν άκουγες γέροντα κάποτε σου έλεγε ''Αυτούς δεν πρέπει καμία εμπιστοσύνη να τους έχουμε παρά μόνον όταν και εφόσον θέλουν να ασπαστούν την Πίστη μας''. Μπλέξαμε με τα αγαπολογικά και καλά να τους φέρουμε στην Πίστη.Ποιά Πίστη άνθρωπε; Βρε καλέ μου πιστεύεις;Λέγει το Ευαγγέλιο.Άν πιστέψεις θα δεις τη δύναμη Του Θεού..Τώρα αλλάξαμε πλώρη να μιλήσουμε και με το διάλογο και τελικά πτερύγιο στο μάτι αποκτήσαμε αλλά αυτοί δεν πιστεύουν και όχι μόνον αλλά και μας έβαλαν και στο καλούπι τους.Έτσι η ταμπέλα Χ.Ο δεν θα υπάρχει σε λίγο. Πανθρησκεία αιωρείται από ότι καταλάβαμε. Αλλά ας αφήσουμε Τον Θεό να καθαρίσει*γνωρίζει καλά για ποιο λόγο επέτρεψε να γίνουμε σε αυτό το χάλι. Ευτυχώς που έχουμε και κάποιους αξιόλογους Ιερείς και καθηγητές θεολόγους που δεν θεολογούν καπνίζοντας ούτε καπνίζουν θεολογώντας και ξέρουν να βάζουν ΜΑΧΑΙΡΑ σε ο,τι δεν συμφωνεί με την Παράδοση. Άξιος ο Μητροπολίτης μας που είχε το σθένος και μίλησε χωρίς να δειλιάσει αλλά και ευχαριστούμε και τον καθηγητή που μίλησε τόσο ωραία και πήρε το μέρος του Σεβ Πειραιώς!!!-

Ανώνυμος είπε...

10¨58

οποτε προφανως ο Μεγας Αθανασιος που πηγε στον Παπα για να δικαιωθει η ο Αγ Μεθοδιος ηταν ηλιθιοι η αμορφωτοι αφου δεν γνωριζαν οτι ο Παπας δεν ειναι διαδοχος του Πετρου αφου ο Πετρος δεν πηγε στη Ρωμη ποτε? Αυτο λετε?


1:19
συγχεετε την εισαγωγη στο συμβολο με την απλη η περισσοτερο "ανεπτυγμενη" παρα Αυγουστινο διδασκαλια περι περι προιεναι εκ του Υιου. Προφανως συμφωνουμε οτι οι δυτικοι πατερες ηταν κατα της εισαγωγης στο συμβολο - οχι ομως οτι οτι το "προιεναι εκ του Υιου " ηταν πλανη επειδη ετσι απεφασισε ο Φωτιος που επαναλαμβανω δεν γνωριζε λατινικα. Ο Μαξιμος ειχε αποδεχθει την φραση , γιατι επιδεχεται ορθοδοξης θεωρησης(δεν ποιουν τον Υιον αιτιον) ακομα και υπο τον Αυγουστινο -το γνωριζετε καλως αυτο..Δεν μπορει το φιλιοκβε ως διδασκαλια να γινεται αποδεκτο οταν το λενε οι πιστοι στην αυτοκρατορικη ενοτητα λατινοι πατερες και να γινεται αιρετικο οταν το κηρυττουν οι Φραγγοι(επι Φωτιου). Τα κουτοπονηρα ειτε αφορουν τα δογματα ειτε τα δανεια που χρωσταμε στους γερμανους και λεμε οτι δεν ξεραμε ποτε τα πηραμε καποια στιγμη πρεπει να σταματησουν-δεν οδηγουν πουθενα. Απλως γινομαστε γελοιοι.
Η προσθηκη βεβαιως ειναι αντικανονικη διοτι εγινε ανευ συμφωνιας με τους Ανατολικους αυθαιρετως δηλ. αυτο ειναι προβλημα που σχετιζεται με την εφαρμογη του πρωτειου αλλα και τα τοπικα αρειανικα προβληματα επομενως η προσθηκη πρεπει να ιδωθει σημερα και υπο το πνευμα της οικονομιας. Εξαλλου η προσθηκη ειναι μονον στα λατινικα -και αυτο το γνωριζετε. Μια προταση θα ηταν να αφαιρεθει απο την Ρωμη(Βατικανο) επιστρεφοντας ετσι στο status ante.(οπως ηταν τα πραγματα επι Φωτιου)

Ανώνυμος είπε...

Στο θέμα της "μάχαιρας" μπορούν να σας βοηθήσουν και οι όψιμοι πολιτικοί φίλοι του λατρεμένου σας Μητροπολίτη,οι οποίοι ομολογουμένως διαθέτουν την απαραίτητη τεχνογνωσία και εμπείρια χρήσιμοποίησης διαφόρων κοφτερών αντικειμένων εναντίον των ποικιλώνυμων "εχθρών" τους.

[Το σχόλιο αποστέλλεται δεύτερη φορά ευελπιστώντας σε δημοσίευση εκ μέρους του ιστολόγου]

Ανώνυμος είπε...

Αλλη πρόταση 11.28, θα ήταν να αποδεχθούμε και εμείς το φιλιόκβε, ώστε να ευχαριστηθής εσύ, ο κ. Βαρθολομαίος, και η γνωστή παρέα του Βοσπόρου, η οποία εμβαθύνει στα μηνύματα του Καρναβάλου !

Ανώνυμος είπε...

Έγραψα κάτι ψευδές αγαπητέ κ.Ανδριόπουλε στα προηγούμενα σχόλια μου τα οποία λογοκρίνατε;

Είναι ψέμα οτι ο Μητροπολίτης Πειραιώς έχει δεχθεί στο γραφείο του τον πρόεδρο της Χ.Α και του έχει δωρίσει και εικόνα της Παναγίας;

Είναι ψέμα οτι κατέθεσε μήνυση συνοδευόμενος από βουλευτές του συγκεκριμένου κόμματος;

Eίναι ψέμα οτι η δραστηριότητα του προβάλλεται και εξυμνείται κατ'εξακολούθησιν από ιστοτόπους σχετιζόμενους με τη Χ.Α;

Eίναι ψέμα οτι οι δημόσια διατυπωμένες θέσεις του μητροπολίτη σε πλήθος θεμάτων(μεταναστευτικό,ελληνοτουρκικά,αντισημητισμός,εξωτερική πολιτική,μουσουλμανικό τέμενος,συνομωσιολογία κ.ο.κ)ταυτίζονται σε μεγάλο βαθμό με τις αντίστοιχες της Χ.Α;

Είναι ψέμα οτι μόλις πρόσφατα επαίνεσε δημόσια τη Χ.Α για την εμμονή της να προβάλλει τον εθνικισμό,μαζί βεβαίως με ορισμένες "πατρικές νουθεσίες" για τα παγανιστικά της κατάλοιπα;

Tελευταίο και σπουδαιότερο,είναι ψέμα η αποδεδειγμένη μέσα από συλλήψεις και καταδίκες εγκληματική δραστηριότητα μελών και οπαδών του συγκεκριμένου κόμματος εις βάρος αλλοεθνών και μάλιστα πολλάκις με τη χρήση μαχαιριών,όπως αυτά στα οποία αναφέρθηκα στο ειρωνικό απαντητικό σχόλιο μου προς προηγούμενο συναναγνώστη;

Κατόπιν όλων αυτών, η σχέση του εν λόγω μητροπολίτη με τον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο είναι υπερβολή να χαρακτηριστεί ως φιλική και είναι τόσο μεγάλο ατόπημα να γίνεται κριτική για το ανάρμοστο και αντιχριστιανικό αυτής της φιλίας;

Ανώνυμος είπε...

4¨58
λετε κατι ενδιαφερον περι αποδοχης του φιλιοκβε εν συμβολω -
η οικουμενικη συνοδος που καθορισε το Συμβολο δεν ασχοληθηκε με το Αγιο Πνευμα και τη φυση της κινησης πεμψης εκχυσης του Αγιου πνευματος εκ του Υιου υπο την εννοιαν "δια του Υιου". Το πνευμα της ηταν να μην αλλαξει το συμβολο για να μην αρχιζει καθενας και προσθετει κλπ. Αν ειχε καταπιαστει θα μπορουσε να εχει και στα ελληνικα πχ " και δια του Υιου πεμπομενον η εκχεομενον " οποτε η ταυτιση θα ηταν πληρης. Δεν εγινε συζητηση δηλαδη. Και μην ειστε σιγουρος οτι αν τοτε πχ οι δυτικοι ελεγαν κοιταξτε ας βαλουμε κι αυτο για να τονιζεται αυτη η ιδιοτητα του Υιου οτι οι Ανατολικοι θα αντιδρουσαν. (εννοω τοτε)
Οι τοτε πατερες μπορει να αντιδρουσαν ως ο Λεων στην αλλαγη του συμβολου τον 8ο αιωνα , αλλα δεν γνωριζετε καθολου ποια θα ηταν η σταση τους αν το θεμα ετιθετο τοτε οταν καθοριζαν το συμβολο.

Related Posts with Thumbnails