Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Από την ευρύτατη χρήση και διάδοση του διαδικτύου, δεν θα μπορούσε να λείπει ο θάνατος!
Το θέμα είναι μεγάλο, αλλά εδώ εστιάζουμε στην αντιμετώπιση του μυστηρίου του θανάτου από τους «ευσεβείς» χριστιανούς.
Στις κηδείες πολλών μοναχών, ακόμα και εντός Αγίου Όρους, βλέπουμε πολλούς λαϊκούς, αλλά και μοναχούς, να διαγκωνίζονται προκειμένου να …απαθανατίσουν – φευ! – την κάθοδο του νεκρού στον Άδη!
Ο νεκρός είναι συνήθως «γέροντας» ή «γερόντισσα» ή και κάποιος «ευσεβής» χριστιανός. Πάνω από το μνημείο όπου εναποτίθεται ο νεκρός γίνεται «μάχη» για την καλύτερη φωτογραφία του νεκρού! Προφανώς θεωρούν ότι έτσι παίρνουν και την «ευχή» του.
Όμως, η κατακλείδα αυτού του cult φαινομένου είναι – δυστυχώς – το «Χριστός ανέστη», που το ψάλλουν οι παρεβρισκόμενοι με «ιερή μανία». Κάτι σαν τους στρατιώτες που λένε γκαρίζοντας τον Εθνικό Ύμνο, διότι τους είπαν ότι πρέπει να τον φωνάζουν!
Το «Χριστός ανέστη» δεν είναι οπαδικό σύνθημα ούτε ιαχή προς ψυχολογική εκτόνωση. Η πίστη στην Ανάσταση είναι υπόθεση μυστική, γι’ αυτό και ο Χριστός αναστήθηκε …αθόρυβα, αμφισβητούμενος ακόμα και από τους μαθητές του.
Σε κάθε περίπτωση μια …θανατολαγνεία υφέρπει, στο όνομα της Ανάστασης. Όπως ο θάνατος και η Ανάσταση του Χριστού δεν είναι θέαμα, έτσι και του πιστού δεν μπορεί να είναι θέαμα. Το «Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι» είναι απολύτως μυστική και βιωματική υπόθεση.
Καλό θα ήταν να συνειδητοποιήσουν, λοιπόν, κάποιοι «ευσεβείς» χριστιανοί πως η κηδεία και η ταφή δεν είναι ούτε για το youtube ούτε για …σέλφι με τον νεκρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου