Μαρία Λαϊνά, «Άνοιξη»
Και πώς τα μωβ ανυπόθετα σκαρφαλώνουν
στο παράθυρο
και τα νύχια τους φυτρώνουν κιόλα
στα μάτια σου.
Γοερά εξαντλούνται οι πράξεις
σαν χαλασμένες· ενώ στρογγυλεμένο φως
διεγείρει τα δέντρα.
Όλο αυτό σε μαύρο και λίγη ψύχρα.
Δίνεις την εικόνα στο καλύτερο τίποτα
και ξαπλώνεις. Σκόρπιος. Φεύγοντας από παντού.
(Από τη συλλογή «Σημεία στίξεως», 1979 –συγκεντρωτική έκδοση «Σε τόπο ξερό» [Ποιήματα 1970-2012], εκδ. Πατάκη, 2015)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου