ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜΟΥΣΙΚΟΥ ΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΚΗΣ ΟΡΧΗΣΤΡΑΣ ΚΥΠΡΟΥ ΑΛΚΗ ΜΠΑΛΤΑ ΣΤΟΝ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ ΒΙΚΕΤΟ

Ο μαέστρος Άλκης Μπαλτάς με τον διάσημο Κύπριο πιανίστα Κυπριανό Κατσαρή, από πρόσφατη συναυλία της Συμφωνικής Ορχήστρας Κύπρου - 24 Μαϊου 2012

ΑΛΚΗΣ ΜΠΑΛΤΑΣ: 

«Πολιτισμός σημαίνει παιδεία, καλλιέργεια. Αυτά απαξιώθηκαν σε μεγάλο βαθμό» 

Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη παραχώρησε στο Αθηναϊκό- Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο διαπρεπής Θεσσαλονικιός μαέστρος 'Αλκης Μπαλτάς, ο οποίος είναι εδώ και σχεδόν ένα χρόνο καλλιτεχνικός διευθυντής και αρχιμουσικός της Συμφωνικής Ορχήστρας Κύπρου. 

«Το όραμα μου για τη Συμφωνική Ορχήστρα Κύπρου (ΣΟΚ) είναι να καταφέρουμε να κάνουμε γνωστή την υψηλή μουσική τέχνη σε όσο γίνεται πλατύτερα κοινωνικά στρώματα», τονίζει στην αποκλειστική συνέντευξη του στο ΑΜΠΕ. 

«Το ωραίο», υπογραμμίζει, «πρέπει να είναι κτήμα όλων των ανθρώπων και όχι μόνο λίγων» και διαβεβαιώνει ότι θα εργαστεί προς αυτή την κατεύθυνση με όσες δυνάμεις διαθέτει. Ο Άλκης Μπαλτάς, μιλώντας στον ανταποκριτή του ΑΜΠΕ στην Λευκωσία Αριστείδη Βικέτο, αναφέρεται στον Κύπριο συνθέτη και μουσικολόγο Σόλωνα Μιχαηλίδη με ιδιαίτερη συγκίνηση, σημειώνοντας ότι «η απέριττη ομορφιά της παραδοσιακής μελωδίας είναι ένα πολύτιμο υλικό για κάθε συνθέτη, αρκεί να ξέρει πώς να την χρησιμοποιήσει και να μην προδώσει το αρχικό της ύφος παραφορτώνοντας την με τεχνικές της δυτικής έντεχνης μουσικής. Αυτά μου τα δίδαξε ο αείμνηστος δάσκαλός μου Σόλων Μιχαηλίδης». 

Απαντώντας σε ερώτηση του ΑΜΠΕ ο κ. Μπαλτάς παρατηρεί ότι, πριν από την οικονομική και κοινωνική κρίση, προηγήθηκε η πολιτιστική κρίση. «Πολιτισμός σημαίνει παιδεία, καλλιέργεια. Αυτά απαξιώθηκαν σε μεγάλο βαθμό. Για την υπέρβαση των σημερινών δυσκολιών πρέπει να τονωθούν στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό και, φυσικά, στο αληθινό και βαθύτερο νόημά τους», εξηγεί. Πρόσφατα, η Συμφωνική Ορχήστρα Κύπρου έδωσε με μεγάλη επιτυχία δύο συναυλίες με σολίστ τον διάσημο πιανίστα Κυπριανό Κατσαρή και μαέστρο τον καλλιτεχνικό διευθυντή της ορχήστρας Άλκη Μπαλτά. Οι συναυλίες ήταν αφιερωμένες στους βετεράνους μουσικούς της Κρατικής-Συμφωνικής Ορχήστρας Κύπρου. 

Στην Κύπρο, ο διευθυντής της Συμφωνικής Ορχήστρας βρίσκεται έναν χρόνο. Κάνοντας μια αποτίμηση του μέχρι τώρα έργου του, δηλώνει: «Κράτησα ότι καλό είχε ήδη δημιουργηθεί από προκατόχους μου καλλιτεχνικούς διευθυντές και προσπάθησα να προσθέσω και νέα στοιχεία που θεώρησα ότι είναι σημαντικά για την ΣΟΚ. Τα προγράμματα των συναυλιών εμπλουτίστηκαν με πολλές πρώτες εκτελέσεις έργων και σε ορισμένες περιπτώσεις, μορφές παραστάσεων - όπως οι συναυλίες με μουσική από τον βουβό κινηματογράφο, με παράλληλη προβολή της ταινίας - παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στην Κύπρο. 

Εξαιρετικό βάρος δόθηκε και στις εκπαιδευτικές συναυλίες και τις συναυλίες κοινωνικής προσφοράς για τις οποίες πιστεύω πως, πέραν του περιεχομένου τους, μεγάλη σημασία έχει ο τρόπος παρουσίασής των. Μεγάλη σημασία, τέλος, έδωσα στον τρόπο της εσωτερικής λειτουργίας της ορχήστρας. Κάνουμε μουσική, οι μουσικοί δίνουν την ψυχή τους για την καλή εκτέλεση των έργων. Απαιτείται, λοιπόν, η δυνατόν καλύτερη ατμόσφαιρα κατά τη συνεργασία των μουσικών μεταξύ τους και της σχέσης τους με την διεύθυνση. Έκανα, και κάνω, ότι θεωρώ πιο πρόσφορο για την επίτευξη αυτής της καλής μεταξύ μας συνεργασίας και έχω την αίσθηση ότι αρκετά έχουν επιτευχθεί προς αυτήν την κατεύθυνση». 

Και φυσικά ο διαπρεπής καλλιτεχνικός διευθυντής έχει το προσωπικό του όραμα για την Συμφωνική Ορχήστρα της Κύπρου: «Η Συμφωνική Ορχήστρα Κύπρου είναι μια θαυμάσια ορχήστρα με πολλές δυνατότητες. Το μέγεθός της είναι ακόμη μικρό σε αριθμό μουσικών και θα ήθελα πολύ να αποκτήσει περισσότερους μονίμους μουσικούς. Σήμερα για την εκτέλεση έργων, που απαιτούν μεγάλη ορχήστρα, παίρνουμε εκτάκτους μουσικούς. Θα επιθυμούσα ακόμη την μεγαλύτερη προβολή της σε διεθνές επίπεδο με συναυλίες και εκτός Κύπρου. Οραματίζομαι, τέλος, να καταφέρουμε να γνωρίσουμε την υψηλή μουσική τέχνη σε όσο γίνεται πλατύτερα κοινωνικά στρώματα. Το ωραίο πρέπει να είναι κτήμα όλων των ανθρώπων και όχι μόνο λίγων. Προς αυτήν την κατεύθυνση θα αγωνιστώ με όσες δυνάμεις διαθέτω». 

Στην Ελλάδα ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης, στη συνέχεια της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και αργότερα των Μουσικών Συνόλων της ΕΡΤ. Οι εμπειρίες του από αυτούς τους φορείς, του έχουν δημιουργήσει-όπως εξομολογείται- «ένα μίγμα καλών, αλλά και κακών αναμνήσεων». 

Και εξηγεί: «Την διοικητική ανασφάλεια που είχα στην Ελλάδα για το τι θα γίνει αύριο (π.χ. αν θα έχουμε την χρηματοδότηση που μας υποσχέθηκαν) δεν την έχω στην Κύπρο. Επίσης, σημαντικότατο για μένα είναι ότι, η συνεργασία μου με το ΔΣ του Ιδρύματος ΣΟΚ είναι αρίστη». Ένα από τα κύρια μελήματα του Άλκη Μπαλτά, η προβολή των Κύπριων δημιουργών: «Τόσο για τους Κύπριους σολίστ όσο και για τους συνθέτες. Σε κάποιο βαθμό το έκανα στον πρώτο μου προγραμματισμό. Πιο έντονα θα φανεί στην επόμενη καλλιτεχνική περίοδο. Ωστόσο, πρέπει να τονίσω: απλά και μόνο η Κυπριακή υπηκοότητα δεν αποτελεί διαβατήριο για να συμπράξει κανείς με την ΣΟΚ. Απαιτείται και υψηλό καλλιτεχνικό επίπεδο, κάτι που ευτυχώς έχουν αρκετοί Κύπριοι μουσικοί», τονίζει.

Διευθυντής με επιτυχία 11 χρόνια τώρα, του Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής της Πάτμου δηλώνει ότι θέλει πολύ να γνωρίσει την πολιτιστική ζωή στην Κύπρο και σχολιάζει: «Ίσως όλοι οι τομείς του πολιτισμού - όπως και η σοβαρή μουσική - θα έπρεπε να τύχουν μεγαλύτερης προβολής. Δεν είναι δυνατόν να γινόμαστε μάρτυρες στην Κύπρο - όπως και στην Ελλάδα - της υπερπροβολής μόνο των εύκολων, διασκεδαστικών και, δυστυχώς, μερικές φορές τελείως ανόητων και χαμηλού επιπέδου γεγονότων, που τα βαφτίζουν, ανερυθρίαστα "πολιτισμό"». Στην ερώτηση αν οι άνθρωποι της κλασικής μουσικής αποτελούν ιδιαίτερη ελίτ, σχολιάζει: «Αυτό το λένε άνθρωποι που ποτέ δεν άκουσαν κλασική μουσική ή είχαν μια μη σωστή πρώτη επαφή μαζί της και τους φάνηκε "δύσκολη". Μια ηλικιωμένη κυρία στην Πάτμο, μετά από μια συναυλία κλασικής μουσικής, μου είπε "γιατί έπρεπε να γίνω 80 χρονών για να ακούσω κάτι τόσο όμορφο"»; 

Το ωραίο δεν είναι δύσκολο να το νοιώσεις. Αν ήταν, θα δυσκολευόμασταν να απολαύσουμε και την ομορφιά ενός ηλιοβασιλέματος. Στην εποχή μας, επαναλαμβάνω, κάθε ωραία μουσική (παραδοσιακή, ελαφρά, κλασική κ.α) πρέπει να γίνει κτήμα όλου του κόσμου».