Ο ΣΑΚΑΤΗΣ ΡΟΥΜΑΝΟΣ ΠΙΑΝΙΣΤΑΣ

Σάββατο πρωί προς μεσημέρι (12 Νοεμβρίου 2011) στην Βασιλική του Αγίου Μάρκου στο Ηράκλειο. Κόσμος, ντόπιοι και τουρίστες, μπαινοβγαίνουν, σε ήρεμη ροή, για να δουν την Αρχιτεκτονική έκθεση Δομές, η οποία εκτυλίσσεται σε μεγάλα ταμπλώ στα δύο ακραία κλίτη της Βασιλικής. Το ιστορικό κτήριο στεγάζει τη Δημοτική Πινακοθήκη, οπότε οι εκθέσεις εντός του είναι πλέον συνηθισμένο φαινόμενο.

Στην κορυφή του μεσαίου κλίτους, εκεί που ήταν το πάλαι το ιερό θυσιαστήριο, ο συνθέτης Γιώργος Κουρουπός καθισμένος στο πιάνο κάνει πρόβα για την συναυλία που είχε προγραμματιστεί για το ίδιο βράδι με μελοποιημένο, από τον ίδιο, Ελύτη. Κοντά του οι δύο τραγουδιστές του: η Δάφνη Πανουργιά και ο Τάσος Αποστόλου. Η πρόβα εξελισσόταν κανονικά και δεν διαταρασσόταν από την διακριτική παρουσία των επισκεπτών της έκθεσης.

Κάποια στιγμή εισβάλλει στον χώρο με σπουδή ένας ταλαίπωρος σακάτης - είχε χάσει το ένα του πόδι - και με τις πατερίτσες του κινούνταν προς το πιάνο. Ο φύλακας προσπάθησε να αναχαιτίσει τον επαίτη - σακάτη, αλλά δεν τα κατάφερε. Εκείνος έφτασε στον προορισμό του, μουρμουρίζοντας συνεχώς "poco piano, poco piano". Ο Γιώργος Κούρουπος ήλθε ευθέως αντιμέτωπος μ' αυτήν την παράκληση, σχεδόν ικεσία!... Προς στιγμήν σάστισε: "Το καταπληκτικό αυτό πιάνο το επέλεξε ο Μάνος Χατζιδάκις για το Μουσικό Αύγουστο (1981-83). Να το αφήσω απροστάτευτο; Κι αν ο άνθρωπος αυτός το στραπατσάρει;", υποθέτω πως θα σκέφτηκε ο συνθέτης. Όμως η ανθρωπιά του νίκησε τη ζάλη των ένδοθεν αμφιβόλων λογισμών.

Ο παράξενος σακάτης, που ήταν φανερό πως ελάχιστα ελληνικά μιλούσε, στερέωσε τις πατερίτσες του στην άκρη του πιάνου, κάθισε και άρχισε να παίζει κάτι θυελλώδεις μελωδίες, αφήνοντάς μας όλους άναυδους! Ήταν φανερό πως ο άνθρωπος ήξερε. Αλλά ήταν επίσης ολοφάνερο ότι, προφανώς λόγω της τραγικής κατάστασής του, είχε να παίξει πολύ καιρό. Οι στιγμές ήταν άκρως συγκινητικές! Το πρόσωπο του άγνωστου ξένου έλαμπε από χαρά, καθώς έπαιζε στο πιάνο με τον Γ. Κουρουπό από δίπλα να προσπαθεί να καταλάβει το "ξένον άκουσμα"! 

Όσοι ήσαν μέσα στην Βασιλική προσηλώθηκαν στο σπάνιο θέαμα και ακρόαμα. Και ξέσπασαν σε χειροκροτήματα μόλις ο ξένος τελείωσε θριαμβικά τον αυτοσχεδιασμό του. Κάποιοι άλλοι είχαν βουρκώσει μπροστά στο μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής και στην ακατάβλητη θέληση ενός ανθρώπου του περιθωρίου, που κανείς δεν θα υποπτευόταν περί τίνος πρόκειται.

Ήταν Ρουμάνος με πατέρα πιανίστα. Οικογενειακή παράδοση η μουσική. Πώς κατέληξε σακάτης και επαίτης στο Ηράκλειο, ένας Θεός ξέρει! Πάντως, ειδικά μετά το μικρό "ρεσιτάλ" του εξέπεμπε μιαν απίστευτη αισιοδοξία. Βγήκε από τον χώρο ευχαριστώντας όσους ηλέησαν τον "φτωχούλη του Θεού". Αλλά δεν έφυγε. Ήταν απέξω μέχρι το τέλος της πρόβας. Και απολάμβανε τα τραγούδια του Κουρουπού σε ποίηση Ελύτη. Εκεί, απέξω, χόρταινε και με τα ψυχία της μουσικής... Βγαίνοντας μας περίμενε μ' ένα χαμόγελο στα χείλη. Είχε ζήσει για λίγο με μιαν ανάσα μουσικής μεγάλη, κι αυτό ήταν αρκετό για να νιώθει πεπληρωμένος.

Σάρκωνε ο σακάτης Ρουμάνος πιανίστας το στίχο του ποιητή:
Μ΄ ένα τίποτα έζησα
Ώσπου τέλος ένιωσα
κι ας πα΄ να μ΄ έλεγαν τρελό
πως από ΄να τίποτα γίνεται ο Παράδεισος. 
Π.Α.Α.