Ένα σπουδαίο τραγούδι για την Ελένη του Θάνου Μικρούτσικου που το πρωτάκουσα μόλις βγήκε ο δίσκος Η αγάπη είναι ζάλη το 1986. Τους διαχρονικούς στίχους έχει γράψει ο Μπάμπης Τσικληρόπουλος. Και μοναδική ερμηνεύτρια η Χάρις Αλεξίου! Ανεπανάληπτη θα έλεγα.
Το αφιερώνω με αγάπη στον φίλο Ρ.Σ. που αντιλαμβάνεται...
Ζούμε σ' έναν κόσμο μαγικό
με φόντο την Ακρόπολη, το Λυκαβηττό
Γεμάτα τα μπαλκόνια, πολιτικά αηδόνια
Υποσχέσεις και αγάπες και πολύχρωμα μπαλόνια
για ευτυχισμένα χρόνια
Κι εσύ Ελένη και κάθε Ελένη
της επαρχίας, της Αθήνας κοιμωμένη
Η ζωή σου, να το ξέρεις, είναι επικηρυγμένη
Να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο
κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει
Κι εσύ Ελένη και κάθε Ελένη
της επαρχίας, της Αθήνας κοιμωμένη
Ζούμε σ' ένα κόσμο μαγικό
Υποχθόνια δουλεύει με μοναδικό σκοπό
Να σε μπάσει στο παιχνίδι, τη ζωή σου πως θα φτιάξει
Να σου τάξει, να σου τάξει την ψυχή σου να ρημάξει
Κι όταν φτάσει να ελέγχει της ελπίδας σου τον πόνο
δεν του φτάνει ετούτο μόνο
Με γλυκόλογα σε παίρνει απ' το χέρι
Σε βαφτίζει της Ελλάδας νοικοκύρη
Κι εκεί που λες αλλάξανε τα πράγματα και σηκώνεις το ποτήρι
Αρπάζει, κλέβει τ' όνειρό σου και του κάνει χαρακίρι.
2 σχόλια:
ταπεινώς ευχαριστώ αγαπητέ Παναγιώτη. οι επισημάνσεις σου με οδήγησαν στην Ρωμιοσύνη του Ρίτσου όπου λέγει:
"Ἐτούτο το τοπίο είναι σκληρό σαν τη σιωπή", αλλά έχει φως..
ευτυχώς που υπάρχει μονο ενας που καταλαβαίνει το τραγούδι του Μικρούτσικου.....ολοι οι αλλοι που το εχουμε ακούσει δεν καταλαβαίνουμε κατα τον ιστολόγο
Δημοσίευση σχολίου