Στίχοι & Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση από την Βούλα Ζουμπουλάκη, στην ιστορική θεατρική παράσταση "Απόψε αυτοσχεδιάζουμε" που σκηνοθέτησε ο Δημήτρης Μυράτ.
Ο Γιάννης Ξανθούλης έγραψε γι' αυτή την παράσταση - σταθμό:
"Το 1961 ο αείμνηστος Μυράτ καταπιάνεται με το ανέβασμα του «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε». Ενα έργο που δεν θα αποκτούσε ποτέ το μυθικό σχήμα του εν Ελλάδι, εάν δεν έγραφε τη μουσική ο ευφυέστερος των συνθετών, ο Μάνος Χατζιδάκις, μόλις 38 χρόνων τότε. Πρωταγωνίστρια, φυσικά, η Βούλα Ζουμπουλάκη, που ερμήνευσε έξοχα την «Πέτρα», ένα από τα τρία ηλεκτρισμένα στην κυριολεξία άσματα της παράστασης. Τα άλλα δύο, τραγουδισμένα σωστά θεατρικά από τη Ζωή Φυτούση, ήταν το «Μαντολίνο» και «Ο ταχυδρόμος πέθανε». Τεράστιες επιτυχίες και τα δύο, αποκαλυπτικού σουρεαλισμού, δραματικά, χωρίς εμείς, οι εκτός παράστασης, να καταλαβαίνουμε γιατί ηλεκτριζόμασταν. Κι όμως, ξέραμε αμέσως ότι είχαμε να κάνουμε μ' ένα επαναστατικό -σε φόρμα- γεγονός. Φυσικά, αμέσως τα άσματα αυτά που βρέθηκαν στα στόματα όλων λοιδορήθηκαν από τους αείμνηστους -δικαίωμά τους βέβαια να είναι αείμνηστοι- χρονογράφους και σχολιαστές της εποχής, αλλά κι από την ημιθανή «παλαιάς σχολής» επιθεώρηση της «κόσμιας» σάτιρας και της ελαφράς διπλοπενιάς με τα ανάλογα φαντασμαγορικά μέσα που διέθετε. Σχεδόν σύσσωμο το κατεστημένο εκείνου του καιρού καταδίκαζε το ολίσθημα του Μυράτ, να επιτρέψει στον Χατζιδάκι να ανατρέψει την αισθητική του ελληνικού τραγουδιού".
Εδώ την Πέτρα τραγουδάει ανεπανάληπτα η Φλέρυ. Από τα Λειτουργικά του Χατζιδάκι.
Πρώτη εκτέλεση από την Βούλα Ζουμπουλάκη, στην ιστορική θεατρική παράσταση "Απόψε αυτοσχεδιάζουμε" που σκηνοθέτησε ο Δημήτρης Μυράτ.
Ο Γιάννης Ξανθούλης έγραψε γι' αυτή την παράσταση - σταθμό:
"Το 1961 ο αείμνηστος Μυράτ καταπιάνεται με το ανέβασμα του «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε». Ενα έργο που δεν θα αποκτούσε ποτέ το μυθικό σχήμα του εν Ελλάδι, εάν δεν έγραφε τη μουσική ο ευφυέστερος των συνθετών, ο Μάνος Χατζιδάκις, μόλις 38 χρόνων τότε. Πρωταγωνίστρια, φυσικά, η Βούλα Ζουμπουλάκη, που ερμήνευσε έξοχα την «Πέτρα», ένα από τα τρία ηλεκτρισμένα στην κυριολεξία άσματα της παράστασης. Τα άλλα δύο, τραγουδισμένα σωστά θεατρικά από τη Ζωή Φυτούση, ήταν το «Μαντολίνο» και «Ο ταχυδρόμος πέθανε». Τεράστιες επιτυχίες και τα δύο, αποκαλυπτικού σουρεαλισμού, δραματικά, χωρίς εμείς, οι εκτός παράστασης, να καταλαβαίνουμε γιατί ηλεκτριζόμασταν. Κι όμως, ξέραμε αμέσως ότι είχαμε να κάνουμε μ' ένα επαναστατικό -σε φόρμα- γεγονός. Φυσικά, αμέσως τα άσματα αυτά που βρέθηκαν στα στόματα όλων λοιδορήθηκαν από τους αείμνηστους -δικαίωμά τους βέβαια να είναι αείμνηστοι- χρονογράφους και σχολιαστές της εποχής, αλλά κι από την ημιθανή «παλαιάς σχολής» επιθεώρηση της «κόσμιας» σάτιρας και της ελαφράς διπλοπενιάς με τα ανάλογα φαντασμαγορικά μέσα που διέθετε. Σχεδόν σύσσωμο το κατεστημένο εκείνου του καιρού καταδίκαζε το ολίσθημα του Μυράτ, να επιτρέψει στον Χατζιδάκι να ανατρέψει την αισθητική του ελληνικού τραγουδιού".
Εδώ την Πέτρα τραγουδάει ανεπανάληπτα η Φλέρυ. Από τα Λειτουργικά του Χατζιδάκι.
Η πέτρα είν' ο θάνατος
η πέτρα είν' η ζωή μου,
φυτρώσαν άσπρα γιασεμιά
μεσ' την αναπνοή μου.
Είμ' ένα δέντρο έρημο
στην πέτρα σπάει η φωνή μου,
δεν μπαίνει αγέρας μήτε φως
πετρώνει το κορμί μου.
Είναι η κραυγή της μάνας
είναι η πληγή του κόσμου,
φέρτε κρασί φέρτε φωτιά
να κάψω τον καϋμό μου.
η πέτρα είν' η ζωή μου,
φυτρώσαν άσπρα γιασεμιά
μεσ' την αναπνοή μου.
Είμ' ένα δέντρο έρημο
στην πέτρα σπάει η φωνή μου,
δεν μπαίνει αγέρας μήτε φως
πετρώνει το κορμί μου.
Είναι η κραυγή της μάνας
είναι η πληγή του κόσμου,
φέρτε κρασί φέρτε φωτιά
να κάψω τον καϋμό μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου