ΠΕΡΓΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΠΡΟΣ ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΚΟΡΟΜΗΛΑ: Ἄσε νά σέ τραβάει ἡ Πόλη Μαριάννα

H «ΚΕΚΑΥΜΕΝΗ» ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ
(τῆς Μαριάννας Κορομηλᾶ)

τοῦ Μητροπολίτου

+Πέργης Εὐαγγέλου

Νοσταλγία ἀνοστάλγητη, ἡ «κεκαυμένη». Χωρίς πιά μέσα της τήν παλλόμενη καρδιά. Καί μέ ξεπερασμένη τήν λαχτάρα ἀπό θρύλλους καί ἀνατάσεις. Ἀπό ὀραματισμούς καί ἐκσπάσεις νοῦ ἀνθηροῦ. Ἀπό πορφυρένιες δύσεις. Ὅλα, μέσα σ᾿ ἕνα «πιά», ἐκστομισμένο ἀπό τήν «ἀλλοτριωθεῖσα» μας τῆς Πόλης, Ἀπό τήν «ξένη πιά», φίλη μας, Μαριάννα Κορομηλᾶ. 

Δύο λέξεις ἀπρόσμενες, σέ ὥρα πού μᾶς χαϊδεύει τό μῦρο τῆς ἀνθισμένης πασχαλιᾶς. Τήν ὥρα πού ἀτενίζοντας τόν Ἀναστάντα, λέμε: Μή μᾶς στερρεῖς, ἀνέσπερο φῶς, ὅ,τι μᾶς φιλιώνει μέ τίς μόνιμες ἀγάπες. Μέ τήν ἠώ καί τό δεῖλι. Μέ τήν Πούλια καί τόν Αὐγερινό. Μέ τήν ἡμέρα καί τή νύχτα. Εἶναι χαρίσματα πού μᾶς προσφέρει τό θάλπος τῆς ἀχραντωσύνης αὐτοῦ τοῦ τόπου τοῦ ἰδανικοῦ. Αὐτῆς τῆς ἀναφέος Πόλης, πού εὐωδιάζει ἀπό τό κάπνισμα τοῦ ἄφαντου θυμιατηριοῦ, κι᾿ ἀπ᾿ τόν ἀνασασμό αὐτῆς τῆς ἄρουρας, αὐτῆς τῆς παθιασμένης μαρτυρικά γῆς. 

Τή γνωρίσατε τή Μαριάννα; 

Μιά Ἀθηναία διανοούμενη ἀπό οἰκογένεια κατά σειράν διανοουμένων. Μία προσγειωμένη λογία, μέ σφηνωμένο στήν καρδιά της τό μυστήριο τῆς Πόλης. Κι᾿ ἀκόμη, μιά «Ρωμηά» μέ χαραγμένο θαυμαστά στίς σελίδες της τό ἀλησμόνητο ὑπέροχο τοῦ γραπτοῦ καί ἄγραφου λόγου αὐτῆς τῆς γῆς. Φθάνοντας καί μέχρι σέ βουρκώματα καί θυμώντας τα .. 

Αὐτή ἡ Δαῖτις, μέ ζωντανή τή φλόγα στή δέσμη τῶν ἐρώτων της γιά τήν Πόλη, ἀπέστρεψε ἀπό αὐτήν τό πρόσωπο της. Τό ἀπέστρεψε, ἀφήνοντας τρεμάμενο στή μνήμη μας τό φεγγοβόλο κερί της γιά τά πάλαι ποτέ, «τά ἀεί νοητῶς παρόντα». Γιά τόν ἐναγκαλισμό μέ τό ἴνδαλμα τῆς Πόλης. Γιά τήν ὤσμωση τοῦ οἰκόσημου τῆς Ρωμηοσύνης. 

Δέν εἶναι Μαριάννα κρυφή καί «ξένη» μας ἡ ἀποκάλυψη, ἡ ἐξομολόγηση σου. Οὔτε καί ἀκατανόητη. Τήν ἀλήθεια της τή βιώνουμε ὅλοι. Ὅπως καί τούς λογισμούς σου σέ χιλιάδες σελίδες σου, πού μιλοῦν γιά τούς αἰῶνες τῆς Πόλης. Γιά μιά ραγισμένη πέτρα. Γιά μιά καστρόπορτα. Γιά ἕνα τρεχάμενο ἁγιάσμα. Μέχρι καί γιά μιά λειτουργία, μέ φανταστικούς βυζαντινούς ἱερομύστες, πού σέ μεταρσίωσαν. Καί σέ μετέφεραν σέ ἀκούσματα ἀσιγήτων φωνῶν. 

Γιαυτό ... 

Ἄσε νά σέ τραβάει ἡ Πόλη Μαριάννα. Καί μή νοιώθεις ξένη. Συνέχισε «νά νοιώθεις ὅτι κάτι σέ λείπει», ὅταν δέν ἔρχεσαι. Εἶσαι δεμένη στή δέσμη τῶν ἄκαυτων κεριῶν της. Αὐτῶν πού φωτίζουν τή μοναδικότητά της. Γιατί σέ ταιριάζει ἡ Πόλη. Εἶσαι φώταυγος τῆς ἀρχαίας μνήμης της. Καί ἐπισταμένη πάντων τῶν κυκλούντων μας. Καί μή ξεχνᾶς. Ὁ τόπος, εἶναι καί ὑπαρκτός καί νοητός. Ἰστάμενη στόν πρῶτο, θά δονεῖσαι. Βιώνοντας τόν δεύτερο, θά κλαῖς. 

Ἡ Πόλη, κρύβει γιά τούς λίγους τήν ἀθώρητη πεμπτουσία της. Τόν ἄγραφο λόγο της, πού προκαλεῖ καί νηφάλιο μέθη. Οἱ λίγοι, εἶναι γεννήματα λογισμῶν τῆς θείας μοίρας αὐτῆς τῆς Πόλης, πού κραταιώνεται μέ τήν παράθεση τους. Ἄσχετα ἄν τά νῦν αἰσθητά ἀλλοτριώνουν τό αἴσθημα.

Σχόλιο Ιδιωτικής Οδού:

Προφανώς ο Μητροπολίτης Πέργης Ευάγγελος ...άκουσε τη συνέντευξη της Μαριάννας Κορομηλά στη Lifo (3.4.2013) όπου έλεγε:

Μέχρι πριν από δύο χρόνια πήγαινα στην Πόλη κάθε μήνα. Αν δεν πήγαινα, μου έλειπε φοβερά. Τώρα πια νιώθω ξένη. Το ίδιο ξένη αισθάνομαι και σε τούτη την Ελλάδα. Όταν πέθανε ο Μάνος Χατζιδάκις, ήταν σαν να τέλειωσε για μένα η ελληνική ζωή. Έχω δει θάλασσες που δεν υπάρχουν πια. Είδα την Ελλάδα να καταστρέφεται ολοσχερώς. Έχω ευθύνη κι εγώ, όπως όλη η γενιά μου. Παρακολούθησα και την Τουρκία να τινάζεται στον αέρα. Τη Συρία να τουριστικοποιείται και να αλλάζει η ανθρωπογεωγραφία της. Στη Συρία είχα βιώσει την οικουμενικότητα, τον σεβασμό ανάμεσα σε μουσουλμάνους και χριστιανούς. Εκεί όπου μέχρι πριν από λίγα χρόνια σε σκλάβωνε η απλότητα, η αφέλεια, η ζωντανή παράδοση, η απίστευτη αξιοπρέπεια της φτώχειας, τώρα υπάρχουν μόνο συντρίμμια. 

Έτσι, ο Μητροπολίτης Πέργης κάνει την έκκληση προς την Μαριάννα Κορομηλά:

Ἄσε νά σέ τραβάει ἡ Πόλη Μαριάννα. Καί μή νοιώθεις ξένη. Συνέχισε «νά νοιώθεις ὅτι κάτι σέ λείπει», ὅταν δέν ἔρχεσαι.
Ο Πέργης Ευάγγελος εξεμέτρησε το ζην στην Πόλη του! 
Την φόρεσε κατάσαρκα κι έγινε - στις μέρες μας - συνώνυμός της, αφού την τραγούδησε ποιητικά και την έψαλλε βιωματικά.
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ!