Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
«Αναρωτιέμαι πότε μια ανάρτηση στο fb είναι πληροφορία και όχι νοσηρή ματαιοδοξία. Πότε στοχεύει κάποιος να ενημερώσει, να προβληματίσει, να ψυχαγωγήσει τους "φίλους" του ή να κάνει επίδειξη. Πώς ξεχωρίζεις την εγωκεντρική διάθεση προβολής από έναν υγιή τρόπο προσέγγισης των άλλων.»
Αυτός ο σοβαρός προβληματισμός του φίλου Κώστα Λογαρά, φιλολόγου και συγγραφέα, μ’ έκανε και μένα να αναρωτηθώ γιατί τάχα έγινε viral η ανάρτηση του ιερέα π. Λίβυου διά της οποίας συγχαίρει το γιό του που απέτυχε στις Πανελλαδικές εξετάσεις.
Ποια η ανάγκη ενός ιερέα να επικοινωνήσει με τον γιό του μέσω fb; Ποια η ανάγκη του να τον συγχαρεί δημόσια για την αποτυχία του; Ποια η ανάγκη του να κραυγάσει «είμαι το ίδιο περήφανος γι αυτόν, και στην επιτυχία μα ιδιαιτέρως στην αποτυχία του.» (sic).
Η κραυγή είναι το πρόβλημα. Αν αυτά τα έλεγε στον γιό του σαν πατέρας, δεν θα υπήρχε θέμα. Η δημοσιοποίηση πού αποσκοπεί; Στο χάιδεμα των ταπεινών ενστίκτων του νεοέλληνα, που έχει ανάγκη να τον συγχαίρεις για την αποτυχία του; Μάλλον γι’ αυτό «συγκίνησε» η ανάρτηση του π. Λίβυου.
Φυσικά και αγαπάμε τα παιδιά μας και τον κάθε άνθρωπο γι’ αυτό που είναι, αλλά αυτό δεν μπορεί να είναι υπόθεση στο fb και δη από έναν ιερέα.
Για να μην μπούμε στην διαδικασία να εξετάσουμε τα αίτια της αποτυχίας του παιδιού του ιερέα…
Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι ότι η ανάρτηση αυτή επιφέρει και μια «σύγχυση γλωσσών». Γιατί τι σημαίνει «δεν είμαι περήφανος μόνο στις επιτυχίες σου μα και στις φαινομενικές ήττες σου»; Οι όποιες «ήττες» στη ζωή είναι μόνο φαινομενικές; Δεν υπάρχουν ήττες αντικειμενικές, δηλ. βασιζόμενες σε πραγματικά αίτια και γεγονότα;
Ένας ιερέας σήμερα όταν γίνεται viral στο διαδίκτυο πρέπει μάλλον να ανησυχεί… Αυτά που δημοσιοποιεί είναι μάλλον προς λαϊκή κατανάλωση.
Σε κάθε περίπτωση εύχομαι στην περίπτωση του αποτυχόντος υιού του π. Λίβυου να ισχύει το Καβαφικόν:
«…επάσχισεν αυτός,
όσο μπορούσεν αγωνίσθηκε.
Και μες στην μαύρη απογοήτευσί του,
ένα μονάχα λογαριάζει πια
με υπερηφάνειαν• που, κι εν τη αποτυχία του,
την ίδιαν ακατάβλητην ανδρεία στον κόσμο δείχνει.»
20 σχόλια:
Συμφωνώ με τις σκέψεις κ. Ανδριόπουλε. Κάπου το παρακάνει ο αγαπητός παπα-Χαράλαμπος. Όμως, αξίζει να ειπωθεί κι ετούτο. Λίγο να προσέξει κανείς την ανάρτησή του στο f/b θα διαπιστώσει ότι αντιγράφει τον Σάμιουελ Μπέκετ, ο οποίος έλεγε: «προσπάθησες, απέτυχες. Άνευ σημασίας. Να προσπαθήσεις ξανά. Να αποτύχεις ξανά. Να αποτύχεις καλύτερα».
Με την εκτίμησή μου.
Α. Ι. Καλαμάτας
Η δικη σας αναγκη να διαφωνησετε με εναν πατερα που στηριζει την αποτυχια του γιου του δημοσιως, τι ακριβως καλυπτει;
Ακριβως οπως εσεις εχετε δικαιωμα λογου δημοσια, ακριβως το ιδιο δικαιωμα εχει ο καθενας μας -αρα κι ο ιερεας που απετυχε ο γιος του.
Η διαφορα σας ειναι οτι εκεινος προσπαθει να βγαλει το θετικο κ την ελπιδα απ την αποτυχια ενω εσεις τον αρνητισμο.
Συνηθως αυτοι που βλεπουν περα απ την πετρα που σκονταψαν πανε μπροστα και οχι αυτοι που τους κριτικαρουν γιατι επεσαν.
Η θέση του παπά έχει δύο αναγνώσεις έτσι και αλλιώς. Δικαίωμα του να επιλέγει αυτή που θέλει.Το θέμα είναι η δημοσίευσή της. Νομίζω έχει δίκιο ο ιστολόγος. Κρίμα για το συγκεκριμένο παπά. Μάλλον αδικεί τον εαυτό του με τη δημοσίευση αυτή. Κρίμα γιατί είναι αξιόλογος παπάς. Εγκάρδια ευχόμαστε το καλύτερο και στο παιδί του και σε κάθε παιδί.
Κρίμα..... Να εισαι καλά.
Κι εγώ αυτό λέω πάτερ μου, κρίμα...
Να "χρησιμοποιείτε" το παιδί σας για να γίνετε viral.
Μπορεί να μην ήταν στις προθέσεις σας, αλλά αυτό έγινε...
Την ευχή σας.
Θεωρω εσφαλμενο το συγκεκριμενο σχολιο. Δεν μπορουμε να κανουμε δικη προθεσεων του π. Χαραλαμπου. Εξ αλλου ειναι αρκετα γνωστος, και για καλους λογους. Επιπλεον ηταν χρησιμη μια τετοια αναρτηση για ολους τους θεωρουμενους αποτυχημενους, που κανεις δεν τους δινει σημασια. Το σφαλλειν ανθρωπινον, αλλα πρεπει και να επανορθωνουμε.
Π. Βασιλειος Θερμος
Παναγιώτη
Έχεις άδικο. Ο παπα Λίβυος γράφει κάθε μέρα. Δεν έγραψε τώρα ξαφνικά. Και αυτή είναι η γλώσσα που χρησιμοποιεί πάντα. Όσοι τον διαβάζουν το ξέρουν. Προσπαθεί ακόμα και στην πιο αρνητική κατάσταση να σε κάνει να δεις το καλό που θα βγει για τη ζωή σου.
Ειδικά για την αποτυχία ως κάτι που θα το συναντήσεις έτσι κι αλλιώς, έχει μιλήσει άπειρες φορές.
Στεναχωρέθηκα πάρα πολύ από αυτή την ανάρτηση, μα πάρα πολύ. ωστε από μία ανάρτηση ο κ. Λογαράς διέγνωσε τα βάθη και τα κίνητρα της ψυχής του πατρός Χαραλάμπους.Κρίμα πολύ κρίμα
Σιμούδης Δημήτριος
Κύριε Παναγιώτη σε άλλα σε επαινώ εδώ νομίζω ότι μάλλον πέφτεις έξω. Βιάστηκες. Δεν έπρεπε να τα γράψεις έτσι.
Δε νομίζω ότι τέτοια σχόλια μας βοηθάνε. Ούτε όσους τα γράφουμε, ούτε όσους τα διαβάζουμε. Αντίθετα,η ανάρτηση του π.Χαραλαμπου,όπως συνηθως συμβαινει με τις αναρτήσεις του, άνοιξε ένα παράθυρο στο Φως. Γιατί απλά δεν το χαιρόμαστε;Και γιατί να αποτελεί αντικείμενο προβληματισμου το γεγονός ότι ο βαθιά αγαπητικος λόγος του συγκεκριμένου ιερέα έφτασε σε τόσους συνανθρωπους μας; Σε απλά ελληνικά, έτσι μεταφράζεται το viral...
Κύριε Ανδριοπουλε,
Γνωρίζω εδώ και πολλά χρόνια τον π. Λίβυο. Ο τρόπος που γράφει και εκφράζεται είναι πολύ ιδιαίτερος και πραγματικά ο λόγος του αγγίζει ψυχές.
Αν εσείς μέσα από αυτό εδώ το blog προσπαθείτε να ελέγξετε τις σκέψεις και τους προβληματισμούς ορθοδόξων ανθρώπων οι οποίοι εμπνέουν πραγματικά τις ζωές του ταλαιπωρημένου αυτού λαού, τότε θα συμφωνήσω με το "ΚΡΙΜΑ" του π. Λίβυου.
Ο Θεός να σας φωτίσει να βλέπετε με πιο καθαρότητα και αγνότητα κάποια πράγματα.
Υ.Γ. Μήπως τελικά θέλατε εσείς ο ίδιος να γίνετε viral με όσα γράψατε;
Υπάρχει και άλλος τρόπος...
Της σιωπής και της προσευχής!!!
Σας τον συνιστώ.
Ενας σοβαρός χώρος οπως η Ιδιωτικη Οδό δεν έπρεπε να πέσει σε τέτοιο ολίσθημα "κιτρινισμού". Οι απόψεις σου κ. Ανδριόπουλε είναι άκριτες, βιαστικες και θυμώδεις. Είναι φανερό, σε εμας που χρόνια σε παρακαλουθούμε οτι λυτουργησες πολύ βεβιασμενα με αποτέλεσμα να αδικησεις τον π. Λιβυο και συγρόνως εσενα τον ίδιο. Περιμένουμε να επανορθώσεις Αλλιως θα λυπησεις ολου εμάς που τοσα χρονια σιωπηλα σε ακολουθούσαμε.
Σας προσκαλούμε κ. Ανδριόπουλε στην Κρήτη, να δείτε απο κοντα τι πατέρας ειναι ο παπα Χαραλάμπης, να δειτε την οικογένεια του, και να δειτε και ολους εμας στο χωριο του που τον εχουμε πατέρα μας πραγματικό. Είναι ανεπίτρεπτο σε ανθρωπο που ασχολειτε με τα γράμματα, την θεολογια την εκκλησια, να καταφέρετε με τέτοιο αήθη τρόπο σε έναν λαμπρο κληρικό, αφηνοντας μομφές για το ηθος του. Είναι δυνατόν να λετε σε ενα τέτοιο ανθρωπο, οτι εκμεταλευτηκε το παιδι του; Τον γνωρίζετε; Ξέρετε τα παιιδια του; Γνωριζεται το εργο του στο χωριο μας, στην ενορία μας, στα δικά μας, παιδια ;;;; Ξέρετε ποιον ανθρωπο κρίνετε. Ελάτε λοιπον απο την Κρήτη, ελάτε στον Πύργο, να δείτε ποιος ειναι ο παπα Χαραλάμπης.
Δυστυχώς ο παπούλης αυτός μερικές φορές λαικίζει... μια ματιά στα βιβλία του....
Δεν θα μιλήσω για την ουσία της δημοσίευσης -είπα κάτι παραπάνω- εξάλλου. Τα σχόλια δείχνουν :
1ο Ο αδικαιολόγητα μεγάλος αριθμός σχολίων για ένα υποδιαίστερο θέμα τη στιγμή που ο ιστολόγος θίγει πολύ σοβαρότερα τις προτεραιότητές μας.
2ο Κανένας δεν επιδέχεται κριτική στις θέσεις του.
3ο Στο χώρο της θρησκείας το ιδεολογικό αλάθητο σου το εξασφαλίζουν οι φαν για μην πω άλλη λέξη.
ΥΓ: Δεν πρόκειται να απαντήσω σε όποιον θελήσει να με σχολιάσει, ούτε θα ξαναμπώ στη συγκεκριμένη ανάρτηση για να διαβάσω άλλα σχόλια.
«Στο χώρο της θρησκείας το ιδεολογικό αλάθητο σου το εξασφαλίζουν οι φαν για μην πω άλλη λέξη».
Πράγματι, αὐτὸ τελικὰ διαφάνηκε (βλ. καὶ Κορινθίους Α, α΄.10-17). Καλὸ θὰ ἦταν οἱ κληρικοὶ νὰ ὑπολόγιζαν περισσότερο πὼς καὶ πόσο γράφουν στὸ διαδίκτυο καὶ πόσο ἐλλειματικὰ ἀποτελέσματα μπορεῖ νὰ φέρει αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ «ἐπικοινωνία».
Ὅσον ἀφορᾶ στὴν ἀνάρτηση, μοῦ θύμισε, δυστυχῶς, τὰ γλυκανάλατα, ἄνευρα καὶ πολιτικῶς ὀρθὰ, σχόλια τοῦ π. Ἀνδρέα Κονάνου.
Νομίζω ότι ο προβληματισμός των σχολιαστών εστιάζεται στις λέξεις "συγχαρητητρια στην αποτυχία" τις οποίες κι εγώ δεν μπορώ να αποδεχτώ. Συγχαρητήρια στην προσπάθεια ναι, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, ναι! ότι δεν χάθηκε ο κόσμος με την αποτυχία, ότι υπάρχει παντα η δεύτερη προσπάθεια, ότι υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι, ναι, αλλά συγχαρητήρια στην αποτυχία; Και μάλιστα με θαυμαστικά; Τότε τι νόημα έχει να προσπαθεί κανείς για οτιδήποτε αν ταυττίσουμε την επιτυχία με την αποτυχία;
Συγχαρητήρια που αγωνιστηκες θα ήτο ορθόν. Εξ άλλου μάλλον αυτό εννοούσε ο π. Λίβυος. Επίσης δεν θα έπρεπε να αναφερθεί στο γιο του αλλα να μιλήσει γενικά.Αλλα φυσικά δικαίωμα του.
Βρε παιδιά πολύς ντόρος για το τιποτα.δικαιωμα έχει νομίζω ο κ. Παναγιώτης να γράψει έτσι όπως το αντιλήφθηκε το όλο θέμα. Που είναι το κακό;
Δικαίωμα επίσης και του π. Χαράλαμπου να εκφρασθεί όπως ήθελε. Που είναι το πρόβλημα;
Δημοκρατία έχουμε ευτυχώς και ο καθένας λέει την γνώμη του.
Δεν χρειάζονται σχόλια και προτροπές για συγγνώμες κλπ.
Συγχαίρω και τον κ. Παναγιώτη και τον π. Χαράλαμπο. Γράφουν όπως τους λέει η ψυχή τους. Δεν είναι κακό.
Με αγάπη προς όλους
Στ. Ν.
* Δεν διεκδικώ αλάθητο, έγραψα όπως μου βγήκε.
Καλή δύναμη στον αγώνα του ο καθένας.
4:07 οντως είναι θεμα αντίληψης είναι όπως πολλα θετικα στη ζωη που δεν είναι ανευ παρενεργειών -δεν οριζονται ως σωστα η λαθος. ("μα το γιο μου τον ανεφερα προς επίρρωσιν ητοι οριστε ακομα και για το γιο μου το λεω"(φανταζομαι θα θελε να πει ο πατερ) , "ναι μα ετσι οι κακεντρεχείς και κακοπιστοι θα υποθεσουν ότι χρησιμοποιείτε το γιο σας "(κος Ανδριοπουλος) κοκ). Είναι αποψεις. θα σας πω όμως ότι υπαρχει, γενικως το λεω μια βαση στο να εφιστησει καποιος την προσοχή σε καποιο μοττο-διοτι τελικως όλα τ αλλα ξεχνιούνται. θα σας πω λιγο μια προσωπικη εμπειρια όχι ασχετη με τον εν γενει εκκλησιαστικο χωρο: υπαρχει ένα μαθημα το οποιο ονομάζεται επιχειρησιακη στρατηγικη(business strategy) εκει αρχιζεις και οριζεις με δυο τρεις λεξεις ποιος είναι ο σκοπος μιας επιχείρησης-Ενθυμούμαι λοιπον μια παρουσιαση σε καποιο μεγαλο ξενο πανεπιστημιο να μας παρουσιαζει το παράδειγμα από τον ..Στρατο Σωτηριας μια προτεσταντικη ομολογια πασιγνωστη. Υπηρχε προ ετων τοτε μια συγκρουσις εσωτερικη διοτι οι πιο θρησκευομενοι και μεγαλυτερας ηλικιας ηθελαν να αναφέρεται ρητως η εννοια του θειου (For God) ενώ οι πιο φιλελευθεροι και νεαρότερης ηλικιας ηθελαν να αναφέρεται η λεξη φροντιδα αγαπη κλπ (care). Στο τελος επηλθε συμβιβασμος (κατι σαν For God we care). Δειτε λιγο τις τρεις φρασεις που εμπεριεχουν ελαχιστο αριθμο λεξεων , αλλα ποσο βαθος θεολογικο εμπεριεχουν και ποσο διαφορετικες είναι. Εχει μια σημασια δηλαδή παρα τις προθεσεις κλπ το μοττο , το resume όπως θελετε πειτε το. Θελει μιαν προσοχή.
Δημοσίευση σχολίου