Κυριακή 27 Απριλίου 2014

Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΟ "ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ" ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ


Θανάσης Ν. Παπαθανασίου 
Αναφορά σε χάλκευση κατηγορίας επί θεοπασχητική κακοδοξία 
Στις 24-4- 2014 εκδόθηκε «εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών» της Ι. Μητροπόλεως Πειραιώς ανακοίνωση με την οποία «ο υπεύθυνος Αρχ. π. Παύλος Δημητρακόπουλος και ο Γραμματέας κ. Λάμπρος Σκόντζος, Θεολόγος» ισχυρίζονται ότι διαπίστωσαν «σαφείς αντορθόδοξες απόψεις» στο κείμενό μου με τίτλο «Ο πάσχων Θεός, ο σύντροφος Θεός» [δημοσιευμένο στο περιοδικό Σύναξη 129 (2014), σσ. 17-27]. Ισχυρίζονται, δηλαδή, ότι αποδίδω «στην απαθή και αναλοίωτη και άτρεπτη Θεία φύση του ενανθρωπήσαντος Λόγου, πάθος και κατά συνέπεια τροπή και αλλοίωση». 
Γιατί, άραγε, αυτή η κατηγορία; Ολόκληρο το κείμενό μου λέει ρητά το αντίθετο αυτό που οι κατήγοροί μου ισχυρίζονται. Χάριν όσων δεν έχουν υπόψη τους το κείμενό μου, αλλά το μόνο που συνάντησαν περί αυτού στο διαδίκτυο είναι η εν λόγω ανακοίνωση, παραθέτω χαρακτηριστικά σημεία του: 
«Επί του σταυρού, λοιπόν, έπαθε ο Θεάνθρωπος – όχι απλώς ένας άνθρωπος ονόματι Ιησούς. Έτσι, κατά έναν μυστήριο τρόπο, ο ίδιος ο Θεός συμμετείχε στην οδύνη και το πάθος, χωρίς ταυτόχρονα να υφίσταται αλλοίωση η θεία φύση του. Είναι ένα μυστήριο ασύλληπτο, το οποίο όμως διασφαλίζει την πληρότητα του Θεού αλλά και την αληθινή συμμετοχή του στη ιστορία» (σ. 22). «Αυτού του είδους ο θεοπασχητισμός (ο Ορθόδοξος θεοπασχητισμός), λοιπόν, αφορά το πρόσωπο του Χριστού. Ο Θεός Υιός έζησε το πάθος, διότι είναι αυτός που ενανθρώπησε. Αυτό επιβεβαιώνεται και από άλλες εκβολές της δογματικής παράδοσης. Οι Πατέρες, λ.χ., επέμειναν ότι αυτός τον οποίο γέννησε η Θεοτόκος δεν ήταν μια ανθρώπινη υπόσταση, αλλά ο ίδιος ο Θεός Λόγος (το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας), η ανθρώπινη φύση του οποίου ήταν από το πρώτο δευτερόλεπτο αδιαίρετα ενωμένη με τη θεότητά του. Ακριβώς υπ’ αυτό το πρίσμα η Παναγία αποκαλείται “Θεοτόκος”, και αυτοί που σταύρωσαν τον Χριστό αποκαλούνται “θεοκτόνοι” […]. Στην οπτική αυτή, λοιπόν, πάσχει (το επαναλαμβάνω) ο Χριστός, δεν πάσχει όμως η θεία φύση. Αυτή τη θέση τη βρίσκουμε διαχρονικά, μέχρι και σε σύγχρονους Ορθόδοξους θεολόγους. Η θεία φύση εξ ορισμού βρίσκεται πέρα από κάθε λογής περιορισμούς, στους οποίους, αντίθετα, υπόκεινται τα κτιστά όντα» (σ. 23). 
Ότι οι αρμόδιοι του Γραφείου επί των Αιρέσεων και υποχρεούμενοι σε προσεκτική ανάγνωση, παρανάγνωσαν το περιοδικό «Σύναξη» σε «Σύναξις», είναι, προφανώς, αθώο αβλέπτημα. Η παραθεώρηση, όμως, των ρητών θέσεων μου; Γιατί, άραγε, η χάλκευση της κατηγορίας; 
Είναι χαρακτηριστικό ότι όσοι αναγνώσουν την ανακοίνωση μόνη της, θα αποκομίσουν πιθανώς την εντύπωση πως οι κατήγοροί μου προσάγουν, προς απάντησή μου, τη διδασκαλία του αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού. Η ανάγνωση, όμως, του ίδιου του κειμένου μου θα έδειχνε ότι στον άγιο Ιωάννη έχω παραπέμψει ο ίδιος, με το ίδιο νόημα και ακριβώς για το ίδιο απόσπασμα (όπως και στον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη και τον π. Δημήτριο Στανιλοάε, η σκέψη του οποίου ρητά σημείωσα ότι αποτυπώνεται στο κείμενό μου, κ.ά.) και έχω διευκρινίσει πως η αντίδοση των ιδιωμάτων των δύο φύσεων συμβαίνει στην υπόσταση του Χριστού (σσ. 22-23). Γιατί, λοιπόν, άραγε, η κατηγορία;
Αναμένω ότι το χριστιανικό ήθος και ο στοιχειώδης ανδρισμός θα οδηγήσουν τους κατήγορους σε δημόσια επανόρθωση. Αναμένω πολλά; 
Αθήνα, 27-4-2014 

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ἀναμένετε πολλά, πάρα πολλά... Καὶ ὁ λόγος εἶναι ἁπλὀς, ἁπλούστατος. Οἱ θεολογικὲς ἀφετηρίες καὶ προϋποθέσεις τῶν συντακτῶν τοῦ ἄρθρου εἶναι καθαρῶς μονοφυσιτικὲς καὶ μανιχαϊστικές... Δυστυχῶς, ἀδυνατοῦν νὰ ἀποδεχτοῦν πλήρως τὸ Δόγμα τῆς Χαλκηδόνος... Ἀς μὴν ξεχνάμε ἄλλωστε, ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Ἰωάννης, "ὁ Λόγος Σάρξ ἐγένετο..."

Ὅλες αὐτὲς οἱ ἀπόψεις ἐκφάζουν μιὰ ὑποβόσκουσα ὑποτίμηση γιὰ τὸ ἱερὸ ἀνθρώπινο σῶμα καὶ τὶς λειτουργίες του, ἰδίως δὲ γιὰ τὴν σεξουαλικότητα.

Κάποιοι μάλιστα φτάνουν στὸ σημεῖο νὰ ὁμολογοῦν ἀπερίφραστα ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν εἶχε κανονικὸ ἀνθρώπινο σῶμα, καὶ ἄρα κανονικὴ ἀνθρὠπινη φύση.

"Ὁ Χριστός, λοιπόν, ὡς «Νέος Ἀδάμ», οὔτε ἐγεν­νήθη μέ σπέρμα, οὔτε παντελῶς εἶχε σπέρμα, οὔτε ἐνήργησε συναφῆ σαρκική διαδι­κασία, πλήν τῶν «ἀδιαβλήτων παθῶν», τῆς πείνας, τῆς δίψας, τῆς κο­πώσεως, τῆς αἱματώσεως, τοῦ θανάτου. Ἄν ὁ Χριστός εἶχε σπέρμα, ἐκτός τοῦ ὅτι θά ἦταν φορεύς τοῦ Προπατορικοῦ ἁμαρτήματος, θά ἐδίδετο ἡ δυνατότητα στόν διάβολο νά τοῦ κινήση τήν σαρκική διαδικασία τῆς ἀκουσίου καί ἐν ὑπνώσει ρεύσεως, ὅπως τήν κινεῖ καί σέ προχωρημένους στήν ἀρετή ἀνθρώπους χωρίς τήν δική τους θέλη­ση" ( http://www.pentapostagma.gr/2012/11/blog-post_4911.html#.U135z1V_vCk).

Μέχρι αὐτοῦ τοῦ σημείου φτάνει ἡ διαστροφὴ ὁρισμένων νὰ "θεολογοῦν" περὶ τῆς "ἐν ὑπνώσει ρεύσεως τοῦ Χριστοῦ". Ντροπὴ ἐπιτέλους!!!

Ανώνυμος είπε...

''Αναμένω ότι το χριστιανικό ήθος και ο στοιχειώδης ανδρισμός θα οδηγήσουν τους κατήγορους σε δημόσια επανόρθωση. Αναμένω πολλά;''

Για τους κατά παραγγελίαν σημειωγράφους αναμένεις πολλά. Εκτός και αν ο ''αφέντης'' σκεφτεί αλλιώς.

Ανώνυμος είπε...

10 - 03
Το "ιερό" ανθρώπινο σώμα, κάποια στιγμή, γίνεται χώμα ....
"Χους εί και εις χούν απελεύση" .

Ανώνυμος είπε...

Κάποια στιγμὴ πέφτουν οἱ μάσκες καὶ ἀποκαλύπτονται οἱ πραγματικὲς ἀπόψεις...

"Το "ιερό" ανθρώπινο σώμα, κάποια στιγμή, γίνεται χώμα ...."

Μὴ ντρέπεστε νὰ πεῖτε ὅτι εἶστε Μονοφυσίτες, Μανιχαϊστὲς καὶ Νεοπλατωνικοί. Ὅμως τὸ Εὐαγγέλιο ἔχει ἐντελῶς διαφορετικὴ ἄποψη: "τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματός ἐστιν", (A Koρ 6, 19).

Οὔτε στὴν Ἀνάσταση δὲν πιστεύουν πιά...«ἰδοὺ μυστήριον ὑμῖν λέγω· πάντες μὲν οὐ κοιμηθησόμεθα, πάντες δὲ ἀλλαγησόμεθα, ἐν ἀτόμῳ, ἐν ῥιπῇ ὀφθαλμοῦ, ἐν τῇ ἐσχάτῃ σάλπιγγι· σαλπίσει γάρ,καὶ οἱ νεκροὶ ἐγερθήσονται ἄφθαρτοι, καὶ ἡμεῖς ἀλλαγησόμεθα. δεῖ γὰρ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀθανασίαν.» (Α΄Κορινθίους ιε΄΄ -51-53).

Πότε θὰ σταματήσετε πιὰ νὰ ἀναμηρυκάζετε ὅσα σᾶς ἔμαθαν στὶς ὀργανώσεις...;;;

Διογένης __Ε.Μ. είπε...

"ΑΚΡΑΤΟΣ ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΙΣΜΟΣ"

Λοιπόν,...εάν διαβάσει κανείς με προσοχή το κείμενο του κ. Παπαθανασίου θα διαπιστώσει ότι δεν υφίσταται λόγος ανησυχίας για τυχόν δογματικές παρεκκλίσεις!
Μάλλον, γίνεται πολύ θόρυβος για το τίποτα!

Τώρα, για την διατύπωση "ορθόδοξος θεοπασχητισμός", νομίζω ότι δεν είναι και τόσο άστοχος, επειδή ο αρθρογράφος το διατυπώνει ξεκάθαρα σε άλλο σημείο της μελέτης του πως η θεία φύση με το πάθος δεν μειώθηκε και δεν βλάπτηκε σε καμία περίπτωση, αλλά συμμετείχε και αυτήν με έναν τρόπο μοναδικό, μυστηριακό και φυσικά απερινόητο για τις νοητικές προσλαμβάνουσες των κτιστών όντων!

θα έπρεπε οι "ειδικοί" σε θέματα αιρέσεων να είναι πιο προσεκτικοί - και λιγότερο σχολαστικοί - στις ερμηνευτικές τους προσεγγίσεις και να μην μένουν στο γράμμα της γραπτής έκφρασης, αλλά στο καθολικό πνεύμα του θεολογικού κειμένου, που μάλλον δεν είναι θεοπασχητικό, αλλά αγωνιώδες!

Διογένης & Ε.Μ.

Ανώνυμος είπε...

και μαλιστα 3:21 διδονται και λεπτομερειες για την ανασταση σωματων:συμπεριλαμβανονται και τα νευρα(αναφερεται ρητως) η πηγη της σαρκικης και ψυχικης ηδονης δηλαδη -κατα δευτερον ορθοτατα αποκαλειται μονοφυσιτισμον την απουλοποιηση την αντισεξουαλικοτητα και την εν γενει αντισωματικοτητα και πνευματολατρεια-αλλα δεν ειναι δυνατον να περιμενετε να το παραδεχτουν οι μεταπτωτικως πασχοντες- η ντροπη ειναι μεταπτωτικοτατο παθος εκφραζει φοβικα συνδρομα και ενοχη σημειο και αποτελεσμα της φθορας. θα διαφωνησω λιγο μαζι σας μονο στον αποκλειστικο περιορισμο του θεματος στον ευσεβισμο των οργανωσεων- τα δηλητηρια αυτα της θεομανους εγκρατευτικης απεχθειας προς την σωματικοτητα τις (καλες σωματικες ηδονες) , την (συν)δημιουργικη απολαυση της δημιουργιας κλπ υπερβαινουν ιστορικως τον οργανωσιακο ηθικισμο-εξ αλλου κι εσεις ορθως τους αποκαλειτε νεοπλατωνικους κλπ-επομενως ειναι βαθυτερο το θεμα και αφορα την στρεβλωση του χριστιανισμου ηδη απο τα σπαργανα του πρωτιστως απο το εγκρατευτικο-αναχωρητικο κινημα το οποιο βεβαιως απανταται σε πολλες ιστορικες περιοδους εθνη τοποθεσιες κλπ
Χριστος Ανεστη

Ανώνυμος είπε...

Ἀληθῶς Άνέστη ὁ Κύριος!!!

Καθόλου δὲν διαφωνοῦμε... Ἁπλῶς, ἡ γενικὴ ἀναφορὰ στὶς ἀκραῖες ἐγκρατευτικὲς τἀσεις ποὺ ἐμφανίζονται μέσα στὴν Ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας καὶ στὶς αἱρέσεις ποὺ γέννησαν τὰ κινήματα αὐτὰ θὰ ἀπαιτοῦσε πολλὲς σελίδες. Γι' αὐτὸ καὶ περιορίστηκα μόνο στὸν Πουριτανισμὸ κλπ ποὺ καλλιέργησαν καὶ ἀνήγαγαν σὲ "δόγμα πίστεως" οἱ ὀργανώσεις ὡς ἐγγύτερο χρονικὰ στὴν ἐποχή μας γεγονός.

Ὤφείλουμε, παρὰ ταῦτα, γιὰ νὰ μὴν δημιουργηθοῦν παρανοήσεις νὰ διευκρινήσουμε ὅτι, ἡ Παρθενία ὡς χἀρισμα, ὑπὸ εἰδικὲς προϋποθέσεις, ὄχι μόνον δὲν ἀπορρίπτεται, ἀλλὰ ἀντιθέτως ἐξαίρεται ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο.

Συνελόντ' εἰπεῖν εἶναι δύο τελείως διαφορετικὰ πράγματα ἡ ἐκούσια (ὡς σημεῖο πλήρους καὶ ὁλοκληρωτικῆς -ψυχῇ τε καὶ σώματι- ἀφιέρωσης) παρθενία καὶ ἄλλο ἡ ἀντιμετώπιση τοῦ σώματος καὶ τῆς σεξουαλικότητος ὡς βδέλυγμα καὶ μίασμα ἢ στὴν καλύτερη περίπτωση ὡς ἀναγκαίου κακοῦ.

Ανώνυμος είπε...

Λάθος χρόνο εφηύρε το εν λόγω "γραφείο αιρέσεων..." να θίξει τον κ.Θ.Παπαθανασίου! Εβδομάς του "Θωμά" η παρούσα και πάς τις, επιμελώς διεξερχόμενος την σχετική υμνολογία της Πεντηκοσταρίου βίβλου, δύναται να αντιληφθεί Ποίος-πώς-πού-γιατί έπαθε...

Διογένης/Ε.Μ. είπε...

"ΑΜΑΝ!...ΠΑΛΙ ΤΑ ΙΔΙΑ!!!"

Χμμμμμ!!! Μήπως ο ανώνυμος σχολιαστής(29 Απριλίου 2014 - 3:26 μ.μ.)σάς θυμίζει κάτι?

Εμένα,πάντως, με ενθουσίασε το παραπάνω σχόλιό του, γιατί είχαμε πράγματι πολύ καιρό να ακούσωμε για τις περίφημες θεωρίες περί"εγκρατευτικο-αναχωρητικών κινημάτων", θεομανίας(?!?! ),"θεομανούς εγκρατευτικής απέχθειας"κ.α!

Καλά,βρε καλέ μου άνθρωπε,ακόμη δεν θεραπεύτηκες - όχι πως είναι εύκολο για την περίπτωσή σου(!) - από το εμπαθέστατο και καταθλιπτικό αντιμοναχικό σου παραλήρημα?
Μάς ταλαιπωρείς και ταλαιπωρείσαι κι εσύ ο ίδιος!

Ε,...εν πάση περιπτώσει, πάρτο και λίγο αλλιώς!!!
Καλό θα σου κάνει!

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Υ.Γ. Εξυπακούεται,αγαπητέ μου, πως δεν θα απαντήσω σε οτιδήποτε σχολιάσεις από τα γραφόμενά μου, γιατί έχω μια κάποια παλιά εμπειρία διαλόγου με την αφεντιά σου,άκρως απογοητευτική,... άσε που με κουράζει και η γραφή σου! Νάσαι πάντοτε καλά και εύχομαι κάποτε να καταλάβεις κάποια πράγματα από τις ακλόνητες αλήθειες του Εκκλησίας μας,που μία εξ' αυτών είναι και ο αναχωρητισμός-μοναχισμός! Έχεις ακόμη πολύ δρόμο να διανύσεις,όπως άλλωστε και όλοι μας!


Διογένης/Ε.Μ.

Related Posts with Thumbnails