Η ΑΝΘΡΩΠΙΑ με κεφαλαία γράμματα!

Στον Ι. Ναό των Τριών Ιεραρχών του Αννόβερο 

Του Αρχιμανδρίτη Γεράσιμου Φραγκουλάκη
Αννόβερο Γερμανίας

Η περιπέτεια υγείας του 15χρονου μαθητή από την Πάτρα που συγκίνησε όλη την Ελλάδα αλλά και τον ελληνισμό όπου γης, συγκίνησε και κινητοποίησε και τον ελληνισμό της παροικίας μας στο Αννόβερο, όπου βρίσκεται ο μικρός από το Σάββατο 6 Απριλίου, έχοντας ήδη υποβληθεί σε μία επιτυχή επέμβαση σε ειδικό νοσοκομείο της πόλεως. 

Από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστή η μετάβασή του εδώ, δεν έχουν σταματήσει τα τηλέφωνα να χτυπούν. Όλοι οι συμπατριώτες μας θέλουν να μάθουν νέα για τον μικρό μαθητή και όλοι εκφράζουν την χαρά τους, που όλα εξελίσσονται ικανοποιητικά. Η περίπτωση του 15χρονου έγινε αφορμή για να αναδειχθεί, για άλλη μια φορά, η ανθρωπιά, το φιλότιμο, το μεγαλείο που χαρακτηρίζει το λαό μας. Ιδιαιτέρως συγκινητική υπήρξε η ενέργεια των μαθητών της Γ΄ τάξης του λυκείου Δεμενίκων της Πάτρας. Τα παιδιά αυτά όταν έμαθαν ότι ο συμμαθητής τους έχει σοβαρό πρόβλημα υγείας και πρέπει να μεταβεί στο εξωτερικό για να το αντιμετωπίσει και τα χρήματα που χρειάζονταν ήταν πολλά, αποφάσισαν να ματαιώσουν την πενθήμερη εκδρομή τους και τα χρήματα να τα διαθέσουν για τον συμμαθητή τους. Και συνέχισαν τα μαθήματα ανθρωπιάς. Όταν επιχειρηματίας της περιοχής προσφέρθηκε να καλύψει το κόστος της εκδρομής, οι ίδιοι μαθητές υπέδειξαν τα χρήματα αυτά να διατεθούν για τον ίδιο σκοπό. Αν προσθέσουμε και τους δικούς μας επαίνους στους τόσους που ακούστηκαν «ουδέν τελούμεν άξιον». Αντιθέτως θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι για άλλη μια φορά τα παιδιά μας «φόρεσαν τα γυαλιά»! Ιδιαιτέρως σε εμάς τους κληρικούς, όλων των βαθμίδων. Αντί να εμπνεύσουμε εμείς με το παράδειγμά μας, μας οδηγούν αυτά με το δικό τους. Μια και δεν μπορούμε να καμαρώνουμε για τα δικά μας επιτεύγματα, ας τους ζητήσουμε τουλάχιστον, να μας δώσουν το δικαίωμα να καμαρώνουμε για τα δικά τους. 

Μπράβο σας παιδιά! Μπράβο σε σας, μπράβο στους γονείς σας, μπράβο στους δασκάλους σας που δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για να βαδίζετε τον δρόμο αυτό της ανθρωπιάς. Γιατί δεν μπορεί, κι εδώ θα ισχύει το «εκ του καρπού γνώσεσθε το δένδρον». Είναι παρήγορο που υπάρχετε εσείς, τα παιδιά μας, για να μας υπενθυμίζετε ότι έχει και καλά η κοινωνία μας. 

Μαζί με σας κι άλλα παιδιά βαδίζουν τον ίδιο δρόμο της ανθρωπιάς. Ποια να πρωτοθυμηθούμε; 

-Τα παιδιά του νυχτερινού γυμνασίου και λυκείου Τυμπακίου στην Κρήτη, που φρόντισαν να στηρίξουν οικονομικά και ηθικά οικογένεια που βρισκόταν στο χείλος της εξαθλίωσης; 

- Τους μαθητές της Σαρωνίδας που διέθεσαν το χαρτζιλίκι τους για να βοηθήσουν φτωχές οικογένειες, στο Πέραμα; 

- Το ΓΕΛ Καναλακίου που ανάλαβε παρόμοια πρωτοβουλία; 

Σίγουρα όσες παρόμοιες περιπτώσεις και να αναφέρουμε, θα είναι περισσότερες αυτές που θα παραληφθούν. Να μια καλή ευκαιρία για το Υπουργείο Παιδείας. 

Να αναδεικνύει και να επιβραβεύει όλα αυτά τα σχολεία, προβάλλοντάς τα ως πρότυπα. 

Ούτε δύσκολο είναι, ούτε στοιχίζει πέρα από λίγο χαρτί και λίγο μελάνι, για να τυπωθεί μια ευαρέσκεια, ένας έπαινος, μια αναγνώριση. Αναγνώριση της ανθρωπιάς, όπως αυτή εκφράζεται και βιώνεται από τα παιδιά. Μια ανθρωπιά που δεν φρενάρεται από κανένα μνημόνιο, δεν μειώνεται από κανένα χαράτσι. Σε καμιά περίπτωση βέβαια, δεν παραγνωρίζεται και η ευαισθησία των μεγάλων. Το ότι τονίζουμε τις ενέργειες των παιδιών, οφείλεται όχι επειδή είναι μοναδικά, αλλά επειδή έγιναν μπροστάρηδες σ’ αυτό το δρόμο της ανθρωπιάς. Όπως στην αρχή αναφέραμε εδώ στο Αννόβερο είναι αυτό το ειδικό θεραπευτήριο που βρίσκεται ο 15χρονος της Πάτρας. Δεν υπάρχει χρονική περίοδος που να μην νοσηλεύεται έστω και ένας Έλληνας σε αυτό. Σε κάποιες περιόδους μάλιστα ο αριθμός είναι μεγάλος. Έχουν φθάσει ασθενείς και συνοδοί (κυρίως ένας, καμιά φορά και δύο ανά ασθενή) να υπερβαίνουν τους 30. Παραδοσιακά πλέον τους Έλληνες τους βάζουν στον 4ο όροφο και υπήρξαν εποχές που όλος ο όροφος είχε μόνο Έλληνες. Από την Θράκη μέχρι την Κρήτη, από τα Επτάνησα έως τα Δωδεκάνησα και την Κύπρο έχουν έλθει Έλληνες για να νοσηλευθούν και να μείνουν το λιγότερο δύο βδομάδες στο συγκεκριμένο νοσοκομείο. 

Μέσα στους θαλάμους του έχουν γιορτασθεί γενέθλια, έχουν ακουσθεί γέλια, έχουν τρέξει δάκρυα! Σχεδόν όλοι άγνωστοι μεταξύ αγνώστων. Και όμως οι ενορίτες μας δεν τους άφησαν ποτέ να αισθανθούν ξένοι. Έτοιμοι πάντα να τρέξουν να εξυπηρετήσουν, να βοηθήσουν στην μετάφραση και όπου αλλού χρειάζεται. Ανοίγουν τα σπίτια τους και την αγκαλιά τους για να φιλοξενήσουν, μα προ πάντων ανοίγουν τις καρδιές τους για να προσφέρουν αγάπη, θαλπωρή, ανθρωπιά. 

Οι ενορίτες μας προέρχονται από διάφορες περιοχές της Ελλάδας, έχουν όμως κοινά σημεία: την ανθρωπιά, την λεβεντιά, το φιλότιμο, αυτό το διαφορετικό ελληνικό φιλότιμο. Είναι στην πλειονότητά τους άνθρωποι απλοί, άνθρωποι του μόχθου που με τον τίμιο ιδρώτα τους μεγαλουργούν και ομορφαίνουν την υπέροχη παροικία μας, στο Αννόβερο. Μα πάνω απ’ όλα τους χαρακτηρίζει ΑΝΘΡΩΠΙΑ με κεφαλαία όλα τα γράμματα. 

Ο Θεός να τους ευλογεί!