ΣΠΥΡΟΣ ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ: ΜΥΚΗΝΕΣ

Κρατώ στα χέρια μου ένα πολύτιμο οδηγό, αρχαιολογικό παρακαλώ, δηλ. όντως ταξιδιωτικό - στην ιστορία και τον χρόνο - που έχει επιμεληθεί ο ακαδημαϊκός Σπύρος Ιακωβίδης. Στην ιστοσελίδα της εφημερίδας Τα Νέα, διαβάζω:

Στην Αργολίδα, «κοιτίδα πολιτισμών», και στις πολύχρυσες Μυκήνες μάς ξεναγεί ο ανασκαφέας τους Σπύρος Ιακωβίδης στο πλαίσιο της σειράς οδηγών από «ΤΑ ΝΕΑ».

«Κατοικημένη χωρίς διακοπή από την αυγή της προϊστορίας, η Αργολίδα υπήρξε πότε η δημιουργική κοιτίδα και πότε ο απλός φορέας των πολιτισμών που αναπτύχθηκαν στον ελληνικό χώρο και το επίκεντρο των σπουδαιότερων μύθων της ελληνικής αρχαιότητας, που βρήκαν την έκφρασή τους στο έπος, στο δράμα και στην τέχνη των αρχαίων και χρωμάτισαν την πνευματική τους ζωή και την πολιτική τους σκέψη».

Με τα λόγια τούτα αρχίζει την ξενάγησή του στην αργολική γη ο ακαδημαϊκός, αρχαιολόγος και ανασκαφέας των Μυκηνών, Σπύρος Ιακωβίδης, στον τόμο - ξεναγό που κυκλοφορεί σήμερα από τα «ΝΕΑ» με τη συνεργασία της Εκδοτικής Αθηνών.

Από τις πολύχρυσες Μυκήνες που γέννησαν τον αρχηγό της τρωικής εκστρατείας, τον

Αγαμέμνονα, και άφησαν ως κληρονομιά τους πλούσιους ταφικούς περιβόλους, έως τη δεύτερη πιο αρχαία πόλη της Ελλάδος (μετά την Σικυώνα), το Άργος. Και από την Τίρυνθα με τα κυκλώπεια τείχη μέχρι το εντυπωσιακό ιερό του Ασκληπιού και το άριστης ακουστικής αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, ο Σπύρος Ιακωβίδης ξεναγεί τους αναγνώστες στα μυστικά της Αργολίδας. Πέρα όμως από τους χώρους όπου χτυπούσε η καρδιά του μυκηναϊκού κόσμου, ο συγγραφέας δεν παραλείπει να σταθεί και σε λιγότερο γνωστές, αλλά επίσης σημαντικές θέσεις όπως η Μιδέα, η Ασίνη, η Λέρνα και το Ναύπλιο.

Ιδιαιτερότητα μάλιστα του γλαφυρού κειμένου - το οποίο και συνοδεύεται με πλήθος έγχρωμων φωτογραφιών χαρακτηριστικών ευρημάτων, σχεδίων και αναπαραστάσεων- είναι πως δεν περιορίζεται μόνο στα ιστορικά και ανασκαφικά δεδομένα της κάθε περιοχής. Ο συγγραφέας αποτυπώνει τον ρόλο και τη σημασία των διαφόρων χώρων που εξετάζει και στα νεώτερα χρόνια και μιλάει για τα μνημεία τους (π.χ. ο λέων των Βαυαρών στο Ναύπλιο ή το σπίτι του στρατηγού Τσώκρη στο Άργος), ενώ κάνει ειδική μνεία σε αρχαιότητες που εκτίθενται τόσο στα κατά τόπους μουσεία όσο και στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.

Δυστυχώς δεν είμαι ικανός να πλέξω εγκώμιο αντάξιο του κ. Σπύρου Ιακωβίδη. Ο ίδιος, ολωσδιόλου άτυφος, άρχοντας πραγματικός, αντιπαρέρχεται, μάλλον μετά βδελυγμίας, επαίνους και τα τοιαύτα. Το ήθος του εκλείπει στη σύγχρονη Ελλάδα. Σίγουρα ο Σπύρος Ιακωβίδης είναι από τους σπουδαιότερους εκπροσώπους της Άλλης Ελλάδας. Σ' αυτήν βασιλεύουν ακόμα δυσεύρετες την σήμερον αρετές: εργατικότητα, υπευθυνότητα, αξιοπρέπεια, συνέπεια, μέτρο, συνείδηση, αρχοντιά σε όλο της το μεγαλείο.

Ο κ. Σπύρος Ιακωβίδης με έχει τιμήσει με την προσοχή του. Το θεωρώ μεγίστη τιμή. Το να συναναστρέφεσαι ανθρώπους τέτοιου σπάνιου ήθους είναι το σπουδαιότερο σχολείο. Δεν υπάρχει φυσικά ίχνος διδακτισμού. Όμως όλη η ατμόσφαιρα είναι μια διδαχή υψηλού επιπέδου.

Και ενώ ο Σπύρος Ιακωβίδης, αυτή τη στιγμή που γράφω αυτές τις λέξεις, εργάζεται πυρετωδώς στις Μυκήνες, εκεί όπου κάνει ανασκαφές 50 χρόνια τώρα (!), η σύγχρονη Ελλάς αναστενάζει στις παραλίες. Μα καλοκαίρι είναι, θα μου πείτε. Σωστό! Απλά υπενθυμίζω ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που δουλεύουν πολύ σοβαρά καλοκαιριάτικα γι' αυτόν εδώ τον τόπο. Κι ας είναι αφανείς.

Ο Σπύρος Ιακωβίδης είναι διαχρονική αξία. Όταν όλοι οι εφήμεροι σταρ της πολιτικής, της τέχνης, της ακαδημαϊκής κοινότητας - γιατί όχι; - θα έχουν σβήσει οριστικά, το δικό του άστρο θα λάμπει φωτεινότερο παντός άλλου.

Ο Σπύρος Ιακωβίδης είναι αληθινά ευδαίμων. Γιατί έκανε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά. Οπότε τώρα απολαμβάνει - κι ας μην το υποψιάζεται ίσως - το κατά Ελύτην αμύγδαλο του κόσμου.

Του εύχομαι υγεία και δύναμη για πολλά χρόνια ακόμα. Τον χρειαζόμαστε!