ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΓΚΑΙΝΙΑΖΕΙ ΤΗΝ "ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ 2010"

φωτό: Ν. Μαγγίνας

Καθημερινή

Του απεσταλμένου μας στην Κωνσταντινούπολη Δημήτρη Pηγόπουλου

ΣΥΝΑΥΛΙΑ. «Καλέ, η κόρη της Αργυρούλας δεν είναι δαύτη;»

Στην πίσω μας σειρά μια κεφάτη παρέα από Πολίτισσες έχουν πάρει από νωρίς θέση μπροστά μπροστά για τη μια και μοναδική συναυλία της Φωτεινής Δάρρα στον ιερό ναό της Αγίας Ειρήνης. Η εμφάνιση της Ελληνίδας ερμηνεύτριας σε ένα τόσο συμβολικό χώρο είναι ένα μεγάλο γεγονός για τη διαρκώς συρρικνούμενη ρωμέικη κοινότητα της Πόλης. Πολλοί σμίγουν μετά καιρό, έτσι διασκορπισμένοι στις γειτονιές και στα σοκάκια της αχανούς αυτής μητρόπολης των 16 εκατομμυρίων.
Αλλά δεν έβλεπες μόνο Ελληνες το βράδυ του Σαββάτου στην Αγία Ειρήνη, την εκκλησία που δεν λειτούργησε ποτέ σαν τζαμί και σήμερα ανοίγει μόνο για τις εκδηλώσεις (κυρίως) του Φεστιβάλ της Κωνσταντινούπολης. Πολλοί Τούρκοι έσπευσαν να ακούσουν τη Φωτεινή Δάρρα να ερμηνεύει πολλά γνωστά ελληνικά τραγούδια, αλλά και να τιμήσουν την εναρκτήρια εκδήλωση της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας «Κωνσταντινούπολη 2010». Οι διοργανωτές υιοθέτησαν ενθουσιωδώς την αρχική πρόταση της ελληνικής κοινότητας για να στείλουν ένα διπλό μήνυμα. Ο χώρος, ένας ελληνορθόδοξος ναός δίπλα στην Αγια-Σοφιά και στο Τοπ Καπί, και το ελληνικό πρόγραμμα (με την καλοδεχούμενη εξαίρεση δύο παραδοσιακών τούρκικων τραγουδιών που ερμήνευσε η Δάρρα σε άψογα τουρκικά), συνθέτουν ένα προχωρημένο πακέτο πολιτιστικής διπλωματίας, αδιανόητο λίγα χρόνια πριν. Ενα κομμάτι της τουρκικής κοινωνίας (κυρίως παλιοί αστοί της Ιστανμπούλ) νοσταλγεί το κοσμοπολίτικο παρελθόν της πόλης τους και φλερτάρει με τη ιδέα της αναβίωσης των παλιών δεσμών. Σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να δούμε και το τολμηρό κινηματογραφικό αναψηλάφισμα των Σεπτεμβριανών στις πρόσφατες «Πληγές του φθινοπώρου».

Αλλά και χωρίς όλα αυτά, η ελληνική μουσική είναι από μόνη της τόσο δημοφιλής στην Πόλη που θα αρκούσε για να στείλει πολλούς Τούρκους στην Αγία Ειρήνη. Και ήταν τυχεροί γιατί η Φωτεινή Δάρρα με τους συνεργάτες της ξεδίπλωσαν ένα πυκνό, δίωρο «πανόραμα» της ελληνικής μουσικής. Με κορμό ορισμένους από τους βασικούς πυλώνες του έντεχνου τραγουδιού μας (Μ. Θεοδωράκης, Μ. Χατζιδάκις, Στ. Ξαρχάκος), η Φωτεινή Δάρρα δεν φοβήθηκε να «μπερδέψει» Αττίκ («Ζητάτε να σας πω») με νησιώτικα (άρχισε «Με το φεγγάρι περπατώ») και Δημήτρη Παπαδημητρίου («Παράπονο», «Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια»).
Η παραδοσιακή ελληνική δημιουργία είχε ιδιαίτερη θέση στο πρόγραμμα του Σαββάτου («Μες του Αιγαίου», «Τζιβαέρι» κ.ά.), επιλογή που εκ των υστέρων κρίνεται ιδιαίτερα επιτυχημένη, αφού η συνύπαρξη με τα δύο τούρκικα τραγούδια ανέδειξε τις ομοιότητες, στον ήχο και όχι μόνο. Τη Φωτεινή Δάρρα συνόδευσαν η Ορχήστρα Σύγχρονης Mουσικής και η χορωδία της ΕΡΤ, υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Ανδρέα Πυλαρινού. Τη συναυλία τίμησε με την παρουσία του ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, αλλά και υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της πολιτικής ζωής της Κωνσταντινούπολης.
Στο τέλος της βραδιάς Ελληνες και Τούρκοι έσμιξαν στους κήπους του Τοπ Καπί. Το δροσερό αεράκι, η νυχτερινή θέα του Μπέγιογλου και ο γλυκός απόηχος της συναυλίας ήταν ο καλύτερος επίλογος.