ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΞΖ' - Θήλεις άγγελοι...

....Θήλεις άγγελοι
Που από ψηλά μου ενεύατε άφοβα να προχωρώ μες στα όλα

Μιας που κι από το παράθυρο να πέσω, η θάλασσα
Πάλι θα μου κάνει το άλογο
Το πελώριο καρπούζι όπου κάποτε ανίδεος εκατοίκησα

Κι οι μικρές εκείνες παρακόρες, το μαλλί τους λυτό που

Με τη νοημοσύνη ανέμου γνώριζε να ξετυλίγεται πάνω
από τις καμινάδες!
Τέτοια του κίτρινου στα μπλε αρμοσιά που αλήθεια να σαστίζεις

Και γραφές πουλιών που ο άνεμος τις μπάζει απ' το παράθυρο

Την ώρα που κοιμάσαι και παρακολουθείς τα μέλλοντα
Ξέρει ο ήλιος. Κατεβαίνει μέσα σου να δει. Επειδή τ' απέξω
Είναι καθρέφτης. Μες στο σώμα η φύση κατοικεί κι από κει
εκδικείται
Όπως σε μιαν αγριότητα ιερή σαν του Λέοντα ή του Αναχωρητή

Το δικό σου λουλούδι φυτρώνει
που το λένε Σκέψη

(Άλλο αν, και μελετώντας, πάλι βγήκα εκεί
Που το κολύμπι μ' έβγαζε απ' ανέκαθεν)


Οδυσσέα Ελύτη, Ιουλίου Λόγος (απόσπασμα) - Από ΤΑ ΕΛΕΓΕΙΑ ΤΗΣ ΟΞΩΠΕΤΡΑΣ (1991)
Κολάζ Οδ. Ελύτη