Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Η περίπτωση του κληρικού Δημητρίου Λουπασάκη, στους Αγίους Ισιδώρους Λυκαβηττού, είναι ίσως η πλέον χαρακτηριστική, στις μέρες μας, μιας «μαγικής» εκδοχής της Εκκλησίας.
Σταυρώματα, θαύματα, άρρητα ρήματα, ακολουθίες προσωποπαγείς και όλα online, διαδικτυακά, συνιστούν ένα εκρηκτικό, παραληρηματικό μείγμα, όχι μόνο για …αφελείς, αλλά και για …υποψιασμένους ενός τέτοιου κοινωνικού, πλέον, φαινομένου.
Φαίνεται πως ο Λουπασάκης απολαμβάνει μιας απίθανης ασυλίας, ελέω πολιτικών, επιχειρηματιών, ανθρώπων της show biz και άλλων παραγόντων, καθώς λέγεται και φαίνεται.
Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να αλλάξει πια γιατί κανείς δεν έχει το σθένος να επέμβει.
Το μόνο που μένει για να διακρίνει ο καθείς τα θαύματα τα απατηλά και όλα τα λοιπά - χαμηλού επιπέδου και αντιεκκλησιαστικού ήθους - είναι να χρησιμοποιεί το κατ’ εικόνα, ήτοι το λογικό και το αυτεξούσιο. Αλλά αυτό είναι πολύ σοβαρή υπόθεση και οι άνθρωποι δεν την αντέχουν… Οπότε παραδίδονται στον κάθε Λουπασάκη. Χωρίς λογική και ελευθεροδούλως.
Βέβαια, δεν αποκλείονται σκοπιμότητες, συμφέροντα και ό,τι άλλο μπορεί να χωρέσει σε ένα τέτοιο φαινόμενο για το οποίο δεν μιλάει ούτε ο θεολογικός κόσμος. Η Διοικούσα Εκκλησία έχει άλλους ρυθμούς και δικούς της κανονισμούς. Όμως οι θεολόγοι θα περίμενε κανείς να είναι πιο …μπροστά.
Σε κάθε περίπτωση, ο Λουπασάκης φαίνεται ότι στοίχειωσε για τα καλά στο Λυκαβηττό και ποιος μπορεί να τον κουνήσει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου