Η ΕΛΛΗ ΛΑΜΠΕΤΗ ΣΤΗΝ ΨΕΥΤΡΑ ΤΟΥ JEAN COCTΕΑU

JEAN COCTΕΑU
Η ψεύτρα

Θα ήθελα να λέω πάντα αλήθεια. Αγαπώ την αλήθεια. Μα εκείνη, δε μ' αγαπά. Αυτή είναι η καθαρή, η αληθινή αλήθεια: η αλήθεια δε μ' αγαπά. Μόλις την ξεστομίσω, αλλάζει μορφή, και γυρίζει εναντίον μου. Μοιάζω να λέω ψέματα, κι όλοι με στραβοκοιτάνε. Κι ωστόσο, είμαι απλή και δε μ' αρέσει το ψέμα. Σας τ' ορκίζομαι! Το ψέμα σέρνει πάντα πίσω του φοβερές σκοτούρες, και πιάνεσαι στην παγίδα του και παραπατάς και πέφτεις, κι όλοι γελάνε και σε κοροϊδεύουν... Οταν με ρωτάνε κάτι, θέλω ν’ απαντήσω αυτό που σκέφτομαι. Θέλω ν' απαντήσω την αλήθεια. Η αλήθεια με «γαργαλάει»... Oμως - δεν ξέρω τι γίνεται, τότε: με πιάνει αγωνία, πανικός, φόβος μη φανώ γελοία - και λέω ψέματα. Λέω ψέματα.
Απόσπασμα από το ομότιτλο έργο, μτφρ.: Μάριος Πλωρίτης, στο "Ανθολόγιο Θεατρικών Μονολόγων", Θαλασσί εκδόσεις 2010

Η Έλλη Λαμπέτη παρουσίασε το 1978 τα μονόπρακτα του Κοκτώ. 

"Η ψεύτρα",  "Η ανθρώπινη φωνή", "Την έχασα", μαζί με τα μονόπρακτα: "Η Εβραία" του Μπρεχτ, "Η πιο δυνατή" του Στρίνμπεργκ, "Μια ψυχούλα" του Τσέχωφ. 

Τη μετάφραση έκανε ο Μάριος Πλωρίτης, τη σκηνοθεσία ο Σωτήρης Μπασιάκος, τα σκηνικά και τα κοστούμια ο Πάνος Παπαδόπουλος.