Στον κατά Ανθούλα Δανιήλ "ασεβή, ανόητο, αμήχανο, αγράμματο, απαράδεκτο, απληροφόρητο, βέβηλο, βάρβαρο, διαστρεβλωτή, παραπληροφορητή, σκανδαλοθήρα, αναιδή και ό,τι άλλο ταιριάζει σε κάποιον που παίζει ένα ανήθικο παιχνίδι εύκολης επικοινωνίας με το κοινό του καναλιού του, για να κινήσει τον εγκέφαλο αυτών που τους αρέσει το πικάντικο, χρησιμοποιώντας το σημαντικότερο πρόσωπο της ελληνικής πνευματικής μας ιστορίας, έναν ποιητή θρύλο, τον Εθνικό μας ποιητή, Διονύσιο Σολωμό, στο ασεβές αλαζονικό ανόητο μειράκιο" στον Κωνσταντίνο Μπογδάνο, αφιερώνω ένα ποίημα του Ζακυνθινού ποιητή π. Παναγιώτη Καποδίστρια, από την συλλογή του Ενύπνιο μετά Τρούλου (1999). Δεν θα το καταλάβει, τέτοιος που είναι, αλλά θα το νιώσουν κάποιοι αληθινοί συνοδίτες.
Ο ΣΟΛΩΜΟΣ ΣΤΟ ΤΑΒΕΡΝΕΙΟ
Ο ενικός Απρίλης των Ζακυνθίων
ο αυτόγραφος των λουομένων πληθυντικός
άλλοθι νέο
ελληνάδικο
και γειτονεύεις
Βαγιώνε
κι εσπερίζω στο Ταβερνείο
με Σέ Νυμφίο Πρώτο
με Διαλόγους
τη βουρλισμένη Μάνα
και τον Κουτούζη
μα πάνω που θολώνεις
κι αποκοιμιέσαι
στις φλέβες του χεριού σου πάνω στην τάβλα
φιλήδονα χαϊδεύω θραύσματα στίχων
σε κειό το χέρι της Ελλάδας
ανήκουστα είδα
σμήνη με κατατρώνε σφήκες ονείρων
με τη σφεντόνα λέξεις με σημαδεύουν
ο Τύφος
κι ο Τυφώνας
σπλαχνίσου με άρα
Ριπές ξανά φωτός
άκου τα σμπάρα
χαράζει πρώτη Ανάσταση
κι ας αρτυθούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου