"Πανρωσικός Συνασπισμός" και "Φαρμακίδειο Άγος"

Του καθηγητή Αριστείδη Πανώτη

Είχα από χρόνια επισημάνει την δυναμική προσωπικότητα του Κυρίλλου Gundyayev - πνευματικού παιδιού του μακαρίτη Λένινγκραντ Νικοδήμου - από την εποχή που ήταν απεσταλμένος στη Γενεύη στο Π.Σ.Ε.-(1971-1974). Μετά πρόσεξα την προώθησή του στη σχολαρχία της Θεολογικής Ακαδημίας της Πετρουπόλεως (1974) και την εκλογή του σε τιτουλάριο αρχιεπίσκοπο Vyborg (1974-1976). Μετά έμαθα την μετάθεσή του στη μητρόπολη Σμολένσκ (1976-2009) και τέλος την ανύψωσή του σε Πατριάρχη «πασών των Ρωσιών». 

Όταν παρηκολούθησα τηλεοπτικά την ενθρόνισή του με ξένισε μια λειτουργική αταξία του με την οποία υποβάθμισε στη συλλειτουργία τον εκεί παριστάμενο Πατριάρχη Αλεξανδρείας. Όταν μελέτησα τα επίσημα κείμενα των λόγων του, και άλλα συμφραζόμενα, διαπίστωσα ότι ο ανυψωθείς είναι ένα τετραπέρατο πρόσωπο με σαφείς στόχους που άπτονται του παλαιού ιδεολογήματος της «Αγίας Ρωσίας», ως αυτοκρατορικής προστάτριας δυνάμεως της Οικουμενικής Ορθοδοξίας. Έφθασε στην κορυφή της ρωσικής ιεραρχίας σε κρίσιμη ώρα για να θέσει υπό το ωμοφόριό του όλους τους ανά την οικουμένη ρωσογενείς ορθοδόξους με μιας «έτερης μορφής» εκκλησιαστική τακτική που συνδύαζε τον τσαρικό «Μεγαλοϊδεαλισμό» με τον σοβιετικό «διεθνισμό» για να αναπληρώσει το κενό των εννέα δεκαετιών που άφησε το αθεϊστικό σοβιετικό καθεστώς.

Αυτός ο «Πανρωσικός Συνασπισμός» έχει ιδιαίτερη σημασία όταν η πολιτική εξουσία στις «αυτοκέφαλες» Εκκλησίες της Ανατολικής Ευρώπης υποβαθμίζει την ορθόδοξη εκκλησιαστική ζωή με σειρά ενεργειών. Έτσι, το «Μετασοβιετικό καθεστώς» δεν άργησε να παρουσιάζεται πλέον ως το μόνο ορθόδοξο κράτος στον κόσμο που προασπίζει και μεγαλύνει το γόητρο της Ορθοδοξίας. Απ' εναντίας οι Έλληνες πολιτικοί των έσχατων ημερών εμφανίζονται να ενδιαφέρονται μόνον πως θα αποδεκατίσουν την από αιώνων περιουσία της Εκκλησίας για να εξυπηρετήσουν την εκλογική πελατεία τους. Στην περιθωριοποίηση αυτή του Γένους μας συμπράττουν και εθελοτυφλούντες εκκλησιαστικοί που δεν αντιλαμβάνονται την σημασία της προσπάθειας συναγωγής υπό την Πανρωσική στέγη όλων των ρωσογενών τοπικών Εκκλησιών της άλλοτε Σοβιετίας, της Ουκρανίας, της Λευκορωσίας και της Μολδαβίας, κ.τ.λ. Αυτά τα μηνύματα εκ Μόσχας συμβαίνουν όταν Φαρμακιδιστές αρχιερείς εκθειάζουν την κακοποιημένη από το κράτος «αυτοκεφαλία» του 1850 και από την μετά ταύτα Καταστατική νομοθεσία του. Φθάνουν μάλιστα στο σημείο να δηλώνουν πως η υφιστάμενη ελλαδική κακοδαιμονία δημιουργήθηκε από τους «ασφαλιστικούς όρους» του σχετικού Τόμου του 1850 και της Πράξεως του 1928, αυτούς που τέθηκαν για να προστατεύουν την ανεξαρτησία της τοπικής Εκκλησίας.

Επειδή, κάθε αλλότριος «Συνασπισμός» θυγατρικής Εκκλησίας κατεργάζεται κάποιους ιεροκρύφιους λογισμούς σε βάρος της Πανορθοδόξου ενότητος, θέλησα πριν ενάμιση χρόνο με κάποιες σκέψεις να υπενθυμίσω σε όσους με τιμούν με την προσοχή τους, ότι το Γένος μας απέδειξε πως έχει τα εχέγγυα της αποστολικής οικουμενικής του κλήσεως διαχειριζόμενο επι 1500 χρόνια τον κεντρικό ιερό Θεσμό της κατ' Ανατολάς Εκκλησίας. Επομένως, δεν χρειάζεται υποκατάσταση της Μητρός Εκκλησίας από τον τσαρικό «Δικέφαλο» όταν οι ορθόδοξοι λαοί έχουν νωπά στη μνήμη τους τα πεπραγμένα της «τσαρικής» και της «σοβιετικής» εκκλησιαστικής παρεμβολής στην Ανατολική Ευρώπη!

Τη συνέχεια  του άρθρου διαβάστε εδώ.