Στο ένθετο βιβλιοθήκη του σημερινού φύλλου της εφημερίδας Ελευθεροτυπία δημοσιεύεται μια άγνωστη συνομιλία του Μάνου Χατζιδάκι με τον Χρήστο Μακρή, που έγινε πριν 25 χρόνια, μετά από μια συναυλία του Χατζιδάκι στην Κύπρο. Η συνέντευξη είναι, όπως όλες του Μάνου, συναρπαστική και άκρως διδακτική, για όσους θέλουν, φυσικά, να διδαχθούν.
Μεταφέρω εδώ μόνο το "φινάλε" της συνομιλίας, ως την πεμπτουσία της:
Ερ.: Πιστεύετε ότι σάς αγαπάνε οι νέοι;
Μ.Χ.: Όχι, δεν μου χρειάζεται. Δεν με ενδιαφέρει να με αγαπάει κανείς. Το ν' αγαπάει κάποιος έναν άνθρωπο είναι μια δύσκολη ιστορία. Πρέπει να είμαι μέσα στα ενδιαφέροντά του και να με ανακαλύψει. Χωρίς να με ανακαλύψει δεν θέλω να με αγαπάει. Γιατί να με αγαπάει, σε τελευταία ανάλυση, ένας νέος άνθρωπος; Δεν τον κολακεύω. Αντιθέτως, του δημιουργώ προβλήματα. Πρέπει να είμαι μέσα στα αιτήματά του για να μπορεί να με ανακαλύψει και να με αγαπήσει.
Πιστεύω ότι εκείνοι που με αγαπούν πρέπει να είναι οι άνθρωποι που ζούνε μαζί μου, εκατό τοις εκατό! Οι άλλοι πρέπει να με ανακαλύψουν. Αν δεν με ανακαλύψουν, δεν θέλω να με ξέρουν. Κι εκεί είναι το περίεργο. Ότι το όνομά μου το ξέρει πάρα πολύς κόσμος που δεν χρειάζεται να με ξέρει, ενώ αποτείνομαι σ' εκείνους που με ανακαλύπτουν και για τον άλφα ή βήτα λόγο έχουν να πούνε κάποια κουβέντα μαζί μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου