ΚΩΣΤΑΣ ΛΟΓΑΡΑΣ: Επιλογές

Στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας
Πελοπόννησος και στην στήλη που επιμελείται η δημοσιογράφος Βασιλική Σ. Στράτη, με προτιμήσεις ανθρώπων του πνεύματος και της τέχνης, φιλοξενείται ο Πατρινός λογοτέχνης Κώστας Λογαράς.

Ο Κ. Λογαράς μνημονεύει ως αξιόλογο πρόσφατο άκουσμά του το cd των Πατρινών συνθετών με το Νέο Ελληνικό Κουαρτέτο.

Χαίρομαι γιατί για κάποιους ανθρώπους στην Πάτρα δεν πέρασε απαρατήρητη αυτή η πρωτότυπη και όντως ...Πατρινή εργασία.

Αναδημοσιεύω, στη συνέχεια, τι είδε, επισκέφθηκε, διάβασε, άκουσε, παρακολούθησε, ονειρεύτηκε πρόσφατα το Κώστας Λογαράς

Είδα σε κάποιους μαθητές μου και μαθήτριες – πάλι, εφέτος—την έντονη επιθυμία τους για γνώση κι αναγάλλιασα. Την έκπληξη στα μάτια τους, τη διάθεση να ψάξουν έναν κόσμο άγνωστο σ’ αυτούς και να τον ερμηνεύσουν. Βλέμματα πλήρως αφημένα στο καινούργιο, χωρίς καμιά καχυποψία, μαύρες σκέψεις ή ιδιοτέλεια. Κάποια παιδιά με στόχους ολοφάνερα υψηλούς για τη ζωή που ανοίγεται μπροστά τους. Και ένιωσα σαν να ξαναρχίζει και για μένα ο κόσμος από την αρχή. Είναι ένα αίσθημα που με κρατάει, χρόνια τώρα, ζωντανό και αισιόδοξο.

Επισκέφτηκα το νέο αρχαιολογικό Μουσείο. Η Πάτρα έχει ένα χώρο αναφοράς, που πρέπει να αποτελέσει-- και στην πράξη-- χώρο αυτοσυνειδησίας. Ωστόσο, έμεινα έκπληκτος από τα ταφικά ευρήματα στην περιοχή της Βούντενης, πάνω ακριβώς από την Περιμετρική. Περίπου εβδομήντα μυκηναϊκοί τάφοι, ανασκαμμένοι από τον Λάζαρο Κολώνα και πέντε δέκα νέους επιστήμονες. Έμοιαζε να με ξεναγούν σε μια πολύτιμη κληρονομιά και αισθανόμουν την εξαίσια ικανοποίηση της ιστορικής καταγωγής. Πόσος πλούτος, πόση άγνοια κάτω από τα πόδια μας.

Διαβάζω ξανά Ντοστογιέφσκι. Είναι παρήγορο που η καλή λογοτεχνία είναι πάντοτε τόσο σύγχρονη. Εξακολουθεί να δημιουργεί ερείσματα, ακόμα κι όταν αλλάζουν όλα γύρω με ιλιγγιώδεις ταχύτητες. Και τότε ακόμα, η Τέχνη σε κάνει να νιώθεις μια βεβαιότητα για τη συνέχεια του κόσμου.

Άκουσα το διπλό C/D με τις μουσικές και τα τραγούδια από τις ταινίες του Αλμοδοβάρ. Εκτελέσεις που φτάνουν ως το βάθος του αισθήματος. Επίσης, την εξαιρετική δουλειά «Πατρινοί συνθέτες, Λιάλιος, Νεζερίτης, Κάββουρας» με το Νέο Ελληνικό Κουαρτέτο, σε επιμέλεια Παναγιώτη Ανδριόπουλου και πρόλογο Θάνου Μικρούτσικου.

Παρακολούθησα την εκδήλωση του βιβλιοπωλείου Μεθενίτη, την αφιερωμένη στον Διονύση Καρατζά. Ποιότητα και ατμόσφαιρα μαζί.

Ονειρεύτηκα ότι θα μπορούσε να γίνει πιο ποιοτική η καθημερινή ζωή τής πόλης. Ότι θα μπορούσαν να ενταχθούν στην καθημερινότητά μας -- δεν λέω για τους πολιτιστικούς θεσμούς, ήδη το ΔΗΠΕΘΕ επιστρέφει στη δεκαετία του’60 – μιλάω για συνθήκες τέτοιες ώστε ο καθημερινός τουλάχιστον πολιτισμός (καθαριότητα, κυκλοφοριακό, το νοικοκύρεμα της πόλης) θα γινόταν πράξη. Ξύπνησα από τα φλας των φωτογράφων τα στραμμένα πάνω στο πρόσωπο της Βίσση, που οι πολιτιστικοί ταγοί την περιέφεραν περήφανοι στις κεντρικές οδούς σαν το μέγιστο πολιτιστικό επίτευγμα. Πετάχτηκα έντρομος και είπα : Ευτυχώς, όνειρο ήτανε. Γιατί αν συνέβαινε στ’ αλήθεια, θα ένιωθα τη μεγαλύτερη απογοήτευση.