Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Το 1984 κυκλοφόρησε από την Columbia μια κασετίνα οκτώ δίσκων βινυλίου, με δέκα έργα του Μάνου Χατζιδάκι που γράφτηκαν από το 1962 μέχρι το 1975. Πρόκειται για τα έργα «Όρνιθες», «Οδός ονείρων», «Παραμύθι χωρίς όνομα», «Ματωμένος γάμος», «Καπετάν Μιχάλης», «Μυθολογία», «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε», «Αθανασία» και «Το χαμόγελο της Τζοκόντας».
Το 1984 κυκλοφόρησε από την Columbia μια κασετίνα οκτώ δίσκων βινυλίου, με δέκα έργα του Μάνου Χατζιδάκι που γράφτηκαν από το 1962 μέχρι το 1975. Πρόκειται για τα έργα «Όρνιθες», «Οδός ονείρων», «Παραμύθι χωρίς όνομα», «Ματωμένος γάμος», «Καπετάν Μιχάλης», «Μυθολογία», «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε», «Αθανασία» και «Το χαμόγελο της Τζοκόντας».
Ένα ανέκδοτο έργο του Μάνου Χατζιδάκι, που δεν αναγράφεται στο εξώφυλλο και δισκογραφήθηκε για πρώτη φορά σε αυτή την έκδοση, είναι οι «Πέντε αυτοσχεδιασμοί για μπουζούκι και πιάνο» (πάνω στη σχέση των δύο οργάνων).
Ένας ευφάνταστος δεκαπεντάλεπτος μουσικός διάλογος, μεταξύ του Μάνου Χατζιδάκι, που έπαιξε πιάνο και του Γιάννη Τσαγκρουνού στο μπουζούκι.
Ποιος είναι ο Γιάννης Τσαγκρουνός; Κανείς δεν ξέρει... Ένα μπουζούκι ξωτικό...
Οι τίτλοι των πέντε κομματιών είναι οι εξής:
1) Επαφή (με πάθος)
2) Διάλογος (χωρίς επαφή)
3) Νυχτερινό (με πολλές κινήσεις των άκρων)
4) Με φωτιά - με έκταση - με επιμονή
5) Υγρό είδωλο
Οι «Πέντε αυτοσχεδιασμοί για μπουζούκι και πιάνο» γράφτηκαν για το μπαλέτο «L’ange heurtebise» (Έργο 29α), που παρουσιάσθηκε το 1972 στις Βρυξέλλες, σε χορογραφία του Maurice Béjart, στο πλαίσιο της συνεργασίας του συνθέτη με «Τα Μπαλέτα του 20ου Αιώνα» του Maurice Béjart, που ξεκίνησε το 1965 στις Βρυξέλλες με τους «Όρνιθες» του Αριστοφάνη.
Μόλις δύο χρόνια μετά, στα 1974, ο Χατζιδάκις εκδίδει "Τα Πέριξ", παλιά, αγαπημένα του ρεμπέτικα με την Βούλα Σαββίδη, σε δική του ενορχήστρωση.
Ο Χατζιδάκις γράφει στο σημείωμα του δίσκου: "Εδώ ας με συγχωρέσει το όργανο μπουζούκι, που δεν το μεταχειρίζομαι. Έτσι καθώς κατάντησε καλοντυμένο πονηρό, σαν λαϊκός αγαπητικός, δεν είναι σε θέση πια να εκφράσει τα μύρια όσα ακριβά μας κληρονόμησαν οι «άγνωστοι και ανώνυμοι» δάσκαλοι των σεμνών καιρών".
Η σχέση του Χατζιδάκι με το μπουζούκι υπήρξε, τελικά, σχέση πάθους!
Το χρησιμοποίησε σε πολλά τραγούδια του, επιλέγοντας μάλιστα ως σολίστ και τον μαιτρ του είδους, Γιώργο Ζαμπέτα. Άλλωστε το μπουζούκι τον γοήτευσε λόγω των ρεμπέτικων που ανακάλυψε από νέος. Δεν είναι τυχαίο, επίσης, ότι το ενέταξε ως σολιστικό όργανο και στο αυτοβιογραφικό του "Η εποχή της Μελισσάνθης", ενώ δεσπόζει και σε άλλα έργα του.
Όμως, ενώ έκανε κι ένα "κλασικό" έργο, τους "Πέντε αυτοσχεδιασμούς", συνδυάζοντας πιάνο και μπουζούκι - κάτι αδιανόητο για τους πολλούς - δεν δίστασε να μην το χρησιμοποιήσει στα "Πέριξ", καθώς θεώρησε ότι είχε πια εκφυλιστεί...
Σε κάθε περίπτωση, ο Χατζιδάκις έγραψε εξαιρετικά θέματα για μπουζούκι.
Οι "Πέντε αυτοσχεδιασμοί για μπουζούκι και πιάνο" αποτελούν την απόλυτη, θα έλεγα, υπέρβαση. Είναι για άλλες σφαίρες...
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου