Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Δυστυχώς η λογική των γηπέδων έχει προσβάλει και την Εκκλησία.
Εσχάτως δε, παρατηρούμε την αλλοτρίωση στο θέμα των αγίων που τείνει σε μια ιδιότυπη ...λαγνεία.
'Οταν φτάνουμε στο σημείο εφημερίδες και περιοδικά και άλλα τινα να διαφημίζουν τον γέροντα Παϊσιο "εν όψει της αγιοποίησής του", αντιλαβάνεται κανείς την αλλοίωση των κριτηρίων. Λαϊκό, βλέπε λαϊκίστικο θέ(α)μα.
Οι δε "ευσεβείς" κάθε μέρα ζητούν και από ένα άγιο! Δεν τους φτάνει το "περικείμενον ημίν νέφος μαρτύρων" και προσπαθούν να εκβιάζουν καταστάσεις με διάφορες μεθόδους, προκειμένου να γίνει η αγιοκατάταξη των "δικών τους" γερόντων.
Η Εκκλησία προχώρησε πρόσφατα στην διακήρυξη της αγιότητος του μακαριστού Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου και αμέσως ζητάνε τον επόμενο άγιο: τον γέροντα Παϊσιο, τον αρχιμ. Φιλόθεο Ζερβάκο, τον π. Γερβάσιο Παρασκευόπουλο, μέχρι και τον Αυγουστίνο Καντιώτη κ.α.
Κι αυτοί να γίνουν, την επομένη θα ζητούν κι άλλους. Επιδιώκουν μια "βιομηχανία" αγίων, αν είναι δυνατόν! Και μετά τους φταίει το Βατικανό, που κάνει την ίδια δουλειά στο θέμα της αγιοποίησης.
Φοβούμαι ότι οι σύγχρονοι άγιοι είναι ...θύματα οπαδών, που τους εμφανίζουν όπως εκείνοι επιθυμούν και κατά τις ευτελείς επιδιώξεις τους. Ενώ ο άγιος δεν προβάλλει τον εαυτό του, οι αγιολάγνοι (το αντίθετο το φιλάγιου) προβάλλουν τον εαυτό τους στον άγιο που διαφημίζουν. Έτσι, ο άγιος υπάρχει γι' αυτούς κι όχι εκείνοι για τον άγιο.
Χαρακτηριστικά του αγίου είναι η πίστη, η ταπείνωση, η υπομονή, η αγάπη, η συγχωρητικότητα, η ανοχή, η ελεημοσύνη. Τώρα, προβάλλονται ως χαρακτηριστικά - από τους αγιολάγνους ταλιμπάν - η "καταγγελία" της αμαρτίας, ο έλεγχος των "ασεβών", το "αντιπαπικό" φρόνημα, η εθνικοφροσύνη και μια νοσηρή θαυματολαγνεία.
Τα κριτήρια της αγιότητας στην Ορθόδοξη Εκκλησία μοιάζει να έχουν χαθεί οριστικά...
Ελπίζουμε, όμως, πάντα ότι τον τελευταίο λόγο έχει ο Κύριος της ζωής και του θανάτου.
13 σχόλια:
Ο Θεός αναδεικνύει τους Αγίους, και η λαική πεποίθηση αναγνωρίζει, αποδέχεται, επιδοκιμάζει, τιμά και χαίρει για την παρουσία της Θείας Χάριτος μέσα σε εκλεκτούς ανθρώπους.
Αν στενοχωρείστε για τα ονόματα που αναφέρετε, δηλώστε και σείς τις προτιμήσεις σας.
Άμα κάνουμε και τον Καντιώτη άγιο, μετά τι μένει, να κοινωνούμε με όστια ή να χτυπιόμαστε σαν τα χταπόδια μέσα στο ναό σαν τους Πεντηκοστιανούς. Ορθοδοξία über alles.
Αλλά τι να περιμένει κανείς όταν οι αρχιερείς μας τρέχουν από αρχιερατικό συλλείτουργο σε αρχιερατικό συλλείτουργο χρυσοστόλιστοι και μιτροφορούντες ως Μήδοι σατράπες (για να θυμιθούμε και τον όντως Ορθόδοξο Παπαδιαμάντη) μετατρέποντας το μέγα Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας σε κακόγουστη επίδειξη μόδας·
όταν οι ακαδημαϊκοί θεολόγοι μελετούνε (όσοι εξ αυτών μελετούνε) Ανσέλμο και Λούθηρο·
όταν τα λείψανα των αγίων (ακόμη και η Αγία Ζώνη της Παναγίας μας!) γίνονται προϊόντα εμπορίου ή ακόμα χειρότερα, μέθοδοι σύναψης συμμαχιών (για να θυμιθούμε και τον περιβόητο ηγούμενο της περιβόητης μονής του Αγίου Όρους...)·
όταν μετατρέπουνε τον αγαπητικό και θυσιαζόμενο ταπεινό Θεό του ευαγγελίου σε έναν απάνθρωπο δεσπότη άνθρωποι κομπλεξικοί και ανέραστοι, παντελώς ανάξιοι να σηκώσουν το βάρος της ιεροσύνης.
Και μετά αναρωτιόμαστε οι τάλαινες γιατί οι πολιτικοί γάμοι ξεπερνούν τους θρησκευτικούς, γιατί οι διανοούμενοι είναι εχθρικοί προς την πίστη μας, και γιατί γλυώδες ακροδεξιές εφημερίδες και ιστολόγια νευρωτικών χριστέμπορων γίνονται όλο και πιο δημοφιλείς.
Ρε που πάμε ρε. Που πάμε ρε...
Με έχει προβληματίσει και μένα το θέμα απο καιρό αγαπητέ Παναγιώτη και πολύ καλά το θέτεις. Είναι και αυτή μιά νέα μόδα μιά νέα τρέλα. Να μην μας φτάνουν τα πρότυπα τα οποία τιμά η Εκκλησία μας μέσα σε 2000 χρόνια ζωής και να ζητούμε και άλλα και άλλα για να πέσουν μετά στην λήθη γιατί το ανθρώπινο μυαλό η ανθρώπινη καρδιά, πόσα τέτοια πρότυπα μπορεί να αντέξει, πόσα μπορεί να θυμάται, πόσα να επικαλείται και σε πόσα να αναφέρεται. Τα σκέφτομαι όλα αυτά όταν πριν τις Καταβασίες ακούω το Συναξάρι. Τη αυτή ημέρα μνήμη... Πόσες χιλιάδες Άγιοι θαμμένοι μέσα στην ιστορία των ανθρώπων. Η Εκκλησία βέβαια υποχρεούται να τιμά και να αναδεικνύει τα τέκνα της που αποτελούν φωτεινά παραδείγματα ζωής. Των εν ασκήσει λαμψάντων...Δεν γίνεται όμως κάθε εποχή κάθε γενιά να ζητάει τον δικό της άγιο, ούτε κάθε παρέα ή σύλλογος. Οι άγιοι δεν είναι μασκότ κανενός.
Υπάρχουν άνθρωποι πού ζητάνε ζωντανό χριστιανικό βίωμα και υπάρχουν και εκείνοι που έμαθαν ότι το θρησκευτικό βιβλίο φέρνει χρήμα.Δηλαδή,το θέμα έχει δύο όψεις.Οσον αφορά την πρώτη,οι άνθρωποι,στις μεγάλες εορτές πρέπει να προσεγγίζουν τον εορταζόμενο άγιο,όχι να καταναλώνουν θέαμα "πολυαρχιερατικής τελετής",αυτή είναι η γνώμη μου και την λέω.Διότι, οι άνθρωποι, θέλουν ζωντανό βίωμα αγιότητας.
Σύμφωνοι σε όλα καλέ μου Κώστα. Πλην η αναγνώριση ενός αγίου δεν έχει να κάνει με τα "πρότυπα". Δεν είναι ζήτημα επάρκειας προτύπων. Στο βαθμό που το πλήρωμα της εκκλησίας αναγνωρίζει τη δόξα του Θεού στο πρόσωπο ενός συγχρόνου μας συνανθρώπου, δεν βλέπω τίποτα πιο φυσικό απ' το να ζητάμε την αναγνώριση αυτού του γεγονότος. // Αυτό μπορεί πολλές φορές να οδηγήσει σε υπερβολές ή και σε αλλοίωση της εκκλησιαστικής εμπειρίας για τους λόγους που επισημαίνει στο κείμενό του ο Παναγιώτης. Αυτό όμως είναι άλλο.
Φίλε Βασίλη αναφέρομαι στους εν δυνάμει λόγους που μπορεί κάποιος να επικαλεσθεί για την αγιοποίηση συγχρόνων μας. Η εποχή μας ζητάει πρότυπα. Δεν μπορεί να μην μπορεί κανείς σήμερα να αγιάσει. Είναι ισχυρισμοί που ακούγονται. Ας αφήσουμε όμως την Εκκλησία να κάνει την δουλεία της και ας μην ασκούνε πιέσεις οι διάφοροι κάποιοι. Δεν είναι όλα γιάρμα δεν είναι όλα ολούρμο. Δεν γίνεται κάθε Δεσπότης να βρίσκει έναν άγιο και κάθε ηγούμενος έναν όσιο. Ας κοιτάξουν οι ίδιοι να αποτελέσουν πρότυπα ζωής και ας αφήσουν την βιομηχανία αγιοποιήσεων. Η ιστορία είναι η μεγάλη κρησάρα. Τα μασάει και τα καταπίνει όλα. Ότι αντέχει αυτό αγιοποιείται. Γεμίσαμε τον κόσμο με σκουπίδια δήθεν παραινέσεις υπό αγιοποίηση θανόντων προσώπων.
http://george-doudos.blogspot.gr/2013/05/blog-post_9.html
Διαβάστε και αυτό: Ποτέ μέχρι σήμερα δεν έλαβα μέρος στη διαμάχη μεταξύ Μητροπόλεως Βεροίας και Ναούσης και σοβαρών συμπολιτών μου, με αφορμή την «μαζική» ανακήρυξη ως αγίων 1241 Ναουσαίων που μετά την αποτυχία της επανάστασης του Βερμίου με επίκεντρο τη Νάουσα το 1822, θανατώθηκαν τραγικά, οι πιο πολλοί στην ίδια την πόλη τους και άλλοι στη Θεσσαλονίκη από τους Οθωμανούς επικυρίαρχους.
Αγαπητοί φίλοι σχολιαστές της παρούσας ανάρτησης, νομίζω ότι το πρώτο σχόλιο που δημοσίευσα εδώ δικαιώνει πανηγυρικά την άποψή μου για γηπεδοποίηση της εκκλησιαστικής ζωής, ειδικά όσον αφορά την ανακήρυξη των αγίων σήμερα.
Μου γράφει ο ανώνυμος:
"Αν στενοχωρείστε για τα ονόματα που αναφέρετε, δηλώστε και σείς τις προτιμήσεις σας."
Δηλαδή να προτείνω κι εγώ τους δικούς μου αγίους, τα δικά μου "ινδάλματα εμπαθή". Αλλά εγώ ούτε έχω τέτοιες προτιμήσεις ούτε θέλω να έχω. Εμπιστεύομαι στον Θεό και στην Εκκλησία του την όλη υπόθεση και δεν είμαι "οπαδός" κανενός σύγχρονου αγίου. Γιατί δεν "καταναλώνω" αγίους ούτε ουρλιάζω "άγιος" σα να φωνάζω γκοοοοολ! Οι άγιοι είναι "θεηγόροι οπλίται παρατάξεως Κυρίου", κι όχι της δικής μου παράταξης ή του άλλου μέσα στην Εκκλησία. Κρίμα που στον 21ο αιώνα αγωνιζόμαστε για τα αυτονόητα...
Ελπίζουμε στη σύνεση του Οικουμενικού Πατριάρχου, στου Οποίου την κανονική δικαιοκρισία -ευτυχώς!- ανήκει ο έσχατος λόγος και επί τοιούτων σοβαρών ζητημάτων...
Ας κάνουμε διαδικτυακό γκάλοπ για να δούμε την δημοφιλία των υποψηφίων "αγίων". Ούτως ή άλλως στην ορθοδοξία τα έχουμε ξεφτιλίσει όλα γιατί να μην ξεφτιλίσουμε και τους αγίους
10 - 59
Αυτό ακριβώς κάνουμε κι εμείς. Εμπιστευόμαστε στον Θεό και την Εκκλησία του την όλη υπόθεση.
Και επειδή είμαστε μέλη της Εκκλησίας, λέμε την πεποίθηση της καρδιάς μας για το Α ή το Β πρόσωπο.
Και τελικώς, ο Θεός θα τον αναδείξη, (αν τον αναδείξη), και ο λαός θα τον τιμήση. Είναι ξεκάθαρο.
Μήν παρεξηγείτε τα πράγματα.
Φέρεται να έχει ειπεί απκετά χρόνια πριν, ιεράρχης του Οικ. Θρόνου: " μα καλά όλους τους ενάρετους κληρικούς θα τους κατατάξουμε στο αγιολόγιο;".
ο σάλος
πολυ ενδιαφεροντα ολα αυτα που λετε και φυσικα απο την οπτικη που το εξετασει ο καθενας σας και με τα επιχειρηματα που παραθετει ο καθις κανετε φανερα κομματια της αληθεια επι του συγκεκριμενου θεματος. ωστοσο το ζητουμενο ειναι πως η Εκκλησια οφειλει να αναγνωριζει και να αναδυκνυει τους Αγιους μας,οχι τοσο για την ιδια αλλα για το πληρωμα της,που τοσο πολυ εχει αναγκη να θυμαται την Δοξα και την Χαρη του Κυριου και να παρηγορειται απο αυτα τα καλα παραδειγματα στους δυσκολους καιρους που ζουμε. προσωπικα δεν ξερω αν υπαρχει "βιομχανια αγιοποιησεως",δεν εχει πεσει στην αντιληψη μου κατι τετοια,απεναντις χαιρομαι πολυ καθε φορα που ακουω για την αγιοποιηση καποιου Αγιου διοτι ετσι μου διδεται η ευκαιρια να μαθαινω γι'αυτον που μπορει να μην γνωριζα νωριτερα. θελω ομως να σας πω ακομη πως οσον αφορα τον Γεροντα Παισιο που πολυ συμπαθω πως στην συνειδηση του κοσμου ειναι ηδη Αγιος και μια τελετη Αγιοποιησεως θα βοηθουσε μονο να γινει γνωστη η Δοξα του Κυριου μας ,μεσα απο την μορφη του ταπεινου αυτου ανθρωπου σε οσους δεν γνωριζαν για κεινον και που πιθανον να εχουν μεγαλη αναγκη να τον επικαλεστουν στις προσευχες τους. ο Γεροντας μαλλον θα σας ευχαριστουσε γι'αυτα που λετε λογω της ταπεινωτητας του,καθως δεν ηθελε τιμες και δοξες σε τουτον τον κοσμο,ομως στο τελος θα γινει το θελημα του Κυριου μας Ιησου Χριστου,ο,τι εχει προγραμματισει εκεινος θα γινει διοτι μονο εκεινος γνωριζει ποιο ειναι το καλυτερο και για αυτο το ζητημα...καλημερα!!!
Δημοσίευση σχολίου