Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Η Εκκλησία ευαγγελίζεται Ιησούν Χριστόν και τούτον εσταυρωμένον.
Κηρύσσει πίστη, ελπίδα και αγάπη, προπαντός δε αγάπη.
Αλλά φαίνεται πως κάποιοι αρχιερείς και ιερείς – κατά μίμησιν των επισκόπων τους – δεν ...αντέχουν το κήρυγμα της βασιλείας και έχουν περάσει σ' ένα ακατάπαυστο ...πυρφόρο καταγγελτικό λόγο, όπου δεν υπάρχει όχι πίστη, ελπίδα και αγάπη, αλλά ούτε κάν ανοχή.
Το Παύλειον «ὁ δὲ θεὸς τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως δῴη ὑμῖν τὸ αὐτὸ φρονεῖν ἐν ἀλλήλοις κατὰ Χριστὸν Ἰησοῦν», έχει εκλείψει, ο καθένας λέει ότι θέλει και κυρίως καταγγέλλει, καταγγέλλει, καταγγέλλει ασυστόλως!
Ο παραμυθητικός λόγος της Εκκλησίας έχει αντικατασταθεί από τον καταγγελτικό, ο οποίος φυσικά είναι λόγια και μόνο λόγια.
Καταγγέλλονται οι πάντες: Κυβέρνηση, αντιπολίτευση, Άγγλοι, Γερμανοί, Πορτογάλοι, Εβραίοι προπαντός (!), Τούρκοι από κοντά, Αλβανοί και πάσαι αι φυλαί της γης που επιβουλεύονται την Ελλάδα.
Η τακτική αυτή δυστυχώς μου θυμίζει την «Αυριανική» λαϊκιστική μέθοδο: ο λαός άμοιρος ευθυνών και φταίνε πάντα κάποιοι άλλοι και συ λαέ πάρε τα όπλα εναντίον των εχθρών της πίστεως και της πατρίδος!
Παρά τις φωνασκίες – συχνάκις δε και κακοφωνίες – των κληρικών μας, ο λαός δεν «σηκώνεται από τους καναπέδες» και κοιτάει πώς θα βολευτεί και την Κυριακή θα ψωνίσει πανηγυρικά, όταν του δοθεί η δυνατότητα, και θα γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις ανώδυνες προτροπές αρχιερέων και ιερέων «μη ψωνίσει κανείς την Κυριακή» κ.ο.κ.
Και επειδή οι …εγχώριες καταγγελίες τους πέφτουν …λίγες, προχωρούν και σε διεθνείς, όπως για παράδειγμα οι Σεβ. Κονίτσης και Αιτωλοακαρνανίας οι οποίοι θέλησαν με σφοδρότητα – πάντα!- να καταδικάσουν τα γεγονότα στην Πρεμετή, αγνοώντας προκλητικά τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας
Αναστάσιο και δημιουργώντας του προβλήματα με τις εμπρηστικές δηλώσεις τους.
Ο καταγγελτικός λόγος είναι εύκολος. Ο της υπομονής και της παρακλήσεως είναι ο δύσκολος. Και γι’ αυτό έχει χαθεί η ουσιαστική σχέση μεταξύ ποιμένων και ποιμνίου.
Ας ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή θα ακούγονται περισσότερο όσοι ακολουθούν τον δύσβατο δρόμο και όχι αυτόν του ελεγκτικού συνεδρίου.
20 σχόλια:
Ο Αξιότιμος κ. Παναγιώτης Ανδριόπουλος μας διδάσκει:
«Η Εκκλησία ευαγγελίζεται Ιησούν Χριστόν και τούτον εσταυρωμένον.
Κηρύσσει πίστη, ελπίδα και αγάπη, προπαντός δε αγάπη.»
Και κατακεραυνώνει τους μητροπολίτες Κόνιτσας Ανδρέα και Αιτωλίας Κοσμά για τις δηλώσεις τους σχετικά με το θέμα της Πρεμετής.
Ξέχασε ο ίδιος τα όσα έχει κατά καιρούς γράψει χωρίς «αγάπη» για Μητροπολίτες που δεν είναι φίλοι του. Και για πολλούς άλλους κληρικούς και λαϊκούς.
Τα φτηνά σου και ανέξοδα κηρύγματα μου θυμίζουν κ. πτυχιούχε της Θεολογίας «την «Αυριανική» λαϊκιστική μέθοδο» εις την οποία έχεις διδακτορικό μετ’ επαίνων.
http://alitheia-agaph.blogspot.gr/2013/08/blog-post_20.html
Τελικά ο Ανδριόπουλος είναι "ΘΕΟΣ"!!! Δεν προλαβαίνει να κάνει ανάρτηση και τη σχολιάζουν οι αντίπαλοί του με δική τους αναρτηση. ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ!!! Αυτά δε γίνονται παιδιά.
Κι όχι μόνον αυτό... αλλά δεν προλαβαίνει να κάνει κάποιος αντίθετο σχόλιο, ΚΑΙ ΑΜΕΣΩΣ οι "δικηγόροι" του Ανδριόπουλου απαντούν. Αυτοί κι αν είναι "ΘΕΟΙ"!!!
Ο Μητροπολίτης Κονίτσης συμπεριφέρεται σα να είναι η Βόρειος Ήπειρος στην επαρχία του. Ας καταλάβει επιτέλους ότι υπάρχει ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΗ Εκκλησία της Αλβανίας.
κ. Ανδριόπουλε, αργήσατε να μας πείτε ότι δεν έχετε πρόβλημα με το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές... βασιλικότερος του βασιλέως...
Αλήθεια πως και ξεχάσατε τον Πειραιώς; Καιρό να γράψετε κάτι εναντίον του...
ΚΑΙ ΤΙ ΜΑΣ ΝΟΙΑΖΕΙ ΕΜΑΣ... ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΑ! ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΑΛΥΧΤΑΝΕ ΟΙ ΟΡΓΑΝΩΣΙΑΚΟΙ-ΧΟΥΝΤΙΚΟΙ ΔΕΣΠΟΤΑΔΕΣ-ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ! ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ ΤΟΥΣ ΑΓΝΟΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΤΙΜΑ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΤΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΟΥΣ, ΤΑ ΑΘΕΟΛΟΓΗΤΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑ, ΤΙΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ.... ΑΛΛΑ Ο ΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΧΩΡΩΝ.. ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΤΟΥ ΤΡΑΒΗΞΕΙ ΛΙΓΑΚΙ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΑΥΤΑΚΙΑ Ο ΑΥΘΕΝΤΗΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΤΟΥ
! ΠΡΙΝ ΔΩΣΕΙ ΛΟΓΟ ΚΑΤΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΤΡΙΣΑΓΙΟΥ ΚΑΛΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΑΠΕΙΝΩΘΕΙ ΛΙΓΑΚΙ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΗΣ ΕΝ ΤΩ ΜΑΤΡΤΥΡΙΚΩ ΦΑΝΑΡΙΩ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ!
Αλήθεια φίλε 11:02 πμ πώς και μας ξέχασε ο Άγιος ΠΕΙΡΑΙΩΣ; Μέρες έχει να καταφερθεί κατά του συμπαντος κόσμου; Εσύ που τον ξέρεις πες του να μη μας ξεχνάει
Το θέμα κύριε Αληθεύοντες εν αγάπη, δεν είναι ο Ανδριόπουλος, αλλά οι δεσποτάδες που έχουν εξουσία και αρκούνται στα λόγια κι όχι στην σωστή κατήχηση και την έμπρακτη βοήθεια του κοσμάκη.
Τίποτα δεν γράφει ο ιστολόγος για τον Κονίτσης απ' αυτά που θα ΄πρεπε. Γράφει στο κείμενό του ο Κονίτσης: Ὅσοι πιστεύουν στὴν διατυμπανιζόμενη «ἑλληνοαλβανικὴ φιλία"....
Δηλαδή εκείνος δεν πιστεύει στην φιλία και πιστεύει στον πόλεμο; Για σας παρακαλώ Σεβασμιώτατε! Δεν είναι κουβέντες ορθοδόξου ιεράρχου αυτές.
Οι βολεμένοι και καλοπερασάκηδες "θεολόγοι" στενοχωρούνται όταν κάποιος επίσκοπος τους χαλάσει την νιρβάνα.
Δεν πειράζει. Ας ταραχτούν κι αυτοί λιγάκι. Ο κόσμος υποφέρει δίπλα τους.
Ανδριόπουλε όλο μπροστά μου σε βρίσκω σε κάτι μπλογκς χριστιανούληδων. Αυτοί τρέφονται από σένα και συ αφ' υψηλού; Δεν παίζεσαι.
ΟΥΑΙ Τῼ ΤΕΛΕΒΑΝΤῼ Ὴ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΕΙΔΩΝ ΤΗΣ ΜΑΛΑΚΙΑΣ... (1)
Συγχωρέστε μου τὸ «κακόηχο» τοῦ δευτέρου ἡμίσεως τοῦ τίτλου, ἀλλὰ εἶναι ἐμπνευσμένος ἀπὸ τὸ ΙΕΡΟΝ ΠΗΔΑΛΙΟΝ σύγγραμα καὶ πόνημα τοῦ «μεγαλυτέρου πατρὸς καὶ Διδασκάλου τῆς Ἐκκλησίας τοὺς τελευταῖους αἰῶνες», σύμφωνα μὲ τὸν Π. Τελεβάντο, ἁγ. Νικοδήμου τοῦ ἁγιορείτου. Καὶ ναὶ μέν, τὰ τρία πρῶτα εἴδη μᾶς τὰ περιγράφει ἐπαρκῶς ὁ ἱερὸς πατήρ (ΠΗΔΑΛΙΟΝ, σελ. 424, Ἐκδ. Κ. ΓΚΑΡΠΟΛΑ, ΑΘΗΝΑΙ, 1841), τὸ τέταρτο εἶναι αὐτὸ ποὺ δέρνει τὸν Π. Τελεβάντο καὶ θὰ προσπαθήσουμε νὰ τὸ σκιαγραφήσουμε παρακάτω...
Ἡ ἀνυπέρβλητη θυμοσοφία τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἔχει στὸ διάβα τῶν αἰώνων δημιουργήσει ῥήσεις καὶ ἀποφθεγματικὲς ἀποφάνσεις γιὰ κάθε περίσταση, γιὰ κάθε τύπο ἀνθρώπου καὶ ψυχολογικὴ ἢ ψυχιατρικὴ διαταραχὴ καὶ ἀποκλίνουσα συμπεριφορά.
Στὴν περίπτωση τοῦ «ἀκραιφνοῦς» ὑπερασπιστὴ τῆς Ὁρθοδοξίας τοῦ καθ’ ἕξιν καὶ κατ’ ἐπάγγελμα, κατηγόρου τῶν πάντων Π. Τελεβάντου ἐκεῖνο τὸ ῥητὸ ποὺ περιγράφει τὴν κατάσταση εἶναι τό: «φωνάζει ὁ κλέφτης γιὰ νὰ φοβηθεῖ ὁ νοικοκύρης». Ἔχοντας καταληφθεῖ ἀπὸ τὸν φοβερὸ δαίμονα τῆς κατακρίσεως καὶ τῆς ἑωσφορικῆς ὑπερηφανίας, αὐτοϊκανοποιούμενος μέσα στὴν ναρκισσιστική του αὐταρέσκεια, καταφέρεται κατὰ πάντων καὶ γιὰ τὰ πάντα. Πιστεύοντας, ὁ δύσμοιρος καὶ ταλαίπωρος, ὅτι διαθέτει τὸ «ἀλάθητο» τοῦ Πάπα ἀποφαίνεται γιὰ δόγματα, κανόνες, πανορθόδοξες ἀποφάσεις, πρόσωπα καὶ καταστάσεις. Άποφασίζει ποιός εἶναι αἱρετικός, πόσο μεγάλη εἶναι ἡ… ὀρθοδοξία του καθενός, ποιός θὰ πάει στὴν κόλαση κ. λπ. Δυστυχῶς, γι’ αὐτὸν τὸν τίτλο τοῦ «Κριτοῦ τῆς Οἰκουμένης» ἡ ὀρθόδοξη Παράδοση τὸν ἐπεφύλαξε γιὰ τὸν Πάπα καὶ Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας.
ΟΥΑΙ Τῼ ΤΕΛΕΒΑΝΤῼ Ὴ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΕΙΔΩΝ ΤΗΣ ΜΑΛΑΚΙΑΣ... (2)
Εἶναι γνωστὸ ὅτι αὐτὸς ποὺ φωνάζει πιὸ πολύ, συνήθως ἔχει τὸ λιγότερο δίκιο. Ἔτσι καὶ ἐν προκειμένῳ ὁ τραγικὰ πλανεμένος αὐτὸς ἄνθρωπος φωνασκεῖ καὶ δημιουργεῖ διαδικτυακὸ θόρυβο γιὰ νὰ καλύψει τὶς δικὲς του διαστροφικές, ἀντιευαγγελικές, βλάσφημες καὶ αἱρετικὲς ἀπόψεις… «Φωνάζει ὁ κλέφτης γιὰ νὰ φοβηθεῖ ὁ νοικοκύρης», ὅπως εἴπαμε παραπάνω. Μαινόμενος καὶ ἀλαλάζων προσπαθεῖ νὰ μᾶς πείσει ὅτι εἶναι ὁ στύλος τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ὁ θεματοφύλακας τοῦ Εὐαγγελίου, ἐνῷ στὴν πραγματικότητα πίσω ἀπὸ τὴν συμπεριφορὰ αὐτὴ ὑποκρύπτεται μιὰ ἠθικιστικὴ-μανιχαϊστικὴ πλανεμένη ἀντίληψη γιὰ τὸ εὐαγγέλιο καὶ τὴν Ἐκκλησία ποὺ μόνο στόχο ἔχει νὰ ἰκανοποιήσει τὸν ἄρρωστο καὶ στρεβλὸ ψυχισμό του καὶ τὴν ἀνικανοποίητη καὶ ἀνάπηρη σεξουαλικότητά του.
Δὲν θὰ ἀσχοληθῶ, πρὸς τὸ παρόν, μὲ τὰ ὅσα ἔχει γράψει κατὰ καιρούς, θὰ σταθῶ μόνο στὰ ὅσα γράφει στὸ σχόλιο του περὶ τοῦ Πάπα Φραγκίσκου γιὰ τὰ ὅσα εἶπε γιὰ τὶς σεξουαλικὲς σχέσεις καὶ τὶς ἀντιευαγγελικές του ἀπόψεις ποὺ καταντοῦν βλασφημία κατὰ τοῦ θεανδρικοῦ Προσώπου τοῦ Κυρίου. Σύμφωνα λοιπὸν μὲ τὸν Π. Τελεβάντο ὁ Χριστός: «Μίλησε –μὲ κρυσταλλίνη διαύγεια- γιὰ τὴν ἁγνότητα, ὡς ὅρο σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου, εἴτε αὐτὸς εἶναι ἑτεροφυλόφιλος, εἴτε ὁμοφυλόφιλος, καὶ διασάφησε –μὲ ἀδιαμφισβήτητο τρόπο- ὅτι ὅλες οἱ σαρκικὲς ἁμαρτίες (πορνεία, προγαμιαῖες σχέσεις, μοιχεία, ὁμοφυλοφιλία, κτηνοβασία κτλ.) ἀποκλείουν, ὅσους τὶς κάνουν πράξη, τὴν εἴσοδο στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν».
ΟΥΑΙ Τῼ ΤΕΛΕΒΑΝΤῼ Ὴ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΕΙΔΩΝ ΤΗΣ ΜΑΛΑΚΙΑΣ... (3)
Εἶναι ἀπορίας ἄξιο ποῦ βρήκε μέσα στὸ εὐαγγέλιο ὁ Π. Τελεβάντος τὸν Χριστὸ νὰ στέλνει «εἰς τὸ πὺρ τὸ αἰώνιον καὶ τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον» ὅσους ἔχουν σαρκικὲς ἁμαρτίες, ἢ ἕξεις ἢ ῥοπὲς ἢ ἀδυναμίες. Οὔτε τὴν ἐπ’ αὐτοφόρῳ μοιχευομένη κατεδίκασε, οὔτε τὴν Σαμαρείτιδα, οὔτε τὴν πόρνη ποὺ Τοῦ ἔπλυνε τὰ πόδια… Ἀντιθέτως, τὰ φοβερά Του οὐαὶ τὰ ἐξακοντίζει κατὰ τῶν Φαρισαίων δηλ. τῶν κατ΄ έξοχὴν ὑπερασπιστῶν τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου καὶ τῆς δήθεν καθαρότητας καὶ ἠθικῆς. Πόσο φοβερὸ ἁμάρτημα καὶ αἰσχρὴ βλασφημία εἶναι νὰ προβάλει κανεὶς στον Κύριό μας τὰ δικὰ του διεστραμμένα ἔνστικτα μισανθρωπίας, χαιρεκακίας, ζηλοφθονίας, ἀνικανοποίητης σεξουαλικῆς πείνας… Πουθενὰ ὁ Χριστός μας, ὁ Θεὸς τοῦ ἐλέους καὶ τῶν οἰκτιρμῶν καὶ τῆς φιλανθρωπίας δὲν ἀσχολήθηκε μὲ εἰσβολές, ἐκβολές, ὀπές, μήκη, βάθη κ.λπ ἀνατομικὰ χαρακτηριστικὰ καὶ τεχνικὲς τοῦ Kama Sutra ποὺ ἀποτελοῦν ἀγαπημένο θέμα τοῦ συντάκτου τοῦ ΠΗΔΑΛΙΟΥ, ἁγ. Νικοδήμου τοῦ ἁγιορείτου. Θὰ γράψω εἰδικῶς περὶ τούτου ἂν προκληθῶ...
Ἀποτελεῖ ἔγκλημα καθοσιώσεως νὰ προβάλουμε στὸν Χριστὸ τὶς δικές μας ἐμπαθεῖς ἕξεις. Ἀν κανεὶς πιστεύει ὅτι ὁ Χριστὸς ἀρέσκεται ὅπως, οἱ ἴδιοι κάνουν, νὰ ἀστυνομεύει τὶς κρεβατοκάμαρες τῶν ἀνθρώπων, καὶ νὰ κάνει μπανιστήρι ὀφείλουν νὰ πᾶνε νὰ πέσουν στὴ θάλασσα καὶ νὰ πνιγοῦν γιὰ νὰ μὴν καταρρακώνουν ἄλλο καὶ νὰ βλασφημοῦν τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ μὲ τὸν ἐλεεινὸ αὐτὸ τρόπο. Τίποτα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ὀνειρωξικὰ φαντασιώνονται ὁρισμένοι δὲν εἶπε ὁ Χριστός…
ΟΥΑΙ Τῼ ΤΕΛΕΒΑΝΤῼ Ὴ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΕΙΔΩΝ ΤΗΣ ΜΑΛΑΚΙΑΣ... (4)
Σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τὴν «ἁγνότητα ὡς ὅρο σωτηρίας» τὸ μόνο ποὺ ἔχω νὰ πῶ εἶναι ὅτι «ἡ μόνη ἁγνὴ καὶ ἄρχραντος Παρθένος» εἶναι ἡ Κυρία Θεοτόκος. Ὅποιος αἰσθάνεται ἁγνὸς καὶ καθαρός, ὅπως ὁ Π. Τελεβάντος, νὰ κοιτάξει κατὰ πρόσωπον τὴν Παναμώμητη Μητέρα τοῦ Κυρίου καὶ νὰ μᾶς πεῖ ἄν αἰσθάνεται ἁγνός. Δὲν νιώθει ἆρά γε, ντροπὴ ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ὅταν βλασφημᾶ τὸ ὅνομα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου μὲ τὸν τρόπο αὐτό…;;; Ὁ προφητάναξ Δαυίδ ψάλει συνεχῶς, καὶ μαζί του ὅλοι ἐμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί: «Τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστι διὰ παντός» καὶ κάποιοι τύπου Τελεβάντου καὶ οἱ λοιποὶ αἱρετικοὶ Καθαροὶ αἰσθάνονται «ἁγνοί» καὶ κάνουν καὶ κριτική... Ἐρωτῶ ποιὸς τοὺς ὅρισε κριτὲς τῶν ἄλλων ἀκόμα καὶ ἂν εἶναι οἱ χείριστοι τῶν ἁμαρτωλῶν;;; Τὸ νὰ ἰδιοποιοῦνται τὴν θεία ἐξουσία καὶ τὸ δικαίωμα τοῦ Θεοῦ στὴν κρίση δὲν εἶναι θανάσιμη ἁμαρτία;;; Ἡ ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ «μὴ κρίνετε, ἴνα μὴ κριθῆτε» δὲν ἰσχύει γιὰ αὐτούς;;; «Οὐαὶ ὑμῖν͵ γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί...».
Ἐπίσης μᾶς πληροφορεῖ ὁ Π. Τελεβάντος ὅτι «ὅλες οἱ σαρκικὲς ἁμαρτίες (πορνεία, προγαμιαῖες σχέσεις, μοιχεία, ὁμοφυλοφιλία, κτηνοβασία κτλ.) ἀποκλείουν, ὅσους τὶς κάνουν πράξη, τὴν εἴσοδο στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν». Πάλι λέει στὸν Χριστὸ ὅτι ψεύδεται ὅταν ἀναφέρει στὸ εὐαγγέλιο «ἔσωθεν γὰρ ἐκ τῆς καρδίας τῶν ἀνθρώπων οἱ διαλογισμοὶ οἱ κακοὶ ἐκπορεύονται, μοιχεῖαι, πορνεῖαι, φόνοι, κλοπαί, πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλος, ἀσέλγεια, ὀφθαλμὸς πονηρός, βλασφημία, ὑπερηφανία, ἀφροσύνη· πάντα ταῦτα τὰ πονηρὰ ἔσωθεν ἐκπορεύεται καὶ κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον.», (Μᾶρκ. ζ’, 21-23). Ἢ ὅταν λέγει: «ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ βλέπων γυναῖκα πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι αὐτὴν ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτὴν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ», (Ματθ. ε’, 28). Δὲν εἶπε Χριστὸς γιὰ πράξεις, ἀρκεῖ καὶ μόνον ἡ καρδιὰ νὰ τὸ διαλογιστεῖ ἤδη ἡ ἁμαρτία συνετελέσθη… Γιατὶ ὁ ἄνθρωπος εἶναι τόσο ψυχή, ὅσο καὶ σῶμα καὶ δὲν ὑπάρχουν αὐτὲς οἱ διαιρέσεις ποὺ νομίζουν μερικοὶ ὅτι ὑπάρχουν γιατὶ τοὺς βολεύει νὰ τὸ πιστεύουν. Κανεὶς λοιπὸν δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι καθαρός, ὅπως πιστεύει Τελεβάντος, γιατὶ ἡ φύση τοῦ ἀνθρώπου εἶναι πεπτωκυῖα καὶ ἁμαρτωλὸς στὸ σύνολό της καὶ ὁ μόνος καθαρὸς καὶ ἀκήρατος εἶναι ὁ Χριστός μας!!!
ΟΥΑΙ Τῼ ΤΕΛΕΒΑΝΤῼ Ὴ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΕΙΔΩΝ ΤΗΣ ΜΑΛΑΚΙΑΣ... (5)
Αὐτὸ εἶναι τὸ πρόβλημα ὅλων ὅσων ἀνήκουν στὴν αἴρεση τῶν Καθαρῶν, ὅπως ὁ Π. Τελεβάντος, νὰ μὴν φαίνεται ἡ ἁμαρτία, νὰ μὴν εἶναι ὁρατή γιατὶ πολὺ ἁπλὰ εἶναι ὑποκριτές. Τί διαλογίζεται καὶ τί κατεργάζεται ἡ καρδιὰ δὲν ἔχει σημασία, τὸ θέμα εἶναι νὰ φαινόμαστε καθαροί. Ἡ κατάκριση, ἡ σκληροκαρδία, ἡ καταλαλιά, τὸ μίσος, ἡ ὑπερηφάνια, ὁ δόλος, ἡ ἐπιθυμία δὲν φαίνονται, δὲν εἶναι σαρκικὰ ἄρα δὲν εἶναι πρόβλημα γιὰ τοὺς αἱρετικοὺς Καθαροὺς … Αὐτὰ τὰ βαφτίζουμε ζῆλο, κατά Θεόν καύχηση, δήθεν ἀγάπη γιὰ τοὺς πλανεμένους, κ. λπ. τὸ μόνο ποὺ τοὺς ἐνοχλεῖ εἶναι μὴ τυχὸν καὶ δὲν τὸν ἔχει δέσει κανεὶς κομποσκοινόκομπο καὶ τοῦ σηκωθεῖ... Δηλαδή, ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε μόνο γιὰ τοὺς κάθε εἴδους «Τελεβάντους», δὲν σταυρώθηκε γιὰ μένα τὸν ἁμαρτωλό, δεν σταυρώθηκε γιὰ τὴν πόρνη, δὲν σταυρώθηκε γιὰ τὴν μοιχαλίδα, δὲν σταυρώθηκε γιὰ τὸν ὁμοφυλόφιλο… Ὅσο ἁμαρτία εἶναι τὰ μὲν εἶναι καὶ τὰ δε, ὁπότε ἀς κοιτάζει ὁ καθένας τὴ δικιά του τὴν καμπούρα καὶ ὄχι τῶν ἄλλων…
Στὸ τέλος τοῦ σχολίου του ὁ Π. Τελεβάντος δογματίζει ὅτι: «Ὁ μόνος εὐλογημένος τρόπος ἔκφρασης τοῦ σεξουαλικοῦ ἐνστίκτου -σύμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία τοῦ Κυρίου- εἶναι ὁ ὀρθόδοξος ἐκκλησιαστικός γάμος ποὺ τελεῖται μεταξύ δύο ἑτεροφυλόφιλων προσώπων μὲ σκοπό τὴν τεκνογονία». Παπαρολογίας τὸ ἀναγνωσμα δηλαδή... Μεταξύ τῶν πολλῶν ποὺ θὰ εἶχα νὰ παρατηρήσω θὰ πῶ δύο μόνο. Ἀν κανεὶς διαβάσει τὸν Ἀπόστολο Παῦλο ἐκεῖ θὰ μάθει ὅτι: «εἴ τις ἀδελφὸς γυναῖκα ἔχει ἄπιστον, καὶ αὐτὴ συνευδοκεῖ οἰκεῖν μετ' αὐτοῦ, μὴ ἀφιέτω αὐτήν· καὶ γυνὴ εἴ τις ἔχει ἄνδρα ἄπιστον, καὶ αὐτὸς συνευδοκεῖ οἰκεῖν μετ' αὐτῆς, μὴ ἀφιέτω αὐτόν», (A’ Koρ. ζ’, 12-13). Γιὰ συνοίκηση μιλάει ὁ Ἀπόστολος καὶ γιὰ κάνενα «ὀρθόδοξο ἐκκλησιαστικὸ γάμο». Θὰ μποροῦσε νὰ ὑποθέσει κάποιος ὅτι ὁ Ἀπόστολος κατ’ οἰκονομίαν δέχεται αὐτὲς τὶς συμβιώσεις. Τὰ λόγια Του ὅμως δὲν μᾶς ἀφήνουν περιθώρειο παρερμηνειῶν. Ὁ ἀπόστολος τὸ πάει πολὺ πάρα πέρα. Μιλάει γιὰ σωτηρία καὶ ἁγιότητα: «ἡγίασται γὰρ ὁ ἀνὴρ ὁ ἄπιστος ἐν τῇ γυναικί, καὶ ἡγίασται ἡ γυνὴ ἡ ἄπιστος ἐν τῷ ἀνδρί· ἐπεὶ ἄρα τὰ τέκνα ὑμῶν ἀκάθαρτά ἐστι, νῦν δὲ ἅγιά ἐστιν», (A’ Koρ. ζ’, 14). Δὲν μπορεῖ νὰ λέει ψέμματα ὁ Ἀπόστολος, μᾶλλον ἄλλος ψεύδεται καὶ βλασφημεῖ ἐναντίον τοῦ Ἀποστόλου.
ΟΥΑΙ Τῼ ΤΕΛΕΒΑΝΤῼ Ὴ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΕΙΔΩΝ ΤΗΣ ΜΑΛΑΚΙΑΣ... (6)
Ἄλλη μιὰ κακοδοξία τοῦ Π. Τελεβάντου εἶναι ὅτι ὁ σκοπὸς τοῦ γάμου εἶναι ἡ τεκνογονία. Ὀπαδὸς καθὼς φαίνεται τῆς φραγκολατίνικης αἱρετικῆς διδασκαλίας τοῦ «concupiscentiae» ποὺ ξεκινᾶ ἀπὸ τὸν ἱερὸ Αὐγουστῖνο ἔχει μεταβληθεῖ σὲ διώκτη τῆς σεξουαλικότητας καὶ τῆς χαρᾶς τοῦ ἔρωτα, προφανῶς ἐπειδὴ ὁ ἴδιος εἶναι παντελῶς ἀνέραστος ἢ σεξουαλικῶς ἀνάπηρος καὶ δὲν χάρηκε ποτὲ στὴν ζωὴ του τὴν ἀγκαλιὰ καὶ τὸ ἐρωτικὸ σμίξιμο μ’ ἕναν ἄλλον ἄνθρωπο. «Οὐδὲν γὰρ οὕτως ἡμῶν συγκροτεῖ τὸν βίον, ὡς ἔρως ἀνδρὸς καὶ γυναικός», λέγει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος (PG 62, 136), ἀλλὰ αὐτὰ τὰ ἀγνοοῦν οἱ αἱρετικοὶ Καθαροὶ καὶ θεωροῦν τὸν ἔρωτα ἀπόβλητο καὶ βδελυκτό. Ἀς λένε ὅ,τι θέλουν, ἡ ζωὴ τοὺς ἀγνοεῖ καὶ τοὺς τιμωρεῖ ἐπιδεικτικά... Οἱ ὑγιεῖς καὶ ἰσορροπημένοι ἄνθρωποὶ ζοῦν, ἀγαποῦν, κάνουν ἔρωτα καὶ ἔχουν γράψει τὸν Τελεβάντο καὶ τοὺς ἀνισόρροπους καὶ συμπλεγματικοὺς ὁμοίους του ἐκεῖ ποὺ δὲν πιάνει τὸ μελάνι... Καὶ ἐσὺ Τελεβάντο κάτσε μὲ τὸ ΠΗΔΑΛΙΟ στὸ χέρι καὶ μέτρα πόσες φορὲς τὸν ἔπαιξες πολλαπλασίασε ἐπὶ 100 καὶ ἐπὶ 40 (Κανὼν Η’ τοῦ ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Νηστευτοῦ: «Ὁ μαλακίαν διαπραξάμενος, τεσσαράκοντα μέρες ἐπιτιμᾶται, ξηροφαγίαν διαιτώμενος καὶ μετανοίας ἑκάστης ποιὼν ἑκατόν», ΠΗΑΔΑΛΙΟΝ σελ. 423) καὶ ἄρχισε τὶς μετάνοιες γιὰ νὰ ξαναγίνεις ἁγνός...
Τοὺς φραγκολατίνους κατηγορεῖ συνεχῶς ὁ Τελεβάντος καὶ ὅπως εἴδαμε ταυτίζεται μαζί τους... Ὁποία ἄγνοια, ὁποία ὑποκρισία!!!
Ἀγνοῶ σὲ ποίου Ἐπισκόπου τὴν κανονικὴ δικαιοδοσία ἀνήκει ὁ Π. Τελεβάντος πλὴν ἀποτελεῖ ὑπόχρέση του ἐπιχωρίου Ἐπισκόπου νὰ τὸν ἐγκαλέσει ἐπὶ αἰσχρῇ βλασφημίᾳ κατὰ τοῦ θεανδρικοῦ Προσώπου τοῦ Κυρίου, ἐπὶ αἱρέσει καὶ διαστροφῇ τοῦ εὐαγγελίου γιὰ νὰ κλείσει ἐπιτέλους μία καὶ καλὴ τὸ ἀπύλωτο καὶ βορβορῶδες στόμα του καὶ νὰ ἀρχίσει νὰ σκέφτεται τὴν μετάνοιά του ὁ δύστυχος....
θα συμφωνήσω με τον εκπλητικο σχολιαστη του "παγκόσμιου τιμητη της Ορθοδοξιας" Τελεβαντου. φοβερο κειμενο! συγχαρητηρια για την τολμη και την οξυτατη, πλην αληθη γραφιδα του.
να πρισθεσω με τη σειρα μου ενα σχολιο που συχνα πυκνα του αποστελλω, αλλα ο φασιστονους Ταλεβαντος (εκ του ταλας, ως παλαι ποτε τον χαρακτηρισα) το περνα απο λογοκρισια και το αποκλειει, απλα και μονο διοτι ειναι εις βαρος του, αδιαφορων εξαπαντος περι της αληθειας. του λεω λοιπον να παψει να ασχολειται με τον π. Ιωσηφ τον Βατοπαιδινο και να βλασφημει ετσι το Αγιο Πνευμα και ευχομαι να μετανοησει εγκαιρως. αν δε τουτο δεν συμβει, ευχομαι να μην του προσμετρηθει, αλλα να του εκληφει ως εχοντος ακαταλογιστον.
οσο δε για τα περιβοητα επιχειρηματα με τα οποια μας απειλουσε στο παρελθον περι της αποφυγης της τεκνογονιας, ακομα τα περιμενουμε...
Κ.Ν.
8-27
Ομοιος ομοίω αεί πελάζει !
Δημοσίευση σχολίου