"ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΧΙΟΝΙΟΥ" ΤΗΣ ΧΙΒΑΣ ΠΑΝΑΧΙ

Προχθές το βράδυ, Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου, στην αίθουσα της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, πίσω από τον ναό Ζωοδόχου Πηγής Ακαδημίας στην Αθήνα, πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής της Χίβα Παναχί «Τα Μυστικά του Χιονιού», που εκδόθηκε πρόσφατα από τις εκδόσεις «Μαΐστρος». Είχαμε προαναγγείλει το γεγονός με σχετική ανάρτηση (βλ. σχετικά και το μανιτάρι του βουνού).
Πήγα λοιπόν διότι εκτιμώ τους εκδότες και φίλους Εύη Βουλγαράκη (κόρη του αείμνηστου καθηγητή Ηλία Βουλγαράκη εκ Πατρών) και τον άντρα της Δημήτρη Πισίνα, ανοιχτόμυαλους θεολόγους και πανάξιους εκδότες. Μέσα σε λίγα χρόνια κατέκτησαν τις καρδιές μας με τις εκδόσεις τους, που είναι άκρως ενδιαφέρουσες και ποιοτικές. Ειδικά η ξένη λογοτεχνία (επιλογές – μεταφράσεις) αποτελεί πρόταση!
Η συλλογή της Παναχί είναι το πρώτο ποιητικό βιβλίο των εκδόσεων, κατά παρέκκλιση, όπως είπαν οι εκδότες, αφού είχαν αρχή να μην ασχοληθούν με την ποίηση. Όμως η όλως ιδιαίτερη περίπτωση της Χίβα Παναχί ανέτρεψε τα πράγματα. Έτσι, «Τα Μυστικά του Χιονιού» παρουσιάστηκαν σε μια ουσιαστική εκδήλωση, που έθιξε πολλά και σημαντικά θέματα.

Ο Δημήτρης Πισίνας καλωσόρισε το κοινό υπογραμμίζοντας εξ αρχής το πρόβλημα, που δεν είναι άλλο από την άδεια παραμονής της Παναχί που προσκρούει στην ελληνική γραφειοκρατία. Όλοι οι παρευρισκόμενοι τάχθηκαν με θέρμη στο πλευρό της Κούρδισας, Ιρανής και Ελληνίδας Παναχί, η οποία συγκινημένη εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της για όσα η Ελλάδα, η δεύτερη πατρίδα της, της έχει προσφέρει μέχρι σήμερα.
Ο ποιητής Χρήστος Αντωνίου άνοιξε την εκδήλωση διαβάζοντας ένα ποίημα της Χίβα και ακολούθησε ο ποιητής Μιχάλης Μήτρας, ο οποίος διάβασε ένα κείμενο του Νάνου Βαλαωρίτη, που δεν μπόρεσε να παρευρεθεί. Η παρατήρηση του Βαλαωρίτη καίρια: «Η Χίβα ανήκει στη μεγάλη περσική παράδοση. Θα εισάγει τους έλληνες αναγνώστες σε μια άγνωστή μας τεχνοτροπία, τουλάχιστον στον τρόπο της ποιητικής γραφής μας».
Ο γνωστός φιλόλογος Άγγελος Καλογερόπουλος, του οποίου τα κείμενα διαβάζω πάντα με βουλιμία, είναι ο επιμελητής της συλλογής της Χίβα. Μίλησε από καρδιάς εστιάζοντας στην σημαντική παρατήρηση ότι οι μεγάλοι ποιητές μας (Σολωμός, Κάλβος, Καβάφης) δεν ήξεραν «καλά» ελληνικά, αλλά η γραφή τους πλούτισε τελικά τη γλώσσα μας και τη λογοτεχνία μας. Έτσι και η Χίβα, που είναι μάλιστα τελείως ξένη στην καταγωγή, μπορεί να κομίσει στην ποιητική τέχνη την δική της αίσθηση της ελληνικής, που δεν την μιλάει απλώς, αλλά την βιώνει μ’ έναν απίθανο τρόπο.

Ο καθηγητής Νεοκλής Σαρρής ήταν εμφανώς συγκινημένος για δύο τουλάχιστον λόγους, όπως είπε. Επειδή βρισκόταν στην ιστορική Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών, με πολλούς από τους οποίους είχε στενές σχέσεις, και επειδή βρισκόταν ανάμεσα σε δύο φοιτήτριές του στο Πάντειο Πανεπιστήμιο: την γνωστή στιχουργό Λίνα Νικολακοπούλου και την Χίβα Παναχί, την οποία χαρακτήρισε «παιδί της Ανατολής» και «άγγελο πέρα ως πέρα: με ειλικρίνεια, αυθορμησία και αφέλεια».
Μίλησε έξω απ’ τα δόντια ο Νεοκλής Σαρρής. Για δύο γνωστές του ερευνήτριες (η μία αναδεξιμιά του Μανώλη Γλέζου και η άλλη φοιτήτριά του) που απελάθηκαν (!) από την Ελλάδα επειδή δεν ήταν αρεστές στην Τουρκία! Για το γεγονός ότι οι ασφαλίτες της Χούντας έχουν μετασχηματιστεί σε σύγχρονους ασφαλίτες, με δημοκρατικό ένδυμα. Για τις περιπέτειες της Χίβα που είναι πόνος και αυτός τροφοδοτεί την ποίησή της. Ο στίχος της, είπε, είναι σκληρός αλλά και φιλεύσπλαχνος. Καταλαβαίνεις την μεγαλειώδη κουρδική ψυχή! Και τόνισε: «Η Χίβα έχει πατρίδα και την Ελλάδα. Έκανε το πρώτο άλμα. Και απ’ αυτήν μπορούμε πολλά να περιμένουμε».
Η Λίνα Νικολακοπούλου μίλησε από καρδιάς για την Χίβα, που είναι «ένας καημός που ξέφυγε».
Η ίδια η Χίβα διάβασε ένα ποίημά της στα ελληνικά και τα κουρδικά, συγκλονίζοντας το ακροατήριο με την εκφορά του λόγου της. Η ελληνικότητά της ξεχειλίζει από παντού. Η ομορφιά της ψυχής της κι ο πόνος της μαζί, ζωγραφίζονται ανάγλυφα στο πρόσωπό της.
Την εκδήλωση έκλεισε ένα κουρδικό συγκρότημα, αποτελούμενο από νεαρούς κούρδους που ζουν στην Ελλάδα.