Μελοποιημένα ποιήματα του Κώστα Καρυωτάκη (και ένα της Μαρίας Πολυδούρη) από τον καθηγητή μουσικής και κλαρινετίστα Κώστα Τελάκη.
ΤΑ ΝΗΠΕΝΘΗ: Σπάνιος δίσκος του 1994, ενός ακριβοθώρητου δημιουργού. Τραγουδούν: Δάφνη Πανουργιά, Γιάννης Σιαμσιάρης.
Επιλέγουμε και σας παρουσιάζουμε τα ποιήματα Εσπέρα, Το φεγγαράκι απόψε, Χαρά και Σταδιοδρομία που τραγουδά η Δάφνη Πανουργιά.
ΕΣΠΕΡΑ
Έτσι προχθές ήταν γλυκιά η εσπέρα...
Η σκέψη μου νοσταλγικά ενυχτώθη
στον κήπο, στη λιμνούλα και στη σέρα
που εσβήνανε τριαντάφυλλα σαν πόθοι
κι επέθαινε στα τζάμια πάνω η μέρα.
Έτσι προχθές ήταν γλυκιά η εσπέρα...
Ένας καημός που ακόμα δεν εδόθη
γινόταν άστρο. Σύννεφο από πέρα
μεγάλωνε (ίδιο σάβανο που κλώθει
με μοχθηρή σπουδή μοιραία μητέρα).
Έτσι προχθές ήταν γλυκιά η εσπέρα...
Όταν το δέος μου αξήγητον απλώθη,
το στερνο ρόδο θα 'χανε η σέρα
και η λίμνη με νεκρόφυλλα θα εστρώθη.
Τ' άστρα ζυγώνανε, καημοί , από πέρα.
Έτσι προχθές ήταν γλυκιά η εσπέρα...
[Το φεγγαράκι απόψε…]
Το φεγγαράκι απόψε στο γιαλό
θα πέσει, ένα βαρύ μαργαριτάρι.
Κι απάνω μου θα παίζει το τρελό
τρελό φεγγάρι.
Όλο θα σπάει το κύμα ρουμπινί
στα πόδια μου σκορπίζοντας αστέρια.
Οι παλάμες μου θα ’χουνε γενεί
δυο περιστέρια·
θ’ ανεβούν —ασημένια δυο πουλιά—,
με φεγγάρι —δυο κούπες— θα γεμίζουν,
με φεγγάρι τους ώμους, τα μαλλιά
θα μου ραντίζουν.
Το πέλαγο χρυσάφι αναλυτό.
Θα βάλω τ’ όνειρό μου σε καΐκι
ν’ αρμενίσει. Διαμάντι θα πατώ
λαμπρό χαλίκι.
Το γύρω φως ως θαν τη διαπερνά,
η καρδιά μου βαρύ μαργαριτάρι.
Και θα γελώ. Και θε να κλαίω… Και
νά, νά το φεγγάρι!
Ἐλπίζω τὸ λουλούδι καὶ ἀπ᾿ τὰ σχίνα.
Γελάει τὸ χλόισμα σὰν τὸν ἔρωτά μου.
Τὸ πεῦκο παίζει ἁβρὸ μὲ τὴν ἀχτίνα.
Θὰ εὐώδιασαν οἱ τάφοι, κλῖνες γάμου.
Παλμὸς τοῦ δάσους, φεύγει μία ἐλαφίνα.
Καὶ δίπλα ποὺ ξαπλώσαμε δῶ χάμου,
τὴν ψυχούλα τους στάζουν ἄγρια κρίνα
κι ἀνοίγει, ρόδο αἱμάτινο, ἡ χαρά μου.
Τὴ βλέπω -- στὰ μαλλιά σου πνέει -- τὴν αὔρα.
Εἶναι βαθιὰ τὰ μάτια σου ὅπως νά ῾βρᾷ
τὸ δρόμο τῆς ζωῆς μου, τὸν Ἀπρίλη.
Πιὰ δὲν πονῶ μηδὲ τὴν ἀνεμώνη,
στῆς γῆς ἡ ἐρωτοπάλη ποὺ τὴ λειώνει,
καθὼς ὁρμάω γιὰ νὰ σοῦ πιῶ τὰ χείλη.
Ερμηνεύουν: Δάφνη Πανουργιά και Δέσποινα Ρεβίθη.
Τη σάρκα, το αίμα θα βάλω
σε σχήμα βιβλίου μεγάλο.
«Οι στίχοι παρέχουν ελπίδες»
θα γράψουν οι εφημερίδες.
«Κλεαρέτη Δίπλα-Μαλάμου»
και δίπλα σ’ αυτό τ’ όνομά μου.
Την ψυχή και το σώμα πάλι
στη δουλειά θα δίνω, στην πάλη.
Αλλά, με τη δύση του ηλίου,
θα πηγαίνω στου Βασιλείου.
Εκεί θα βρίσκω όλους τους άλλους
λογίους και τους διδασκάλους.
Τα λόγια μου θα ’χουν ουσία,
η σιωπή μου μια σημασία.
Θηρεύοντας πράγματα αιώνια,
θ’ αφήσω να φύγουν τα χρόνια.
Θα φύγουν, και θα ’ναι η καρδιά μου
σα ρόδο που επάτησα χάμου.
Δίπλα στον σημαντικό δίσκο της Λένας Πλάτωνος με μελοποιημένη ποίηση του Κώστα Καρυωτάκη μπαίνει στην πρώτη γραμμή κι ένας άλλος δίσκος αφιερωμένος στον ποιητή με τίτλο "Τα νηπενθή", έστω κι αν παραμένει άγνωστος για το ευρύ κοινό, παρόλο που είναι μια υπέροχη δουλειά που αγαπώ ιδιαίτερα.
Ο δίσκος υπογράφεται από έναν άγνωστο συνθέτη, τον Κώστα Τελάκη (γενν. 1961), που αυτή είναι και η μοναδική δισκογραφική του κατάθεση και περιλαμβάνει μια σειρά πολύ όμορφα τραγούδια, αν και εντελώς αδικαιολόγητα αγνοήθηκαν επιδεικτικά και πέρασαν νωρίς στα αζήτητα.
Τα τραγούδια λοιπόν αυτά του Κώστα Τελάκη, βασισμένα σε μερικά από τα γνωστότερα ποιήματα του Καρυωτάκη, έχουν εμφανείς αναφορές στο χατζιδακικό πρότυπο, μελωδικά και ενορχηστρωτικά. Όργανα χαμηλόφωνα και αέρινα (φλάουτο, όμποε, κλαρινέτο, κόρνο, κιθάρα, βιολί και πιάνο) συνθέτουν ένα κλίμα απόλυτα προσαρμοσμένο στην ποιητική ατμόσφαιρα.
Μαζί με τα οκτώ ποιήματα του Καρυωτάκη ο δίσκος περιλαμβάνει κι ένα ποίημα της Μαρίας Πολυδούρη, την εξαίσια άρια "Αγαπημένε αν τη ζωή", ένα ελληνόφωνο της Κάτω Ιταλίας, ένα υπέροχο ορχηστρικό θέμα κι ένα σύντομο επίλογο πάνω στο θέμα της εισαγωγής.
Βασική ερμηνεύτρια είναι η εξαιρετική σοπράνο Δάφνη Πανουργιά, ενώ συμμετέχουν ο Γιάννης Σαμψιάρης, η Δέσποινα Ρεβίθη και ολιγομελής χορωδία. Το εξώφυλλο σχεδίασε ο Γιώργος Σταθόπουλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου