ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ "ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ" ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΓΙΝΕ ΘΕΑΜΑ!

Μόνο στην περίπτωση του π. Νικοδήμου Μπιλάλη δεν έγινε ...ζουμ στον νεκρό, αφού το πρόσωπό του
ήταν καλυμμένο. 

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Θυμάμαι πόσο αλγεινή εντύπωση μου προξένησε το γεγονός ότι η κάμερα ζούμαρε στο πρόσωπο της Αλίκης Βουγιουκλάκη καθώς την κατέβαζαν στην τελευταία της κατοικία μέσα στο φέρετρο. Ήταν Ιούλιος του 1996 και η ιδιωτική τηλεόραση είχε εισβάλει για τα καλά στη ζωή μας, με αποτέλεσμα να μην μπορείς ούτε να ...πεθάνεις χωρίς κάμερα. 

Δεν φανταζόμουν όμως τότε ότι σήμερα αυτή η φρικτή πρακτική θα παγιωνόταν ως κάτι το αυτονόητο, πλέον, στον εκκλησιαστικό χώρο. 

Ζήσαμε αυτόν τον καιρό την ασέβεια, οι γέροντες που κοιμήθηκαν να φωτογραφίζονται ακόμα και από μοναχούς (!!) σα να είναι μοντέλα! Δεκάδες στιγμιότυπα από τον νεκρό στο φέρετρο. Κοντινά πλάνα στο πρόσωπό του, κοντινά ακόμα και κατά την κάθοδό του στον τάφο. Η ιερότητα του μυστηρίου του θανάτου καταργήθηκε από τους τάχα και "εκκλησιαστικούς". 

Είναι δυνατόν το λείψανο να γίνεται θέαμα; Ακόμα και στο Άγιον Όρος; 

Είναι δυνατόν να γίνεται η ανακομιδή των λειψάνων του αειμνήστου π. Γερβάσιου Παρασκευόπουλου στην Πάτρα με φωτογράφους, κάμερες που "κάλυπταν" κάθε κόκκαλο που εξήρχετο του τάφου; Η ανακομιδή στην παράδοση της Εκκλησίας είναι ιερή και γι' αυτό μυστική υπόθεση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η δημοσιότητα σύλησε τα λείψανα του γέροντα. Υπάρχει κάτι αντίστοιχο στην εκκλησιαστική ιστορία; 

Σκέπτομαι πως οι νεκροί μας είναι εντελώς απροστάτευτοι από την μανία μας για θέαμα. Την ίδια ώρα που διακηρύσσουμε τάχα την πίστη μας στην Ανάσταση, καταναλώνουμε θάνατο! 

Η πλήρης αποϊεροποίηση, δηλ. μη συνείδηση ότι "όντως φοβερότατον το του θανάτου μυστήριον". Και ταυτόχρονα μια απαίσια εκκοσμίκευση, η οποία βέβαια για τους σοβαρούς "κοσμικούς" είναι αδιανόητη. Ευτυχώς...