Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012

Ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ ΔΕΝ ΑΦΟΡΙΣΤΗΚΕ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ


Μια έκθεση-αφιέρωμα στον Νίκο Καζαντζάκη για τα 130 χρόνια από τη γέννησή του, η οποία διοργανώνεται από το Κέντρο Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος σε συνεργασία με τις Εκδόσεις Καζαντζάκη και το Μουσείο Νίκου Καζαντζάκη, ξεκινά στις 6 Δεκεμβρίου και θα διαρκέσει έως τον Μάιο.
Στην έκθεση παρουσιάζονται άγνωστες πτυχές από τη διαδρομή του σπουδαίου συγγραφέα μαζί με χειρόγραφα, φωτογραφίες και προσωπικά του αντικείμενα. Πρόκειται για μια έκθεση που πραγματοποιείται για πρώτη φορά στην Αθήνα, ένα αφιέρωμα που εκτείνεται όχι μόνο στο έργο, αλλά και στη ζωή και στα ταξίδια του συγγραφέα. 
Με αφορμή, λοιπόν, αυτό το γεγονός ο Μανώλης Πιμπλής γράφει ενδιαφέροντα πράγματα σε άρθρο του στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ. Και δίνει οριστική απάντηση στο θέμα του "αφορισμού" του Ν. Καζαντζάκη, ο οποίος δεν έγινε ποτέ! 
Γράφει μεταξύ άλλων ο δημοσιογράφος των ΝΕΩΝ: 
"Στον τάφο του Νίκου Καζαντζάκη στην Τάπια Μαρτινέγκο, στα βενετσιάνικα τείχη του Ηρακλείου, υπάρχει το επιτύμβιο «Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος», το οποίο χαράχτηκε εκεί έπειτα από δική του παραγγελία. Για την άλλη άκρη της ζωής του, τη γέννησή του δηλαδή, υπάρχει πάλι μια δική του φράση. Στην «Αναφορά στον Γκρέκο» ο αναγνώστης διαβάζει ότι την ημέρα που ο Καζαντζάκης γεννήθηκε, στις 18 Φεβρουαρίου 1883, η γριά μαμή «τον φούχτωσε στα χέρια της, τον πήγε στο φως και τον κοίταξε καλά καλά, σαν να 'βλεπε λες μυστικά σημάδια απάνω του, τον σήκωσε αψηλά κι είπε: "Ετούτο το παιδί, να μου το θυμηθείτε, μια μέρα θα γίνει δεσπότης"». 
Ως γνωστόν, βέβαια, δεν έγινε δεσπότης. Μάλιστα, παραλίγο να τον αφορίσουν κιόλας. Κάπου εκεί, μετά το 1950, η Εκκλησία της Ελλάδος το σκεφτόταν σοβαρά, δεν το έκανε όμως. Κάτι «στραβό» άκουσαν και στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής για τον «Καπετάν Μιχάλη». Και χωρίς να έχουν διαβάσει το βιβλίο - απόδειξη ότι τον τίτλο τον έλεγαν «Καπετάν Μιχάλης Μαυρίδης», γιατί από κάτω έγραφε το όνομα του εκδότη Μαυρίδη! - το καταδίκασαν. Βέβαια η ιστορία εκδικείται και, όπως γράφουν οι σημερινοί εκδότες του κρητικού πεζογράφου, «το 1983 η ίδια Εκκλησία εκτύπωσε διδακτικό βιβλίο με αποσπάσματα από τον "Καπετάν Μιχάλη", για να μάθουν τα ελληνόπουλα της Αμερικής καλά ελληνικά και να φρονηματίζονται πατριωτικά και εθνικά». 
Ο δε Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας το 1968 δήλωσε ότι τα βιβλία του Νίκου Καζαντζάκη κοσμούν την Πατριαρχική Βιβλιοθήκη. 
Στην ενδιαφέρουσα έκθεση για τον Καζαντζάκη, η οποία διοργανώνεται σε λίγες ημέρες με αφορμή τα 130 χρόνια από τη γέννησή του στον Ελληνικό Κόσμο, εκτίθεται μάλιστα και μια πρόσφατη απάντηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου: έπειτα από σχετικό αίτημα, απάντησε επίσημα ότι δεν υπάρχει αφορισμός του συγγραφέα στα αρχεία του διαλύοντας κάθε αμφιβολία για το θέμα, αν υποτεθεί ότι υπήρχε".
Τη συνέχεια του άρθρου μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ο άνθρωπος θεολογούσε σε όλα τα έργα του με ένα διαφορετικό και μοναδικό τρόπο! Ασχολήθηκε με την ουσία της ζωής όσο λίγοι! Ανεπανάληπτος!

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχώς, ο άνθρωπος που παρουσίασε το Χριστό ερωτόληπτο και κατασκευαστή σταυρών προκειμένου να εκτελούνται με την ποινή της σταυρώσεως οι εθνικοί ήρωες του Ισραήλ και που ύμνησε το μίασμα των αιώνων, τον Ιούδα, διαστρέφοντας τα ιερά κείμενα δεν αφορίστηκε! Γιατί έτρεμαν οι εκκλησιαστικοί το βοθρο-κατεστημένο των ψευτοκαλλιτεχνών και των δήθεν πνευματικών ανθρώπων που δεν πιστεύουν στο Άγιο Πνεύμα που θα τους περνούσε γενεές δεκατέσσαρες!

Dimitris Roumeliotis είπε...

Ο Καζαντζακης "θεολογουσε" κατα την ιδιοπιστια του.

Ποτέ του δεν ξέφυγε από την φιλοσοφική προσἐγγιση του Θεού.

Πεθάνε άγευστος Ορθοδοξίας.
Την Ορθοδοξια, την προσέγγισε αλλά δεν μπόρεσε να την κατανοήση και μετά να την νοιώσει.

Παρέμεινε ένας φιλὀσοφος μυστικιστής.

Οταν Πολἰτης στο δοκίμιο του "Το ερωτικό στοιχείο στον μυστικισμό" δημοσίευε την φράση του, "Ειπα στην μυγδαλια, αδερφη μιλησε μου για τον Θεο, εκεινη άνθισε" (Πανε χρονια, δεν θυμαμαι την ακριβη στοιχομυθια), δημοσίευαι την πνευματικη του ταυτότητα.

Εκεινη του πανθεϊστή.

Ειναι κριμα ομως να αφωρίζεται ενας Ορθοδοξος, ενας θεωρητικος και πρακτικος εραστης της Ορθοδοξου θεολογιας, οταν ενας εκουσιως υβριστης του Θεου που αγαπαμαι, τον γλυτώνει...

Αν μη τι αλλο, εχουμε μια προσβολη της Αληθειας...
Κατι που δεν επιδεχεται ληθης....

Ο Καζαντακης ηταν αριστος χειριστης του "μάλα" και των "μάντρα" του Θιβετανικου Βουδισμου..

Ποτε του ομως, δεν κατανοεισαι την "θεωρια και την πραξη" της πνευματικοτητας της Ορθοδοξιας.

Η "νηψη" και η "νοερα προσευχη" του επεσαν "ξεπερασμενες και ξεπεσμενες ανοησιες καποιας αλλης εποχης".

Και τουτο γιατι ειχε επιλεξει το φιλοσοφο θεο του νου του.

Του ηταν ακατανοητος και απαραδεκτος ο Θεος του μεσημεριου του Μεγαλου Σαββατου στον Παναγιο Ταφο Του.

Η νοερα προσευχη δεν μπορεσε να ανθισει στην καρδια του, γιατι ο νους του ηταν παγιδευμενος στην γοητεια της ατραπου του "άρματος" της κορυφης του κοσμου.

Το Θιβετ του ηταν "πιοτερο ωραιο και ενθουσιαστικο" απο την "μαυρίλα" του Αγιου Ορους.

Τον κερδισε το κοκκινο και το κιτρινο, το πορτοκαλι του Θιβετ, ποτε του, δεν καταλαβε το μαυρο του Αγιου Ορους...
Επιλογη του βεβαια... αλλα....


Ανώνυμος είπε...

Ο Θεόας ας τον κρίνει.
Πέθανε αμετανόητος και εχθρός της πίστης μας...Ο Θεός να τον ελεήσει.

Related Posts with Thumbnails