Δε νομίζω πως υπάρχει αμφιβολία ότι η ημερίδα της Μητροπόλεως Πειραιώς που έχει προγραμματιστεί για τις 15 Φεβρουαρίου, με θέμα: "Πατερική Θεολογία και μεταπατερική αίρεση", στρέφεται ευθέως εναντίον της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών της Ι. Μητροπόλεως Δημητριάδος.
Ο όρος "μεταπατερικός" από εκεί έγινε συνώνυμος - φευ! - της αίρεσης! Και ...εξελίχθηκε σε "πατρομάχους" κ.α. παρόμοια. Κυνήγι μαγισσών, η όλη υπόθεση... Έχουν εξέλθει θεολόγοι τινές προς άγραν "αιρετικών", με σκοπό την καταδίκη τους στην πυρά! Μόλις προ ολίγου καιρού καταγγέλθηκε στην Ι. Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος ως "αιρετικός" (!!) ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης. Τώρα στοχοποιείται η Ακαδημία της Μητροπόλεως Δημητριάδος ως εισάγουσα την "μεταπατερική αίρεση"!
Επί του παρόντος αφιερώνω στους πολεμίους των "αιρετικών πατρομάχων" τα όσα γράφει ο Χρήστος Γιανναράς στο "Ενάντια στη Θρησκεία":
«Αιρετικός γίνεται όχι όποιος αμαρτάνει στο γράμμα κάποιας δογματικής σημειογραφίας, αλλά όποιος αποκόβεται από τη ζωή και την πραγματικότητα, φτιάχνει ένα δικό του κόσμο φαντασιώδη, δική του γλώσσα, δικά του αυτονόητα, ακοινώνητες βεβαιότητες… Αίρεση είναι να αλλοτριώνεις σε ηδονή εξουσιασμού συνειδήσεων τη διακονία της πατρότητας, που λειτουργεί τον εγκεντρισμό των ανθρώπων στο σώμα της Εκκλησίας… Αίρεση είναι: η αλλοτρίωση του εκκλησιαστικού γεγονότος σε σκληρυμένα μορφώματα θεσμικής καταξίωσης του φόβου της ελευθερίας, της εξουσιαστικής ηδονής. Η διαστροφή της διακονίας σε εξουσία. Της Εκκλησίας σε θρησκεία».
Υ.Γ. Για την ιστορία να θυμίσουμε ότι οι εισηγητές της δεύτερης συνεδρίας της προγραμματιζόμενης ημερίδας, ήτοι ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος και ο καθηγητής Ιωάννης Κουρεμπελές έχουν συμμετάσχει στο παρελθόν - και όχι στο απώτατο - σε εκδηλώσεις της Ακαδημίας του Βόλου.
8 σχόλια:
ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ο γνωστός blogολόγος ξαναχτύπησε. http://www.amen.gr/index.php?mod=news &op=article&aid=8230. Δεν χωρά αμφιβολία ότι η ανάρτηση που αναφέρεται εκ του ... περισσεύματος της καρδίας στην προσπάθεια της Μητροπόλεως Πειραιώς για την διοργάνωση Ημερίδας προβληματισμού και ενημέρωσης με θέμα «Πατερική Θεολογία και μεταπατερική αίρεση» έχει σκοπό εμπρηστικό. Αυτόκλητη ανάρτηση αναλαμβάνει αυθαίρετα να ταυτοποιήσει και να υποδείξει a priori αντιπάλους προσωποποιώντας μιά απροσωπόληπτη προσπάθεια, που τουλάχιστον η Οργανωτική Επιτροπή της Ημερίδας για δικούς της λόγους απέφυγε να υποστασιοποιήσει. Συγκεκριμένα:
1. Κυνήγι μαγισσών γίνεται όχι όταν κάποιος αναφερθεί στην μαγεία αλλά όταν κάποιος υποδείξει τις... μάγισσες και αυτό πράττει το συγκεκριμένο ιστολόγιο και ο πονήσας ιστολόγος.
2. Σύμφωνα με την ανάρτηση αποκλείεται η νεοφανής μεταπατερικότητα μόνο εντός των τειχών της εν Βόλῳ Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών παρά το ότι μπορεί να υπάρχουν και αλλού θιασώτες της σε οποιαδήποτε άλλη πόλη της Ελλάδας και να συμμετέχουν στην κακοδοξία.
3. Δεν αναφέρεται τίποτα περί της επιστημονικής επάρκειας και της εξειδίκευσης των ομιλητών (Μητρ. Ναυπάκτου Ιερόθεος, ομ. καθηγ. π. Γ. Μεταλληνός, ομ. καθηγ. π. Θ. Ζήσης, καθηγ. κ. Τσελεγγίδης, καθηγ. κ. Λ. Σιάσος, καθηγ. κ. Ι. Κουρεμπελές, κ. Ι Μαρκάς) η οποία αντιπαρέρχεται διακριτικά. Αντίστοιχα βέβαια δεν τον απασχολεί την ανάρτηση η θεολογική αβασιμότητα και το έλλειμα θεολογικής παιδείας των εισηγητών (ποιών ;) της μεταπατερικότητας.
4. Επικαλείται η ανάρτηση σε άσχετα με τη μεταπατερικότητα θέματα δύο ηχηρά ονόματα της σύγχρονης θεολογικής διανόησης τον Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ιωάννη Ζηζιούλα και τον ομ. Καθηγητή κ. Χρήστο Γιανναρά. Ζήτησε την γνώμη τους για την μεταπατερικότητα, την εν Βόλῳ Ακαδημία και τα στελέχη της; Ας το πράξει για να βρεθεί προ εκπλήξεων...
5. Ο τελικός αποδέκτης, ο πιστός λαός του Θεού, δεν αποτελείται από πρόβατα που είναι υποχρεωμένα να αναμασούν άκριτα ότι τούς σερβίρεται και συγκεκριμένα ο έμετος των «ειδικών» θεολόγων διότι είτε ευτυχώς είτε δυστυχώς και νου και κρίση και την χάρη του Θεού το εκκλησιαστικό σώμα διαθέτει. Χρειάζεται η ισχνή μειοψηφία της νομενκλατούρας της θεολογικής διανόησης, που στην πλειοψηφία έρποντας κατέλαβε ηχηρές θέσεις, κρίμασι οις οίδε Κύριος, να μην ξιπάζεται από την κατ΄ανοχήν παραχώρηση αυτή του Θεού και να επιδιώκει να Τον υποκαταστήση αυτοδιοριζόμενη οικουμενική σύνοδος. Ο «δραγουμάνος» του Θεού λαός Του αγρυπνεί και κρίνει τους πάντες.
Συμβουλεύουμε δε φιλικά τον φίλτατο blogολόγο για να μην εκθέτει τον Σεβ. Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνάτο και την Ακαδημία του Βόλου, με τέτοιου είδους υπερασπιστική γραμμή. Είναι πολύ καλύτερο να ασχολείται περισσότερο με αντικείμενα των άμεσων ενδιαφερόντων του όπως την άγρια φύση της Μοζαμβίκης http://panagiotisandriopoulos. blogspot.com/2012/01/blog-post_26.html και τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκη http://panagiotisandriopoulos.blogspot.com/2012/01/blogpost_17. html , όπως πολύ εύστοχα πράττει.
Kύριε Άνδριόπουλε, ἔως πότε θὰ προκαλεῖτε μὲ τὰ γλοιώδη αὐτὰ ἄρθρα σας; Δὲν καταλαβαίνετε ὅτι ἐκτίθεστε ἀνεπανόρθωτα;
Ἀρχικὰ, θὰ ἤθελα νὰ σᾶς ρωτήσω: Διαβάσατε τὴν καταγγελία ἐπὶ αἱρέσει κατὰ τοὺ κ.Ζηζιούλα καὶ βρήκατε ὅτι εἶναι ἐντάξει ὁ ἐν λόγῳ Μητροπολίτης;!
Γιὰ νὰ ξέρουμε μὲ ποιόν ἔχουμε νὰ κάνουμε πεῖτε μας ξεκάθαρα: Ἡ Βαπτισματική Θεολογία, ἡ θεωρία τῶν κλάδων, τῶν Ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν, τῶν Δύο Πνευμόνων κ.λ.π. εἶναι Ὀρθόδοξες Διδασκαλίες ἤ αἱρετικές; Εἶναι αἱρετικός ἤ ὄχι ὁ κυρρήσων αὐτὲς; Παρακαλῶ, ἄν εἶστε συνεπὴς, πρῶτα μὲ τὸν ἐαυτὸ σας, ἀπαντήστε! Ἀλλιῶς, σταματῆστε νὰ κατηγορεῖτε τοῦς ἄλλους γιὰ Ἰεροεξεταστική διάθεση ἤ γιὰ φονταμενταλισμό ἤ γιὰ ὁτιδήποτε παρεμφερές διότι ἡ χαρακτηρισμοί αὐτοὶ ἐπιστρέφουν πάνω σας! Καθῶς ἀποδεικνύεστε ἐντελῶς ἄσχετος ἄρα καὶφανατικός φονταμενταλιστής ἀφοὺ ἐπιμένετε νὰ ὑποστηρίζετε ἀντιεπιστημονικῷ τῷ τρόπῳ ἀπόψεις ποὺ ἔχουν κονιορτοποιηθεῖ ἀπὸ πολλοὺς θεολόγους καὶ μὴ.
Ὅσο γιὰ τὸ τὶ εἶναι αἱρετικός δὲν χρειαζόμαστε τὸν ὁρισμό τοὺ κ.Γιανναρὰ, ποὺ μὲ τόσο «ὕφος» μας πλασσάρετε, λὲς καὶ ὁ ἀξιότιμος κατὰ τ'ἄλλα κ.καθηγητής εἶναι Πατήρ τῆς Ἐκκλησίας. Μᾶς ἀρκεῖ τὶ λένε οἱ Πατέρες γιὰ τὸ ποιὸς εἶναι αἱρετικός.
Ὁ ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός λέει ὅτι «αἱρετικός ἐστι ὁ καὶ μικρόν γουν τὶ παρεκκλίνων τῆς ὀρθῆς πίστεως» (P.G. 160, 160A).
Τὰ ίδια λέει καὶ ὁ Μέγας Φώτιος: ὅτι «ἐν τοῖς περὶ πίστεως καὶ τὸ παρεκκλίναι μικρόν, ἀμαρτεῖν ἐστιν ἀμαρτίαν τὴν πρὸς θάνατον».(PG. 102, 604C).
Ἐπίσης, καὶ ὁ ἅγιος Ταράσιος, Πρόεδρος τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τονίζει: «Τὸ γὰρ ἐπὶ δόγμασιν εἶτε μικροίς εἶτε μεγάλοις ἀμαρτάνειν ταυτόν ἐστίν. Ἐξ ἀμφοτέρων γὰρ ὁ νόμος τοῦ Θεού ἀθετεῖται» (Πρακτικά τῶν Ἁγίων καὶ Οἰκουμενικῶν Συνόδων, Τόμος Γ΄ σ. 736).
Ἀλλὰ μὲ συγχωρεῖται ξέχασα ὅτι τοῦς «πλανηθέντας ὑπὸ τοῦ ἀρχεκάκου ὅφεως» δὲν τοῦς ἀποδέχεστε ὡς «κληροδοτήσαντας εἰς ἡμὰς τὴν διάσπασιν».
Ἰωάννης...
Ανώνυμε 11:50 π.μ., ο κ. Γιανναράς δεν είναι "Πατήρ της Εκκλησίας", είναι ελεύθερος όμως να εκθέσει τις απόψεις του. Απαγορεύεται; Αναφέρεις ονόματα και ρήσεις Αγίων και Πατέρων. Είσαι γνώστης των πατερικών κειμένων; Διαφορετικά θα σου έλεγα ότι το να απομονώνεις λέξεις και φράσεις από τη συνάφειά τους αποτελεί τακτική ανάλογη με αυτήν των Μαρτύρων του Ιεχωβά... (ειδικά τον Μάρκο τον Ευγενικό τον έχετε καταντήσει - συγνώμη για την έκφραση - σωστό "μαϊντανό" που πάει παντού...) Και κάτι τελευταίο: από πότε οι Πατέρες της Εκκλησίας έχουν το αλάθητο;;;;;;;
Ἡ «ἰδιωτικὴ ὁδὸς» καὶ ἡ ὁδὸς «σὺν πᾶσι τοῖς Ἁγίοις»
Γράφει ὁ Νεμέσιος
Οἱ ἀκόλουθοι τῆς μετα-πατερικῆς θεολογίας δὲν παύουν μὲ τὰ γραφόμενά τους νὰ ἀποκαλύπτουν τὴν οἰκουμενιστικὴ σκέψη ὡς αἱρετική. Ἀπόδειξη τρανότατη ἡ νέα συμβολὴ τοῦ θεολόγου κ. Παναγιώτου Ἀνδριόπουλου, προχθὲς στὸ Amen.gr μὲ τίτλο «Νεο-παραδοσιακὸ κυνήγι μαγισσῶν!!!». Μὲ αὐτὸ ἐπιτίθεται στὴν προσεχῆ ἡμερίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς μὲ θέμα «Πατερικὴ Θεολογία καὶ μεταπατερικὴ αἵρεση», μεγαλοφωνότατος, ὅπως πάντοτε, ὑποστηρικτὴς τῶν θέσεων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ΚΠόλεως (ὑποστηρικτοῦ τῆς «μετα-πατερικῆς» Ἀκαδημίας τοῦ Βόλου) καὶ ἐκθέτης καὶ δείκτης τῆς ἐνοχλήσεως ποὺ συνιστᾷ γιὰ τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἡ κατοχυρωμένη, ἀκαδημαϊκὴ προσβολὴ τῶν δογματικῶν-ἐκκλησιολογικῶν καινοτομιῶν τῶν οἰκουμενιστικῶν ἱδρυμάτων καὶ δικαιοδοσιῶν...
Εἶχα ἀποφασίσει νὰ μὴν ἀσχοληθῶ μὲ τὸ ἐν λόγῳ κείμενο, ἀλλὰ ἡ διαστροφικὴ τῆς ἀληθείας – χωρὶς νὰ καταλογίζω καὶ ἀνάλογη πρόθεση στὸν κ. Ἀνδριόπουλο – προβαλλόμενη θέση τοῦ κ. Χρ. Γιανναρᾶ (ἂν ἀποτυπώνεται πλήρως στὸ παράθεμα τοῦ κ. Ἀνδριόπουλου) γιὰ τὸ τί συνιστᾷ αἵρεση, μὲ καθιστᾷ συνειδησιακῶς συνένοχο γιὰ τὴν ἐσφαλμένη ἐνημέρωση ἀνύποπτων ἀναγνωστῶν σχετικῶς μὲ τὸ θέμα. Διότι, ἐπειδὴ ἀκριβῶς τὰ δόγματα ἔχουν ἀποκρυσταλλωθεῖ σὲ συγκεκριμένες ὁρολογίες, ὑπὸ τὸν φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐξ αἰτίας τῆς δολιότητος τῶν αἱρετικῶν ποὺ χρησιμοποιοῦν ὀρθόδοξες λέξεις μὲ ἐσφαλμένο περιεχόμενο (βλ. «χριστοτόκος» τοῦ Νεστορίου), γι’ αὐτὸ καὶ ἡ ἁμαρτία, ἔστω καὶ «στὸ γράμμα κάποιας δογματικῆς σημειογραφίας», ¬εἶναι θανάσιμη διακινδύνευση καὶ ἁμαρτία καὶ ἀπαγορεύεται αὐστηρῶς ἀπὸ τοὺς Ἁγίους, ὥστε δὲν δικαιώνεται ἡ ἄποψη τοῦ κ. Γιανναρᾶ ὅτι «Αἱρετικὸς γίνεται ὄχι ὅποιος ἁμαρτάνει στὸ γράμμα κάποιας δογματικῆς σημειογραφίας, ἀλλὰ ὅποιος ἀποκόβεται ἀπὸ τὴ ζωὴ καὶ τὴν πραγματικότητα» κ.λπ..
Θὰ ἐνθυμεῖται ὁ κ. Ἀνδριόπουλος (καὶ ὁ κ. Χρ. Γιανναρᾶς), ὡς ἐπιβεβαίωση ὅσων γράφονται, τὴν αὐστηρὴ ἀπαγόρευση τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἔναντι ὁποιασδήποτε ἀλλοιώσεως ἢ τῆς ἀντικαταστάσεως τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως (ζ΄ Κανὼν). Θὰ ἐνθυμοῦνται τὶς μεταγενέστερες συνοδικὲς ἀποφάσεις τῆς Ὀρθοδοξίας γιὰ τὸ ἴδιο θέμα, οἱ ὁποῖες τονίζουν τὸ μέχρι κεραίας ἀναλλοίωτο ὄχι μόνον τῶν ἱ. Δογμάτων, ἀλλὰ καὶ τῶν ἱ. Κανόνων (παραθέτουμε ἐνδεικτικῶς δύο ὡς παράρτημα στὸ τέλος).
ΝΕΜΕΣΙΟΣ - 2Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Ὁ Μέγας Βασίλειος τονίζει ὅτι «... τί τῶν θεολογικῶν ῥημάτων οὕτω μικρόν, ὡς ἢ καλῶς ἢ ἐναντίως ἔχον, μὴ μεγάλην παρέχειν τὴν ῥοπὴν ἐφ’ ἑκάτερα; Εἰ γὰρ ἐκ τοῦ νόμου ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ παρελεύσεται, πῶς ἂν ἡμῖν ἀσφαλὲς ὑπερβαίνειν καὶ τὰ σμικρότατα;» (PG 32, 69C)· ὁ δὲ Μέγας Φώτιος, παρερμηνευόμενος καὶ αὐτὸς δυστυχῶς ἀπὸ τοὺς ἕλληνες οἰκουμενιστὲς θεολόγους τῆς Γερμανίας ὡς δῆθεν σύμφωνος μὲ τὴν «ἑνότητα στὴ διαφορετικότητα», ἔγραψε στὴ Μυριόβιβλο ὅτι: «Ἡ μὲν γὰρ περὶ πίστεως ἔρευνα τῆς ἀληθείας παρατραπεῖσα ναυάγιον μέγα τῇ ψυχῇ προξενεῖ, διὸ δὴ καὶ βραχείας τῆς εἰς αὐτὴν τελούσης ἀντέχεσθαι δεῖ συλλαβῆς». (PG 103, 988B).
Ἀλλὰ τὸ καταληκτήριο σημείωμα τοῦ ἀγαπητοῦ κ. Ἀνδριόπουλου, ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος καὶ ὁ Καθηγητὴς κ. Ἰωάννης Κουρεμπελὲς «ἔχουν συμμετάσχει στὸ παρελθὸν – καὶ ὄχι στὸ ἀπώτατο – σὲ ἐκδηλώσεις τῆς Ἀκαδημίας τοῦ Βόλου» τί σημαίνει; Μήπως ὅτι εἶναι ὑποκριτὲς καὶ μοιράζονται τὰ χαρτιά τους μὲ δύο στρατόπεδα; Μήπως ὅτι εἶναι ἀσταθεῖς στὸ θεολογικό τους προσανατολισμὸ καὶ συνεπῶς ἀνυπόληπτοι ὡς διδάσκαλοι τῆς Θεολογίας; Μήπως, ὅτι ὄφειλαν - ἐπειδὴ προσκλήθηκαν καὶ μίλησαν στὴν «Ἀκαδημία» - νὰ εἶναι ἐσαεὶ δουλικῶς εὐγνώμονες ἐν σιωπῇ, ὡς ὑποζύγια τῆς ἀνθρωπαρεσκείας, σὲ ὅσους τεκταίνονται κακά («Τέκτονες κακῶν») ἐναντίον τῆς ὀρθόδοξης αὐτοσυνειδησίας; Ἢ μήπως ὅτι ἐνοχλεῖ ἡ κατάθεση θεολογικῆς μαρτυρίας κάποιων Ὀρθοδόξων («ἀντι-οικουμενιστῶν») θεολόγων σὲ fora οἰκουμενιστῶν, ὅπως ἡ «Ἀκαδημία», ὁπότε εἶναι προτιμότερο νὰ ἀπομονωθοῦν γιὰ νὰ στοχοποιοῦνται καὶ ἀπομονώνονται εὐκολότερα ὡς «κυνηγοὶ μαγισσῶν», «ζηλωτές» καὶ «ἱερο-εξεταστές»; Τί σημαίνει ἡ ἀναφορὰ αὐτὴ ὡς ὑστερόγραφο;
Ἄν δὲν σημαίνει τίποτε ἀπὸ ὅλα αὐτά, τότε λοιπόν τί δεικνύει; Ὅτι συνειδητοποιώντας οἱ προλεχθέντες γνωστοὶ θεολόγοι σὲ ποιά αἱρετικὴ κατάπτωση ὁδηγεῖται ἡ θεολογία τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ ἐπισήμως ὑποστηριζόμενες Μ.Κ.Ο., ὅπως ἡ Ἀκαδημία τοῦ Βόλου, σπεύδουν νὰ καταθέσουν τὴν ἀνησυχία τῆς ψυχῆς τους ὡς ἔμπυρο καὶ ἔμπειρο θεολογικὸ λόγο· ὁπότε ἐπιβεβαιώνεται ἡ ἀνησυχία καὶ ἡ ἐπικριτικὴ τοποθέτησή μας.
ΝΕΜΕΣΙΟΣ - 3Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Ἂν πάντως πρόκειται περὶ μομφῆς τῆς «ἀσυνεπείας» τοῦ ἁγίου Ναυπάκτου καὶ τοῦ Καθηγητοῦ Κουρεμπελέ, προτείνω κ. Ἀνδριόπουλε, ὡς ὑποστηρικτὴς τῆς οἰκουμενιστικῆς παναιρέσεως, νὰ φερθεῖτε καὶ ἐσεὶς συνεπῶς πρὸς τὴ θεολογία σας. Καὶ ἐπειδὴ «ἀθέτησις μὲν γὰρ γίνεται προαγούσης ἐντολῆς διὰ τὸ αὐτῆς ἀσθενὲς καὶ ἀνωφελές» καὶ «τὸ ἔλαττον ὑπὸ τοῦ κρείττονος εὐλογεῖται» (Ἑβρ.7,18 καὶ 7,7), ἄρα καὶ ἐκεῖνοι ποὺ διέγνωσαν τὴν παρέλευση καὶ ἀχρήστευση τῆς πατερικῆς ἐποχῆς καὶ συμβολῆς, δηλ. οἱ τῆς «Ἀκαδημίας», πρέπει νὰ παραδεχθῆτε ὅτι – κατὰ συνέπεια τῆς μετα-πατερικῆς θεολογίας - ἀξίζουν ἴσης τιμῆς ἢ καὶ περισσότερης ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες: «νυνὶ δὲ διαφορωτέρας τετυχήκασι λειτουργίας͵ ὅσῳ καὶ κρείττονός εἰσι διαθήκης μεσῖται» (πρβλ. Ἑβρ. 8,6). Συνεπῶς, κ. Ἀνδριόπουλε, ἀποκαθηλῶστε τὶς ἱ. Εἰκόνες τῶν ἁγίων Πατέρων, χάριν συνεπείας ! Παύσετε νὰ προσκυνεῖτε τὰ ἱερὰ λείψανά τους καὶ νὰ ἀναγινώσκετε τὰ συγγράμματά τους, χάριν συνεπείας ! Διότι ἐὰν οἱ Πατέρες πλανήθηκαν καὶ μᾶς παρέδωσαν λόγια ποὺ δὲν εἶναι αἰώνια, ἀλλὰ παροδικά, τότε τὰ λόγια αὐτὰ δὲν εἶναι τοῦ Θεοῦ, «ἐφ’ ὅσον ἡ ἀλήθεια τοῦ Κυρίου μένει εἰς τὸν αἰῶνα» (Ψαλμ.116, 2) ! Ἂν ἐπλανῶντο συνολικῶς, ὅταν ἀποφαίνονταν συνοδικῶς ὅτι οἱ διατάξεις τους ἔχουν αἰώνιο κῦρος, ἄρα τὰ λόγια καὶ ἔργα τους δὲν εἶναι ἐπαρκῶς κεχαριτωμένα! Συνεπῶς, χάριν συνεπείας, σταματῆστε ἐπισήμως νὰ τιμᾶτε τοὺς Πατέρες, ὡς παρωχημένους καὶ ἀνεπαρκεῖς γιὰ σᾶς, ὅπως ἔκανε τὸ Βατικανὸ στὰ μέσα τῆς δεκαετίας τοῦ ’60 μὲ μερικοὺς ἀρχαίους Ἁγίους, οἱ «ἀξιομισθίες» τῶν ὁποίων «ξοδεύθηκαν» ἀπὸ τὴν ὑπερεκχυνόμενη (μὲ τὸ ἀζημίωτο) ἀγάπη τοῦ Πάπα!
Ἀντιθέτως, στηλῶστε τὶς εἰκόνες τῶν «ἀναμορφωτῶν» τῆς Ὀρθοδοξίας, Ἐπισκόπων καὶ Θεολόγων, ψάλλετέ τους Παρακλήσεις καὶ Χαιρετισμούς, ἀνάψτε τους καὶ κεράκι! Μόνον θυμίαμα μὴ προσφέρετε, διότι τοὺς ἔχει προσφερθεῖ ἐπαρκὲς θυμίαμα σὲ «κύκλους ἀλληλο-λιβανιζομένων λογίων» καὶ μάλιστα, ὄχι μετὰ θάνατον, ἀλλὰ ἐνῷ ζοῦν (ὅπως προσφάτως στὸν Σεβασμιώτατο Περγάμου), ὥστε νὰ χαροῦν τὸν ἀνθρώπινο ἔπαινο, «ὅταν καλῶς ἡμᾶς λέγωσι πάντες οἱ ἄνθρωποι» (πρβλ. Λουκ. 6, 26), ὅταν ἐπαινοῦν οἱ νεο-εποχίτες, νεο-ταξίτες, ἑτερόδοξοι καὶ ἑτερόθρησκοι, ἀποδομητὲς καὶ κοσμοπολίτες, διεθνιστὲς τοῦ καπιταλισμοῦ καὶ τοῦ σοσιαλ-χριστιανισμοῦ, ὅλοι ἱκανοποιημένοι χειροκροτητὲς τοῦ συγκρητισμοῦ ποὺ προωθεῖ τὸ Φανάρι!
Ἡ ἀμφισβήτηση τῆς διαχρονικότητος τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἔστω καὶ ὡς ἁπλὸς φιλοσοφικὸς προβληματισμός, δὲν εἶναι ἆραγε ἐφάμαρτος; Τὸ νὰ τὴν συζητεῖ ἡ «Ἀκαδημία», ἔστω ἁπλῶς ἐρωτοτροπώντας μὲ τὴν ἰδέα, χωρὶς ἐπίσημη «ἐκκλησιαστικὴ» ἀποδοχὴ τῆς «συναφειακῆς» καὶ «μετα-πατερικῆς θεολογίας» εἶναι ἐπιτρεπτό στοὺς Συνέδρους τῆς Ἀκαδημίας τοῦ Βόλου καὶ ἀκίνδυνο γιὰ τοὺς ἀκροατές; Ὅσο εἶναι θεμιτὸ καὶ ἀκίνδυνο τὸ νὰ ὑποβάλλεις σὲ ἕνα παιδὶ καχυποψία γιὰ τοὺς γονεῖς του· τὸ νὰ διασπείρεις σὲ ἕνα στράτευμα αἴσθημα ἀμφιβολίας γιὰ τὴν ἀξιοπιστία τῶν ἐκπαιδευτῶν καὶ ἀξιωματικῶν του· τὸ νὰ ἐνσπείρεις σὲ πλήρωμα χειμαζομένου πλοίου δυσπιστία στὶς ἀποφάσεις τοῦ ἔμπειρου Κυβερνήτη· τὸ νὰ διαβάλλεις στὰ παιδιὰ τὸ κίνητρο τῆς αὐστηρότητος τῶν γονέων τους. Τελικῶς, ὅσο τὸ νὰ ὑποβάλλεις στοὺς πρωτοπλάστους, ὅτι «οὐκ ἀποθανοῦνται» παραβαίνοντες τὰ ἐντάλματα τοῦ Θεοῦ, ἀλλ’ «ἔσονται ὡς θεοί, γινώσκοντες καλὸν καὶ πονηρὸν» καὶ ἀξιολογοῦντες «χρονο-συναφειακῶς» τὴν ἀξία καὶ τὴ θεολογία ἐκείνων ποὺ εὐωδιάζουν τὰ ἱ. λείψανά τους ἀπὸ τὴ θεϊκὴ ἐπ’ αὐτῶν εὐδοκία!
ΝΕΜΕΣΙΟΣ - 4Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Αὐτὰ τὰ γράφω, ἀγαπητὲ κ. Ἀνδριόπουλε, ὄχι ἀπὸ αἴσθημα ἐμπαθείας καὶ θυμοῦ - πόρρω ἀπ’ ἐμοῦ! - ἀλλὰ πόνου· εἶμαι ἁμαρτωλός, ἀλλὰ ἀνήσυχος γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας καὶ τὴ σωτηρία ὅλων μας. Τὰ πάντα γκρεμίζονται, καλῶς ἀποδομημένα ἀπὸ δεκαετίες. Ἂς κρατήσουμε τουλάχιστον τὴν Πίστη μας ἀνόθευτη, «στήκοντες καὶ κρατοῦντες τὰς Παραδόσεις» (Β΄ Θεσ. 2, 15) τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ Πατέρων μας, ὡς μάρτυρα ὑπερασπίσεώς μας ἐνώπιον τοῦ Θρόνου τοῦ Θεοῦ, καὶ ὄχι τὶς «ἰδιωτικὲς ὁδούς» τῆς διανοίας μας !
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Ἀποκρίσεις τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς πρὸς τοὺς Ἀγγλικανοὺς Ἀνωμότους (1716/1725), Ἀπόκρισις εἰς τὴν Πρόθεσιν α΄, ἐν ΙΩ. ΚΑΡΜΙΡΗ, Τὰ Δογματικὰ καὶ Συμβολικὰ Μνημεῖα τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, τόμ. 2, Akademische Druck u. Verlagsanstalt, Graz Austria 1968 [2], σελ. 888ἑ.
«Τίνι οὖν λόγῳ τολμήσωμεν ἡμεῖς αὐθαδῶς καὶ ἀνυποστόλως ἀθετῆσαι καὶ αὐτὴν τὴν πολλοστὴν τῶν θείων Πατέρων διάταξιν καὶ θεσμοθεσίαν, καὶ ταῦτα μὴ ταῖς θείαις Γραφαῖς ἀντιφθεγγομένην, καὶ μάλιστα τῶν ὅσα περὶ θείων δογμάτων ἀπεφάνθησάν τε καὶ ὁμοφώνως ἐκυρώθησαν; Εἰ δὲ τίς ποτε συγκατάβασις καὶ οἰκονομία ἐγένετο, ἴσως ἐν ὅσοις τρόπῳ συμβουλῆς περὶ ἤθη καὶ τάξεις καὶ συνηθείας μακρὰς ᾠκονομήθη, ἀλλ’ οὐκ ἐν ὅσοις περὶ πίστεως καὶ δογμάτων ὁ λόγος [...] Οὐ γὰρ ἔχει τις ἄδειαν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ποιεῖν, ὅπερ ἂν αὐτῷ δόξαι, ἀλλὰ μετὰ συνοδικῆς συνδιασκέψεως ἡ περὶ τῶν ἐκκλησιαστικῶν ὑποθέσεων κρίσις τε καὶ ἀπόφασις γίνεται, ὡσαύτως καὶ συγκατάβασις ἢ καὶ οἰκονομία, εἰ τούτων γένηται χρεία τις ἀναγκαία. Ἐν γὰρ τοῖς θείοις δόγμασιν οὐδαμοῦ χώραν ἔχει ποτὲ οἰκονομία ἢ συγκατάβασις· ταῦτα γὰρ ἀσάλευτά εἰσι, καὶ ὑπὸ πάντων τῶν Ὀρθοδόξων ὡς ἀπαράβατα ἐν πάσῃ εὐλαβείᾳ διαφυλάττονται· καὶ ὁ μικρόν τι τούτων παραβαίνων, ὡς σχισματικὸς καὶ αἱρετικὸς κατακρίνεται καὶ ἀναθεματίζεται, καὶ ἀκοινώνητος παρὰ πᾶσι λογίζεται» .
Ὁμολογία Πίστεως τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει Συνόδου τοῦ 1727, ἐν ΙΩ. ΚΑΡΜΙΡΗ, Τὰ Δογματικὰ καὶ Συμβολικὰ Μνημεῖα τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, τόμ. 2, Akademische Druck u. Verlagsanstalt, Graz Austria 1968 [2], σελ. 942ἑ.
«Ἐκλήθημεν δὲ ἄνωθεν οἱ εὐσεβεῖς τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας χριστιανοὶ διὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ ἁγίου ἀπό τε τῶν Προφητῶν, ἀπό τε τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἀπό τε τῶν Ἀποστόλων, ἀπό τε τῶν οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ ἁπαξαπάντων τῶν ὑπὸ τοῦ ἁγίου Πνεύματος ἐνηχηθέντων ἁγίων Πατέρων εἰς τὸ πιστεύειν καὶ φρονεῖν ὅσα ἡ καθ’ ἡμᾶς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία παρέλαβε καὶ διασῴζει μέχρι τοῦδε ἀπαραμείωτα καὶ ἀνόθευτα εἰς τὸ παντελές, εἴτε δόγματα πίστεως, ὅρους τε καὶ κανόνας, εἴτε παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας ἐγγράφους τε καὶ ἀγράφους· ὀφείλομεν ἄρα καὶ περιέπειν ταῦτα πάντα καὶ ἐνστερνίζεσθαι ὅλῃ ψυχῇ, διανοίᾳ τε καὶ προθυμίᾳ, καὶ μηδὲ κεραίαν ἐκ τούτων ἀθετεῖν ἢ μεταποιεῖν ἢ προστιθέναι ἢ ἀφαιρεῖν, ἀλλὰ τὴν εὐθεῖαν βαδίζειν καὶ βασιλικὴν καὶ ἄπταιστον τῆς σωτηρίας ὁδόν, τὴν μήτε εἰς τὰ δεξιὰ μήτε εἰς τὰ ἀριστερὰ κλίνουσαν. Καὶ γὰρ καὶ μικρὰ παρέγκλισις καὶ μεταποίησις ἐν τοῖς περὶ Θεοῦ λόγοις εἰς κρημνὸν φέρει καὶ βάραθρα, καὶ βυθῷ ψυχικῆς ἀπωλείας παραπέμπει τὸν ὁπωσοῦν ἐκτραπέντα τῆς εὐθείας καὶ τῆς ἀληθείας διαμαρτήσαντα».
Όλοι με σας ασχολούνται κ. Ανδριόπουλε!! ΕΛΕΟΣ πια!!
http://anavaseis.blogspot.com/2012/01/blog-post_598.html
http://www.egolpion.com/idiwtikiodos_nemesios.el.aspx
http://www.theodromia.gr/4D5B566C.el.aspx
http://thriskeftika.blogspot.com/2012/01/blog-post_6861.html
http://aktines.blogspot.com/2012/01/blog-post_3720.html
http://apotixisi.blogspot.com/2012/01/blog-post_30.html#comment-form
http://entoytwnika.blogspot.com/2012/01/blog-post_445.html
Δημοσίευση σχολίου