Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Προ μηνών ο κληρικός της Μητροπόλεως Πατρών Αναστάσιος Γκοτσόπουλος ανακοίνωσε στο διαδίκτυο το εικονογραφικό πρόγραμμα για τον Ι. Ναό Εισοδίων της Θεοτόκου Πατρών, το παρεκκλήσιο της Ενορίας του Αγίου Νικολάου Πατρών, της οποίας προϊστάμενος είναι ο εν λόγω κληρικός.
Μεταξύ άλλων ανακοίνωσε ότι «οἱ 60 Ἅγιοι ποὺ πρόκειται νὰ ἱστορηθοῦν εἶναι τοῦ 20ου αἰώνα καὶ προέρχονται ἀπὸ ὅλο τὸν κόσμο. Ἐνδεικτικά: ἀπὸ τὴν Ἄπω Ἀνατολὴ (Ἀρχιεπίσκοπος Ἃγ. Νικόλαος Καζάτκιν, Ἰαπωνία-1912, ἱερομάρτυρας Ἃγ. Μητροφάνης Τσὶ Σούνγκ, Κίνα-1900), ἀπὸ τὴν ἀχανῆ Ρωσία καὶ τὶς Δημοκρατίες τῆς πρώην ΕΣΣΔ, τὴν Εὐρώπη (ὁμολογητὲς καὶ νεομάρτυρες τοῦ κρατικοῦ ἀθεϊσμοῦ καὶ τοῦ ναζισμοῦ), μέχρι τὶς ΗΠΑ (Ἃγ. Ἰωάννης Μαξίμοβιτς-1966). Ἀσφαλῶς δὲν θὰ ἀπουσιάσουν καὶ οἱ 15 περίπου Ἅγιοι ποὺ ἔζησαν στὴν εὐλογημένη χώρα μας τὸν προηγούμενο αἰώνα.»
Προφανώς πρόκειται για μια καθαρά προσωπική επιλογή του κληρικού Αναστάσιου Γκοτσόπουλου, υπαγορευμένη από συγκεκριμένα ιδεολογικά κριτήρια, τα οποία όμως δεν αφορούν τους πατρινούς ενορίτες.
Όταν θέλει να αγιογραφήσει «ομολογητές και νεομάρτυρες του κρατικού αθεϊσμού και του ναζισμού», μας προτείνει ένα «αντικομμουνιστικό» και «αντιναζιστικό» πρόγραμμα. Το βάρος κλίνει στους «αντικομμουνιστές» αγίους, καθώς η περίοδος του ναζισμού είναι σαφώς μικρότερη ιστορικά.
Ο κληρικός Αναστάσιος Γκοτσόπουλος στοιχείται, λοιπόν, στη λογική και πρακτική των Ρώσων της Διασποράς, αφού το 1981, η Σύνοδος των Ρώσων της Διασποράς, υπό τον Μητροπολίτη Φιλάρετο της Νέας Υόρκης και Ανατολικής Αμερικής, προέβη στην ανακήρυξη των Αγίων Νεομαρτύρων της Ρωσίας, θεωρώντας ως Αγίους Μάρτυρες της Ορθοδόξου πίστεως μόνον όσους μαρτύρησαν υπέρ πίστεως από το 1917 και εξής.
Οι Ρώσοι της Διασποράς, αλλά και η Ρωσική Εκκλησία πλέον, αφιερώνουν και ναούς στην Ευρώπη στη μνήμη των μαρτύρων – θυμάτων του Κομμουνισμού.
Επομένως, η λογική και πρακτική του κληρικού Αναστάσιου Γκοτσόπουλου στοιχείται στην αντίστοιχη ρωσική.
Ο πατρινός κληρικός διατείνεται ότι με αυτή την πρωτοβουλία του επιθυμεί να καταδείξει «τὴν καθολικότητα καὶ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας μας, ποὺ ὑπερβαίνει λαοὺς καὶ γλῶσσες καὶ φυλὲς τῆς γῆς».
Όμως, αυτή η επιλογή του για την αγιογράφηση του Ι. Ναού των Εισοδίων, δεν μοιάζει τόσο …αγνών προθέσεων. Γιατί την ίδια στιγμή ο εν λόγω κληρικός αμφισβητεί και κριτικάρει με δριμύτητα τις οικουμενικές πρωτοβουλίες και τις μεγάλες προσπάθειες του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την Πανορθόδοξη Ενότητα. Εσχάτως δε, με αφορμή το ζήτημα της Αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας της Ουκρανίας, συντάσσεται αναφανδόν με την θέση της Ρωσικής Εκκλησίας, επικρίνοντας με κάθε τρόπο την απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου για χορήγηση Αυτοκεφαλίας.
Σε κάθε περίπτωση, το πρόγραμμα αγιογράφησης αυτών των αγίων είναι ξένο προς τα καθ’ ημάς, ελληνικά και πατρινά δεδομένα. Αλλά φαίνεται πως αυτό δεν αναχαιτίζει τον κληρικό Αναστάσιο Γκοτσόπουλο από το να υλοποιήσει – φευ –τις ιδεοληψίες του…
4 σχόλια:
Γενικά διαφωνούσα πάντοτε με τον Γκοτσόπουλο... Αυτή είναι η μόνη ίσως φορά που θα υποστηρίξω την ιδέα του. Θα είναι κάτι ωραίο να υπάρχουν οι σύγχρονοι άγιοι από όλο τον κόσμο και είναι γενικά καλό να ξεφεύγουμε λίγο από τον ελλαδικό εγωκεντρισμό μας... Αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι η συγκεκριμένη ιδέα για την αγιογράφηση συντάσσεται με τη ρωσική πολιτική...
Θα φανεί όμως από το ποιους αγίους θα επιλέξουν να αγιογραφήσουν... Σαν θύματα του ναζισμού, για παράδειγμα, θα επιλέξουν τον αγ. Αλέξανδρο Σμορελ (πατριαρχείο Μοσχας) ή την αγ. Μαρία Σκομπτσόβα και τον αγ. Δημήτριο Κλεπίνιν (οικουμενικό πατριαρχείο);
Σιγά να μην τους ενδιαφέρει η οικουμενικότητα του χριστιανισμού. Άλλα κωλύματα έχουν ...
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Χορὸς Ἀγγελικός.
Χριστῷ ἱερουργῶν, ἱερεὺς ὢν τῆς δόξῃς, θυσίαν λογικὴν καὶ τὸ ἄμωμον θῦμα, ἀθλήσεως στάδιον, σεαυτὸν προσενήνοχας σὺν ποιμνίῳ σοῦ, πάτερ Τσί-Σοὺνγκ ἐν Πεκίνω, ὅθεν πρεσβεῦε, ὑπὲρ τῶν πίστει ὑμνούντων τὴν παντιμον μνήμην σοῦ.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος β'.
Καὶ τρόπων μέτοχος καὶ θρόνων διάδοχος, τῶν Ἀποστόλων γενόμενος τὴν πράξῃ εὗρες θεόπνευστε, εἰς θεωρίας ἐπίβασιν· δι' ο πίστει ἐνήθλησας ἐν Πεκίνω, μέχρις αἵματος, ἱερομάρτυς Τσὶ-Σούνγκ. Πρεσβεῦε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ'.
Θείας πίστεως Σίναι Μάρτυρες πατρώαν πλάνην καταστρέψαντες, ύψωσαν πίστιν των Ορθοδόξων και στερρώς ηγωνίσθησαν, την βουδδικήν γαρ θρησκείαν ελέγξαντες, εν παρρησία Χριστόν ωμολόγησαν Θεόν τέλειον. Αυτώ δ’ εκτενώς πρεσβεύουσιν Υπέρ των ψυχών ημών.
Μεγαλυνάριον
Χαίροις τοῦ Πεκίνου ἱερουργὸς σὺν τῷ σῷ ποιμνίῳ, μαρτυρήσας πανευκλεῶς, δυσσεβοῦς τυράννου, τάς μηχανὰς συνθλίψας, δυνάμει τοῦ Κυρίου, πάτερ Μητρόφανες.
Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Μητρόφανες πλάνην τὴν δυσσεβῆ ὣς τῆς εὐσεβείας θεοῤῥήμων ἱερουργός, ᾔσχυνας τοῖς ἄθλοις, σὺν σῷ ποιμνίῳ πάτερ, τοῦ σκότους τὸν προστάτην μαρτύρων καύχημα.
Ἕτερον Μεγαλυνάριον
Χαίρετε Πεκίνου γόνοι ἐσθλοί, μάρτυρες Κυρίου, Μητροφάνης ὁ ἱερεύς, σὺν πιστῷ ποιμνίῳ, ἀθλήσαντες γενναίως, Κινέζων ἐκκλησίας στέφος κοσμήσαντες.
(«Συναξάριον Ορθοδόξων Κινέζων Μαρτύρων», του Γεωργίου Ε. Πιπεράκη, Αθήναι 1997, Έκδοση Αποστολικής Διακονίας)
ΣΙΝΙΚΟΝ ΚΛΕΟΣ Οι Νεομάρτυρες της Κίνας
Μητροπολίτου Προικοννήσου Ιωσήφ
Χαίροις Σινών Μαρτύρων πληθύς, Θεού του ζώντος η γενναία παράταξις, Η πλάνων καταβαλούσα την βουδδικήν ανδρικώς, Και Χριστού την πίστιν ανυψώσασα, Τα άνθη τα πνέοντα, ευωδίαν την άρρητον, νέοι αστέρες του νοητού στερεώματος, οι τας καρδίας των πιστών καταυγάζοντες, Κίνας το μέγα καύχημα, Ασίας αγλάϊσμα, και στολισμός και λαμπρότης και απαρχή προς τον Κύριον. Αυτόν δυσωπείτε, ταις ψυχαίς ημών δοθήναι το μέγα έλεος.
11 Ιουνίου. Ημέρα γιορτής για τους πιστούς. Ημέρα τιμής της Θεομητορικής εικόνος «Άξιον εστίν», που από το ιερό Σύνθρονο του Αγιορείτικου Πρωτάτου στέλνει τη χάρη Της στον τετραπέρατο κόσμο και γλυκαίνει τις ψυχές των Ορθοδόξων, παραμυθεί τους πονεμένους, στηρίζει τους δοκιμαζομένους, χαροποιεί τους ευσεβόφρονες…
11 Ιουνίου 1900. Ημέρα διοκλητιάνειου διωγμού των ευαρίθμων Χριστιανών της αχανούς Κίνας. Ημέρα οργής και φωτιάς και συσσεισμού. Οι επαναστάτες Πυγμάχοι («Μπόξερς») έστρεψαν το μένος τους ιδιαίτερα εναντίον των εφτακοσίων όλων κι’ όλων Ορθοδόξων, και χτύπησαν με λύσσα το «μικρόν ποίμνιον» του Χριστού…
Ίσως να είχαν πολλά παράπονα με τους ξένους και με τις διάφορες «ιεραποστολές» τους, που δεν ήταν πάντοτε άμοιρες εγκόσμιων επιδιώξεων και σκοπιμοτήτων. Όμως η μικρή Ορθόδοξη Εκκλησία της Κίνας, άγιο τέκνο της ρωσικής ιεραποστολικής φλόγας παλαιοτέρων εποχών, από νωρίς είχε δείξει και αποδείξει ότι έγνοια της και έργο της ήταν αποκλειστικά ο ευαγγελισμός και η εξάπλωση της Βασιλείας του Θεού, και όχι η «θρησκευτική» υποστήριξη πολιτικών και άλλων μάταιων και εφάμαρτων σκοπιμοτήτων. Έτσι, αν άλλοι είχαν δόσει λαβή για υποψίες και παράπονα, οι Ορθόδοξοι εκήρυτταν Χριστόν εσταυρωμένον και τίποτε άλλο!
Μέσα στις «μυρμιγκιές» των Βουδιστών, των Κομφουκιανών και Ταοϊστών, η Ορθόδοξη παρουσία ήταν «σταγών εν τω ωκεανώ». Παρά ταύτα, η σταγόνα αυτή ήταν ανυπόφορα ενοχλητική για τους «Μπόξερς» και δεν την ανέχθηκαν να λειτουργήσει στα μάτια της ψυχής του σαν κολλύριο, να ξαστερώσει η πνευματική τους όραση, για να μπορέσουν να διακρίνουν το φως της αληθινής θεογνωσίας. Γι’ αυτό και βάλθηκαν να τη στεγνώσουν. Με τη φωτιά του διωγμού. Με τον απαίσιο άνεμο της βίας. Με κάθε τρόπο!...
Όλες σχεδόν οι εκκλησίες πυρπολήθηκαν. Το ιεραποστολικό κέντρο του Πεκίνου, η πολύτιμη βιβλιοθήκη του, το τυπογραφείο του, τα πάντα παραδόθηκαν στις φλόγες. Ό,τι είχε καταφέρει να δημιουργήσει η ταπεινή ιεραποστολική προσπάθεια μεταβλήθηκε σε ερείπια και στάχτες. Από τους εφτακόσιους πιστούς, μετρημένοι στα δάχτυλα ήσαν οι Ρώσοι, το βασικό δηλαδή προσωπικό μονάχα της υπό τον Αρχιμανδρίτη Ιννοκέντιο Ιεραποστολής. Όλοι οι υπόλοιποι ήταν αυτόχθονες, Κινέζοι.
Η λύσσα των «Μπόξερς» ξέσπασε ακριβώς εναντίων αυτών των ομοεθνών τους… Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψει κανείς το φονικό τους μένος εναντίων των αρνίων της Εκκλησίας!... Από τα πρώτα θύματά τους υπήρξε ο σεβάσμιος Ιερέας Μητροφάνης Τσή.
. . .
11 Ιουνίου… Άξιον εστι η θυσία των Σινών Νεομαρτύρων… Άξιον εστι το αιμοβαφές επιτραχήλιο του Πρεσβυτέρου Μητροφάνους… Άξιον εστι το άμωμο σφάγιο, ο μειρακίσκος Ιωάννης… Άξιον εστι το αίμα Ίγιας, Παύλου και όλων των αγνώστων και τω Θεώ γνωστών κατ’ όνομα ομολογητών και Μαρτύρων, των απαρχών της Κίτρινης Φυλής…
11 Ιουνίου 1995. Σκυμμένος στις σελίδες της «Εκκλησιαστικής Αληθείας» της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως του σωτηρίου έτους 1901, κάνω την πρώτη γνωριμία μου με τους Αγίους Νεομάρτυρες της Κίνας… Η ιερή τους εικόνα, σινο-βυζαντινότροπη, αγιάζει ήδη το ταπεινό μου γραφείο…
Ταις αυτών αγίαις πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός, την πεπτωκυΐαν σκηνήν της εν Κίνα Εκκλησίας Σου ανάστησον και σώσον τας ψυχάς ημών,των φιλομαρτύρων δούλων Σου…
Εκ του περιοδικού «Ορθόδοξος Φιλόθεος μαρτυρία» Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη»
Δημοσίευση σχολίου