ΟΙ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ

O φίλος θεολόγος και φιλόλογος Roni Bou Saba έγραψε ένα άρθρο για τη σημερινή κατάσταση των Χριστιανών στη Μέση Ανατολή, το οποίο δημοσιεύεται στο www.amen.gr

Aναδημοσιεύω εδώ τα αποσπάσματα για τους Χριστιανούς στο Ιράκ και τους Κόπτες της Αιγύπτου.

Αποχαιρετήσαμε το έτος 2009 με διάφορα γεγονότα που θέτουν σε κίνδυνο την ύπαρξη των χριστιανών στην Εγγύς Ανατολή. Και με τον ίδιο τρόπο υποδεχθήκαμε το νέο έτος. Αφορμή γι' αυτό το σύντομο άρθρο είναι τα επεισόδια που ξέσπασαν στην Αίγυπτο την περασμένη Τετάρτη 6 Ιανουαρίου όταν επιτέθηκαν κάποιοι γνωστοί άγνωστοι σε χριστιανούς που γιόρταζαν τα Χριστούγεννα στην περιοχή Ναγκάα Χαμάντι. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή ώστε να σχηματίσουμε μια γενική άποψη για όσα αντιμετωπίζουν οι Χριστιανοί στην Εγγύς Ανατολή.

Κατ’ αρχήν η Εγγύς Ανατολή συμπεριλαμβάνει μεταξύ άλλων χώρες όπως η Τουρκία, το Ιράκ, η κατεχόμενη Παλαιστίνη, η Αίγυπτος, και ο Λίβανος. Σ’ αυτή την περιοχή οι χριστιανοί αποτελούν μειονότητα, και για το περιβάλλον τους δεν έχει σημασία σε τι χριστιανικό δόγμα ανήκουν. Αυτό το τονίζω γιατί κάποιοι συνεχίζουν και σήμερα να διαχωρίζουν τους χριστιανούς σε ορθοδόξους και αιρετικούς, και να νομίζουν ότι πας μη ορθόδοξος δεν είναι χριστιανός και συνεπώς δεν μας αφορά τι παθαίνει. Σ’ αυτή την περιοχή βρίσκονται τέσσερα ορθόδοξα Πατριαρχεία, τα πρεσβυγενή Πατριαρχεία της Ανατολής και άλλα χριστιανικά Πατριαρχεία όπως εκείνο των Μαρωνιτών ή των Κοπτών κλπ.

Στο Ιράκ όμως, η κατάσταση είναι τρισάθλια για τους χριστιανούς. Ένα παλαιότερο δημοσίευμα στο Amen στις 27 Δεκεμβρίου (http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=1285) αναφέρει ότι ο αριθμός των χριστιανών έχει μειωθεί δραματικά από το 2003 έως σήμερα. Η δημοκρατία (sic) έφερε το θάνατο για τους χριστιανούς! Σε διάστημα περίπου 6 ετών έπαθαν οι χριστιανοί όσα δεν είχαν πάθει επί της εικοσαετούς δικτατορίας του Σαντάμ. Αυτό δεν σημαίνει ότι η δικτατορία ήταν ό,τι καλύτερο, αλλά με οδηγεί να αμφισβητώ το μύθο περί εκδημοκρατισμού του Ιράκ. Άλλωστε η δικτατορία του Ιράκ επέτρεπε στους χριστιανούς να προσεύχονται στις Εκκλησίες τους σε αντίθεση με άλλες, σύμμαχες των αμερικανών, βασιλείες που απαγορεύουν στους χριστιανούς κάθε λατρευτική πράξη. Οι χριστιανοί του Ιράκ είναι - όπως εκείνοι της Αιγύπτου - φορείς γλωσσών και πολιτισμών υπό αφανισμό. Αυτό καθιστά το πρόβλημα μεγαλύτερο και αγγίζει όχι μόνο όσους από μας συμπάσχουν με τους ομόπιστους αλλά και όσους σέβονται τον ανθρώπινο πολιτισμό. Περιττό να πω ότι σε κάθε περίπτωση είναι μείζον θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η κατάσταση δεν προκαλεί καθόλου αισιοδοξία διότι οι χριστιανοί του Ιράκ διώκονται με κάθε τρόπο και είναι αντιμέτωποι με μια από δυο λύσεις: μετανάστευση ή θάνατος.

Στην Αίγυπτο οι Kόπτες είχαν όπως είπαμε αιματηρά Χριστούγεννα, κάτι σαν τα μωρά της Βηθλεέμ. Τότε το Θείο βρέφος βρήκε καταφύγιο στην Αίγυπτο ενώ οι Kόπτες τώρα πουθενά. Το θέμα σύμφωνα με τα δημοσιεύματα έχει πολιτικό παρασκήνιο που γίνεται όλο και πιο έντονο και έχει να κάνει με την διαδοχή του προέδρου Μουμπάρακ. Ο τελευταίος θέλει τον γιό του στο «θρόνο» της δημοκρατίας, και φλερτάρει με την οργάνωση των «αδελφών μουσουλμάνων» ώστε να συμφωνήσουν και να περάσει ομαλά η ηγεσία από τον πατέρα στον γιό. Αυτό εξηγεί τις κριτικές του επισκόπου της Ναγκάα Χαμάντι για την κυβέρνηση και τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος της περιοχής. Τα επεισόδια αυτά καταδικάστηκαν στην κυριακάτικη λειτουργία από τον Πάπα στο Βατικανό. Επιπλέον η Κοπτική Εκκλησία καλεί τους Κόπτες όλου του κόσμου σε τριήμερη νηστεία, ξεκινώντας από την ερχόμενη Δευτέρα (11/1). Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που οι Κόπτες στην Αίγυπτο διώκονται την τελευταία περίοδο. Όλοι θυμόμαστε την απόφαση της Αιγυπτιακής Κυβέρνησης να σφάξει όλους τους χοίρους, για να αντιμετωπίσει την γρίπη των χοίρων! Περιττό να πούμε ότι οι χριστιανοί είναι αυτοί που εκτρέφουν χοίρους.