ΠΡΟΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ: «ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος»

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Ο αγαπητός μας μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, δια του …περίφημου Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών της Μητροπόλεως του, αγωνιά για την φρικτή «σιωπηλή» γενοκτονία χριστιανών στη Νιγηρία, προσπαθώντας να μας …αποκαλύψει την «απάνθρωπη και θηριώδη φύση του Ισλάμ, μιας θρησκείας, η οποία έχει ξεπεράσει κάθε όριο θηριωδίας». 

Το Γραφείο παραθέτει στοιχεία για την γενοκτονία των χριστιανών στη Νιγηρία, καταγγέλλει την «πλήρη αδιαφορία του δυτικού «χριστιανικού» κόσμου να υπερασπίσει διωκόμενους χριστιανούς» και εκφράζει «για πολλοστή φορά την ανησυχία για την αλματώδη επέκταση του Ισλάμ και στην πατρίδα μας». 

Όμως, ο αγαπητός μας Πειραιώς Σεραφείμ ασχολείται με τη Νιγηρία και το Ισλάμ, ενώ θα έπρεπε να ασχολείται με τα του οίκου μας, ήτοι με τον πόλεμο μεταξύ Ορθοδόξων χριστιανών, μετά την βάναυση ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και τον συνεχιζόμενο επί ενάμιση και πλέον έτος πόλεμο. 

Οι Ορθόδοξοι αυτή τη στιγμή εθελοτυφλούμε τραγικά όταν δεν συνειδητοποιούμε ότι η «Αγία Ρωσία», δηλαδή η πολυπληθέστερη Ορθόδοξη Εκκλησία, ευλογεί την εισβολή και τον πόλεμο της Ρωσίας στην ομόδοξη Ουκρανία. Ένας μεγάλος πόλεμος στις μέρες μας είναι υπόθεση …Ορθόδοξη! 

Τώρα, λοιπόν, πρέπει πολύ σοβαρά να στοχαστούμε πάνω στην Ορθοδοξία μας στον καιρό μας. Μια Ορθοδοξία, που στο όνομα ποικίλων, αστείων και θλιβερών μαζί επιχειρημάτων, καταστρέφει, ισοπεδώνει, βιάζει, δολοφονεί. Με την ανοχή και την σιωπή των πολλών Ορθοδόξων… Σε τι διαφέρουμε από το Ισλάμ, το οποίο καταδικάζει οριζοντίως και καθέτως, ο Πειραιώς Σεραφείμ, εφ’ όσον υιοθετήσουμε τη λογική του επ’ αυτού; 

Οι Ρώσοι καταστρέφουν Ορθόδοξους Ναούς, όπως αυτόν της Οδησοού, αλλά γι’ αυτό δεν είπε λέξη ο αγαπητός μας Πειραιώς Σεραφείμ και οι λοιποί …αιδημόνως σιωπώντες Ορθόδοξοι. Αντιθέτως, κάμποσοι έχουν αναπτύξει, δυστυχώς, μια ρητορική – υιοθετώντας την αντίστοιχη ρωσική – ότι για όλα φταίει ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, αφού, περίπου, είναι – φευ! – η αιτία του πολέμου (sic). 

Να θυμίσουμε, όμως, για άλλη μια φορά, ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης πάλεψε σκληρά για την Πανορθόδοξη ενότητα όλα τα χρόνια της Πατριαρχίας του. Η Ρωσική Εκκλησία ήταν αυτή που δυναμίτισε τις συνομιλίες για το Ουκρανικό, ήδη εδώ και 20 χρόνια τουλάχιστον. Η Ρωσική Εκκλησία είναι αυτή που προσπάθησε να τορπιλίσει την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδοξίας με την αποχή της, την τελευταία στιγμή. Η Ρωσική Εκκλησία είναι αυτή που εισέβαλε με ίππειον θράσος στην κανονική δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης προσπάθησε πολύ, αλλά η Μόσχα «ουκ ηβουλήθη συνιέναι». 

Και μου φαίνεται ότι ο Πατριάρχης ενδομύχως ψέλλισε το Κυριακόν: «Ἰερουσαλὴμ Ἰερουσαλήμ, ἡ ἀποκτείνουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν, ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου, ὃν τρόπον ὄρνις ἐπισυνάγει τὰ νοσσία  ἑαυτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας, καὶ οὐκ ἠθελήσατε; ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος». 

Επομένως, εδώ βρισκόμαστε σήμερα, άγιε Πειραιώς: «ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος»…