Παρασκευή 3 Ιανουαρίου 2020

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΥ ΣΕ ΙΣΠΑΝΙΚΟ ΜΕΣΟ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΥΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ

Una imatge d’un taüt en el primer crematori inaugurat a Grècia. / ANTONIO SANTOS / EFE

Παραθέτουμε στη συνέχεια το ρεπορτάζ Ισπανικού Μέσου Ενημέρωσης για το ζήτημα της καύσης των νεκρών στην Ελλάδα και για τις σχέσεις Εκκλησίας Κράτους, που επιμελήθηκε η Emma Pons Valls. 
Για την θεολογική διάσταση του θέματος ομιλεί ο Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος


Grècia deixa de ser l’únic país de la UE que no incinera els morts 
Obre el primer crematori tot i la forta oposició de l’Església ortodoxa 
EMMA PONS VALLS
Grècia ha deixat de ser l’únic país de la Unió Europea on no es podien incinerar els morts. Fins fa poc, els que ho volien havien de ser traslladats a Bulgària. L’obertura del primer crematori, fa tot just unes setmanes, posa punt final a un procés que ha durat anys a causa de la fèrria oposició de l’Església ortodoxa.  
“Ha sigut molt difícil. Som una societat molt conservadora, i la implicació de l’Església en la política és molt forta”, afirma Andonis Alakiotis, fundador de la Societat Grega de Cremació (EKA). Aquesta associació, creada el 1996 per impulsar la legalització i posterior obertura de crematoris, és la que finalment s’ha encarregat d’inaugurar-ne el primer, de titularitat privada. 
Tot i això, s’haurien pogut obrir molt abans. El 2006 es va legalitzar la cremació i el 2010 la llei estava preparada perquè els municipis poguessin construir-ne. Però no se’n va construir cap. “Per als alcaldes és molt difícil obrir un crematori contra la voluntat del bisbe local. No n’han obert cap perquè tenen por del cost polític”, lamenta Alakiotis. Després d’anys sense resultat, l’EKA va fer pressió perquè les empreses privades també poguessin obrir-ne. Finalment, al setembre es va inaugurar el primer, a Ritsona, a 70 quilòmetres d’Atenes. 
L’oposició de l’Església ortodoxa grega a la cremació continua sent total. Fa pocs dies va distribuir a les parròquies uns fulletons amb la frase “El cos dels morts no és brossa per reciclar”, segons recollia l’agència Efe. Aquesta oposició, però, no deriva de la doctrina. De fet, a la resta de països de religió ortodoxa -com Bulgària, Romania, Rússia i Sèrbia- la cremació està acceptada. 
Una qüestió de tradició 
“És una qüestió de tradició, no de dogma, i per això hi ha diferents opinions dins l’Església”, explica Panagiotis Andriopoulos, teòleg i professor d’institut a Atenes. Per exemple, tot i que segons la posició oficial no es permet oficiar una cerimònia religiosa per al difunt que ha optat per la cremació, a la pràctica hi ha bisbes que són més flexibles i fan una benedicció més breu. 
El mateix Patriarcat de Constantinoble, màxima instància de l’Església ortodoxa però a la qual no està subordinada l’Església grega, accepta aquesta pràctica. “Té una ment més oberta”, aclareix Andriopoulos. El teòleg apunta que, al país hel·lè, “els canvis porten temps”, però es mostra convençut que a poc a poc la posició de l’Església s’anirà adaptant a la nova situació. 
La forta oposició de l’Església ha sigut clau per retardar durant anys l’obertura d’aquestes instal·lacions. Grècia és un estat confessional: la Constitució estableix que la religió dominant és el cristianisme grecoortodox. I, tot i que hi ha una separació formal entre Església i estat, a la pràctica el clergat manté una gran influència en la vida política i social. 
L’anterior govern, liderat per Alexis Tsipras, va intentar fer reformes per reduir l’esfera d’influència de l’Església, com ara canviar la Constitució per establir la neutralitat religiosa de l’estat o eliminar l’estatus de funcionaris dels bisbes. Tanmateix, van ser focus de polèmica i no van tirar endavant. 
La tornada al poder de la dreta, amb la victòria a les urnes del conservador Kyriakos Mitsotakis al juliol, va truncar el camí cap a aquesta secularització. L’endemà de guanyar els comicis, Mitsotakis jurava respectar la Constitució “en nom de la santíssima i indivisible Trinitat”, amb la mà sobre la Bíblia i davant l’arquebisbe d’Atenes, Jeroni II, com és tradició. 
“L’Església juga un paper molt important en la vida social dels grecs”, explica Andriopoulos. La fe ortodoxa està fortament arrelada a la societat. Segons un estudi del Pew Research Centre publicat el 2017, el 90% dels grecs es consideren ortodoxos. I la religió està present en el dia a dia: és habitual veure com els passatgers d’un bus urbà se senyen quan passen per davant d’una església. 
Alakiotis està satisfet: després de 23 anys de lluita, ha aconseguit complir la promesa que li va fer a un amic molt pròxim i la cremació ja és una realitat a Grècia. Per al seu amic no hi va ser a temps, però a partir d’ara ningú més haurà de ser traslladat a Bulgària. “Era increïble que, en un país democràtic i de la UE, l’últim desig d’un difunt no es pogués complir”, conclou Alakiotis.

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

θα ήταν καλό να συνόδευε του πρωτοτύπου και η μετάφραση....αλλά εάν κατάλαβα σωστά λέτε ότι η καύση είναι παράδοση και όχι δόγμα. Τι είναι αλήθεια παράδοση για την Εκκλησία μας.
Επίσης λέτε ότι ο Παναγιότατος Πατριάρχης μας δεν έχει την κουλτούρα της Ελληνικής κοινωνίας. Αυτό θα υπερισχύσει κάποια στιγμή υπέρ της καύσης των νεκρών;

Χοϊκός είπε...

Λυπάμαι που ένας άνθρωπος που τυγχάνει από τους πιο αξιόλογους στα μουσικά δρώμενα της χώρας μας, υπηρετεί τόσο φτωχή και δυστυχώς λανθασμένη θεολογία.

Kyriakos Papadopoulos είπε...

Αναρωτιέμαι γιατί μπαίνω στον κόπο να γράψω κάτι που δεν θα πιάσει τόπο (Ανώνυμε 8:16 μ.μ.), αλλά θα το κάνω, για την ``ιστορία'': ναι, ο Πατριάρχης μας ΔΕΝ έχει την κουλτούρα της ελληνικής κοινωνίας, όπως και όσοι δεν διαβιούν στο ελλαδικό κράτος (προφανές, αλλά όχι για όλους, απ' ό,τι φαίνεται!).

Η εθνική ταυτότητα δεν ταυτίζεται με την εθνοτική καταγωγή. Άλλο πράγμα το ένα, άλλο το άλλο. Οι Ρωμηοί -στην λαϊκή, Ρωμαίοι, ολοκληρωμένα) της Τουρκίας, είναι Τούρκοι στην εθνική τους ταυτότητα και Ρωμαίοι (Ρουμ) στην εθνοτική. Όπως και οι εθνικά Έλληνες Μουσουλμάνοι στην Θράκη, χωρίζονται (εθνοτικά) σε Πομάκους, Τουρκογενείς, Αθίγγανους και Αφρικανούς τη καταγωγή.

Και ερωτώ: γιατί ένας Τούρκος (εθνικά) πολίτης θα έπρεπε να έχει την κουλτούρα Έλληνος (εθνικά) πολίτη;

Αν δεν ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα στο μυαλό μας, και δεν συμβιβαστούμε με την πραγματικότητα, θα ανακυκλώνουμε ες αεί τις αντιφάσεις που έχουν φέρει την ελληνική εθνική ταυτότητα σε πλήρες αδιέξοδο!

Δεύτερον: σεβόμαστε στην Ελλάδα τους νεκρούς; Δείχνει σεβασμό, να τους πετάς σε χωνευτήρια, με την πάροδο τριών ετών; Είναι σωστό πράγμα οι εκταφές; Στην Τουρκία, που είναι Κράτος και όχι ψευδο-Κράτος..., τους τιμούν τους νεκρούς. Δεν μπορούν να πιστέψουν πώς γίνεται και στην Ελλάδα πετάμε τους νεκρούς, και δεν έχουν πια τάφο...και δεν γνωρίζει ο εγγονός, που βρίσκεται εκείνος ο προπαπούς, που άφησε το σπίτι στο οποίο τώρα ζεί...να πάει να του κάνει ένα τρισάγιο, βρε αδελφέ...

Κοινωνία που δεν διατηρεί την μνήμη των νεκρώς της είναι ΝΕΚΡΗ κοινωνία!

Ανώνυμος είπε...

Γιατί στο Άγιον Όρος δεν γίνονται εκταφές στην τριετία; Τοποθετούνται τα οστά στην συνέχεια στο οστεοφυλάκιο.Εκεί δεν τους τιμούν με αυτό τον τρόπο;

Kyriakos Papadopoulos είπε...

1. Το Άγιον Όρος είναι μοναστική Πολιτεία. Άλλοι οι κανόνες εκεί. 2. Δεν πετούν τα λείψανα σε χωνευτήρια. Τα ταξινομούν, και σκαλίζουν τα στοιχεία του θανόντος στο κρανίο. 3. Στην Παράδοσή μας, δεν υπάρχει ο όρος εκταφή, οστεοφυλάκιο: μόνο για Αγίους... 4. Θίξατε ακόμα μία παθογένειά μας: μπερδεύουμε την μοναστική ζωή με την ζωή στον «κόσμο»... Κ.Π.

Ανώνυμος είπε...

kyriakos Papadopoulos
Άλλο ρώτησα, άλλο θέλατε εσείς να καταλάβετε και δικαίως τα γραφόμενά σας δεν πιάνουν τόπο! Μέχρι τώρα γνώριζα ότι η παράδοση υπερισχύει πολλές φορές και από τον κανόνα. Και πάνω σε αυτό ρώτησα, προς πληρέστερη ενημέρωση, εάν τελικά η ταφή αποτελεί Κανόνα στην Ορθόδοξη Λατρεία.
Δεν περιόρισα στην ορθοδοξία σε εθνότητα και δεν την προσδιόρισα με βάση την κουλτούρα.
Τελικά η «κουλτούρα» είναι αυτή που προσδιορίζει το Δόγμα ή η διδασκαλία του Κυρίου μας και κατ΄ επέκταση των μαθητών Του;
Και εάν υποθέσουμε ότι κάποιες Ορθόδοξες Εκκλησίες είναι υπέρ της καύσης των νεκρών, που στηρίζουν αυτήν την ενέργειά τους;
Ο ίδιος ο Κύριος ετάφη (θα πει κάποιος τακτική της εποχής) αλλά και δεν έχει υποπέσει στην αντίληψη τη δική μου, μέσα από τα Συναξάρια των Αγίων μας, κάποια άλλη μορφή ταφής…. και κάθε φορά που κάποιο σώμα αγίου έπεφτε στην πυρά, ο Κύριος το προστάτευε….
Τώρα σχετικά με την τιμή των νεκρών και με ότι συμβαίνουν στα νεκροταφεία, καλύτερα να απευθυνθείτε και να ζητήσετε εξηγήσεις και να αναπτύξετε την θεωρία σας αυτή, στους αρμοδίους δλδ την εκάστοτε Δημοτική Αρχή!
Εν κατακλείδι, ζούμε σε μια ελεύθερη πολιπολιτισμική κοινωνία και ο καθένας μπορεί ελεύθερα να επιλέξει τον τρόπο ταφής του δλδ « περί ορέξεως……»!

Kyriakos Papadopoulos είπε...

Απάντησα, με ακρίβεια, στο πρώτο σας σχόλιο...εκτελείτε σοφιστικές μανούβρες, και δεν έχω καταλάβει γιατί θεωρείτε την γνώμη μου τόσο σημαντική, ώστε να συνεχίζετε εξίσου επιθετικά...Αφού διαφωνείτε, πριν καν διαβάσετε τι γράφω...Πάντως, οι τρεις τελευταίες σας σειρές είναι προς την σωστή κατεύθυνση...Ευτυχισμένο το 2020! ΚΠ

Ανώνυμος είπε...

κ.π. Νομίζετε ότι απαντήσατε. Δεν εκτελώ σοφιστικές μανούβρες, κάθε άποψη μπορεί να επιφέρει ωφέλιμα αποτελέσματα και δεν επιτίθεμαι... απλά διατύπωσα κάποιες απορίες σχετικά με την καύση, από όσα μπορούσα να καταλάβω .... απλά εσείς μπήκατε στον κόπο να δώσετε την άποψή σας, πειραγμένος θα έλεγα.... λες κι εγώ κατηγόρησα τον Παναγιότατο... Και σας επαναλαμβάνω, εάν θέλετε να απαντήσετε, αλλά απαντήστε επί της ουσίας.... και ρωτώ: Ανεξάρτητα από την Εθνικότητα του κάθε Εκκλησιαστικού Ηγέτη, οι Κανόνες, η Παράδοση, το Δόγμα της Ορθοδόξου Πίστεως, τί λέει για την καύση των νεκρών; Αντεύχομαι να έχετε καλή χρονιά και φωτισμένη!

Related Posts with Thumbnails