Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013

Γέροντος Χαλκηδόνος Αθανασίου: S-EX–ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ;


S-EX–ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ; 
ὑπὸ Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου 
"Ἡ ἐνέργεια τοῦ Χριστιανισμοῦ καταφαίνεται καὶ στὸ 
ὅτι τὰ Χριστούγεννα λαμβάνει τις καὶ τὸν 13ον μισθόν." 
(F. W. Korff) 
Oui et non, λόγῳ τῆς Κρίσεως…! 
Ὡς γνωστόν, δυσχερῆ εἶναι τὰ προβλήματα μὲ τὰ ὁποῖα ἔχει νὰ παλέψει σήμερον ὁ Χριστιανισμός, ἢ τοὐλάχιστον μερίδες του. Ἰδοὺ μερικά: 
Ἡ πορεία τῶν διαλόγων, ἡ καταπολέμησις τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ ὁρισμένα καθεστῶτα, ἡ διατήρησις καὶ συντήρησις τῆς περιουσίας της, ἡ στροφὴ πρὸς ξένα θρησκεύματα, τὰ θέματα τῆς "σεξουαλικῆς θεολογίας" καὶ τῶν σεξουαλικῶν μειονοτήτων, τὰ σκάνδαλα, ἡ παιδεραστία, ὁ γάμος καὶ ἡ χειροτονία τῶν ὁμοφυλοφίλων καὶ τῶν γυναικῶν, οἱ σύγχρονες ἀρειανικὲς τάσεις τῆς φεμινιστικῆς θεολογίας μὲ Τριαδολογικὲς καὶ Χριστολογικὲς ἐκτροπές1, ἀπότοκα τοῦ ὑπερμέτρου καὶ παθολογικοῦ φεμινισμοῦ, τὰ προβλήματα βιοηθικῆς καὶ βιοτεχνολογίας, τὸ Aids, οἱ μεταμοσχεύσεις, οἱ ἐκτρώσεις καὶ τὰ ἀντισυλληπτικά, ἡ ἀγαμία τοῦ κλήρου, ἡ εὐθανασία, ἡ καῦσις τῶν νεκρῶν καὶ ἡ "ταφὴ" εἰς τὴν θάλασσαν καὶ τὰς λίμνας, οἱ πόλεμοι θρησκευτικοὶ ἢ μὴ καὶ οἱ σφαγές, ἡ καταπάτησις τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, τὰ οἰκονομικὰ σκάνδαλα (μαῦρα χρήματα, ἔκπλυσις αὐτῶν κ.ἄ.), ἡ ἐκκοσμίκευσις καὶ "γραφειοποίησις" τῶν κληρικῶν καὶ τῶν μοναχῶν, ἡ οἰκονομική, ἠθικὴ καὶ πνευματικὴ κρίσις, ἡ προστασία τοῦ περιβάλλοντος καὶ ἄλλα πολλά. 
Καὶ ὡσὰν νὰ μὴν ἔφθαναν ὅλα αὐτά, ἐνεφανίσθη εἰς τὴν Ἑσπερίαν, ἐκ τῆς ὁποίας ἐν πολλοῖς "φῶς" ἀλλὰ καὶ ἐρεβῶδες σκότος, καὶ μία νέα ἐξωτικὴ "ὀπώρα" ἐξυπακουομένη ὑπὸ τὸν ἀπίθανον τίτλον: "Τὸ εἶναί τινα Χριστιανὸν ἄνευ ὁμολογίας". 
Προβάλλει λοιπὸν τὸ ἐρώτημα: Ἠμπορεῖ νὰ εἶναί τις Χριστιανὸς ἄνευ ὁμολογίας ἢ χωρὶς νὰ ἐνδιαφέρεται διὰ τὴν θρησκείαν, ἀνεξαρτήτως ἀπὸ μίαν παραδοσιακῶς νοουμένην Ἐκκλησίαν; Καὶ ἐπιτρέπεται οἱ Χριστιανοὶ ἁπλῶς νὰ ἐγκαταλείπουν τοὺς πολλοὺς ἀθέους καὶ ἀθρήσκους, χωρὶς νὰ ἐνδιαφέρονται διὰ τὴν ζωὴν καὶ τὰ προβλήματά των; Ἐρωτᾶται δὲ τοῦτο, διότι τοὐλάχιστον ἓν τρίτον τοῦ πληθυσμοῦ ἐν Γερμανίᾳ δὲν ἀνήκει εἰς θρησκευτικήν τινα κοινότητα. "Ἡ πολιτισμικὴ κατάστασις ἐν Μεσευρώπῃ ἔχει ριζικῶς μεταβληθεῖ. Ἀ-θρησκευτικότης καὶ ἐξωομολογιακότης δὲν θεωροῦνται πλέον ὡς ἔλλειμμα. Οἱ Ἐκκλησίες ἀντιθέτως παραμένουν ἄφωνοι καὶ ἀδιάφοροι ἢ ἀπαιτοῦν διὰ τὴν εἰσδοχὴν εἰς τὸν Χριστιανισμὸν θρησκευτικότητα καὶ ὁμολογιακὸν χαρακτῆρα". Ἀμφότερα κατὰ τὸν H.-M. Barth2 παρωχημένα, ὁ ὁποῖος ἰσχυρίζεται, ὅτι ὁ Χριστιανισμὸς δὲν θὰ ἐπιτύχει εἰς τὴν νέαν ταύτην κατάστασιν, στρεφόμενος μόνον πρὸς τοὺς θρησκεύοντας ἢ θρησκευτικῶς εὐαισθήτους καὶ ἀγνοῶν τοὺς ἀθρήσκους καὶ ἐξωομολογιακούς. Διότι κατὰ τὴν βασικὴν ἀνάλυσιν τοῦ Barth διὰ τὴν ὑποτιθέμενην φυσικὴν θρησκευτικότητα τῶν ἀνθρώπων, οὔτε μία φιλοσοφικο-θεολογικὴ θεώρησις, οὔτε αἱ σύγχρονοι ἐμπειρικαὶ γνώσεις τῆς ἐγκεφαλοερεύνης, τῆς ψυχολογίας, τῆς κοινωνιολογίας καὶ τῆς ἱστορικῆς βιολογίας προσέφεραν μίαν θεμελιωμένην αἰτιολογίαν, πρᾶγμα τὸ ὁποῖον ἐπιστεύετο ἐπὶ αἰῶνας. Ἡ ἀ-θρησκευτικότης καὶ θρησκευτικότης εἶναι ὑπαρξιακαὶ δυνατότητες τοῦ ἀτόμου, αἱ ὁποῖαι σπανίως ἐμφανίζονται εἰς καθαρὰν μορφήν. Διὸ ὀφείλουν οἱ θρησκεύοντες νὰ ἐκμάθουν μίαν νέαν γλῶσσαν. 
Ἄλλωστε κατὰ τὸν D. Bonhoeffer καὶ τὴν D. Sölle, τὸ εἶναί τινα Χριστιανὸν κυρίως σημαίνει: νὰ εἶναι εἷς ἄνθρωπος διὰ τοὺς ἄλλους καὶ οὕτως νὲ ἑρμηνεύει τὸν βίον καὶ τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου πρακτικῶς: Καὶ πρὸς τοῦτο δὲν ἀπαιτεῖται οὐδεμία θρησκευτικὴ προϋπόθεσις, ὅλως δὲ ἰδιαιτέρως ὁμολογιακή3. Βέβαια πάντα ταῦτα εἶναι ἀποκυήματα ἐξωπραγματικῶν ἐγκεφαλογραφημάτων τῶν ἀνωτέρω. 
"Οἱ θέσεις τοῦ Barth ἀσφαλῶς σημαίνουν οὔτε λίγο οὔτε πολύ, τὴν ἀνατροπὴν τῆς συγχρόνου μορφῆς τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ τῶν Ἐκκλησιῶν. Μὲ μίαν μεταλλαγμένην γλῶσσαν, ἡ ὁποία δὲν ἐγκαταλείπει τὸ μυστήριον τῆς πίστεως, δὲν ἐκκοσμικεύει τοῦτο, ἀλλὰ τὸ ἑρμηνεύει ἀ-θρησκευτικῶς καὶ μὲ μίαν νέαν πρόσβασιν μὲ τὴν ὁμολογίαν καὶ τὸ μυστήριον, δημιουργεῖ γεφύρας δι’ ἓν νέον μέλλον τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἐνταῦθα πρόκειται περὶ ἑνὸς ὁμολογιακῶς καὶ θρησκευτικῶς ὑπερβατικοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἡ θεολογία κατὰ τὸν N. Copray, οἱ ὁμολογίες καὶ οἱ κοινότητες δέον νὰ γίνουν οἰκουμενικότεραι, διαθρησκειακότεραι καὶ περισσότερον ἀνοικταὶ ἔναντι τῶν ἀ-θρησκευτικῶν καὶ ἀθρήσκων ἀνθρώπων καθὼς καὶ προσιτότεραι πρὸς αὐτούς". 
Πάντα ταῦτα τὰ συνταρακτικά, ὄζοντα οὐμανιστικὸν ἀνθρωποκεντρισμὸν καὶ οὐχὶ Χριστοκεντρισμόν, ἀσφαλῶς δὲν εἶναι ἄσχετα πρὸς τὸν ἀποχριστιανισμὸν τῆς Δύσεως, καὶ τὰς "σοφάς, ἐκβιαστικὰς καὶ ἀντιοικουμενικὰς εἰσηγήσεις" τῆς ὁδοστρωτηριακῆς ἀρνητικῆς παγκοσμιοποιήσεως. Ποῖος γνωρίζει τί ἀκόμη θὰ ἀκούσουν καὶ οἱ ἀπολαμβάνοντες τὸν "ὕπνον τοῦ δικαίου" ἢ τῆς "ὀμορφιᾶς" Χριστιανοί"! 
____________________ 
1- Γ. Τσέτση, Μ. Πρωτοπ., Σύγχρονες ἀρειανικὲς τάσεις, Κατερίνη 1992 28-34. 
2- H. M. Barth, Konfessionslos glücklich, Γκιούτερσλοχ 2012. 
3- N. Copray, Christ ohne Konfession. Warum religiöse Menschen eine neue Sprache lernen sollten, Publik-Forum ἀρ. 18 (2013) 56.

3 σχόλια:

Παναγιώτης Τελεβάντος είπε...

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!

Ανώνυμος είπε...

Η σοφία σου Γέροντα και η γραφή σου πολλές φορές με "μάγεψαν" αλλά αυτή τη φορά διαπιστώνω στα γραπτά σου βλέπω τι σημαίνει Πατριαρχείο και Ορθοδοξία.

Ανώνυμος είπε...

Δυστυχως ο Γερων δεν αντιλαμβανεται τα βαθυτερα αιτια
-επι αιωνες η ανθρωποτητα βομβαρδιστηκε "εσωθεσμικως" εκ της ιεροκρατιας(στην οποια ο γερων ανηκει ομου μετα των λοιπων μη ομοιαζοντων προς αυτον γεροντοκεφαλων της ανατολικης κ δυτικης εκκλησιας) απο ενα "συστημα" "δογματων" "αξιωματικων παραδοχων","τροπων λατρειας" κλπ. Μαλιστα ο Χριστοκεντρισμος αφορα εναν "Χριστο" που με πολλα απο τα "ευαγγελικα" κηρυγματα του(οχι δημοσιως αλλα πιτσι-πιτσι μεταξυ των μαθητων) προκαλει τουλ ανατριχιλα εις πολλους εκ των εχοντων εγκεφαλο λειτουργουντα(ει η μετα της γυναικος η αιτια κλπ)
Εις την δυση επεβληθη ο νομικισμος -ευσεβισμος απο τους δικηγορους και εδω η "καρδιοαγαπολογια" και ο "χαρμολυπισμος" με τας ησυχαστικας "θεωσεις"-πρακτικως η Θεομανια-η αισθησιοκτονια και ο σταυρολατρικος μαζοχισμος καρδιοαγαπολογικου τυπου που ειναι η πεμπτουσια του "παυλιανικου" και "πατερικου" χριστιανισμου(δεν ξερω αν αυτες οι διαστροφες της λεγομενης "πατερικης" θεολογιας σας λενε τιποτα γεροντα σας λενε κατι?). Η μουσικη στα πλαισια της ασκητικης λιτοτητας εις την καθ ημας ανατολην περιοριζεται εις τους εκ της Συριας αμανεδες, ενω εγγαμες ερωτοτροπουσες με τα των εραστων αντρων τους, ως η Αγια Σοφια απεικονιζονται απο την ομολογιακη "ορθοδοξη" εικονογραφια
ως χαρμολυπικες(μετα πλερεζων)μαυροντυμενες ασκητριες!(κανω λαθος?)
Οι δε "αγιοι" ειναι οσοι πληρουν τις ασκητικες προυποθεσεις και οσο περισσοτερο θεομανεις ανεραστοι ειναι τοσο περισσοτερο "αγιοι". Οι ομολογιακες εκκλησιες των παρθενογεροντων εξακολουθουν την ανακηρυξιν αγιων εκ της αγαμοιεροκτρατιας και εις την δυσιν πχ ο μακαριστος Ιωαννης Παυλος(πρωην εκ Πολωνιας ηθο- ποιος) φερεται περισσοτερο "αγιος" σε σχεση με τον φλεμινγκ(τον διπλασιασαντα την ζωην της ανθρωποτητας με την πενικιλλινη) η τον Αρμστρονγκ που μας υψωσε εις τη σεληνη( χωρις ο παυλιανικος Θεος να τον "κατακρημνισει")- Εδω προσφατως εις ναον εν τη πλακα(πλησιον της Αρχιεπισκοπης) κειμενον, καντηλαναφτησα μου εδηλωσε με στομφον οτι δεν υπαρχει εκει κοντα ορθοδοξη εκκλησια με αρμονιον διοτι "δεν επιτρεπεται το αρμονιον σε ορθοδοξη εκκλησια" δεν ειναι "ορθοδοξον" ομολογιακως(sic)(εξ αλλου ο μεγας Xρυσοστομος ωρυεται "ΟΥ προς Τερψιν", ο δε Αθανασιος(πηγη πασης κακιας οι ηδονες). Εις δε μοναστηριεν τη Αγγλοσαξονια ανεψιος (μοναχος επισης) του κτιτωρος και εξαιρετος πιανιστας μου εφηλωσε οτι οπιοδηποτε ειδος μουσικης (αυτα που αφορουν τις αισθησεις) δηλ οποιοδηποτε πλην της λεγομενης βυζαντινης ως και του γρηγοριακου μελους λογω της εσωτερικης "ηδονικοτητας" του (συμπεριλαmβανομενου του Μπαχ, Μοτσαρτ, Ροσσινι), ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΩΣ θα οδηγουσε εις τους αιωνας στη ροκ μουσικη με τα υποσυνειδητα (σατανιστικου τυπου) μηνυματα της(sic!)
Σεβασμιοτατε μας μπουχτισατε τοσους αιωνες, ε τωρα τι διαμρτυρεστε? παρηλθε η εποχη του λουθηρου- τωρα γης μαδιαμ!

Related Posts with Thumbnails