ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΑΦΓΑΝΟΥ

Προχτές, νωρίς το απόγευμα, ξεκίνησα με το φίλο μου Χ με προορισμό μας τον καταυλισμό των Αφγανών. Είχαμε φρικάρει με την είδηση της πυρκαγιάς που κατέστρεψε αρκετές καλύβες εκεί πέρα και θέλαμε να αντιδράσουμε. Κάτι να κάνουμε... ο,τιδήποτε! Όλα τους είναι χρήσιμα, κυρίως δε μετά από τέτοια ζημιά. Μόλις φτάσαμε χαιρετίσαμε κάποια πατρινόπουλα από το Αφγανιστάν. Την κουβέντα μαζί τους δεν μπορείς να τη διακόψεις, είναι τόσο επική, τόσο συναρπαστική μα συνάμα αληθινή η ιστορία τους. Η προσωπική ιστορία του καθενός. Αλλά έπρεπε να επιστρέψουμε στην αστική μας Πάτρα του 2009.

Έτσι αποχωρώντας από τον καταυλισμό πήγαμε και άλλη φορά προς το μέρος του καμένου παραδείσου των Αφγανών. Κάτι έλαμψε. Μικρό μου φάνηκε. Σταμάτησα και κοίταξα στη μεριά της λάμψης. Ένα μικρό σπιράλ σημειωματάριο βρεγμένο, κατάστικτο με λάσπη. Αυτό μάλλον από την κατάσβεση της πυρκαγιάς, που αναποδογύρισε τον καταυλισμό. Με πολύ ενδιαφέρον και σεβασμό σαν σε ιερό κειμήλιο έσκυψα και το ΄πιασα με προσοχή. Με αντιλήφθηκαν ο φίλος μου και ο Καντόρ. Άλλωστε η αργή και ευλαβής κίνηση με την οποία το ΄βγαλα το σημειωματάριο απ’ την λάσπη ήταν αδύνατον να κρυφτεί! Χαμογέλασε ο Καντόρ και είπε: «πάρ' το, δικό σου είναι, μια που το βρήκες εσύ». Μ’ άρεσε η ιδέα, φυσικά. "Αλλά" μου λέγει αστειευόμενος, "για δες το, θα μπορέσεις να το διαβάσεις;" Το κοίταξα επιτροχάδην, και νά μια έκπληξη, ένα κειμενάκι στα ελληνικά! Τα υπόλοιπα δεν ξέρω τι ήταν περσικά ή πάστο, σίγουρα όμως δεν ήταν κινέζικα, αλλά ποια η διαφορά; Για μας εκτός απ’ τα ελληνικά είναι όλα κινέζικα. Πάντως δεν είπα σε κανέναν τι βρήκα στο σημειωματάριο. Κάτι με εμπόδισε. Δεν ξέρω πώς το έκανα, ούτε το γιατί. Έγινε. Εκείνη τη βραδιά έμεινα έκθαμβος απ’ το κειμενάκι που διάβαζα συνεχώς στο σημειωματάριο. Τι να το κάνω; Ποιος το 'γραψε; Γιατί; Ήξερε ότι θα πέσει σε ξένα χέρια; Το απηύθυνε σε κάποιον; Σε ποιον; Είναι μετάφραση κάποιου άλλου κειμένου; Μήπως ενός προηγούμενου; Και άλλες τόσες ερωτήσεις με κατέτρωγαν, και έμειναν αναπάντητες μέχρι αυτή τη στιγμή που γράφω αυτές τις αράδες. Μετά από πολλή σκέψη και δισταγμό, αποφάσισα να το δημοσιεύσω, αφήνοντάς το στην κρίση του καθενός. Να εκφράσω, τέλος, τη βαθιά επιθυμία μου να καταφέρω να ερμηνεύσω κάποια μέρα το ανερμήνευτο αυτό κείμενο. Το παραθέτω λοιπόν χωρίς καμία παρέμβαση δική μου, όπως το δημιούργησε ο συγγραφέας του.

«Εκείνο τον καιρό, ταραγμένη η μάζα, ήρθε στον Δάσκαλο που καθόταν σε έναν κάμπο έξω απ’ την πόλη. Γιατί δεν είχε έρθει η ώρα του να βασανιστεί ακόμα. Όλοι θέλανε να εκφραστούν δημοκρατικά και να πούνε το θέμα τους. Κάνανε φασαρία μεγάλη. Τότε σηκώθηκε ο Δάσκαλος, και χωρίς να τους ρωτήσει τι έχουν καθώς το 'ξερε, τους λέγει: «Ηρεμήστε και ακούστε με... Δύο άτομα, του Θεού μας τα παιδιά, πήγαν μια Τετάρτη να προσευχηθούν στο ναό του Υψίστου. Ο ένας πλούσιος, με ωραία ρούχα, και μια κολόνια πιο μυρωδάτη και απ’ το λιβάνι. Και ο άλλος φουκαριάρης, με σχισμένα ρούχα, και με ιδρωτοκολόνια που δεν καλύπτεται ούτε απ’ το λιβάνι. Στο ναό μπήκαν και οι δύο, και συμπροσευχήθηκαν χαμηλοφώνως. Έλεγε ο φουκαριάρης:

Σ’ευχαριστώ Θεέ μου που δεν έχω σπίτι να μείνω.
Σ’ευχαριστώ Θεέ μου που δεν έχω φαγητό να φάω.
Σ’ευχαριστώ Θεέ μου που δεν έχω χρήματα να σπαταλήσω.
Σ’ευχαριστώ Θεέ μου που είμαι ακόμα ζωντανός.
Σ’ευχαριστώ Θεέ μου που είμαι ακόμα ελεύθερος.
Σ’ευχαριστώ Θεέ μου που είμαι ακόμα άνθρωπος».

Τότε θύμωσε η μάζα και έφυγε διακόπτοντας το Δάσκαλο. Και λέγαν μεταξύ τους «τι παράλογος που είναι, πρέπει να πεθάνει, πρέπει να πεθάνει».

Εδώ τελειώνει το κειμενάκι. Θα το ονομάσω «το Ευαγγέλιο του Αφγανού»!

Προμηθεύς

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ, Η ΛΥΡΑ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΚΑΙ Ο ΚΑΒΑΦΗΣ

Στο μανιτάρι του βουνού διαβάστε το θαυμάσιο γράμμα προς μαθητές επί τη εορτή των Τριών Ιεραρχών του θεολόγου Γιώργου Μάλφα. Ιδού ένα ...προκλητικό απόσπασμα:

"Κραυγαλέο παράδειγμα «αποτυχίας» η πορεία ζωής των τριών Ιεραρχών!
Και εξηγούμαι… Ήταν και οι τρεις γόνοι ευκατάστατων κοινωνικά, οικονομικά και μορφωτικά οικογενειών. Κάτοχοι αξιοζήλευτης παιδείας και καλλιέργειας που εκπλήσσει ακόμη και σήμερα. Στις καλύτερες σχολές και δίπλα στους αρίστους των δασκάλων της εποχής τους σπουδάζουν τα πάντα: ρητορική, φιλοσοφία, θεολογία, αστρονομία, γεωμετρία, ιατρική. Και στο απόγειο αυτό εγκαταλείπουν τα πάντα πίσω τους: τιμητικά καθηγητικά καθήκοντα, προσοδοφόρα δικηγορία και ρητορική, περίφημα εκκλησιαστικά αξιώματα. Αρνούνται τον κόσμο του πλούτου, της δόξας και της εξουσίας. Αποσύρονται στην έρημο επιλέγοντας τη σκληρότατη άσκηση, μορφώνουν εκεί τον έσω άνθρωπο, δοκιμάζουν τις αντοχές της σχέσης τους με το Θεό, σπουδάζουν με αίμα και δάκρυα τη ζωή του Πνεύματος.
Και επιστρέφουν κατόπιν στον κόσμο αδειάζοντας την αγάπη τους. Μοιράζουν την περιουσία τους στη φτωχολογιά και γίνονται :
- Όχι δάσκαλοι, αλλά μαθητές, που μαθητεύουν με ταπείνωση στον πόνο και την ανέχεια, τη θλίψη και τη στέρηση, τον πειρασμό και τα πάθη των ανθρώπων
- Όχι δεσπότες, αλλά επίσκοποι και πατέρες, που διακονούν το μυστήριο του όλου ανθρώπου και οδηγούν με έργα θυσίας και καθαρή προσευχή το «λογικό ποίμνιο» που τους εμπιστεύθηκε η Χάρη του Θεού στην αγκαλιά Του.
Ακατανόητη η ζωή των Τριών Ιεραρχών για τις αξίες του πολιτισμού μας, μετεξεταστέα στη διαδικασία αξιολόγησης του εκπαιδευτικού μας συστήματος, που τους «σεμνύνεται» ως προστάτες του".

Εικόνα: Η χειροτονία του ιερού Χρυσόστομου, 1706, Βοσνία, Βρετανική Βιβλιοθήκη

- Διαβάστε την είδηση ότι Τούρκος επιστήμονας κατασκεύασε αντίγραφο της λύρας του Απόλλωνα!

"Σε συνεργασία με συνάδελφο από το τμήμα κατασκευής μουσικών οργάνων του Πανεπιστημίου του Αιγαίου, χρησιμοποιήσαμε, βάσει των αρχαιολογικών δεδομένων, φυσικά υλικά. Οι χορδές που χρησιμοπιήσαμε είναι από έντερα βοοειδών, τα οποία εισάγαμε από τη Γαλλία, ενώ το ηχείο είναι από καύκαλο χελώνας. Επειδή το είδος της χελώνας που χρησιμοποιούσαν κατά την αρχαιότητα έχει εκλείψει, κάναμε χρήση του είδους Testudo Graeca (ελληνική χελώνα). Το πλήκτρο (η πένα) με το οποίο παίζεται το όργανο, το κατασκευάσαμε από κόκαλο βοοειδών. Η κατασκευή της λύρας ολοκληρώθηκε σε 3,5 μήνες και πριν από λίγες ημέρες κάναμε την παρουσίαση του οργάνου. Μάλιστα, η συνάδελφος Μπερίλ Τσακμάκογλου (φωτό), ερμήνευσε με τη λύρα αυτή τον «Ύμνο στον Ήλιο», ένα αρχαίο ύμνο που τον βρήκαμε σε αρχαίες πηγές", εξήγησε ο κατασκευαστής Δρ. Σερκάν Τσελίκ.

Τα σχόλια δικά σας, αγαπητοί συνοδίτες.

- Ο Παγκόσμιος Καβάφης εν πάση τη δόξη αυτού!

Εκδηλώσεις για τον Κ. Καβάφη από το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού ξεκίνησαν από προχθές στην Αλεξάνδρεια με ομιλίες, ντοκιμαντέρ του History Channel, έκθεση σκίτσων και σχεδίων του μεγάλου ποιητή από την Ασπασία Παπαδοπεράκη και τον Αντρέα Κάραγιαν, καθώς και βιβλίων έργων του Καβάφη σε 25 γλώσσες κι ακόμα παρουσίαση ανέκδοτης φωτογραφίας του Καβάφη από τον Κωνσταντίνο Κούτρα, καθώς και ομιλία του ελληνιστή καθηγητή Μοχάμεντ Χάμντι Ιμπραχήμ με θέμα «Τα καβαφογενή ποιήματα Αιγυπτίων ποιητών». Στο Μουσείο Καβάφη ποιητική βραδιά με τη συμμετοχή Αιγύπτιων ποιητών. Έργα του ποιητή στα ελληνικά και τα αραβικά, καθώς και τέσσερα καβαφογενή ποιήματα των Αιγύπτιων ποιητών Φαρούκ Σούσα, Γκαμάλ αλ Κασάς, Γουαλίντ Μούνιρ και Αμντελ Μονέεεμ.

Καβάφης, λοιπόν, και στη νέα χιλιετία!

ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ / DOUBT: Όργιο ηθοποιΐας!

Η Μέρυλ Στριπ στην Αμφιβολία του Τζον Πάτρικ Σάνλεϊ δίνει ρεσιτάλ ηθοποιΐας ενσαρκώνοντας την «δράκαινα» Αδελφή Αλοΐσιους, διευθύντρια του καθολικού σχολείου του Saint Nicolas στο Μπρονξ. Ανελέητη, σείεται ολάκερη μέσα στα ράσα της, κραδαίνοντας τον σταυρό σαν φονικό εργαλείο. Είναι απόλυτα σίγουρη γι’ αυτά που πιστεύει: πειθαρχία, ηθική, παράδοση, πρέπει να διαφυλαχθούν στο ακέραιο με όποιο κόστος, ακόμα και με την απομάκρυνση από τον Θεό. Το λέει ξεκάθαρα η ίδια.
Στο στόχαστρό της ο φιλελεύθερος εφημέριος Φλιν, τον οποίον υποδύεται υποδειγματικά επίσης ο Φίλιπ Σέυμουρ Χόφμαν. Ο ιερέας μιλάει για ανοιχτή εκκλησία, για αγαπητική επαφή με τα παιδιά, για τη συνάντηση με τον άλλο. Η Αδελφή Τζέϊμς, που ερμηνεύει θαυμάσια η Έιμι Άνταμς, κινείται στο ίδιο μήκος κύματος και δεν μπορεί να πιστέψει ότι ο ιερέας έχει… αδυναμία στον νεαρό νέγρο μαθητή, τον μοναδικό έγχρωμο του σχολείου, γεγονός που θεωρεί βέβαιο η σκύλα διευθύντρια, η οποία μόνο έτσι καταλαβαίνει το ενδιαφέρον του father Flin για τον μαθητή.
Τελικά ο ιερέας ζητά τη μετάθεσή του και φεύγει με προαγωγή. Η ταινία, που πραγματικά με συγκίνησε απόψε, τελειώνει με την άκαμπτη Αδελφή Αλοΐσιους να λυγάει!... Να ξεσπάει σε λυγμούς λέγοντας στην μικρή Αδελφή Τζέϊμς πόσες πολλές αμφιβολίες έχει. Η τυραννία της αμφιβολίας μαστίζει αυτήν που ήταν απόλυτα βέβαιη για όλα. Η ταινία αρχίζει με το κήρυγμα του ιερέα Φλιν περί αμφιβολίας, το οποίο…σκανδαλίζει την Αδελφή Αλοΐσιους, και κλείνει με την ίδια να έχει ενδώσει πιά στις αμφιβολίες της. Ή καλύτερα να έχουν γίνει πια οι αμφιβολίες Ερινύες!
Δεν πρέπει να παραλείψω και την συγκλονιστική ερμηνεία της μητέρας (Βαϊόλα Ντέιβις) του μικρού μαύρου, η οποία εξηγεί στην άναυδη διευθύντρια καλόγρια τι σημαίνει γι’ αυτήν ενδοοικογενειακή βία, η έλλειψη αγάπης, ο αγώνας για την επιβίωση, η κλίση του γιού της στην ομοφυλοφιλία.
Η Αμφιβολία δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία ότι το μόνο σίγουρο είναι η αμφιβολία… Ο αγώνας για την ύπερβασή της δίνει νόημα στην ύπαρξη. Όταν βγει από βασανιστικά στερεότυπα και ηθικιστικά σχήματα που μυρίζουν θάνατο…

Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ

Ρεπορτάζ: Νίκος Μαγγίνας

Εορτάσθηκε σήμερα με παραδοσιακή ιεροπρέπεια η εορτή των Τριών Ιεραρχών στο Φανάρι. Στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου τελέσθηκε Θεία Λειτουργία, στην οποία χοροστάτησε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και συγχοροστάτησαν ιεράρχες του Οικουμενικού Θρόνου. Παρέστησαν ο υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης Κωνσταντίνος Μαρκόπουλος, ως εκπρόσωπος της Ελληνικής Κυβερνήσεως, ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος Βασίλειος Μπορνόβας, καθηγητές και μαθητές των τριών ομογενειακών σχολείων: Μεγάλης του Γένους Σχολής, Ζωγραφείου Λυκείου και Ζαππείου. Τον Θείον Λόγον κήρυξε από άμβωνος ο Αρχιμ. Γρηγόριος Παπαθωμάς, καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ακολούθησε Τρισάγιο στη μνήμη των εκπαιδευτικών της Πατριαρχικής Μεγάλης του Γένους Σχολής. Το «Αιωνία η μνήμη» στους αειμνήστους διδασκάλους του Γένους έψαλαν οι μαθητές υπό τον Άρχοντα Δομέστικο Στυλιανό Φλοίκο. Ακολούθως δύο μαθητές έφεραν τον δίσκο με τα κόλλυβα στον Πατριάρχη για να τα ευλογήσει.
Η τάξη αυτή μαρτυρεί την ουσιαστική συμμετοχή των μαθητών στον εορτασμό των Τριών Ιεραρχών, που είναι οι προστάτες των Γραμμάτων και συνεπώς της Εκπαιδεύσεως.



Μετά την Θεία Λειτουργία ακολούθησε η εορτή των Γραμμάτων στην Αίθουσα του Θρόνου. Τον Πατριάρχη προσφώνησε η Λυκειάρχης της ιστορικής Πατριαρχικής Μεγάλης του Γένους Σχολής κ. Βικτωρία Λαιμοπούλου και στη συνέχεια ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος κατά την ομιλία του αναφέρθηκε στην συμβολή των Τριών Ιεραρχών στην καλλιέργεια της παιδείας του Γένους μας - θύραθεν και εκκλησιαστικής - και εξήρε την συνεισφορά τους στην πρόσληψη των αρχαίου Ελληνικού πνεύματος από τον Χριστιανισμό ως στοιχείου έκφρασης των αληθειών του. Επίσης τόνισε ότι η Εκκλησία από την αρχή, από τους αποστόλους ακόμη δέχθηκε πλουσίως την ευεργετική επίδραση των ελληνικών γραμμάτων και της ελληνικής φιλοσοφίας.
Ολόκληρη την ομιλία του Πατριάρχου δείτε εδώ.




ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΓΑΖΑ

Aξίζει να σημειωθεί το γεγονός ότι κατά την σημερινή ομιλία του ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος αναφερόμενος στις μεγάλες φιλοσοφικές Σχολές και τα φιλοσοφικά ρεύματα της ύστερης αρχαιότητας, που ανέδειξαν μεγάλα χριστιανικά αναστήματα, μνημόνευσε δύο φορές και την πολύπαθη στις μέρες μας Γάζα, όπου ο χριστιανισμός ήταν κυρίαρχος τους πρώτους αιώνες. Είπε επί λέξει ο Πατριάρχης:
"Η Σχολή της Αλεξανδρείας μας έδωκε τον Ιωάννην τον Φιλόπονον και τους χριστιανούς επιστήμονας της Γάζης, η οποία τόσον ταλαιπωρείται εις τας ημέρας μας… Εδημιουργήθη επίσης η Σχολή της Ρώμης με τον Ιουστίνον και τον Ιππόλυτον, η της Αντιοχείας με τον Λουκιανόν και Διόδωρον Ταρσού, και αρίστους των μαθητών της τον Ιωάννην τον Χρυσόστομον και τον Θεόδωρον Μοψουεστίας, άλλη εν Γάζη από τον Αινείαν τον Γαζαίον και άλλη εν Λυκία από τόν Μεθόδιον".

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΟ

Διαβάζω στην Ιδιωτική Οδό τις θετικές και αρνητικές γνώμες για την κοινωνική στάση του Μουσαφεράτ. Με ενδιαφέρουν και οι δύο. Όσο γι’ αυτά που γράφω για Μ.Μ.Ε. στην εποχή της Σκούπας, υπενθυμίζω τι είχε πει ο συνήγορος του πολίτη στην έκθεσή του στις 6.2.2008: «Η διόγκωση αληθών ή φαντασιακών προβλημάτων και η κορύφωση των αντιδράσεων που βρήκαν κατάλληλη δημόσια προβολή εν όψει και της χρονικά πιεστικής προσέγγισης πανηγυρικών εκδηλώσεων (Πολιτιστική, Καρναβάλι) φαίνεται να προετοίμασαν εξ αντικειμένου, σε αστυνομικού χαρακτήρα αποφάσεις και ενέργειες με στόχο την εξάλειψη της εγκατάστασης και την απομάκρυνση του πληθυσμού δια απειλής καταναγκασμού ή έμμεσης αποθάρρυνσης». Αυτά !!!!
Εκείνο όμως που με ενδιαφέρει περισσότερο στο βιβλίο είναι, μέσω λογοτεχνικού αφηγήματος, να αναδειχθεί το έπος της μετανάστευσης. Οι πρόσφυγες δεν είναι δραπέτες φυλακών ούτε την κοπάνησαν από λοιμοκαθαρτήριο. Αναζητούν τροφή και ασφάλεια αφήνοντας τα φτωχικά απειλούμενα νοικοκυριά τους. Η (στην καλύτερη περίπτωση) αμηχανία των Πατρινών να το καταλάβουν με ανησυχεί. Δεν ξεχνώ ότι μελέτες (π.χ. Τζούλια Κρίστεβα) έχουν βρει ότι οι Έλληνες έρχονται δεύτεροι μετά τους Ισραηλίτες σε ξενοφοβία και ρατσισμό. Έχουμε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας, το παρελθόν μας, τη ζωούλα μας.

Bασίλης Λαδάς
Πίνακας Κυριάκου Κατζουράκη (του ζωγράφου των προσφύγων)

Ο ΝΕΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ

Ρεπορτάζ - φωτό: Νικόλαος Μαγγίνας

«Η Ελληνική φιλοξενία είναι γνωστή από αρχαιοτάτων χρόνων», τόνισε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος προς τον νέο Υπουργό Τουριστικής Ανάπτυξης Κωνσταντίνο Μαρκόπουλο, κατά την πρώτη του επίσκεψη, ως Υπουργού, στο Φανάρι.
Ο Πατριάρχης συνέχισε λέγοντας ότι: «Ο Ξένιος Ζευς ήταν Θεός των Ελλήνων και η φιλοξενία είναι πατροπαράδοτη και συνεχίζεται από γενεάς σε γενεά, από την αρχαία Ελλάδα μέχρι και σήμερα». Και είπε σχετικά: «Η Ελλάδα είναι γεμάτη, κατάσπαρτη, από μνημεία και αρχαιολογικούς χώρους, έτσι ώστε να είναι πόλος έλξεως για τους ανθρώπους και, ιδιαιτέρως, για τους νέους ανθρώπους, οι οποίοι ταξιδεύουν ευκολότερα και συχνότερα».
Υποδεχόμενος ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος τον Υπουργό εξέφρασε τη χαρά του για το ότι ο Υπουργός στην αρχή της θητείας του ξεκινά από το Οικουμενικό Πατριαρχείο με τα εξής: «Σας υποδεχόμεθα στο Πατριαρχείο μας και σας απευθύνουμε όλες τις ευχές της Μητρός Εκκλησίας για μια πολύ επιτυχημένη και καρποφόρο θητεία εις τον χώρο του τουρισμού, ο οποίος τουρισμός φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά τον ένα στον άλλον και τους λαούς και τις χώρες και τα έθνη και είναι μία συμβολή στην εδραίωση της παγκόσμιας ειρήνης. Είναι γνωστή η προσωπικότητά σας. Έχετε εμπειρίαν εις τα πολιτικά πράγματα της Ελλάδος, έχετε ήθος και αρετήν και, επομένως, η επιτυχία σας είναι εγγυημένη και εξησφαλισμένη και είμεθα σίγουροι γι αυτό».

Ο Πατριάρχης συνεχάρη τον νέο Υπουργό και του ευχήθηκε «καλή δύναμη», και πρόσθεσε χαρακτηριστικά: «Συγχαίρομεν τον κύριον Πρωθυπουργόν που επιλέγει τέτοιους καλούς και αξίους Υπουργούς».
Ο Υπουργός Κ. Μαρκόπουλος ευχαρίστησε τον Πατριάρχη για τα καλά του λόγια και τόνισε: «Θέλησα από την ψυχή μου και την καρδιά μου η πρώτη μου έξοδος να είναι εδώ. Έχω ξαναέρθει στο Φανάρι. Ξέρετε ότι τρέφω ιδιαίτερα αισθήματα για το Οικουμενικό Πατριαρχείο, για την πολύ μεγάλη προσφορά σας στην παγκόσμια Ορθοδοξία, τις καινοτόμες απόψεις, τις οποίες έχετε χαράξει μέσα στα πλαίσια της Ορθόδοξης Εκκλησίας: την οικολογία και την φιλοξενία, μέσα στα πλαίσια των θρησκειών, αρχές οι οποίες διέπουν και θα πρέπει να διέπουν όλο τον κόσμο».
Ο κ. Υπουργός, στη συνέχεια, εξήρε τη συμβολή του τουρισμού ως παράγοντα αλληλογνωριμίας και συμφιλίωσης των λαών, λέγοντας ότι: «Ο τουρισμός είναι σήμερα μία από τις μεγαλύτερες, ίσως, δυνάμεις που φέρνει κοντά τους λαούς, λαξεύει γωνίες, αμβλύνει αντιπαραθέσεις. Νομίζω ότι είναι ο καλύτερος πρεσβευτής των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων».
Κατά την αναχώρησή του από το Φανάρι ο κ. Υπουργός δήλωσε τα εξής: «Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά να επισκέπτεται κανείς στην πρώτη έξοδο από την χώρα το Οικουμενικό Πατριαρχείο και να χαιρετίζει την παρουσία και την προσφορά του Παναγιωτάτου. Είναι ξεχωριστή αυτή η συνάντηση από άλλες φορές που έχω έρθει και συμβολίζει και κάτι άλλο: τη μεγάλη σημασία, την οποία θα δώσει η Κυβέρνησή μας και το Υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης στις πραγματικές διαστάσεις του θρησκευτικού τουρισμού, με διπλή έννοια, και ως προς τις σχέσεις των λαών μεταξύ τους απλά, και ως προς την επικοινωνία τους με βάση τα θρησκευτικά δεδομένα, τις θρησκευτικές ανησυχίες τους και τις εξερευνήσεις τους. Ο θρησκευτικός τουρισμός είναι ένας παράγων που ενώνει λαούς και, επομένως, η παρουσία μας εδώ, το ξεκίνημά μας από αυτό το σημείο, έχει ιδιαίτερο και μεγάλο συμβολισμό».

Πριν τη συνάντησή του με τον Οικουμενικό Πατριάρχη ο κ. Υπουργός ξεναγήθηκε στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι και προσκύνησε με ιδιαίτερη ευλάβεια την εικόνα της Παναγίας της Φανερωμένης από την Κύζικο της Μικράς Ασίας, απ΄ όπου πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν, με την ανταλλαγή των πληθυσμών στην Εύβοια, περιφέρεια στην οποία εκλέγεται ο κ. Μαρκόπουλος.

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΡΓΑΜΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ: ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

Στο Περιοδικό Ελευθερίας και Γλώσσας ΕΥΘΥΝΗ, που επιμελείται ο φιλόπονος και σπουδαίος Κώστας Τσιρόπουλος, δημοσιεύεται (τεύχος 445, Ιανουάριος 2009) ένα σπουδαίο άρθρο του παγκοσμίως γνωστού ορθοδόξου θεολόγου και ακαδημαϊκού Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ιωάννη (Ζηζιούλα).
Το μικρό, αλλά …θαυματουργό αυτό άρθρο του Σεβασμιωτάτου Περγάμου έχει ως τίτλο: «Τα σπουδαιότερα ζητήματα για την αποστολή της Εκκλησίας στη νέα χιλιετία» (μτφ. Ιωσήφ Ροηλίδης).
Διαβάζοντάς το ψυχανεμίζεσαι ποια είναι τα ουσιώδη και καίρια για την Εκκλησία σε μια εντελώς νέα εποχή με τα δεδομένα να μεταβάλλονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.
Το ζητούμενο πάντοτε είναι η θεολογία. Όχι αυτή των θλιβερών Κυρίλλων και Αναστασίων που ασχολούνται με το αν πρέπει να συμπροσευχόμαστε με τους ετεροδόξους (!!), ούτε φυσικά μια Εκκλησία τυχάρπαστων Αλέκων και υιών (φαινόμενα Ελλαδικής παρακμής, για να μη πω σήψης), αλλά μια θεολογία που βρίσκει μπροστά της πολλές και σοβαρές προκλήσεις (πρωτίστως υπαρξιακού περιεχομένου) και διαλέγεται ρεαλιστικά, συνειδητοποιώντας ότι θέλουμε δεν θέλουμε κινούμαστε ταχύτατα προς θρησκευτικά πλουραλιστικές κοινωνίες.
Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από το κείμενο του Μητροπολίτου Περγάμου, που δίνει το στίγμα της βαθιάς και μεστής θεολογικής του σκέψης: «Αυτό που η Εκκλησία διαπιστώνει σήμερα είναι πως ζούμε το τέλος ενός ιστορικού πολιτισμού, διαμορφωμένου από τον Διαφωτισμό, και πως το Ευαγγέλιο πρέπει να παρουσιαστεί ως μια εναλλακτική πρόταση του πολιτισμού αυτού. Αν η Εκκλησία αποτύχει να το κάνει, άλλοι μπορεί να διεισδύσουν για να ανταποκριθούν στις ανάγκες του ανθρώπου στη σύγχρονη μεταβατική περίοδο, πράγμα που φοβούμαι πως ήδη συμβαίνει. Στην πατερική περίοδο, το γεγονός ότι η Εκκλησία έκανε ένα σοβαρό διάλογο με τον περιβάλλοντα πολιτισμό, εμπόδιζε τους άλλους να παρεμβαίνουν σ’ αυτήν την διαδικασία. Από αυτό πρέπει να πάρουμε το μάθημα πως η Εκκλησία στις μέρες μας πρέπει να παίξει ένα πρωτεύοντα ρόλο στο διάλογο με τον σύγχρονο πολιτισμό στο βαθύτερο δυνατό επίπεδο, αν θέλει να αποφύγει την περιθωριοποίηση».

ΤΑ ΧΙΛΙΑ ΔΙΚΙΑ ΤΟΥ ΜΟΥΣΑΦΕΡΑΤ

Τα όσα γράφει ο Διευθυντής Σύνταξης της εφημερίδας ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ Κ. Μάγνης (φ. 27-1-09) ως απάντηση στον Βασίλη Λαδά και το Μουσαφεράτ του - πάντα με θέμα τους εν Πάτραις Αφγανούς πρόσφυγες και τίτλο: Χίλιες και μια αδικίες σε βάρος της "Πελοποννήσου" - έχουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Κυρίως εκείνα που οικοδομούν τη σχέση εφημερίδας - κοινωνίας. Το κοινό της εφημερίδας, λέει ο Κ. Μάγνης, "ελέγχεται καλύτερα όταν αισθανθεί ότι συμπάσχεις μαζί του, το εκφράζεις και εν τέλει το εκτονώνεις"!

Τι άραγε σημαίνει "ελέγχεται καλύτερα"; Και στην περίπτωσή μας σε σχέση με το "Αφγανικό"; Η εφημερίδα λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά με βάση το τρίπτυχο: Συμπάσχω, εκφράζω, εκτονώνω; Κι ακόμη τι σημαίνει "η κοινωνία άρχισε να πρεσάρει τον Τύπο επειδή το πρόβλημα είχε διογκωθεί απίστευτα;" Μήπως τελικά και η εφημερίδα χρειάζεται ψυχοθεραπεία από το... πολύ στρές;

Ποιος πιέζει και ποιος εκτονώνει ποιον τελικά; Θα πει κανείς ότι η σχέση εφημερίδας και κοινωνίας είναι αμφίδρομη. Σωστά. Αλλά οι έξωθεν πιέσεις και άνωθεν παρεμβάσεις δεν υπάρχουν κ. Μάγνη; Γνωρίζουμε όλοι μας πολύ καλά ότι ανθούν και φέρουν κι άλλο! Όταν κόβεται από την εφημερίδα μια επώνυμη επιστολή συμπολίτη για ένα θέμα, με σκοπό να μη θιγούν πρόσωπα και "θεσμοί", θέλετε να πιστέψουμε ότι στα μείζονα θέματα της πόλης η γραμμή της όποιας εφημερίδας στηρίζεται στην αλληλεγγύη και την εκτόνωση της κοινής γνώμης;

Και ξέρουμε επίσης ότι ένα πρωτοσέλιδο ή μια δημοσιογραφική ατάκα είναι ικανά - δυστυχώς - όχι να εκτονώσουν, αλλά να χαϊδέψουν τα πιο ταπεινά μας ένστικτα και να εκπέσουμε στην κολακεία των μαζών, το και συνηθέστερο.

Τέλος, ξέρω πολλούς που έχουν πάρει "ανθρωπιστικές πρωτοβουλίες" για τους Αφγανούς. Για το θεαθήναι όμως. Με τις κάμερες παραμάσχαλα. Μόλις σβήσουν τα τηλεοπτικά φώτα ευχαρίστως θα τους πέταγαν στη θάλασσα, για να γλυτώσουν επιτέλους από το άχθος της "ανθρωπιστικής" διάστασης του προβλήματος. Γιατί ο ανθρωπισμός από μόνος του δεν αρκεί ούτως ή άλλως. Χρειάζεται στέρεη ανθρωπολογία. Τι είναι ο άνθρωπος και μάλιστα ο "άλλος", ο "ξένος" και πώς τον αντιμετωπίζουμε.

ΑΧΘΟΦΟΡΩΝ ΕΠΟΠΟΙΪΑ Ή ΧΑΜΑΛΗ ΕΓΚΩΜΙΟΝ

Γέροντος Χαλκηδόνος Αθανασίου

Από την Απογευματινή Κωνσταντινουπόλεως (28-1-2009)

Προ καιρού περιδιαβαίνων το παλιό τσαρσί του Καδήκιοϊ και χαιρόμενος τη θέαση των όμορφων, άφθονων και τερψιλαρρύγγειων ψαριών, λαχανικών και φρούτων του, μια ευλογία του Θεού και του Αγιασμού των υδάτων, αντίκρυσα κ’ ένα χαμάλη. Συγκινήθηκα, γιατί μου θύμισε τις παλιές γραφικές εποχές, και «ενεπνεύσθην» να σημειώσω κάποιες γραμμές για τα ταλαίπωρα αυτά πλάσματα, που προσφέρουν το σώμα τους, ιδίως τη ράχη, κουβαλώντας τα βάρη – ίσως δε και από δω να προέρχεται το «τάβγαλε απ’ τη ράχη μου» - όχι βέβαια όπως οι αθλητές της άρσης βαρών ή οι κυρίες του οριζοντίου μετιέ που χαρίζουν «πλουσιοπάροχα» τα θέλγητρα του σώματός τους «ιεροαφροδιτικά» και ηδονικά, για να βγάλουν μερικά γρόσια.
Τι είναι όμως ο χαμάλης; Η λέξη προέρχεται από το αραβικό hamal και σημαίνει εκείνον που κουβαλάει βάρος έναντι αμοιβής. Τον αχθοφόρο.
Σημαίνει όμως και τον χονδρό και άνευ τρόπων άνθρωπο, που δεν είναι άγνωστος και σε κάποιους Ανατολίτες, όπως και τα ακαλαίσθητα και αποκρουστικά «έργα της τέχνης».
Έτσι έβλεπε κανείς τους χαμάληδες – μια μορφή θα ‘λεγα «ευτελισμένου Άτλαντα», στα τσαρσιά και τα παζάρια με τις πολύμορφες κούφες τους από ιτιά να κουβαλάνε τις πραμάτειες των κυριών ή ακόμη και τους μποχτσάδες με τα άμφια κάποιων κληρικών! Προσέτι δε και των ευρισκομένων στην κατάσταση της Νιρβάνα «ιερέων του Βάκχου».
Άξιος ο μισθός τους και για το ότι ίσως να σηματοδοτούν πως ένα είδος διαθρησκειακής στην πράξη συνεργασίας, έστω και κατά τον κερδώο Ερμή.
Σήμερα εξέλιπε, όπως και πολλά άλλα, το είδος τούτο, αφήνοντας όμως, όπως και στο παρελθόν, μια μορφή «αχθοφόρων του πνεύματος» που κυκλοφορούν σε ποικίλους θεσμούς και επιχειρήσεις.
Αυτοί οι λίγοι, δουλεύουν νυχθημερόν, έχοντες συνήθως ηυξημένες ικανότητες και αξιώματα, είναι οι ανθρακωρύχοι, οι κατάδικοι των κάτεργων και φέρουν το όλον βάρος της δουλειάς, όπως οι πάλαι ποτέ στο ναύσταθμο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Παλαιού Μπάνιου. Χωρίς τούτο να σημαίνει ότι και αμείβονται πάντοτε ηθικώς και υλικώς υπαρχόντων, Δόξα τω Θεώ, και των φαρμακόγλωσσων και δε ενίοτε αργόσχολων, ίδιου και τούτου κατ’ εξοχήν της φυλής μας.
Οι άλλοι δε, οι πολλοί, είναι τα αρσενικά μελίσσια, οι καλοπερασάκηδες, οι απράγμονες και οι τεμπελχανάδες, οι οποίοι ακολουθούντες την παράδοση των περίφημων οθωμανικών Τenbel Hane – κατά το άχθος αρούρης – ουδέν πράττουν, αλλ’ απλώς δεν ξεύρουν «πώς θα σκοτώσουν την ώρα τους» - ενώ οι άλλοι δεν έχουν λεπτό – φλυαρούντες και κνιζόμενοι, συχνά λαμβάνοντες ουχί ευκαταφρόνητες απολαβές, και όχι εξαγοραζόμενοι, αλλά εκμεταλλευόμενοι καιρούς και περιστάσεις, διότι σ’ άλλες περιπτώσεις θα τους εδίδετο η εντολή, να επισκεφθούν στο τέλος της εβδομάδος το λογιστήριον της φίρμας.
Ελέησον αυτούς Κύριε και ημάς και επίβλεψον επί τον πνευματώδη «αχθοφόρον του Νότου»!

Πίνακας: Χαμάλης, The Costume of Turkey, London 1802. Aθήνα, Συλλογή Ευ. Φινόπουλου

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΜΟΣΧΑΣ

Συγχαρητήριο μήνυμα απέστειλε η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης προς τον νεοεκλεγέντα Πατριάρχη Μόσχας και πάσης Ρωσσίας κ. Κύριλλο. Το μήνυμα μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος επισημαίνει την εκλογή του νέου Ρώσσου Πατριάρχη "εν ζηλευτή ομοφωνία", εκφράζει την πεποίθησή του για αρμονική συνεργασία μεταξύ των δύο Εκκλησιών, με σκοπό την κοινή μαρτυρία της Ορθοδοξίας "εν τω τεταραγμένω κόσμω τής σήμερον" και αναμένει τον κ. Κύριλλο στο Φανάρι για να εγκαινιάσουν "την κοινήν πορείαν προς το μέλλον" με ιερό συλλείτουργο.

Η φωτογραφία αυτή του Νίκου Μαγγίνα έχει αποτυπώσει τη συμμετοχή του κ. Κυρίλλου στην Θ. Λειτουργία που τέλεσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος στην Καππαδοκία, στον ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Σινασού, την Κυριακή 13 Μαΐου 2007. Τα τελευταία χρόνια ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος έχει καθιερώσει ένα προσκύνημα στην Καππαδοκία μετά το Πάσχα, στο οποίο προσκαλεί και Προκαθημένους άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών. Το 2007 κάλεσε τον μακαριστό Πατριάρχη Ρωσσίας κ. Αλέξιο Β', ο οποίος δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στην πρόσκληση για λόγους υγείας και απέστειλε ως εκπρόσωπό του τον Μητροπολίτη Σμολένσκ κ. Κύριλλο, τον νέο Πατριάρχη Μόσχας και πάσης Ρωσσίας.

Στο τέλος της Θ. Λειτουργίας ο Μητροπολίτης Σμολένσκ κ. Κύριλλος (ο σημερινός Πατριάρχης Μόσχας) προσφώνησε ως εξής τον Οικουμενικό Πατριάρχη:

Παναγιώτατε,
Σας μεταφέρω τον χαιρετισμό του Αγιωτάτου Πατριάρχου Μόσχας και πάσης Ρωσσίας σ’ Εσάς και σε όλο το πλήρωμα του ευσεβούς λαού. Με την πρωτοβουλία Σας και την ευλογία Σας ήλθαμε εδώ, στην αρχαία γη της Καππαδοκίας. Είχαμε την χαρά της Ευχαριστιακής Κοινωνίας και αυτές τις στιγμές οι δεσμοί του ενός με τον άλλο και με το παρελθόν γίνονται ιδιαιτέρως αισθητοί.
Η Εκκλησία ως μυστήριο υπερβαίνει τον τόπο και τον χρόνο. Συνδέει τό παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Συνδέει διαφορετικούς λαούς που ζούνε σε διαφορετικά μέρη της γης. Τί σημαίνει να ενώνει τό παρελθόν, το παρόν και το μέλλον; Στην Εκκλησία τό παρελθόν, το παρόν και το μέλλον συνυπάρχουν ως μία στιγμή. Μόνο μέσα στην Εκκλησία μαθαίνουμε αυτό το μεγάλο μάθημα που μας διδάσκει η πίστη μας και από το βάθος αυτής της εμπειρίας ανακύπτει η ελπίδα μας. Όσο δύσκολες κι αν είναι οι εκάστοτε ιστορικές συνθήκες, εμείς οι χριστιανοί έχουμε πάντοτε την ελπίδα. Και η ελπίδα μέσα μία στιγμή μπορεί να γίνει πραγματικότητα.
Ποτέ δε θα ξεχάσω την εμπειρία της ζωής μου στην Σοβιετική Ένωση, όταν κάναμε προσευχή στα ερείπια των ιερών ναών. Ένας τέτοιος ναός, όπως αυτός, θα μας φαινόταν ωραιότατος, διότι όλες οι εκκλησίες ήταν σε ερειπώδη κατάσταση. Οι ιερείς και οι Επίσκοποι ήσαν φυλακισμένοι και φαινόταν ότι με τις ανθρώπινες δυνάμεις δεν μπορούσε να αλλάξει τίποτε.
Και μέσα σε μία ημέρα άλλαξαν τα πάντα. Ποιος ιστορικός μπορεί να τα εξηγήσει όλα αυτά; Ποια ανθρώπινη λογική μπορεί να τα εξηγήσει όλα αυτά; Χωρίς να γίνει κανένας πόλεμος, ούτε εξέγερση, μόνο σε μία ημέρα, τήν ημέρα της εορτής της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, το 1991, άλλαξαν τα πάντα. Μπήκαμε στο ναό υπό άλλες συνθήκες και βγήκαμε από τη Θεία Λειτουργία υπό διαφορετικές.
Ζούμε με την ελπίδα, η οποία πηγάζει από την εμπειρία της Εκκλησίας. Ζούμε με την ελπίδα, η οποία πηγάζει από την πίστη μας. Γι’αυτό στον χαιρετισμό «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ» απαντούμε με πολύ δύναμη «ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ». Σ’ αυτήν την απάντηση συμπυκνούται όλη η πίστη μας, όλη η ελπίδα μας. Εν τω Χριστώ είμαστε ενωμένοι όλοι οι λαοί, όλες οι χώρες, και δεν υπάρχει Έλληνας ούτε Ιουδαίος, δεν υπάρχει ούτε Άραβας ούτε Ρώσος: είμαστε όλοι ένα! Και πουθενά αλλού δεν αντιλαμβανόμαστε αυτήν την ενότητα, όσο στην Εκκλησία.
Είμαστε ενωμένοι επειδή ζούμε την αυτή πνευματική εμπειρία, έχουμε τους ίδιους Αγίους. Ο Παναγιώτατος Πατριάρχης, για παράδειγμα, αναφέρθηκε σήμερα στον σεβασμό και την τιμή προς το πρόσωπο του Αγίου Ιωάννου του Ρώσσου και του Μαξίμου του Γραικού στη Ρωσσία. Ως Ορθόδοξοι λαοί ζούμε την ίδια πνευματική ζωή, γι’αυτό τόσο καλά καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλο και τόσο εύκολα επικοινωνούμε μεταξύ μας. Και σ’αυτήν ακριβώς την πνευματική συγγένεια βασίζεται η φιλία και η αλληλεγγύη των Ορθοδόξων λαών.
Διατηρώντας την ενότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας εμείς, ως Ορθόδοξοι, ζούμε με την πίστη μας κοντά στους πιστούς άλλων θρησκειών και είμαστε ανοικτοί προς αυτούς και καλούμε και τους άλλους να μιμηθούν το παράδειγμά μας. Πιστεύουμε ότι οι καλές σχέσεις μεταξύ των διαφορετικών λαών και θρησκειών είναι αυτό που πρέπει να επιδιώκουμε σήμερα. Και γι’αυτό δίδει ιδιαίτερη χαρά σ’εμάς τους Ρώσσους η πρόοδος στις σχέσεις μεταξύ των λαών της Ελλάδος και της Τουρκίας. Και εκτιμούμε πολύ το γεγονός ότι συμπροσευχηθήκαμε μαζί Σας εδώ στη γη της Καππαδοκίας, με την ελπίδα ότι και στο εξής θα αναπτύσσονται οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, μεταξύ Ρωσσίας καί Τουρκίας, ενώ οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδος και Ρωσσίας είναι ήδη αδελφικές και αδιάρρηκτες.

Σας ευχαριστώ, Παναγιώτατε και πάλι γι’ αυτήν την υπέροχη εμπειρία, για την κοινή προσευχή και για τα καλά Σας λόγια. Εύχομαι να Σας χαρίζει ο Κύριος την δύναμη και το σθένος για να συνεχίζετε την ποιμαντική αποστολή Σας για το καλό της Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας. Εις Πολλά έτη Παναγιώτατε! Ο Χριστός εν τω μέσω ημών!»

Την προηγουμένη ημέρα, Σάββατο 12 Μαΐου, τελέστηκε Εσπερινός στο παρεκκλήσι του Αγίου Ιωάννου, στην περιοχή Νεαπόλεως, που είναι λαξευμένο στον βράχο της Αραβύσσου. Στον χαιρετισμό του ο Μητροπολίτης Κύριλλος είπε απευθυνόμενος προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη:

«Σ’αυτόν τον ιερό τόπο θα ήθελα να σας διαβιβάσω τις καλύτερες ευχές του αδελφού Σας, Αγιωτάτου Πατριάρχου Μόσχας και πάσης Ρωσσίας κ. Αλεξίου, ο οποίος με παρεκάλεσε να Σάς μεταφέρω την αγάπη μας.
Είχα ένα προσωπικό όνειρο, να επισκεφθώ αυτόν τον ιερόν τόπο, ο οποίος έχει τόσο πολλή μεγάλη σημασία στην ιστορία μας. Επθυμούσα να έλθω εδώ όχι ως απλός επισκέπτης για να δω τους τοίχους, αλλά ως ένας χριστιανός για να προσευχηθώ. Να προσευχηθώ, όχι μόνος μου, αλλά μαζί με τους αδελφούς μου από την Εκκλησία της Πόλεως. Θα ήθελα να Σας ευχαριστήσω, Παναγιώτατε, γι’αυτήν την πρωτοβουλία Σας για το προσκύνημα κάθε χρόνο στην Καππαδοκία. Αυτό το προσκύνημα έχει κάθε χρόνο πανορθόδοξη διάσταση, επειδή πολλοί Προκαθήμενοι και εκπρόσωποι των Ορθοδόξων Εκκλησιών Σάς συνοδεύουν σ’ αυτό. Πάλι και πολλάκις μαρτυρώ ότι είμαστε μία Εκκλησία, είμαστε ένας Ορθόδοξος λαός και Σάς ευχαριστώ, Παναγιώτατε, γι’αυτήν την πρωτοβουλία Σας.

Σας ευχαριστώ, Παναγιώτατε, γι’αυτήν την κατανυκτική προσευχή. Έχω την ευτυχία να Σάς γνωρίζω για τριάντα χρόνια. Στη διάρκεια αυτών των τριάντα χρόνων επικοινωνούμε πολύ συχνά. Από την πρώτη μας ακόμη συνάντηση στο αεροδρόμιο της Πόλεως διαφυλάττω στην καρδιά μου την λαμπρή Σας προσωπικότητα. Η επικοινωνία μαζί Σας πάντοτε με εμπνέει και μου διδάσκει πολλά. Παρακαλώ, Παναγιώτατε, νά μνημονεύετε στις προσευχές Σας την Ρωσσική Εκκλησία, τον Ρωσσικό λαό και ημάς τους αναξίους».

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος απήντησε συντόμως τα εξής: «Ευχόμαστε εις τον Ιερώτατον Άγιον αδελφόν υγείαν καί μακροημέρευσιν, διότι, όπως το είπα και προηγουμένως, είναι πολύτιμον στέλεχος της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ρωσσίας. Είναι επί κεφαλής του Τμήματος των Εξωτερικών Εκκλησιαστικών σχέσεών της και μπορούμε και πρέπει να συνεργαστούμε, όπως το κάναμε έως τώρα, και εις τό μέλλον, δια το κοινόν αγαθόν της όλης Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας μας και της μαρτυρίας της εις τον σημερινόν κόσμον».

φωτό: Ν. Μαγγίνας

ΝΕΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΡΩΣΙΑΣ Ο ΣΜΟΛΕΝΣΚ ΚΥΡΙΛΛΟΣ

Η φωτογραφία αυτή του Νίκου Μαγγίνα τραβήχτηκε μόλις στις 12 του περασμένου Οκτωβρίου, κατά την Σύναξη των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών στο Φανάρι. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος στο γραφείο του εν μέσω των δύο Πατριαρχών Μόσχας: του ήδη μακαριστού Αλεξίου Β' (αριστερά) και του διαδόχου αυτού Μητροπολίτου Σμολένσκ Κυρίλλου (δεξιά).

Απόψε ο τοποτηρητής του Πατριαρχικού Θρόνου της Ρωσίας και επί σειρά ετών πρόεδρος του Τμήματος εξωτερικών εκκλησιαστικών σχέσεων της Ρωσικής Εκκλησίας Μητροπολίτης Σμολένσκ και Καλίνιγκραντ κ. Κύριλλος, εξελέγη με μεγάλη πλειοψηφία Πατριάρχης Μόσχας και πάσης Ρωσίας, ο πρώτος της μετασοβιετικής εποχής.
Ο φακός του Ν. Μαγγίνα είχε ...συλλάβει τους δύο σπουδαίους άνδρες της Ρωσικής Εκκλησίας στον καιρό μας, Αλέξιο και Κύριλλο, να συνομιλούν στον περίβολο του Πατριαρχικού Οίκου στο Φανάρι.

"ΑΠΟΛΑΒΕ ΣΟΥ ΤΟΝ ΘΡΟΝΟΝ, ΑΓΙΕ"!

Στην σημερινή Θεία Λειτουργία που τελέστηκε στο Φανάρι επί τη εορτή της ανακομιδής του λειψάνου του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος χοροστάτησε κατά την τάξιν "από του Παραθρονίου".

Στον θρόνο είναι η εικόνα του ιερού Χρυσοστόμου, του οποίου το λείψανο ανεκομίσθη εκ της εξορίας - όπου και ετελεύτησε ο Άγιος - στην Βασιλεύουσα, στις 27 Ιανουαρίου 438. Και ο λαός άπας ανεφώνησε: «Απόλαβέ σου τον θρόνον, Άγιε».

Έτσι, αυτή την ημέρα ο Άγιος είναι στον θρόνο του! Δεκαέξι αιώνες μετά... Η μνήμη του ολοζώντανη στην Μεγάλη Εκκλησία!

Σύμφωνα με το τυπικό της ημέρας: "Εις το τέλος του Ευαγγελίου και εις όλας τα άλλας περιπτώσεις, όπου χρειάζεται ευλογία, ο Πατριάρχης δεν ευλογεί δια του Σταυρού".

Στην δε απόλυση "δεν ψάλλεται υπό των χορών το Τον Δεσπότην και Αρχιερέα.... Μετά την διανομήν του αντιδώρου ο Πατριάρχης ποιεί τρεις μετανοίας προ του θρόνου, ασπάζεται την επί του θρόνου Ι. Εικόνα και απέρχεται".

Στις σημερινές φωτό του Ν. Μαγγίνα από την Θ. Λειτουργία, "ο ήλιος κυκλοδίωκτος", κατά Κάλβον, φωτίζει το Φανάρι που φέγγει στην Οικουμένη.

60 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΘΡΟΝΙΣΗ ΤΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ

Στο τέλος της σημερινής Θ. Λειτουργίας ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος τέλεσε τρισάγιο στη μνήμη του μεγάλου Πατριάρχου Αθηναγόρου, ο οποίος εξελέγη την 1η Νοεμβρίου 1948, αφίχθη στην Κωνσταντινούπολη, από την Αμερική, στις 26 Ιανουαρίου 1949 το απόγευμα και ενθρονίστηκε την επομένη 27η Ιανουαρίου. Φέτος συμπληρώθηκαν 60 χρόνια από την ιστορική εκείνη στιγμή.

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΖΑ

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΔΡΑΜΑ ΣΤΗ ΛΩΡΙΔΑ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ

ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ TRT 1 (Τουρκική Ραδιοφωνία Τηλεόραση) στο πλαίσιο ζωντανού αφιερώματος (Μαραθωνίου) για τα θύματα της Γάζας.
Φανάρι, 26 Ιανουαρίου 2009

«Παρ΄όλον ότι όλες οι θρησκείες του κόσμου επαινούν την ειρήνη, και όχι τον πόλεμο, και παρ΄όλον ότι η ιστορία της ανθρωπότητος είναι γεμάτη από πόνους εξ αιτίας των πολέμων, ακόμη και στον 21ο αιώνα ο κόσμος μας δεν μπορεί να ζήσει μία ημέρα χωρίς συγκρούσεις.
Στη Γάζα εξελίχθηκαν γεγονότα που ταράζουν και ντροπιάζουν τον άνθρωπο. Είναι ακατανόητο το γεγονός ότι οι περισσότεροι από τους νεκρούς ήσαν παιδιά, γυναίκες καί ηλικιωμένοι. Αισθανόμεθα βαθύ πόνο στην καρδιά μας και μας θλίβει το γεγονός ότι μέλη της οικογενείας της ανθρωπότητος βιώνουν τέτοιους πόνους.
Δεν πρέπει να επιτρέπεται να θεωρούνται φυσικά και συνήθη πράγματα, ούτε στη Γάζα, ούτε σε άλλα μέρη του κόσμου, παρόμοιες πίκρες και πόνοι. Αυτά που βιώθηκαν στη Γάζα πρέπει να τα αισθανόμεθα με την καρδιά της μάνας που έχασε το παιδί της και του παιδιού που έμεινε χωρίς πατέρα. Μόνον το αίσθημα της αγάπης μπορεί να εξαλείψει τους πολέμους από την επιφάνεια της γης. Με την αγάπη που έχουμε προς τον Δημιουργό οφείλουμε να αντισταθούμε σε κάθε μορφή πολέμου.
Είμεθα επιφορτισμένοι με το ύψιστο καθήκον, εξ αιτίας της θρησκευτικής πίστεώς μας, να αγκαλιάζουμε όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους. Όταν αξιολογούμε τα γεγονότα, οφείλουμε να είμαστε αντικειμενικοί και δίκαιοι και να μη πέφτουμε στην παγίδα της εκδίκησης.
Η προσδοκία μας από το λαό μας είναι Εβραίοι, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι ενωμένοι να σταθούν αρωγοί στον πονεμένο λαό της Παλαιστίνης, στηρίζοντάς τον, υλικά και πνευματικά, ώστε να θεραπευθούν οι πληγές του το ταχύτερο δυνατό».

Συνεχίζεται και σήμερα (27 Ιανουαρίου) για δεύτερη ημέρα η καμπάνια βοήθειας για τα θύματα της Γάζας που διοργανώνει η ΤRT1 με τον τίτλο «Οι άνθρωποι πέθαναν, να μην πεθάνει η ανθρωπιά». Ο μαραθώνιος ανθρωπιάς θα συνεχιστεί για εννέα ημέρες ακόμη.

φωτό: Ν. Μαγγίνας

Η "ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ" ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΟ

Στο σημερινό φύλλο της πατρινής εφημερίδας ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ (σελ. 10) γίνεται αναφορά στο Μουσαφεράτ του Βασίλη Λαδά, στο κείμενο του Νίκου Μπακουνάκη που αναδημοσίευσε από το Βήμα η Ιδιωτική Οδός και στα σχόλια των αναγνωστών του ιστολογίου. Η δημοσιογράφος Γωγώ Καραλή αναπαράγει σχόλια από την Ιδιωτική Οδό για το θέμα των μεταναστών που απασχολεί χρόνια τώρα την Πάτρα.

Στην διπλανή σελίδα (11) ο Διευθυντής Σύνταξης της εφημερίδας Κωνσταντίνος Μάγνης απαντά, θα λέγαμε, στα όσα ο Β. Λαδάς καταλογίζει στον τοπικό τύπο σχετικά με την στάση του στο όλο θέμα. Ο Κ. Μάγνης θεωρεί πως το νέο πόνημα του Λαδά για τον καταυλισμό των προσφύγων διαπράττει "χίλιες και μια αδικίες σε βάρος της Πελοποννήσου". Το επιχείρημα του Μάγνη είναι πως ο Λαδάς αποσιωπά τις θετικές πλευρές της εφημερίδας απέναντι στο Αφγανικό και διαθέτει επιλεκτική μνήμη.

Επί του παρόντος, γιατί θα επανέλθω, έχω να πω ότι "Η Πόλη σε κίνδυνο" (τίτλος της εφημερίδας για την ύπαρξη των προσφύγων) είναι μονίμως τώρα εδώ και χρόνια. Όχι βέβαια εξαιτίας των Αφγανών, αλλ' εξαιτίας όλων όσοι χειρίζονται τις "τύχες" της. Και η Πάτρα αποδεικνύεται συνεχώς άτυχη... Και θλιβερά οπισθοδρομική... Και για να παραφράσω τον Σαββόπουλο: "Στην Πάτρα ζεις δεν υπάρχει ελπίς"...

Ο ΡΩΜΗΟΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΩΝ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΓΚΥΡΑ

Αγαπητοί Νιχωρίτες και φίλοι

Τη προηγούμενη Δευτέρα 19 του μηνός, διοργανώθηκε η πρώτη συνάντηση του δεκαπενταμελούς Συμβουλίου των Νέων, Προσηρτημένων και Κοινοτικών Βακουφίων στην Άγκυρα (Yeni, Mülhak ve Cemaat Vakıfları).
Όπως είναι γνωστό ο αντιπρόσωπος όλων των εθνικοθρησκευτικών μειονοτήτων που ζουν στον γεωγραφικό χώρο της Τουρκίας είναι ο πρόεδρος της Κοινότητος Νεοχωρίου και πρόεδρος του Συνδέσμου Αποφοίτων Ζωγραφείου κ. Παντελής Βίγκας.
Σύμφωνα με το άρθρο 41 του αναθεωρημένου Νόμου περί Ευαγών Ιδρυμάτων 5737 ζητήθηκε να διεξαχθούν εκλογές για πρώτη φορά στα χρόνια της Τουρκικής Δημοκρατίας από την Γενική Διεύθυνση Βακουφίων με σκοπό να εκπροσωπηθεί στο Ανώτατο Συμβούλιο και η μειονοτική άποψη.
Στις εκλογές που διεξήχθησαν στις 28 Δεκεμβρίου ο Ρωμηός υποψήφιος κατάφερε να αποσπάσει 73 ψήφους από το συνολικό αριθμό των 136 ψηφισάντων, έχοντας σημαντική διαφορά ψήφων από τον δεύτερο Αρμένιο υποψήφιο.
Η αποστολή που ανατέθηκε πλέον στον Ρωμηό αντιπρόσωπο του συγκεκριμένου θεσμικού οργάνου είναι αναμφίβολα πολύ σημαντική, πολύπλευρη και συνάμα τιμητική, αν αναλογιστεί κανείς ότι τα εν ενεργεία Μειονοτικά Ιδρύματα που εκπροσωπούνται είναι 162 και από αυτά τα 66 βρίσκονται υπό Ρωμαίικη διοίκηση.
Σε μια Τουρκία που διανύει μια νέα φάση - στην σύγχρονή της ιστορία - φιλελεύθερου εκσυγχρονισμού, η λειτουργία και δράση αυτού του νέου θεσμού, ας ευχηθούμε ότι θα συμβάλλει στην καλύτερη διευθέτηση των μειονοτικών περιουσιακών και άλλων ζητημάτων και ότι θα επέλθει σταδιακά μία ειλικρινής συνεργασία με τις Αρχές και όλους τους άλλους εμπλεκομένους φορείς.

Κωνσταντίνος Μαρούσης

φωτό (Π.Α.): Άποψη του ναού της Παναγίας Κουμαριωτίσσης Νεοχωρίου

ΕΥΤΥΧΕΣ ΤΟ ΕΡΙΦΙΟ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

Σε σχετική ανάρτηση εδώ στην Ιδιωτική Οδό, δημοσιεύσαμε την περασμένη Τρίτη φωτογραφίες που μας παραχώρησε ο γνωστός δημοσιογράφος Νίκος Μαγγίνας από την πρόσφατη επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου στην Ίμβρο. Μια από τις χαρακτηριστικότερες αυτή του Πατριάρχου μ' ένα ερίφιο στην αγκαλιά του.

Το περασμένο Σάββατο την συγκεκριμένη φωτό δημοσίευσε στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ η Πανδώρα, με το ακόλουθο σχόλιο:

"Δεν χρειάζεται η πίστη στον Χριστό να φωτίζει την ψυχή σου, ώστε να σου αποκαλύπτεται αμέσως η αλήθεια της φωτογραφίας. Φτάνει να έχεις μάτια και να βλέπεις, για να καταλάβεις ότι εις την αγκάλη της μητρός Εκκλησίας (ή του Παναγιοτάτου Οικουμενικού Πατριάρχη - το ίδιο είναι) ακόμη και ένα ηλίθιο ερίφιο μπορεί να βιώσει την ευτυχία".

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΕΝ ΠΑΤΡΑΙΣ

Λεωνίδα Γ. Μαργαρίτη

Δικηγόρου - τ. Νομαρχιακού Συμβούλου

Προσωρινό είναι κάτι το πρόσκαιρο, το εφήμερο, ενώ Προσωρινά μέτρα είναι εκείνα που λαμβάνονται προς εξασφάλιση επιδίκου πράγματος ή άλλως προς διασφάλιση διαφοράς.
Η λέξη χρησιμοποιείται κατά κόρον τελευταία από τους υπεύθυνους διαχείρισης των τοπικών υποθέσεων.
Δηλώνουν καθημερινά πως προσωρινά:
- θα κλείσει το Νοσοκομείο Άγιος Ανδρέας
-δεν θα λειτουργεί η μονάδα εντατικής θεραπείας
-θα κλείσει η οδός Ελευθερίου Βενιζέλου
-δεν θα λειτουργούν τα δικαστήρια
-διακόπτονται τα έργα της κάλυψης Διακονιάρη
-δεν θα δέχεται βοθρολύματα ο βιολογικός καθαρισμός
-δόθηκε λύση για τα βοθρολύματα του Νομού
-κλείνουν την Ιατρική
-αναστέλλονται οι κινητοποιήσεις των μαθητών
-στέγαση των μαθητών στο Α' Δημοτικό Σχολείο
-καταυλισμός στην Ηρώων Πολυτεχνείου. Και χτες
-καταυλισμός στην Ακτή Δυμαίων.
Όλες οι αποφάσεις διακρίνονται για την προσωρινότητά τους αν και οι πολίτες το προσωρινό το «απολαμβάνουν» για πολλά χρόνια σαν μόνιμο.
Προσωρινοί στη ζωή… όμως μόνιμοι κάτοικοι της πόλης των προσωρινών μέτρων.
Την προσωρινότητα των μέτρων την πληρώνουμε με υποβαθμισμένη ποιότητα ζωής σε βάρος της σωματικής και ψυχικής μας υγείας, με επιπτώσεις στα οικονομικά και το κόστος ζωής. Την πληρώνουμε ως πολίτες, ως κοινωνία και ως Έθνος.

Μια πυρκαγιά στον καταυλισμό ανέδειξε το πρόβλημα και τις επιπτώσεις της προσωρινότητας των Υπουργικών «αμέσων λύσεων».
Ό,τι δεν κατάφεραν οι αστυνομικές και Δικαστικές αρχές το κατάφερε ο Ήφαιστος. Γίναμε διεθνώς ρεζίλι από τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία.
Ευτυχώς, δεν είχαμε θανάτους. Φαντάζεται κανείς να χάνονταν άνθρωποι στην κόλαση του πυρός ενώ βάδιζαν το δρόμο για τον παράδεισο της Δυτικής Ευρώπης;
Μετά την εξέλιξη αυτή οι τοπικοί άρχοντες σε κατάσταση πανικού και εν συμβουλίω αποφάσισαν παμψηφεί (ένας μειοψήφισε) τη δημιουργία προσωρινού καταυλισμού στην Ακτή Δυμαίων.
Η απόφαση αυτή από τη γέννησή της είναι ήδη καταδικασμένη να αποβιώσει από την κατακραυγή των μελλοθανάτων των νότιων συνοικιών της πόλης. Πολίτες καταδικασμένοι να αργοπεθαίνουν στην υποβαθμισμένη αυτή περιοχή, δίπλα στα βοθρολύματα της βιολογικής ακαθαρσίας, αιχμάλωτοι της σκόνης και περίκλειστοι των ημιτελών και βραδέως εκτελουμένων έργων του ΒΙΟ.ΠΑ των παραγλαύκιων, του βιολογικού και του δικτύου της ύδρευσης της Δ.Ε.Υ.Α.Π.
Μια ακόμη υποβάθμιση δεν θα την ανεχθούν.
Αλλά ας δούμε πως έχει το πρόβλημα.
Η χώρα μας μοιάζει με ξέφραγο αμπέλι. Τα σύνορά μας αφύλαχτα και διάτρητα. Η Ευρωπαϊκή ΄Ένωση αδιαφορεί πλήρως για την τύχη τους και εμείς τι κάνουμε;
Δείχνουμε τον ανθρωπισμό μας στοιβάζοντας τους λαθρομετανάστες σε κάποιες άθλιες πρόχειρες κατασκευές, στα εγκαταλελειμμένα αυτοκίνητα, στα «ναυλοχούντα» στα πάρκιν πλεούμενά μας, για να διανυκτερεύουν;
Αυτό είναι το είδος της φιλοξενίας που μας κληροδότησε ο Ξένιος Δίας;
Ξοφλήσαμε το χρέος μας σ’ αυτούς; Αυτός είναι ο ανθρωπισμός μας;

Κάποιοι δηλώνουν προστάτες τους και ανεξοδα ζητάνε άμεση λύση. Όμως κανένας πέρα από τις φωνές, δεν κάνει και κάτι πιο πρακτικό. Εάν ο καθένας τους φιλοξενούσε από ένα μετανάστη θα λυνόταν το πρόβλημα. Θα αντειπούν πως το πρόβλημα είναι της Κυβέρνησης. Συμφωνούμε. Όμως δεν απαλλάσσεται κανένας μας και πρέπει όλοι να συμβάλλουμε στην αναζήτηση λύσης. Εμείς προτείναμε τα εξής:
1. Να γίνει καταγραφή τους από το Δήμο σε συνεργασία με την Αστυνομική Αρχή, και σε περίπτωση ελλείψεως εγγράφων, ανεπίσημη χορήγηση απ’ αυτόν ταυτότητας - κάρτας αναγνώρισης με τα στοιχεία που δηλώνει ο καθένας τους και με πρόσφατη φωτογραφία τους για να γνωρίζουμε ποίους και πόσους μετανάστες έχουμε στην πόλη μας σήμερα.
2. Να γίνει ιατρική εξέταση ενός εκάστου, έτσι ώστε να εντοπισθούν περιπτώσεις μεταδοτικών νοσημάτων, και οι τυχόν ασθενείς να προωθηθούν σε νοσηλευτικά ιδρύματα, για να αποτραπεί μετάδοσή τους για να απαλλαγούν οι πολίτες από το φόβο που υποβοηθάει το ρατσισμό.
3. Να μισθωθούν από το Δήμο διαμερίσματα ή δωμάτια ξενοδοχείων σε διάφορες περιοχές της πόλης και τις συνοικίες με δαπάνες του Ελληνικού Δημοσίου για τη φιλοξενία τους. Μ’ αυτή την επιλογή δεν θα δημιουργήσουμε γκέτο όπως γίνεται μέχρι σήμερα και επιτυγχάνουμε τη διασπορά τους στην ευρύτερη περιοχή μέχρι να λήξει το πρόβλημα της ανεξέλεγκτης έλευσής τους.

4. Να επιδιωχθεί να δοθεί οριστική λύση του προβλήματος μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τη χορήγηση ταξιδιωτικών εγγράφων για την ελεύθερη διακίνησή τους προς όποια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιθυμούν.
Εάν οι προτεινόμενες λύσεις δεν κριθούν υλοποιήσιμες τότε προτείνουμε να στηθούν σκηνές σ’ όλες τις πλατείες της πόλης, έτσι ώστε να απολαμβάνουμε απαξάπαντες το θέαμα αυτό προσωρινώς… και όχι κάποια συνοικία ή περιοχή της πόλεως μόνιμα...

ΣΤΟΝ ΘΡΟΝΟ Ο ΑΓΙΟΣ, Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΡΟΝΙΟ

Η φωτογραφία του Νίκου Μαγγίνα είναι από τον Εσπερινό που ετελέσθη σήμερα το απόγευμα στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι επί τη εορτή της ανακομιδής του ιερού λειψάνου του εν Αγίοις Πατρός ημών Ιωάννου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου.
Όπως προβλέπει το Τυπικό της Μεγάλης Εκκλησίας, στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο τοποθετείται η εικών του εορταζομένου Αγίου, ο δε Πατριάρχης χοροστατεί "εκ του Παραθρονίου".
Ο Μ. Εκκλησιάρχης τοποθετεί δίπλα στην εικόνα και την ποιμαντορική ράβδο του αγίου. Οι ιερείς και οι διάκονοι που πρόκειται να λειτουργήσουν «λαμβάνουν καιρό» όχι από τον Οικουμενικό Πατριάρχη, αλλά από την Ι. εικόνα του αγίου, ο οποίος παραμένει πάντοτε ζωντανός στη μνήμη της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως.
Η ίδια τάξη τηρείται και κατά την μνήμη του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στις 13 Νοεμβρίου.
Σήμερα ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος χοροστάτησε κατά την τάξιν από το παραθρόνιο. Στο μέσον του Πατριαρχικού Ναού προς προσκύνησιν τα ιερά λείψανα του μεγάλου Ιεράρχου, τα οποία επέστρεψαν στον φυσικό τους χώρο από την Ρώμη στις 27 Νοεμβρίου 2004, μετά από σχετικό αίτημα του Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου.
Το χρονικό της επιστροφής βλέπε εδώ.

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ

Χθες Κυριακή 25 Ιανουαρίου η Εκκλησία εόρτασε την μνήμη του μεγάλου πατρός και διδασκάλου Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως. Στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι, κατά την τελεσθείσα Θεία Λειτουργία, χοροστάτησε η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, ο οποίος και προσεκύνησε τα λείψανα του Αγίου Γρηγορίου που επεστράφησαν, κατόπιν ενεργειών του, στην Πόλη από τη Ρώμη στις 27 Νοεμβρίου 2004 μαζί με τα λείψανα του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Τα ιερά λείψανα προσκύνησε και το πολυπληθές εκκλησίασμα - ρωμιοί και προσκυνητές από το εξωτερικό - που κατέκλυσε τον Πατριαρχικό Ναό.

Το χρονικό της επιστροφής των λειψάνων των δύο μεγάλων ιεραρχών δείτε εδώ.

φωτό: Ν. Μαγγίνας

ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ, ΣΤΗΝ GRENOBLE ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΕΛΛΑΔΑ

Στον ίσκιο του Ήσκιου του π. Παναγιώτη Καποδίστρια δείτε, αγαπητοί φίλοι, θαυμάσια φωτογραφικά στιγμιότυπα από την Κωνσταντινούπολη που αποτύπωσε ο φακός του Μανώλη Δημελλά:

Στην Πόλη του Κωνσταντίνου / Images of Constantinople

Εικόνες από την καθημερινότητα της Πόλης που αναδεικνύουν την ιδιαιτερότητά της και την ζωντάνια της.

Πόλη: τόπος μαγικός ή όπως θα 'λεγε κι η Σοφία Σπανούδη: "Και η Ομορφιά - Ιδέα βασιλεύει σ' όλο τον απολυτισμό της".

Επίσης, στο νυχθημερόν, δείτε το θέμα: Εβδομάδα προσευχής για την Ενότητα των Χριστιανών στη Grenoble της Γαλλίας. Το ρεπορτάζ με πλούσιο φωτογραφικό υλικό μας δίνει το στίγμα μιας καθιερωμένης από χρόνια πρακτικής που συνίσταται στην αλληλογνωριμία των πιστών των χριστιανικών δογμάτων. Ο εσπερινός τελέστηκε στον ελληνορθόδοξο ναό του Αγίου Γεωργίου της Grenoble, όπου εφημερεύει ο εκ Ζακύνθου πρωτοπρεσβύτερος Γεράσιμος Σκαρτσής.

- "Δίπλα στην Ελλάδα του εαυτουλισμού, της ασυνειδησίας, δίπλα στην Ελλάδα των ασύδοτων κερδοσκόπων και του οκνού τηλεορασόπληκτου πλήθους, ζει μια άλλη, καλή Ελλάδα. Η Ελλάδα της βοήθειας, της σύνεσης, της αφοσίωσης, της εγρήγορσης, της μάχης. Είναι η Ελλάδα των γειτόνων της Κωνσταντίνας Κούνεβα που έσπευσαν, μέσα στη νύχτα, με ένα λάστιχο ποτίσματος να «ξεκολλήσουν» από πάνω της το φονικό βιτριόλι - χωρίς αυτούς ίσως να ’χε πεθάνει".

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο της Τασούλας Καραϊσκάκη Η άλλη παράλληλη Ελλάδα στην Καθημερινή.

ΒΑΣΙΛΗ ΛΑΔΑ: ΜΟΥΣΑΦΕΡΑΤ Ή ΧΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΥΧΤΕΣ ΕΝΟΣ ΚΑΤΑΥΛΙΣΜΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ

Tου Νίκου Μπακουνάκη

Από Το Βήμα της Κυριακής

Μουσαφεράτ στη γλώσσα φαρσί σημαίνει ταξίδι. Μουσαφερίμ είναι οι ταξιδιώτες, οι επισκέπτες, οι μουσαφίρηδες στη δική μας γλώσσα των πολιτιστικών επιμειξιών. Μουσαφεράτ είναι ο τίτλος του βιβλίου του πατρινού συγγραφέα Βασίλη Λαδά (εκδόσεις Futura), ένα μοναδικό στο είδος του αφήγημα για τον επικό βίο και τη δραματική πολιτεία αρκετών εκατοντάδων, ίσως κοντά 2.000, μεταναστών και φυγάδων, κυρίως Αφγανών, που ζουν σε έναν από τους μεγαλύτερους καταυλισμούς μεταναστών της χώρας, δίπλα στο λιμάνι της Πάτρας. «Αυτός είναι το αξιοθέατο της πόλης τα τελευταία χρόνια. Γιατί αποτελεί ένα κεφάλαιο τρέχοντος έπους, κι ας μην το καταλαβαίνουν οι πολλοί» γράφει ο συγγραφέας. Λίγο πριν από τα Χριστούγεννα μία ολόκληρη σελίδα της γαλλικής εφημερίδας Le Μonde παρουσίαζε την Πάτρα αποκλειστικά μέσα από τον καταυλισμό της. Πολλοί ξένοι τηλεοπτικοί σταθμοί έχουν αφιερώσει ρεπορτάζ στο θέμα αυτό. Τέτοια δημοσιότητα δεν είχε η Πάτρα (αρνητική ή θετική, δεν πειράζει) ούτε όταν ήταν καρικατούρα-Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, πριν από τρία χρόνια. Η πυρκαϊά που ξέσπασε στον καταυλισμό το βράδυ της περασμένης Τετάρτης, καίγοντας δεκάδες παραπήγματα, φώτισε κυριολεκτικά ένα μείζον θέμα που η πατρινή κοινωνία, όπως όλες άλλωστε οι κοινωνίες, προσπαθεί να κρύψει κάτω από το χαλί.

Το Μουσαφεράτ του Βασίλη Λαδά γίνεται ένα βιβλίο δραματικά επίκαιρο. Για δέκα μήνες, από τον Οκτώβριο του 2007 ως τον Ιούλιο του 2008, ο Βασίλης Λαδάς παρατηρεί αυτή τη μικροκοινωνία των προσφύγων. Ταυτόχρονα παρατηρεί την ίδια την πόλη, την υποκρισία της αλλά και την αλληλεγγύη της (η υποκρισία μεγαλύτερη από την αλληλεγγύη), τον ρατσισμό της αλλά και την ελεήμονα διάθεσή της. Αναδεικνύει ιδιαίτερα τη δημιουργία κλίματος από τα τοπικά μέσα ενημέρωσης αλλά και την αδυναμία (πολιτική, ανθρωπιστική, ηθική) των τοπικών αρχών να δουν κατάματα το θέμα. Ο συγγραφέας δουλεύει γι΄ αυτό το βιβλίο όπως ένας δημοσιογράφος. Συλλέγει στοιχεία, δημοσιεύματα, καταγράφει εκδηλώσεις, παίρνει συνεντεύξεις. Αν θέλαμε να κατατάξουμε το βιβλίο του Βασίλη Λαδά, θα αναζητούσαμε σίγουρα αμερικανικούς όρους, non-fiction novel ή καλύτερα cultural journalism ή ακόμη καλύτερα philosophical journalism, δηλαδή το είδος της έρευνας που μας βοηθάει να κατανοήσουμε τον «άλλον», τον «διαφορετικό», προσεγγίζοντας τη δική του ζωή και το δικό του αξιακό σύστημα. Πριν ήταν οι Κούρδοι. Από το 2002 άρχισαν να «εισβάλλουν» οι Αφγανοί. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι ο καταυλισμός τους στήθηκε δίπλα σε μια εγκαταλελειμμένη ντισκοτέκ που άκουγε στο όνομα «Καλκούτα», και της οποίας το ντεκόρ, δύο κόκκινοι μιναρέδες, έμοιαζαν με συμβολικές αψίδες υποδοχής του. Μόνο που ο φαντασιακός εξωτισμός της «Καλκούτας» μετετράπη σε μια οδυνηρή πραγματικότητα. Πάντοτε η Πάτρα ήταν πύλη εξόδου. Αρκεί να θυμηθούμε, τουλάχιστον όσοι δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την Ιστορία, τους χιλιάδες Ελληνες, Αλβανούς, Σλάβους που συγκεντρώνονταν εδώ στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού για να φύγουν στην Αμερική. Για τους Αφγανούς η Πάτρα είναι επίσης ο μεγάλος διαμετακομιστικός σταθμός, απ΄ όπου ελπίζουν ότι θα μπορέσουν να φύγουν, κρυμμένοι στην καρότσα κάποιας νταλίκας, προς την Ιταλία και από εκεί στη Γαλλία ή στην Αγγλία. «Αν βρει τρόπο να φύγει, φεύγει, μπορεί να συλληφθεί, να πάρει λάθος φορτηγό που πηγαίνει Αθήνα κι όχι Ιταλία. Κατά τις δύο τη νύχτα, αν δεν έχει φύγει, επιστρέφει στον καταυλισμό. Κάθε λεπτό πρέπει να είναι σε ένταση. Πώς να φάει καλύτερα, πώς να δικτυωθεί, πώς να μαχαιρώσει, αν χρειαστεί, για να μη μαχαιρωθεί».

Το Μουσαφεράτ του Βασίλη Λαδά μάς φέρνει πρόσωπο με πρόσωπο με έναν κόσμο που προσποιούμεθα ότι δεν υπάρχει και μας αναγκάζει να σκεφτούμε ότι η ελπίδα (των άλλων) και ο φόβος (ο δικός μας) είναι το ίδιο και το αυτό πράγμα.

- Η φωτογραφία των Ν. Μπακουνάκη και Β. Λαδά είναι από εκδήλωση στην Πάτρα πριν λίγο καιρό (φωτό: Π.Α.)

Με το Μουσαφεράτ του Βασίλη Λαδά μόλις αρχίζουμε. Έπεται συνέχεια απρόβλεπτη!... Χαίρομαι ιδιαίτερα διότι την διόρθωση του βιβλίου επιμελήθηκε –κυριολεκτικά– ο φίλος του ιστολογίου Δ. Κ.