"ΣΩΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ": Ένα μουσικό διαδραστικό παραμύθι της Άννας Δανιηλίδη (Βίντεο)

"Σώζοντας την Ελπίδα"

Μουσικό διαδραστικό παραμύθι για αφηγητή, οργανικό σύνολο και παιδική χορωδία. 

Ιδέα, κείμενα, μουσική: Άννα Δανιηλίδη

Διεύθυνση: Νεφέλη Χαδούλη

Αφήγηση: Δάφνη Πανουργιά 

Παιδαγωγική διδασκαλία, κατασκευές: Σταματία Κομνηνού

Βασισμένο στο ομώνυμο παραμύθι της Αρετής Παληού. 

Συμμετέχουν παιδιά των μουσικών εργαστηρίων "Για τους μικρούς μας φίλους" και μέλη της Φιλαρμονικής της Χίου. 

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο πάρκο της Κλειδούς" Χίου, 31 Ιουλίου 2021 και ήταν ενταγμένη στο 5ο Φεστιβάλ Μούσα Ελληνική, του οποίου την διεύθυνση έχει η Ελευθερία Λυκοπάντη και καλλιτεχνικός σύμβουλος είναι ο συνθέτης Αλέξανδρος Καλογεράς. 

Άλλοτε με μουσική και άλλοτε με τραγούδι, οι μικροί και οι μεγάλοι θεατές παρακολούθησαν την ιστορία μιας γάτας, ενός λευκού περιστεριού, ένος αετού και ενός κοχυλιού που κατάφεραν να συνεργαστούν ώστε να φέρουν την ειρήνη και την ελπίδα σε όλον τον κόσμο. 

"O άνθρωπος είναι σαν μία γάτα. Όμορφος, έξυπνος, κτητικός και πονηρός. Μα όπως και η γάτα, η θαλπωρή και η αγάπη που χαρίζει, είναι δώρο σωτήριο. Ο άνθρωπος, όπως και η γάτα, διστάζει. Φοβάται. Κάποιες φορές δεν τολμά. Κουρνιάζει εφησυχαστικά στη ζεστή φωλιά του και κοιμάται έως ότου να ξεχάσει ότι τα αδέρφια του υποφέρουν και χάνονται άδικα. Υπάρχει όμως κι ένα πουλί. Ένα αγνό, κατάλευκο, ονειροπόλο και ακούραστο. Αυτό το πουλί, ονομάζεται Ελπίδα. Είναι ένα αγέρωχο και λαμπρό περιστέρι που δε θα σταματήσει ποτέ να αγωνίζεται, να παλεύει για το φως.Όταν ο πόνος μαύρος αετός του σπάσει τα φτερά, αυτά τα πασπαλισμένα με ασημόσκονη φτερά, δε θα λυγίσει.Θα κάνει σύμμαχό του τη γάτα. Η ελπίδα δε θα εγκαταλείψει τον άνθρωπο. Θα φωτίσει τη ψυχή του με όνειρα και δύναμη. Η ελπίδα θα σώσει τον άνθρωπο. Και ο άνθρωπος θα σώσει την ελπίδα."

 

Δείτε και την παλαιότερη ανάρτησή μας εδώ. 

Η ΡΩΣΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΟΡΙΣΤΙΚΑ

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Οι αποφάσεις της Συνόδου της Ρωσικής Εκκλησίας, όπως τις διαβάζουμε στο επίσημο site του Πατριαρχείου Μόσχας, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνείας.

Η απόφαση της Συνόδου της εν Ουκρανία Ρωσικής παρουσίας, υπό τον μητροπολίτη Ονούφριο ήταν σαφής: 

«Η Σύνοδος διαφωνεί με τις θέσεις του Πατριάρχη Κυρίλλου για τον πόλεμο στην Ουκρανία» αναφέρεται στο επίσημο ανακοινωθέν που εκδόθηκε (27-5-2022) στο οποίο σημειώνεται με σαφήνεια πως «Η Σύνοδος προχώρησε στις κατάλληλες τροποποιήσεις στον Καταστατικό Χάρτη της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας, οι οποίες μαρτυρούν την πλήρη ανεξαρτησία και αυτονόμηση της». 

Παρά κάποιες …θολές φωνές, όπως του Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα, για «διατήρηση της ενότητας», αυτή διερράγη οριστικώς. 

Συγκεκριμένα στις αποφάσεις της Συνόδου της Ρωσικής Εκκλησίας (29-5-2022), γράφονται και τα εξής αποκαλυπτικά της όλης καταστάσεως: 

«Να δηλωθεί ότι το καθεστώς της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας καθορίζεται από τον Τόμο του Παναγιωτάτου Πατριάρχη Μόσχας και πάσης Ρωσίας Αλεξίου Β’ της 27ης Οκτωβρίου 1990. 

Να σημειωθεί ότι οι προσθήκες και οι τροποποιήσεις στο Καταστατικό για τη Διοίκηση της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας που εγκρίθηκαν από το Συμβούλιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας πρέπει να μελετηθούν με τον προβλεπόμενο τρόπο για τη συμμόρφωσή τους με τον προαναφερθέντα Χάρτη και τον Χάρτη της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, σύμφωνα με την οποία τέτοιες προσθήκες και τροποποιήσεις πρέπει να υποβάλλονται προς έγκριση στον Πατριάρχη Μόσχας και πάσης Ρωσίας. 

Εκφράζει τη λύπη της η Σύνοδος για το γεγονός ότι σε ορισμένες επισκοπές της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας διακόπτεται η μνημόνευση του Πατριάρχη Μόσχας και πάσης Ρωσίας, γεγονός που έχει ήδη οδηγήσει σε διαιρέσεις εντός της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας και το οποίο έρχεται σε αντίθεση με τον Κανόνα 15 της Πρωτοδευτέρας Συνόδου». 

Επομένως, η Μόσχα δεν δέχεται την διαμορφωθείσα κατάσταση, θεωρώντας ότι αυτή πρέπει να εγκρίνει το ο,τιδήποτε. Το ενδιαφέρον εδώ, το οποίο δεν έχει αναφερθεί από καμία πλευρά, είναι ότι ο εκάστοτε Κιέβου είναι μόνιμο μέλος της Συνόδου της Ρωσικής Εκκλησίας και τώρα «Κιέβου» δεν θα υπάρχει στην Ρωσική Σύνοδο. 

Η Ουκρανία χάθηκε οριστικά για την Μόσχα. Οι εξελίξεις μπορεί να είναι απρόβλεπτες, αλλά σε καμία περίπτωση οι Ουκρανοί δεν θα πάνε προς συμφωνία με την Μόσχα. 

Πάμε, μάλλον, για αφορισμό των σχισματικών, ήτοι των μέχρι χθες «εκλεκτών». 

Πρόκειται για συντριπτική ήττα του Μόσχας Κυρίλλου, επί των ημερών του οποίου – και για χάρη του – αναστατώθηκε η Ορθοδοξία και τώρα ο «αγώνας» του αποβαίνει μάταιος αλλά και εις βάρος του. Η Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας ζήτησε την εκθρόνιση του Μόσχας Κυρίλλου και η μέχρι χθες «δική» του Ουκρανική Εκκλησία τον αποκήρυξε πανηγυρικά! 

Το τραγελαφικό, πλέον, είναι οι …αντιδράσεις των ελλήνων του «ρωσικού κόμματος», οι οποίοι μένουν, ως προς το εκκλησιαστικό κομμάτι της Ουκρανίας, στους …πέντε δρόμους.

Keren του Ιάννη Ξενάκη για σόλο τρομπόνι (Βίντεο)

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Εκατό χρόνια συμπληρώθηκαν σήμερα από την γέννηση του μεγάλου Ιάννη Ξενάκη (29 Μαΐου 1922–4 Φεβρουαρίου 2001) που ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες και αρχιτέκτονες του 20ού αιώνα, διεθνώς γνωστός ως Iannis Xenakis. 

Ως γνωστόν, οι πρωτοποριακές συνθετικές μέθοδοι, που ανέπτυξε συσχέτιζαν τη μουσική και την αρχιτεκτονική με τα μαθηματικά και τη φυσική, μέσω της χρήσης μοντέλων από τη θεωρία των συνόλων, τη θεωρία των πιθανοτήτων, τη θερμοδυναμική, τη Χρυσή Τομή, την ακολουθία Φιμπονάτσι κ.ά. Παράλληλα, οι φιλοσοφικές του ιδέες για τη μουσική έθεσαν καίρια το αίτημα για ενότητα φιλοσοφίας, επιστήμης και τέχνης, συμβάλλοντας στο γενικότερο προβληματισμό για την κρίση της σύγχρονης ευρωπαϊκής μουσικής των δεκαετιών του 1950 και 1960. 

Ήδη από το 1938, όταν πέρασε στην Αρχιτεκτονική στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο, ο Ξενάκης έδωσε μεγάλη προσοχή στα μαθηματικά και τη φυσική και άρχισε να μελετά τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, και να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τη σχέση των μαθηματικών και της μουσικής. Η επίδραση του έργου του είναι μέχρι σήμερα εμφανής στο μουσικό στερέωμα. 

Με αφορμή, λοιπόν, την επέτειο των 100 χρόνων από τη γέννησή του, το δημιούργημα του άλλου σπουδαίου έλληνα συνθέτη Θόδωρου Αντωνίου, η ALEA III, με έδρα τη Βοστώνη, ανέβασε στο youtube ένα εκπληκτικό βίντεο με το έργο Keren του Ιάννη Ξενάκη για σόλο τρομπόνι, το οποίο ερμηνεύει ο σολίστ Ανδρέας Ρολάνδος – Θεοδώρου, κορυφαίος μουσικός της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών. 

Το έργο Keren του Ιάννη Ξενάκη για σόλο τρομπόνι είναι το μοναδικό που συνέθεσε ο σπουδαίος Έλληνας συνθέτης για σόλο πνευστό όργανο. Γράφτηκε το 1986 για έναν θρύλο του οργάνου αυτού, τον Μπένι Σλούχιν, ο οποίος το πρωτοπαρουσίασε στις 19 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου στο Στρασβούργο. Η ονομασία του έργου Keren σημαίνει «κέρας» στα εβραϊκά και παραπέμπει στις εβραϊκές ρίζες του σολίστα. Το Keren απαιτεί από τον ερμηνευτή του δεξιοτεχνία και αντοχή. Παρ’ όλες τις δυσκολίες του, αποτελεί έργο ανθολογίας στο σύγχρονο ρεπερτόριο για σόλο τρομπόνι. 

Ο ερμηνευτής του έργου Ανδρέας Ρολάνδος – Θεοδώρου ήταν υπότροφος της International Ensemble Modern Academy τις χρονιές 2010-2011 όπου δίπλα στους Uwe Dierksen, Sava Stoianov και Saar Berger ανέλυσε τίς σύγχρονες σημειογραφίες έργων όπως: Ιάννης Ξενάκης(Keren), Luciano Berio (Sequenza V), Mauricio Kagel (Atem), John Cage (solo for sliding trombone, Ryoanji), έργα τα οποία παρουσιάστηκαν σε πρώτη πανελλήνια εκτέλεση από τον ίδιο. Ως εκ τούτου, ο Ανδρέας Ρολάνδος – Θεοδώρου έχει θητεία στη σύγχρονη μουσική, την οποία ευαγγελίζεται με γνώση και δυναμισμό στο ευρύτερο κοινό. 

Η ερμηνεία του στο Keren αποτελεί σπουδή και είναι απολύτως φυσική, καθώς έχει κατακτήσει τα ερμηνευτικά κλειδιά, τα οποία συνεχώς του αποκαλύπτουν και του επιτρέπουν νέες προσεγγίσεις. Επιτυγχάνει ακριβώς αυτό που έλεγε ο Ξενάκης: «Δημιουργία σημαίνει βασικά νέο-κοίταγμα. Και από το νέο-κοίταγμα προκύπτουν νέες μορφές και νέες ιδέες». 

Έχει παρουσιάσει επανειλημμένως το έργο, σε διάφορους χώρους και με διαφορετικές συνθήκες. Όμως, στο βίντεο που επιμελήθηκε η ALEA III και ο συνθέτης Αλέξανδρος Καλογεράς, το Keren του Ξενάκη από τον Ανδρέα Ρολάνδο – Θεοδώρου, μπαίνει σε έναν χώρο Ξενάκειο. Σε χώρο φυσικό, αρχαιολογικό, φωτεινό. Σα να ακούμε τον ίδιο τον συνθέτη: «Είμαι Κλασσικός Έλληνας που ζει στον εικοστό αιώνα».

"ΠΡΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΝ" ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΒΑΡΒΟΥΝΗ (ΒΙΝΤΕΟ)

Η ενορία του Ι. Ναού Αγίου Γεωργίου Νέου Ψυχικού παρουσιάζει την διαδικτυακή εκπομπή «Προς Εκκλησιασμόν», όπου φιλοξενούνται εργάτες του πνεύματος και της τέχνης. 

Στην τεσσαρακοστή τρίτη εκπομπή προσκεκλημένος ο Καθηγητής Λαογραφίας Εμμανουήλ Βαρβούνης. 

Επιμελείται και παρουσιάζει ο Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος.

Κάμερα, τεχνική επεξεργασία: Κατερίνα Δ. Λεονάρδου, Μαργαρίτα Κυρ. Στασινού  

 

Ο Εμμανουήλ Γερ. Βαρβούνης (Σάμος, 1966) είναι Καθηγητής Λαογραφίας, Πρόεδρος του Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης (2026-2020) και Κοσμήτορας της Σχολής Κλασικών και Ανθρωπιστικών Σπουδών του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης (2021 – 2024), Διευθυντής του «Εργαστηρίου Λαογραφίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας» του ΔΠΘ και Διευθυντής του «Κέντρου Εκκλησιαστικών, Ιστορικών και Πολιτισμικών Μελετών» της Ι. Μητροπόλεως Σάμου και Ικαρίας, Αντιπρόεδρος της «Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας» και μέλος του Δ.Σ. του «Λαογραφικού και Εθνολογικού Μουσείου Μακεδονίας – Θράκης». 

Έχει τιμηθεί με τα Οφφίκια του "Άρχοντος Προστάτου των Γραμμάτων" του Οικουμενικού Πατριαρχείου και του "Μεγάλου Άρχοντος Χαρτοφύλακος" του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής, καθώς και από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων ως «Σταυροφόρος του Παναγίου Τάφου». 

Είναι κάτοχος τεσσάρων επίτιμων διδακτορικών τίτλων (ΗΠΑ, Ρουμανία, Ελλάδα) και τακτικό, αντεπιστέλλον ή επίτιμο μέλος οκτώ Ακαδημιών της αλλοδαπής (ΗΠΑ, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Αυστρία, Γερμανία), καθώς και Επίτιμος Καθηγητής του Τμήματος Κλασικής και Νέας Ελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου του Βουκουρεστίου. Μέλος πολλών ελληνικών και διεθνών επιστημονικών εταιρειών, επιτροπών και οργανώσεων, διευθυντής, εκδότης και κριτής επιστημονικών περιοδικών στην Ελλάδα και το εξωτερικό. 

Βιβλία και μελέτες του έχουν μεταφραστεί και δημοσιευθεί επίσης στην αγγλική, στη γαλλική, στην ισπανική, στην ιταλική, στη γερμανική, στη σερβική, στην τουρκική, στη ρωσική, στη γεωργιανή, στην αρμενική, στην αραβική, στη ρουμανική και στη βουλγαρική γλώσσα. 

Με πρόσκληση ξένων πανεπιστημίων και επιστημονικών εταιρειών έχει πραγματοποιήσει ομιλίες και διαλέξεις πλην της Ελλάδας και της Κύπρου, στο Βέλγιο, στη Γερμανία, στο Λουξεμβούργο, στη Δανία, στη Σουηδία, στην Αίγυπτο, στη Ρωσία, στη Σερβία, στη Λετονία, στη Φιλανδία, στην Τουρκία, στη Γεωργία, στην Ισπανία, στην Πολωνία, στη Ρουμανία, στην Αυστραλία, στις Η.Π.Α. και στη Βουλγαρία.

"Τα κομμάτια του παζλ" της Τατιάνας Ζωγράφου με την Δάφνη Πανουργιά

Τα κομμάτια του παζλ

Στίχοι: Βασιλική Μενιδιάτη, Γιώργος Οδυσσέας Μπάλκαμος και Τατιάνα Ζωγράφου 

Σύνθεση: Τατιάνα Ζωγράφου 

Τραγούδι: Δάφνη Πανουργιά 

Το τραγούδι Τα κομμάτια του παζλ περιλαμβάνεται στο cd «Αν σας τα τραγουδήσουμε; Τα δικαιώματά μας έγιναν τραγούδι!» που κυκλοφόρησε από την Μικρή Άρκτο και το Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού τον Νοέμβριο του 2021.

Πρόκειται για έναν δίσκο που προήλθε από μια μεγάλη εκστρατεία του Δικτύου για τα Δικαιώματα του παιδιού που στόχο είχε την ευαισθητοποίηση και διάδοση των δικαιωμάτων των παιδιών. Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης εκστρατείας συγκεντρώθηκαν, μετά από πανελλαδικό μαθητικό διαγωνισμό, περισσότεροι από 240 στίχοι, που έγραψαν παιδιά εμπνεόμενα από τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού.

   

Όλα τα παιδιά του κόσμου είναι καλά αξίζουν ένα σπίτι, μια ζεστή αγκαλιά. 

Ένα πιάτο φαγητό και μια στάλα από νερό είναι αρκετά για να σου πουν το σ ’αγαπώ. 

Κι αν το σύννεφο σκάσει κι οι σταγόνες χυθούν, το μαύρο θα διαλύσουν τα παιδιά θα ξεχυθούν.. στους δρόμους. 

Θα γελάσουν, θα τρέχουν, θα ξεφύγουν μακριά... 

Όλα τα παιδιά του κόσμου είναι ξεχωριστά. 

Αν ενώσεις τα κομμάτια του παζλ 

θα δεις πως τα δικαιώματα, είναι πολλά όμως λίγα, πολύ λίγα παιδιά 

τα έχουν όλα αυτά... 

Όλα τα παιδιά του κόσμου είναι καλά αξίζουν ένα σπίτι, μια ζεστή αγκαλιά. Μια στέγη για να μην κρυώνουν, 

τα δύσκολα να τα γλιτώνουν 

και ασφαλή να μπορούν να μεγαλώνουν... 

Κι αν το σύννεφο σκάσει 

κι αν πέσει η βροχή, 

η Ειρήνη σαν την άνοιξη 

και πάλι θα ́ρθει... 

Στους δρόμους, στα σοκάκια, στα δέντρα κρύβεται στην αυλή, 

σ’ όλα τα παιδιά του κόσμου Ειρήνη απ’ την αρχή. 

Αν ενώσεις τα κομμάτια του παζλ 

θα δεις πως τα δικαιώματα, είναι πολλά όμως λίγα, πολύ λίγα παιδιά 

τα έχουν όλα αυτά... 

Όλα τα παιδιά του κόσμου είναι καλά αξίζουν ένα σπίτι, μια ζεστή αγκαλιά. 

Ένα πιάτο φαγητό και μια στάλα από νερό είναι αρκετά για να σου πουν το σ ́ αγαπώ. 

Κι αν το σύννεφο σκάσει κι αν πέσει στη γη, 

τους φόβους μας μπαλόνια δεμένα με κλωστή... 

Μαζί τους θα πετάξουμε τα σύννεφα θα πάρουμε αγκαλιά. 

Όλα τα παιδιά του κόσμου είναι ξεχωριστά. 

Ενορχήστρωση: Κώστας Παρίσσης 

Ηχογράφηση: Studio Praxis 

Στο δίσκο έπαιξαν: 

Τύμπανα: Αλέξανδρος Κούρος, Θάνος Μιχαηλίδης 

Ακουστικές, ηλεκτρικές κιθάρες, μπάσο, μπαλαλάικα: Κώστας Παρίσσης, Χρυσόστομος Καραντωνίου

Πιάνο, πλήκτρα: Αλέξανδρος Κούρος 

Βιολί: Μάριος Παπούλιας 

Κλαρίνο: Αλέξης Στενάκης 

Μικρή Άρκτος - Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού, 2021

Προς Κυθήρων Σεραφείμ: «Φαρισαίε τυφλέ…»

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου

«Φαρισαῖε τυφλέ, καθάρισον πρῶτον τὸ ἐντὸς τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος,

ἵνα γένηται καὶ τὸ ἐκτὸς αὐτοῦ καθαρόν» (Ματθ. κγ’ 23).

kytheranews

Ο μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ  απέστειλε τον Δεκέμβριο του 2021 επιστολή προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, για «ετεροδιδασκαλίες» του Κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ Χρυσόστομου Σταμούλη, που «άπτονται των κρασπέδων της αιρετικής διδαχής».

Στην επιστολή του αυτή δεν πήρε απάντηση ο Κυθήρων, διότι η Σύνοδος – προφανώς – δεν έδωσε την σημασία που θα ήθελε ο κ. Σεραφείμ σε αυτό που χαρακτήρισε «δεινήν αίρεσιν και βαρυτάτην βλασφημίαν».

Αλλά την πρέπουσα και καταλυτική απάντηση για την «θεολογία Σταμούλη» την πήρε χθες (Πέμπτη, 26 Μαΐου 2022) ο μητροπολίτης Κυθήρων από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, ο οποίος απένειμε στον Καθηγητή Χρυσόστομο Σταμούλη το οφφίκιο του Άρχοντος Διδασκάλου της Εκκλησίας, παρουσία και του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.

Αυτή η κίνηση της Εκκλησίας θα έπρεπε να προβληματίσει κάπως τον μητροπολίτη Κυθήρων για τον δικό ρόλο, την δική του παρουσία μέσα στην Εκκλησία.

Επειδή, όμως, δεν έχω αυταπάτες ότι ο Κυθήρων Σεραφείμ θα πάρει το μήνυμα, θα του το καταστήσω σαφέστερο.

Στην πρόσφατη εγκύκλιό του «Ιερο-κατηγοριών αναίρεσις», «απαντάει» (στο Α’ μέρος), στο κείμενό μου «ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ ΣΤΑΜΟΥΛΗ ΑΠΟ ΚΥΘΗΡΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ,ΨΑΛΤΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΥΣ ΓΥΜΝΑΣΤΕΣ».

Για πρώτη φορά μου απαντάει μετά από αρκετά χρόνια που του γράφω για την απαράδεκτη στάση του μέσα στην Εκκλησία. Με γνωρίζει πολύ καλά ο μητροπολίτης Κυθήρων μέσα από την αρθρογραφία μου – έστω αυτή που τον αφορά – αλλά μοιάζει να με …συναντάει για πρώτη φορά! Έστω.

Γράφει, λοιπόν, προς την Ι. Σύνοδο για να την ενημερώσει για τις «ετεροδιδασκαλίες» Σταμούλη, ποιος;

Αυτός που πολέμησε και καταφρόνησε την Ι. Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος για την συμμετοχή της και την υπογραφή των αποφάσεων της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Κρήτη (2016).

Αυτός που πολέμησε και καταφρόνησε την Ι. Σύνοδο και για την αναγνώριση της Αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας της Ουκρανίας, σε σημείο που αναγκάστηκε η Ι. Σύνοδος να απαντήσει στις αιτιάσεις του: «Με αφορμή Ανακοίνωση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κυθήρων κ. Σεραφείμ, η οποία αναρτήθηκε στο διαδίκτυο, σχετικά με την από 12ης Οκτωβρίου τ.έ. απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος περί της Αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας της Ουκρανίας, η οποία κοινοποιήθηκε με Δελτίο Τύπου από την αρμοδία Επιτροπή Τύπου, ανακοινώνεται και διευκρινίζεται ότι, όπως δύνανται να μαρτυρήσουν όλοι οι παρόντες Σεβασμιώτατοι Ιεράρχες, αλλά και έχει καταγραφεί στα επίσημα Πρακτικά της Ιεράς Συνόδου, το εκδοθέν Δελτίο Τύπου, το οποίο στηρίχθηκε τόσο στην εισήγηση του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου και στην γενομένη συζήτηση κατά την οποία συμμετείχαν 33 Αρχιερείς, όπως και στα συμπεράσματα, τα οποία στο τέλος της συζητήσεως ανακοίνωσε ο Μακαριώτατος, αναγνώσθηκε εις επήκοον πάντων και κατόπιν γενομένων υπό των Αρχιερέων διορθώσεων, έλαβε την τελική του μορφή και απετέλεσε απόφαση της Ιεραρχίας».

Αυτός που πολέμησε και καταφρόνησε τις αποφάσεις της Ι. Συνόδου για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού, μέχρι του σημείου που η Ι. Σύνοδος ανακοίνωσε για την περίπτωσή του:  «Μετά λύπης ο Μακαριώτατος Πρόεδρος της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου διεπίστωσε, και συναπεδέχθησαν οι Σεβασμιώτατοι Συνοδικοί Αρχιερείς, ότι ιδίως ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κυθήρων κ. Σεραφείμ, και μέσω νεωτέρου κειμένου του προς την Διαρκή Ιερά Σύνοδο, καταφέρεται εναντίον των Αποφάσεων Αυτής, επιμένει να μην αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα των δυσκόλων και εκτάκτων αποφάσεων της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου για την δημόσια υγεία και την προστασία της ανθρώπινης ζωής, αυτοαπομονώνεται και θέτει εαυτόν μακράν της συλλογικής προσπάθειας της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία στο σύνολό Της πασχίζει και εργάζεται τόσο για την ακώλυτη επιτέλεση της Θείας Λατρείας, όσο και για την τήρηση των υγειονομικών μέτρων».

Άλλωστε εκκρεμεί ακόμη η ολοκλήρωση της ανακριτικής διαδικασίας για τον Κυθήρων Σεραφείμ, που αφορά στο ζήτημα για τη στάση την οποία τήρησε σχετικά με το ωράριο τέλεσης των ιερών ακολουθιών την περίοδο του Πάσχα του 2021, καταφρονώντας τις αποφάσεις της Ι. Συνόδου.

Αυτός που, ενώ είναι παντελώς άσχετος με την υπόθεση των Διαχριστιανικών Διαλόγων, κατήγγειλε στην Ι. Σύνοδο (2010) τον έμπειρο στους Διαλόγους και Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο για «εκκλησιολογική εκτροπή» (sic).

Αυτός που εξακολουθεί να καταφρονεί την Ι. Σύνοδο και την εγκύκλιό της περί «Λειτουργίας ἱστοσελίδων ἐκ μέρους ἐκκλησιαστικῶν φορέων καί ἐκ μέρους κληρικῶν καί μοναχῶν» (15/1/2015), όπου αναφέρεται ρητώς και κατηγορηματικώς ότι: «…τόσον οἱ μοναχοί ὅσον καί οἱ κληρικοί παντός βαθμοῦ ὀφείλουν νά μήν λησμονοῦν, ὅτι τήν ἰδιότητά τους αὐτή δέν τήν χάνουν καί δέν μετατρέπονται σέ ἁπλοῦς ἰδιῶτες, ὅταν διαδίδουν τίς ἀπόψεις τους στό διαδίκτυο, ὅπως δέν τήν χάνουν οὔτε ὅταν ἐκφράζουν τίς ἀπόψεις τους διά τοῦ τύπου ἤ σέ δημόσιο χῶρο. Ὁ σεβασμός πού ἐμπνέει τό μοναχικό ἤ ἱερατικό σχῆμα τους στό κοινό τῶν ἀναγνωστῶν τους δέν μπορεῖ νά χρησιμοποιεῖται γιά τήν ἀνάπτυξη διχαστικοῦ λόγου, τόν προπαγανδισμό, τήν ὑποστήριξη παρατάξεων, τήν ἔκφραση προσωπικῆς ἐμπαθείας, τήν προσβολή τῆς τιμῆς καί τῆς ὑπολήψεως λαϊκοῦ ἤ κληρικοῦ ἤ ἀκόμη καί τήν πρόκληση σχίσματος πρός τόν τοπικό Ἐπίσκοπο ἤ πρός ὅσους ἔχουν τήν εὐθύνη διοικήσεως ἄλλων Μητροπόλεων, ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί Πατριαρχείων, δηλαδή γιά ἐπιδιώξεις, πού ἀνήκουν στήν ἀνθρώπινη παθολογία, δέν ἐντάσσονται στό σωτηριολογικό σκοπό τῆς Ἐκκλησίας καί προκαλοῦν διαίρεση τοῦ Σώματός Της. Ὁ δημόσιος λόγος πού ἀναπαράγει τά προαναφερθέντα χαρακτηριστικά δέν εἶναι ἁπλῶς «παράνομος» ἤ «ἀνήθικος» ἤ «ἀντικανονικός». Εἶναι λόγος παντελῶς ἄσχετος μέ τήν Ἐκκλησία, ἀποτελεῖ «αἵρεση», δηλαδή ἐκτροπή τοῦ κληρικοῦ καί τοῦ μοναχοῦ ἀπό τήν ἀποστολή στήν ὁποία προσῆλθε ἑκουσίως, καί προτίμηση (αἵρεση) προσωπικῆς ἐκδοχῆς γιά τό καθῆκον του ὡς κληρικοῦ ἤ μοναχοῦ καί τό περιεχόμενο τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ γεγονότος, καί, ὡς τοιοῦτος, εἶναι λόγος ἀποδοκιμαστέος».

Αλλά για τον Κυθήρων Σεραφείμ καμία αξία δεν έχουν οι Συνοδικές εγκύκλιοι. Τις γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του και στο κείμενό του «Ιερο-κατηγοριών αναίρεσις» γράφει ανενδοιάστως: «Περιποιεῖ ἰδιαίτερη τιμή γιά τόν Ἀρχιμανδρίτη ἤ ὅποιον ἄλλον Κληρικό,  ὅταν ὑπεραμύνεται δογματικῶν καί ἄλλων σοβαρῶν θεμάτων Ὀρθοδόξου Πίστεως  καί Παραδόσεως καί ἀντιπαρατίθεται ἀκόμη καί σέ Καθηγητάς Πανεπιστημίου» και στη συνέχεια καλύπτει πλήρως τον κληρικό του Παύλο Καλλίκα όταν γράφει:

«Ὁ Διευθυντής τῶν «Κυθηραϊκῶν» κ. Καλλίγερος ἐπεκτείνει τήν κριτική  του καί εἰς ἄλλον Ἱερέα, τόν π.Παῦλο τῶν Ἐνοριῶν Καρβουνάδων – Κεραμωτοῦ. Τοῦ καταλογίζει ὅτι σχολιάζει ἐνέργειες Ἀρχιερέων, Ἀρχιεπισκόπων, Ἱ.  Συνόδου καί Πατριαρχῶν. Ὡς Κληρικός καί δή Θεολόγος θεωρεῖ ὡρισμένες ἐνέργειες  καί πρωτοβουλίες (ἰδιαίτερα ἐκεῖνες πού Ὀρθόδοξοι Κληρικοί ὅλων τῶν βαθμῶν  συγχρωτίζονται καί συμπροσεύχονται μέ ἑτεροδόξους καί ἀλλοθρήσκους), ὅτι  ἀντίκεινται στήν Ὀρθόδοξη Παράδοσι, τούς Ἱερούς Κανόνες καί τούς Δογματικούς  Ὅρους τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας καί ἐκφράζει τόν  πόνο καί τίς ἀνησυχίες του».

Επιλείψει με διηγούμενον ο χρόνος για την αντιεκκλησιαστική στάση του Κυθήρων Σεραφείμ, ο οποίος αντί να ασχολείται με την μικρή επαρχία του, την οποία ο ίδιος όπως μας αποκαλύπτει στο «Ιερο-κατηγοριών αναίρεσις» είναι ανίκανος να ποιμάνει, θέλει να …διορθώσει Πατριάρχες και Συνόδους.

«Σκανδαλίστηκε» και από μια συνάντηση του Οικουμενικού Πατριάρχου με τον Πάπα Φραγκίσκο και του έστειλε σχετική επιστολή (11-4-2014) και ο Πατριάρχης του απάντησε σοφώς και λακωνικώς: «Έχουσι  γνώσιν οι φύλακες». Το αστείο είναι ότι αυτήν ακριβώς την φράση χρησιμοποιεί ο Κυθήρων Σεραφείμ απευθυνόμενος στον διευθυντή των Κυθηραϊκών: «Ἔχουσι γνῶσιν οἱ φύλακες» κ.Καλλίγερε.

Στο τέλος δε του κειμένου του «Ιερο-κατηγοριών αναίρεσις» γράφει: «Αὐτές τίς ἐξηγήσεις ἤθελα νά δώσω στό λογικό μας Ποίμνιο, θεωρώντας ὅτι  εἶναι Ποιμαντικό μου χρέος νά κάνω αὐτή τήν ἐνημέρωσι, διότι ὅπως ἀποδεικνύεται  κάποιοι ἐπιχειροῦν νά ἐνσπείρουν ζιζάνια στόν «πνευματικό ἀγρό» τῶν Κυθήρων  καί νά κλονίσουν τήν ἐμπιστοσύνη τοῦ Ποιμνίου στόν Ἐπίσκοπο, τούς Ἱερεῖς καί τήν  Τοπική μας Ἐκκλησία καί νά φέρουν ταραχή στό Χριστεπώνυμο Πλήρωμα».

Τα γράφει αυτά Αυτός που κάνει ακριβώς τα ίδια στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Με τα δικά του κείμενα και κάποιων κληρικών του, σπείρει ζιζάνια με σκοπό να κλονίσει την εμπιστοσύνη των πιστών στον Οικουμενικό Πατριάρχη, την Ιερά Σύνοδο κ.ο.κ.

Τι άλλο μπορεί να πει κανείς για την περίπτωση του Κυθήρων, παρά το ψαλμικόν:

«…και φαρισαϊκής υποκρίσεως ρύσαι με…».

Η Ζέττα Ζάχου συνομιλεί με τον ψυχαναλυτή που ξαναδιαβάζει τον Θουκυδίδη

Με αφορμή την παρουσίαση του καινούργιου βιβλίου του Χάρη Μωρίκη "Η καταστροφικότητα στην καρδιά της ανθρώπινης φύσεως" στη Πάτρα την Τετάρτη 1η Ιουνίου, η Ζέττα Ζάχου, συνομίλησε μαζί του και κατέγραψε μερικές σκέψεις και προτάσεις του καταδεικνύοντας ότι ο Θουκυδίδης συνέγραψε κάτι απείρως συνθετότερο από την ιστορία του Πελοποννησιακού πολέμου. 

Ζέττα Ζάχου: "Περί πολέμου" έχουν γράψει κι άλλοι αρχαίοι Έλληνες κ ξένοι συγγραφείς π.χ. Ξενοφών, Ιούλιος Καίσαρ, Σουν Τζου. Για να αναφέρω έτσι πρόχειρα, δυο-τρείς εμβληματικούς συγγραφείς.  Γιατί Θουκυδίδης; Τι σας γοήτευσε; 

Χ.Μ. Ο Θουκυδίδης είναι όχι μόνον ένας κορυφαίος ιστορικός, αλλά ταυτοχρόνως ο πρώτος πολιτικός στοχαστής στην ιστορία του ανθρώπινου πνεύματος. Δεν συνέγραψε απλώς μία «Ιστορία», αλλά μία οξυδερκή μελέτη που πηγαίνει πίσω από τα φαινόμενα και τα γεγονότα που θεωρούνται ως «Ιστορία». Η ματιά του πάνω στα ανθρώπινα πράγματα είναι διεισδυτική, αναδεικνύοντας την τεράστια συμμετοχή του ψυχικού παράγοντα σε θέματα όπως ο πόλεμος, οι σχέσεις ατόμων και συλλογικοτήτων που συμμετέχουν. Αυτό τον κάνει απίστευτα σύγχρονο. Μοναδική είναι επίσης η αντιδημοφιλής του ματιά στα πράγματα, ότι τον απασχολεί να φέρει στο φως μόνον την αλήθεια, όσο και εάν αυτή ξεβολεύει, ταρακουνώντας βολικές βεβαιότητες. 

Ζέττα Ζάχου: Έχουμε διδαχθεί ότι "πόλεμος πατήρ, πάντων" και το λατινικό "αν αγαπάς την ειρήνη, προετοιμάσου για πόλεμο", πέρα από την αντίθεση, αυτά τα ρητά δεν μιλούν για την αναγκαιότητα του πολέμου; 

Ζέττα Ζάχου

Χ.Μ. Η αναγκαιότητα μπορεί νοηθεί όχι ως κάτι απαραίτητο, αλλά ως κάτι αναπόφευκτο, επειδή σχετίζεται με την ανθρώπινη φύση, της οποίας αναπόσπαστο κομμάτι, στη θεώρηση ενός ψυχαναλυτή, αποτελούν οι δυνάμεις Καταστροφικότητας ή Θανάτου, οι οποίες συνυπάρχουν σε ένα δίπολο με τις δυνάμεις Έρωτα και Ζωής. Επειδή κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να υπερβεί τη φύση του, παρά μόνον να περιορίσει, να ελέγξει τις εκδηλώσεις της, ο πόλεμος επανέρχεται στις ανθρώπινες σχέσεις. Ενώ όλοι οι αναλυτές, όταν αναφέρονται σε πολεμικές συρράξεις, δίνουν το βάρος σε εξωτερικούς παράγοντες, πολιτικούς, οικονομικούς, στρατιωτικούς, στη δική μου οπτική τα αίτια είναι πάντοτε πρωτίστως ψυχικά. Συνδέονται με ψυχικό υλικό σφραγισμένο από τις δυνάμεις της καταστροφικότητας, ατόμων σημαντικών που επηρεάζουν τις συλλογικότητες, και με το αντίστοιχο υλικό των συλλογικοτήτων. Όταν η εσωτερική ισορροπία ανάμεσα στις δυνάμεις Ζωής και Θανάτου, ανατραπεί, σε ηγετικά άτομα, και στη συνέχεια αυτό περάσει στο ψυχικό σύστημα της συλλογικότητας που επηρεάζεται από αυτούς. 

Ζέττα Ζάχου: Στο βιβλίο σας, πώς μας προτείνετε να ξαναδιαβάσουμε το Θουκυδίδη και τι νέο πιστεύετε ότι θα προσλάβουμε; 

Χ.Μ.: Σαν μία οπτική πάνω στα ανθρώπινα πράγματα μοναδικής αλήθειας και τόλμης, η οποία αναδεικνύει το τί είναι η ανθρώπινη φύση, ποιο το υλικό της και ποιοι οι περιορισμοί της. Η ματιά του Θουκυδίδη επαναφέρει εξαιρετικά δυσάρεστες αλήθειες για τη δυνατότητα των ανθρώπων να συνυπάρχουν χωρίς να καταστρέφουν εαυτούς και αλλήλους, για τα όρια της Δημοκρατίας, διαλύοντας βολικές αυταπάτες. Διότι το ρόλο του εκφραστή των δυνάμεων του κακού, Θανάτου και καταστροφικότητας, κατά παράδοξο και τραγικό τρόπο, στο συγκεκριμένο πόλεμο ανέλαβε η Αθηναϊκή Δημοκρατία, το πολίτευμα – μοντέλο, πράγμα που όμως δεν την εμπόδισε να λειτουργήσει ως μία αποθηριωμένη πολεμική μηχανή που κατέστρεφε άλλους και τελικά τον εαυτό της. Οι περιορισμοί της ανθρώπινης φύσης, ελάχιστα επισημαίνονται σε επίπεδο δημόσιου, επιστημονικού διαλόγου, διότι κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά αντιδημοφιλές. Είναι όμως παρόντες διαρκώς, και αναδεικνύονται σε στιγμές που το ψυχικό σύστημα ατόμων και συλλογικοτήτων υφίσταται μεγάλη πίεση. Οδυνηρό πρόσφατο παράδειγμα ο καταφανώς παθολογικός, ανορθολογικός, καταστροφικός τρόπος αντίδρασης πολλών στα πλαίσια της πρόσφατης πανδημίας. Στο βιβλίο μου αναδεικνύεται η τεράστια σημασία του ψυχικού παράγονται, ο οποίος διαρκώς παραγνωρίζεται, και ο οποίος συμμετέχει σε βαθμό αδιανόητο στις συμπεριφορές ατόμων και συλλογικοτήτων. 

Ζέττα Ζάχου: Ο Θουκυδίδης, ανά τους αιώνες έχει "κατηγορηθεί" για μεροληψίες. Η Επιστήμη την οποία τόσα χρόνια συνεπώς υπηρετείτε, μας προσφέρει άραγε στρατηγικές που φέρνουν τον λογικό εαυτό μας στην επιφάνεια, χωρίς μεροληψίες; 

Χ.Μ.: Η ψυχανάλυση συνιστά μία μοναδική δυνατότητα να γνωρίσει το υποκείμενο τον εαυτό του στο πιο βαθύ, κρυμμένο του επίπεδο, να εξοικειωθεί με το πώς λειτουργεί το δικό του ψυχικό σύστημα και δυνάμει των άλλων με τους οποίους σχετίζεται. Δεν έχει έτοιμες, εύκολες, δημοφιλείς λύσεις, αλλά αποτελεί μία προνομιούχο, μοναδική οδό να αποκτήσει κάποιος πρόσβαση στη δική του, ψυχική αλήθεια, «χωρίς μεροληψίες». Διότι η πρόσβαση αυτή επιτυγχάνεται μέσω μίας σχέσεως με έναν ειδικό, τον ψυχαναλυτή, ο οποίος λειτουργεί και σαν καθρέπτης του ψυχισμού του αναλυομένου του και σαν ένα φως που φωτίζει τα εσωτερικά τοπία, χωρίς να κατευθύνει. 

Ζέττα Ζάχου: Είναι ο πόλεμος παραλογισμός; 

Χ..Μ.:  Σε ενδοψυχικό επίπεδο, ο πόλεμος αντιστοιχεί με την ψύχωση, με μία συνθήκη όπου καταλύεται η επαφή με την πραγματικότητα, αυτή που αντικειμενικά προσλαμβάνεται και ερμηνεύεται «το ίδιο» απ’ όσους δεν βρίσκονται στη σφαίρα της παθολογίας. Στη θέση της «πραγματικότητας» μπαίνει μία άλλη, νεοκατασκευασμένη, διηθημένη από την παθολογία και το παραλήρημα. Στη συνθήκη αυτή, τα πάντα είναι αναποδογυρισμένα, ακόμη και οι λέξεις αλλάζουν σημασία, ο πόλεμος βαφτίζεται ειρήνη, ο φίλος προσλαμβάνεται ως εχθρός εάν δεν ταυτίζεται πλήρως με όποιον βρίσκεται σε αυτήν την συνθήκη. Καταλύονται λειτουργίες του ψυχικού συστήματος, ταυτισμένες με τη λογική και τη συνείδηση, με το εσωτερικό αξιακό σύστημα, εις όφελος λειτουργιών του ασυνειδήτου, του πλέον όμως σκοτεινού και καταστροφικού περιεχομένου του. 

Ζέττα Ζάχου: Πώς νομίζετε ότι θα ήταν ο άνθρωπος χωρίς πόλεμο; 

Χ.Μ.:  Κάπως, όπως τον περιγράφουν τα ιδιοφυή κινηματογραφικά έργα «Star Wars», (ανεξήγητα παραγνωρισμένα από την επιστημονική κοινότητα), συλλογικότητες τελείως διαφορετικές που μπορούν να συνυπάρχουν, να συμβαδίζουν και να προοδεύουν. Μέχρι τον επόμενο πόλεμο βέβαια, που αποτελεί την πιο πυρηνική έκφραση των ψυχικών δυνάμεων του Κακού, και που, για το άτομο το μη εξοικειωμένο με τα ψυχικά πράγματα, πάντοτε έρχονται «απ’ έξω», από τους κατοίκους άλλων πλανητών εν προκειμένω, ή από τον «άλλο», στο δικό μας κόσμο.ότε ο πόλεμος είναι κοντά, το υλικό αυτό υπερχειλίζει στην εξωτερική πραγματικότητα, και μπαίνει στα δικά της δοχεία, παίρνοντας εκ των υστέρων το αντίστοιχο σχήμα (πολιτικό, οικονομικό, συγκυρίες της στιγμής). Όλα όμως έχουν επιτελεσθεί από πριν, στο ψυχικό επίπεδο, και μόνον μετά η εξωτερικότητα τα αποκρυσταλλώνει με άλλο τρόπο. 

Ο Χάρης Μωρίκης σπούδασε Νομική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Κλινική Ψυχολογία και Ψυχοπαθολογία στη Γαλλία στο Πανεπιστήμιο Aix – Marseille I. Είναι διδάκτωρ Ψυχολογίας, μέλος της Ελληνικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας και της Διεθνούς Ψυχαναλυτικής Ένωσης (I.P.A.). Έχει κάνει πολλές ανακοινώσεις σε διεθνή και ελληνικά συνέδρια, ενώ άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ψυχαναλυτικά περιοδικά. 

Εργογραφία: 

"…εκόμισα εις την Τέχνην", εκδόσεις Ποταμός. 

"Ή δημιουργία στο Φροϋδικό έργο", εκδόσεις Αρμός. 

"Ή λογοτεχνία στο ντιβάνι", εκδόσεις Αρμός. 

Η παρουσίαση του βιβλίου «Η καταστροφικότητα στην καρδιά της ανθρώπινης φύσεως. Ένας ψυχαναλυτής ξαναδιαβάζει τον Θουκυδίδη», θα πραγματοποιηθεί στην Πάτρα την 1η Ιουνίου στο βιβλιοπωλείο Πολύεδρο (Κανακάρη 147) στις 19.30. 

Για το βιβλίο θα μιλήσουν: Ο Καθηγητής Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Πατρών κ. Κωνσταντίνος Ασημακόπουλος και ο αναπληρωτής Καθηγητής Φιλολογίας του Π.Π κ. Γιάννης Παπαθεοδώρου. 

ΣΚΑΪ Πάτρας 

EMPHASIS: Το cd του Σπύρου Κοντού με έργα Ελλήνων συνθετών για σόλο όμποε

Την Τετάρτη 18 Μαΐου 2022, στην Αίθουσα Συναυλιών Φίλιππος Νάκας παρουσιάστηκε το άλμπουμ EMPHASIS του σημαντικού ομποΐστα Σπύρου Κοντού με έργα εννέα σύγχρονων Ελληνίδων και Ελλήνων συνθετών για σόλο όμποε.  

Ο διακεκριμένος σολίστ στον ψηφιακό αυτό δίσκο ερμηνεύει με δεξιοτεχνία και εκφραστικότητα ένα γοητευτικό ρεπερτόριο υψηλών απαιτήσεων, σε πρώτη δισκογραφική έκδοση, ως συνέχεια του βραβευμένου του άλμπουμ METAMORPHOSIS. Στο νέο άλμπουμ περιλαμβάνονται έργα για όμποε σόλο, με ένα εύρος σύνθεσης των τελευταίων πενήντα ετών, γνωστών και διακεκριμένων συνθετών (Καλλιόπη Τσουπάκη, Μιχάλης Οικονόμου, Δημήτρης Νικολάου, Αλέξανδρος Καλογεράς, Γιώργος Κουρουπός, Γιάννης Ιωαννίδης, Δημήτρης Τερζάκης, Θεόδωρος Αντωνίου και Κωνσταντία Γουρζή). Όπως ο ερμηνευτής αναφέρει "τα έργα-μονόλογοι αξιοποιούν και αναδεικνύουν θαυμάσια την εκφραστική παλέτα και τον χαρακτήρα του όμποε. Θέτουν απαιτήσεις λεπτής δεξιοτεχνίας και αποτελούν απολαυστική και αυθεντική προσθήκη στο διεθνές ρεπερτόριο". 

Για το ξεχωριστό αυτό άλμπουμ μίλησαν οι: Θωμάς Ταμβάκος, Γιώργος Μονεμβασίτης και Χρίστος Παπαγεωργίου. 

Ακολούθησε συναυλία με έργα του δίσκου. 

Παρών ήταν και ο συνθέτης Αλέξανδρος Καλογεράς από τη Βοστώνη, που άκουσε το έργο του «Νόμος». 

Παραθέτουμε στη συνέχεια την ομιλία του Θωμά Ταμβάκου, ιδρυτή του Αρχείου Ελλήνων Μουσουργού, ερευνητή και μουσικογράφου. 

"Καλησπέρα σας. 

Είναι μεγάλη μου η χαρά και η τιμή να είμαι ένας από τους ομιλητές στην παρουσίαση του προσωπικού δισκογραφήματος του αγαπητού και εκλεκτού ομποΐστα Σπύρου Κοντού με τον εύσχημο τίτλο «Έμφασις», ένα εξάμηνο μετά την επίσημη κυκλοφορία του. 

Κυκλοφορεί από την DNA label, δέκα χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρώτου και εξαιρετικού δισκογραφήματος με τίτλο «Μεταμόρφωσις», από την ίδια εταιρεία, στο οποίο ο Σπύρος μαζί με την πιανίστα Λητώ Θώμου ηχογράφησε σε πρώτη εκτέλεση οκτώ έργα σύγχρονων Ελλήνων συνθετών. Το CD «Μεταμόρφωσις» απέσπασε και δικαίως την τιμητική διάκριση από την Ένωση Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών, στην κατηγορία της καλύτερης δισκογραφικής έκδοσης ελληνικού ενδιαφέροντος. 

Γι' αυτή τη μοναδική ακουστική εμπειρία που μας προσφέρει η ερμηνεία σε αυτό το νέο ρεπερτόριο του όμποε, με έργα συγχρόνων Ελλήνων συνθετών, στο CD «Έμφασις» του Σπύρου Κοντού, θα επιχειρήσω να σας μεταφέρω την άποψή μου, μέσα από τη σαρανταπεντάχρονη εμπειρία μου σε θέματα δισκογραφίας και βεβαίως ως δημιουργός και κάτοχος του Αρχείου Ελλήνων Μουσουργών Θωμά Ταμβάκου. 

Η γνωριμία και η φιλία μου με τον Σπύρο, γεννημένο στην Κέρκυρα, 48χρονο σήμερα, διαρκεί πολλά χρόνια. Μάλιστα με τον πατέρα του, τον Αλέκο Κοντό, ήμασταν συνάδελφοι με την ίδια ειδικότητα στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας, αν και σε διαφορετικούς αερολιμένες. Θυμάμαι που πρώτος μου μίλησε, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, για τον ταλαντούχο γιό του και τις μουσικές επιδόσεις του. Όντως ο Σπύρος εξελίχθηκε σε έναν κορυφαίο ομποΐστα και το απέδειξε με πολλούς τρόπους. Δεν αρκέστηκε σε μία θέση στην ορχήστρα αλλά συνέχεια αναζητούσε και αναζητεί όχι γνωστό ρεπερτόριο για αυτό το περίεργο ξύλινο πνευστό όργανο με τον διαπεραστικό ήχο που η ελληνική ονομασία του είναι «οξύαυλος». Έδωσε και δίνει μεγάλη βαρύτητα, με βαθύ ερευνητικό ενδιαφέρον, στη δημιουργία έργων Ελλήνων και ελληνικής καταγωγής για αυτό το όργανο. Άρχισε να τα παρουσιάζει σε συναυλίες και η ιδιαίτερη ποιότητα του ήχου του άφησε και συνεχίζει, τις καλύτερες εντυπώσεις σε σύμπασα τη μουσική κοινότητα. Προκάλεσε επίσης το ενδιαφέρον συνθετών μας που του εμπιστεύτηκαν συνθέσεις του τις οποίες παρουσίασε σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση. Αυτή δε η αναφορά, δηλαδή η ουσιαστική σχέση του Σπύρου με την ελληνική λόγια δημιουργία, τον ξεχωρίζει από την, ούτως ή άλλως, πλειάδα χαρισματικών ομποϊστών μας. 

Όπως πολλοί Επτανήσιοι και μάλιστα Κερκυραίοι μουσικοί και συνθέτες, έτσι και ο Σπύρος γαλουχήθηκε μουσικά σε φυτώριο Φιλαρμονικής. Στην περίπτωσή του στη Φιλαρμονική Εταιρία «Μάντζαρος» με δασκάλους τους αρχιμουσικούς Στέφανο Δολιανίτη και Γιώργο Κούρκουλο. Ως γνωστόν, σε αυτά τα φυτώρια οι μαθητές μαθαίνουν κάποιο πνευστό όργανο με την προοπτική να ενταχθούν αργότερα στην μπάντα ή σε κάποια άλλη ορχήστρα, όπως η Ε.Σ.Ο. της ΕΡΤ ή να ακολουθήσουν σολιστική καριέρα, όπως στην περίπτωση του Σπύρου. Οι σπουδές του στο όμποε συνεχίστηκαν στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας από το οποίο αποφοίτησε με άριστα παμψηφεί και πρώτο βραβείο. Δεν αρκέστηκε όμως σε αυτή τη μαθητεία. Συνέχισε τις σπουδές του στην Καρλσρούη και τη Γενεύη με διάσημους καθηγητές. Είναι πολλά που θα μπορούσα να πω για την καλλιτεχνική σταδιοδρομία και προσφορά του αλλά νομίζω ότι σας είναι γνωστά. 

Επανέρχομαι στην «’Εμφασι», το δισκογραφικό κομψοτέχνημα που θα το λατρέψετε όταν το ακούσετε, όπως το λάτρεψα και εγώ. Ειλικρινά προσπάθησα να βρω, ως κριτικός, αρνητικά σημεία. Όσο κι αν προσπάθησα δεν τα κατάφερα. 

Από πού να ξεκινήσω και που να τελειώσω. Από την άριστη επιλογή του περιεχομένου με έντεκα υπέροχα έργα εννέα σπουδαίων συνθετών ερμηνευμένα με δεξιοτεχνία και εκφραστικότητα, μία ακόμη τρανή απόδειξη το πόσο σημαντική είναι η σύγχρονη λόγια μουσική δημιουργία με ελληνική υπογραφή. 

Πολύ εύστοχα ο Σπύρος επέλεξε έργα με χρονικό ορίζοντα γραφής τους την πεντηκονταετία από το 1971 έως τις μέρες μας. Έργα ώριμα και διαφορετικά ως προς τον τρόπο γραφής, με επιρροές από το σύνολο σχεδόν των ευρωπαϊκών μουσικών ρευμάτων, αλλά με προσωπικό τόνο και όχι ως άσκηση ή είδος μίμησης. Έργα που καθηλώνουν ως ακρόαμα και προκαλούν την επιθυμία επανάληψης της ακρόασης. Αυτό τουλάχιστον συνέβη και συμβαίνει με μένα. 

Όπως ο Σπύρος τονίζει και συμφωνώ μαζί του, η σειρά της επιλογής, αλλά και τα ίδια τα έντεκα έργα διαμορφώνουν ένα ιδιαίτερα συναρπαστικό μουσικό σκηνικό. Είναι ένας μονόλογος, μακρύς και εμφατικός, εξίσου εσωστρεφής όσο και αρθρωμένος, όπου οι ήχοι και η αισθητική συνυπάρχουν σε λεπτή δυναμική ισορροπία και διάλογο μεταξύ τους προκειμένου να δώσουν αυτό που η μουσική ακρόαση συνιστά: τη μαγεία. 

Το ηλικιακό φάσμα των συνθετών που συμμετέχουν καλύπτει τις δεκαετίες του ’30, του ’40, του ’60 και του ’70, από τον πρεσβύτερο και χαλκέντερο Γιάννη Ιωαννίδη, γεννημένο το 1930, έως τον νεότερο Μιχάλη Οικονόμου, γνωστό περισσότερο ως αρχιμουσικό και γεννημένο το 1973. Μάλιστα το έργο του Ιωαννίδη Ντιβερτιμέντο, με ατονικό χαρακτήρα, είναι αφιερωμένο στον Σπύρο. Ο τελευταίος του το ανταπέδωσε με μία κορυφαία ερμηνεία, από αυτές που χαρακτηρίζονται ως ερμηνεία αναφοράς, δηλαδή αξεπέραστη. 

Στην παρέα των συνθετών του δισκογραφήματος συναντάμε και τους δύο εκλιπόντες, εσαεί αγαπημένους και αξέχαστους, τον Θόδωρο Αντωνίου με την ευρηματική Φαντασία του, εμπλουτισμένη με σύγχρονες τεχνικές του όμποε και τον Δημήτρη Νικολάου με τις τρεις ρηξικέλευθες, ως προς τη στόχευσή τους, Μουσικές του δρόμου (Στράσσενμουσίκ) γραμμένες πριν από σαράντα χρόνια ακριβώς, με έμπνευση από τους μουσικούς που παίζουν στο δρόμο και γενικά σε μη συμβατικούς καλλιτεχνικούς χώρους. 

Στο δισκογράφημα εντάχθηκαν δύο έργα ισάριθμων κορυφαίων σήμερα εν ζωή συνθετών μας, η Μουσική για έναν Αυλητή του Δημήτρη Τερζάκη βασισμένη σε τροπικές κλίμακες και η Ελεγεία του Γιώργου Κουρουπού που δικαιολογεί τον τίτλο του λόγω της ελεγειακής μελωδικής γραμμής του. Έργα με δεξιοτεχνικά περάσματα στα οποία ο Σπύρος έδωσε τον καλύτερο εαυτό του, ειδικά στο δύσκολο, από τεχνικής πλευράς, έργο του Τερζάκη που διαβιεί στην Κολωνία της Γερμανίας, εδώ και αρκετές δεκαετίες. 

Με χαροποίησε ιδιαίτερα το ότι συμπεριελήφθησαν και δύο θαυμάσια έργα γυναικών μουσικών δημιουργών, το Blue της Καλλιόπης Τσουπάκη με νοσταλγική ατμόσφαιρα και ο Αστρολάβος, ο άγγελος στο βυθό της θάλασσας της Κωνσταντίας Γουρζή που αποτελείται από εννέα διαδοχικές μινιατούρες, εν είδει αστερισμών, αφού ο τίτλος του έργου αναφέρεται στην γνωστή αρχαία αστρονομική συσκευή που μπορούσε να μετρήσει τις ακριβείς θέσεις ορισμένων αστερισμών.

Αμφότερες οι συνθέτριες ζουν και διαπρέπουν στο Άμστερνταμ και το Μόναχο αντίστοιχα. Μάλιστα με το Blue ανοίγει η ροή αυτού του μονολόγου και κλείνει αισίως με τον Αστρολάβο. Θεωρώ ότι είναι άριστη η επιλογή του Σπύρου να ξεκινήσει και να περατώσει το δισκογράφημα με τα δύο αυτά έργα.

Αυτό το ερμηνευτικό κρεσέντο έλαβε χώρα και ηχογραφήθηκε στον Ναό του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, στην παλαιά πόλη της Κέρκυρας, τον Οκτώβριο του 2018. Σε αλληλεπίδραση με την υποβλητική ακουστική του χώρου του Ιερού Ναού, παρήχθη ένα θαυμάσιο ηχητικό αποτέλεσμα, που αποτυπώθηκε στην δισκογράφηση με ιδιαίτερη φροντίδα και αισθητική. 

Δόθηκε μεγάλη βαρύτητα, και ορθώς κατά τη γνώμη μου, στη φυσική μουσικότητα που θα εισέπραττε ένας ακροατής στον χώρο. Για αυτό εκλείπει η τεχνική επεξεργασία που ίσως να διαμόρφωνε συνθήκες στουντιακής ηχογράφησης και να άλλαζε το μαγευτικό ηχόχρωμα από τον χώρο του ναού. Αυτό το ηχογραφικό αποτέλεσμα ευτύχησε στη συνέχεια να αποτυπωθεί σε ένα άκρως καλαίσθητο δισκογράφημα, με σκληρά χαρτόδετα εξώφυλλα, εμπρός και πίσω, και με συνοδευτικό ένθετο, άκρως μινιμαλιστικό, 18 σελίδων που παραπέμπει στη γνωστή μας γερμανική εταιρεία E.C.M. 

Το αριστουργηματικό εικαστικό μέρος φιλοτέχνησε ο Μιχάλης Χατζηχαραλάμπους συνεχίζοντας την παράδοση που ξεκίνησε με το προηγούμενο δισκογράφημα, το «Μεταμόρφωσις». 

Και έτσι φθάσαμε στο σήμερα, μετά την κυκλοφορία του από την ανεξάρτητη εταιρεία DNA label των μουσικών και συνθετών Αλέξανδρου Χρηστάρα και Μιχάλη Νιβολιανίτη, να το παρουσιάζουμε, εδώ στον πάντα φιλόξενο χώρο της Αίθουσας Συναυλιών του Ωδείου Φ. ΝΑΚΑΣ. 

Συγχαίρω από καρδιάς όλους τους συντελεστές και πρώτιστα τον Σπύρο Κοντό για αυτό το μοναδικό δισκογραφικό δώρο του στο φιλόμουσο κοινό. 

Κλείνοντας, δανείζομαι ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το κριτικό κείμενο της Λιάνας Μαλανδρενιώτη για το δισκογράφημα στην εβδομαδιαία εφημερίδα «Εποχή». «Ο ήχος του πνευστού αναζητά την πιο προσωπική, τη μοναχική σου ώρα, την ώρα της συνομιλίας με τον εσώτερο εαυτό σου. Αφουγκράσου τις ανάσες. Αφήσου στο πνεύμα, στην ατμόσφαιρα, στον ρυθμό, στις παύσεις της μουσικής και τότε η δεξιοτεχνία και η ερμηνευτική υπέρβαση του Σπύρου Κοντού, χωρίς να χρειαστείς καμιά άλλη προσευχή, θα σε πάει στον παράδεισο». 

Ας μη καταχραστώ άλλο τον χρόνο σας και δίνω τη σκυτάλη στους αγαπητούς μου Γιώργο Μονεμβασίτη και Χρήστο Παπαγεωργίου. 

Να είστε όλες και όλοι καλά. 

Σας ευχαριστώ πολύ". 

 

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΛΟΓΑΡΑ "ΟΤΑΝ ΒΓΗΚΕ ΑΠ' ΤΗ ΣΚΙΑ" ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

Ο αγαπημένος συγγραφέας της «Ιδιωτικής Οδού» Κώστας Λογαράς παρουσίασε την περασμένη Τετάρτη 18 Μαΐου 2022 στο αίθριο του Παλαιού Νοσοκομείου Πατρών το νέο του μυθιστόρημα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη, με τίτλο «Οταν βγήκε απ’ τη σκιά». 

Για το βιβλίο μπορείτε να δείτε την δική μας παρουσίαση εδώ. 

Ο συγγραφέας επέλεξε ένα εξαιρετικά διαδραστικό τρόπο για την παρουσίαση του νέου βιβλίου του. Κουβέντιασε με το κοινό , που είχε διαβάσει το βιβλίο, με βάση τις δικές του ερωτήσεις, επισημάνσεις και απόψεις. 

Η δημοσιογράφος της εφημερίδας «Πελοπόννησος» Κρίστυ Κουνινιώτη συντόνισε την ουσιαστική κουβέντα και μετά η πιανίστα Μαρία Νικολοπούλου διάνθισε μουσικά την παρουσίαση, ενώ η «Γωνιά του βιβλίου – Βιβλιοπωλεία Παπαχρίστου» είχε αναλάβει την οργάνωση της εκδήλωσης. 

Η συζήτηση συγγραφέα και κοινού περιεστράφη γύρω από τα εξής θέματα: 

- Ποιοι στόχοι είχαν τεθεί εξαρχής σ’ αυτό το μυθιστόρημα; 

Να φέρει σε σύγκρουση δύο κόσμους: Την αλαζονεία του Νου και της Γνώσης απ’ τη μια, και τη γήινη οπτική μιας φυσικής οντότητας απ’ την άλλη. Η φιλοδοξία μου ήταν να προκύψει μία φωτεινή διέξοδος στο σύγχρονο ζόφο. Το μυθιστόρημα ήθελα να πάει πολύ πιο πέρα από τη σχέση ενός ζευγαριού. Η επιδίωξή μου ήταν να γίνει ένας καθρέφτης μέσα στον οποίο μπορεί κανείς να δει κοινωνικές καταστάσεις - αθέατες ή φανερές. Και να θέσει ερωτήματα που απευθύνονται ή αφορούν τον καθένα μας. Να ανακαλύψει ο καθένας πτυχές εαυτού. Γιατί όλοι μας κρύβουμε μέσα μας έναν μικρό Ερρίκο. 

- Ποιος είναι ο Ερρίκος; 

Ο ήρωας τού μυθιστορήματος εκφράζει προοδευτικές απόψεις αλλά εφαρμόζει αυταρχικές συμπεριφορές : Στις προσωπικές του σχέσεις, στις «πνευματικές» του δραστηριότητες, στην κοινωνική ζωή. Με αποκορύφωμα την πολιτική σκηνή όπου εμπλέκεται ενεργά αναλαμβάνοντας θέσεις εξουσίας. Ο Ερρίκος Μαλτέζος παρουσιάζεται σαν υπέρμαχος των ανθρώπινων δικαιωμάτων στα λόγια, αλλά στην πράξη, ιδιοτελής και καιροσκόπος, χρησιμοποιεί την ικανότητα του Λόγου ως μέσο επιβολής και χειραγώγησης των άλλων. Ο χαρακτηριστικός αυτός τύπος ανθρώπου (που διεμβόλισε και το χώρο της διανόησης), καλλιεργήθηκε στη μεταπολίτευση και μετά. Η ανάπτυξή του ευνοήθηκε από ποικίλες πολιτικές τακτικές, κοινωνικές συνθήκες και πολιτιστικά περιβάλλοντα. 

- Τι εκπροσωπεί η Μαρυλλίδα; 

Απέναντι στον Ερρίκο Μαλτέζο (και σε μια ομάδα ομοειδών προσώπων) βρίσκεται η Μαρυλλίδα, ένα πλάσμα προσγειωμένο. Λιτό και απέριττο. Της πράξης, όχι της θεωρίας. Μια φυσική οντότητα με στέρεα αντίληψη ζωής. Γειωμένη με το χώμα, τη φύση, με σχέση γονιδιακή και προαιώνια με αυτήν. Η ηρωίδα μου ( καθώς και πρόσωπα ομοειδή με αυτήν) αποτελούν τον αντίποδα. Από τη δική της οπτική γνωρίζει ο αναγνώστης τα γεγονότα, αυτή αφηγείται. 

- Πώς συγκρούονται οι δυο τους; 

Αντιπαρατίθενται δύο διαφορετικοί χαρακτήρες μέσα από τη σχέση τους, αλλά και δύο διαμετρικά αντίθετες κοσμοαντιλήψεις. Ο ένας, τής «διανόησης», της θεωρίας και των σκοπιμοτήτων. Η άλλη, γήινη, φυσική ύπαρξη, της ζωής, πατάει γερά στα πόδια της. Από τη μια ο λογοκρατούμενος σύγχρονος πολιτισμός, η επίφαση του Νου και του Λόγου (ο ψευτοδιανοούμενος κόσμος, λόγια και θεωρίες), κι απ’ την άλλη η αυθεντικότητα, η αμεσότητα, η απροσποίητη στάση ζωής (που τα εκπροσωπεί ο αυθεντικός γήινος άνθρωπος, η φυσική και χοϊκή ύπαρξη – τής πράξης και της δράσης). Οι διαχρονικές αξίες της ηρωίδας αντιπαρατίθενται σ’ έναν κόσμο ψεύτικο και επίπλαστο. Αλλοτριωμένο πνευματικά και πολιτιστικά. 

- Με ποια τεχνική γίνεται η αντιπαράθεση εφικτή; 

Σε κάθε αρνητικό ήρωα υπάρχει ως αντίπαλο δέος μια θετική περσόνα ώστε να δημιουργούνται ζεύγη αντιθέτων, κι αυτό ήθελα να λειτουργήσει ισορροπιστικά στην ιστορία μου. (Αρνητικοί ήρωες είναι ο Ερρίκος Μαλτέζος, η μητέρα του Δόμνα, οι αδελφές της, ένας αστικός κοινωνικός περίγυρος διαβρωμένος πνευματικά, πολιτιστικά, πολιτικά. Έχοντας απομακρυνθεί από το φυσικό τρόπο ζωής, έχουν λησμονήσει τα ανθρώπινά τους χαρακτηριστικά – εξ ού και η ονομασία της πόλης τους, Ληθώ . Θετικοί ήρωες είναι η Μαρυλλίδα, ο κριτικός της λογοτεχνίας - κεφ. Δύο κόσμοι, σελ. 90- εκπρόσωπος ενός ουσιαστικού διανοούμενου κόσμου, ο Κύρος στη βόρεια χώρα, ο απών ναυτικός πατέρας του Ερρίκου). 

- Πώς χτίζεται ένας λογοτεχνικός ήρωας; 

Ο μυθιστορηματικός ήρωας είναι αποτέλεσμα πολύμορφης σύνθεσης και εμπεριέχει στοιχεία ομοειδών προτύπων με συγγενή χαρακτηριστικά. Γι’ αυτό και μια λογοτεχνική persona είναι επιτυχημένη όταν ξεπερνά τα πρότυπά της. Κι αυτό εξαρτάται από τη φαντασία, τις ικανότητες του συγγραφέα, τα βιώματα που κουβαλάει, την ιδεολογική και γλωσσική του σκευή. «Η λογοτεχνία - λέει ο Κρακάουερ- έχει αξία όταν καταβυθίζεται μεν σε γεγονότα της απλής καθημερινότητας μέσω των ηρώων, αλλά παράγει ιδέες υψηλής πνευματικότητας. Τότε η τέχνη του λόγου δίνει μορφή σε μια αδιαμόρφωτη ως τώρα πραγματικότητα, κι ο αναγνώστης συλλαμβάνει τον εαυτό του σε μεταφράσιμο είδος». 

Στο «Όταν βγήκε απ’ τη σκιά» οι απλές καθημερινές ασχολίες τής Μάριαν -η σχέση της με τη φύση, η καλλιέργεια της γης, η επαφή της με το χώμα- έχουν έναν τελετουργικό χαρακτήρα. Κι αυτό, είναι συνειδητή συγγραφική επιλογή. Σαν να αναπαριστά η ηρωίδα μου μια τελετή που δεν έχει σβήσει ποτέ. Βρίσκεται σε νοερή επικοινωνία με τους προγενέστερους, μνημονεύει το παρελθόν, το επαναφέρει στη ζωή της δραστικά , όχι νοσταλγικά. Ζωντανεύει τον παρελθόντα χρόνο και εντάσσοντάς τον στο παρόν προτείνει, χωρίς να το επιδιώκει καν, έναν τρόπο ζωής. Αυτή ήταν η πρόθεσή μου, βέβαια το αποτέλεσμα κρίνεται από τον αναγνώστη. Πάντως, θαρρείς ότι η ζωή αυτής τής γυναίκας, η σκέψη της, τα αισθήματά της είναι οι φορείς, το όχημα διαχρονικών αξιών λησμονημένων στους καιρούς μας. Και στα πενήντα της αποφασίζει να ξεκινήσει τη ζωή της από την αρχή. Αφήνοντας πίσω της έναν άγονο κόσμο. Ξοφλημένο. 

Μερικά ακόμα θέματα του μυθιστορήματος τα οποία συζητήθηκαν χαλαρά, πίνοντας το κρασί που προσφέρθηκε από τους οργανωτές τής εκδήλωσης. 

- της ταυτότητας και της αλλοίωσης του χαρακτήρα. 

- της διαφορετικότητας (asperger) 

- η έννοια τού «ξένου» και του διαφορετικού: η Μαρυλλίδα αντιμετωπίζεται ως πρόσωπο ‘βάρβαρο και ανεπιθύμητο’ που παρεισφρέει στο χώρο του Ερρίκου. 

- η κρυψίνοια τής μικροαστικής κοινωνίας (η Δόμνα και το περιβάλλον της) 

- η άσκηση ψυχολογικής βίας στο γυναικείο φύλο. 

- ο τρόπος που βιώνει ο σύγχρονος άνθρωπος τη σχέση του με το χρόνο. Μετράει διαφορετικά το πέρασμα του χρόνου και της ζωής στο Αλτινό, και διαφορετικά στην Ληθώ. 

- η απληστία, η αρπακτικότητα, ο τρόπος που ο σύγχρονος άνθρωπος αντιμετωπίζει τη φύση και το περιβάλλον, κόβοντας τη ρίζα που τον τρέφει.

Παραθέτουμε στη συνέχεια σημαντικές κριτικές για το νέο αυτό βιβλίο του Κώστα Λογαρά.

Ο Κυθήρων Σεραφείμ απάντησε στην "Ιδιωτική Οδό"

Ο μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ μου έκανε την …τιμή να μου απαντήσει στο κείμενό μου ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ ΣΤΑΜΟΥΛΗ ΑΠΟ ΚΥΘΗΡΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ, ΨΑΛΤΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΥΣ ΓΥΜΝΑΣΤΕΣ.

Μάλιστα με «Εγκύκλιο» προς το ποίμνιό του με τίτλο «Ιερο-κατηγοριών αναίρεσις», στην οποία αφιερώνει το «Α’ Μέρος» στην ελαχιστότητά μου. 

Παραθέτω στη συνέχεια την σχετική αναφορά, αλλά και ολόκληρη την εγκύκλιο του Κυθήρων Σεραφείμ, που μας προξενεί ηδονική θυμηδία – είναι αλήθεια –, επιφυλασσόμενος εντός των ημερών να απαντήσω συντριπτικά – δυστυχώς! – για τον σεβασμιώτατο. 

Απόσπασμα της επιστολής του Κυθήρων στην Ι. Σύνοδο 

Ἐν Κυθήροις τῇ 20ῇ Μαΐου 2022

Πρός Τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυθήρων & Ἀντικυθήρων

Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί Ἀδελφοί, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! 

Ἐφθάσαμε σύν Θεῷ εἰς τό μέσον τῆς ἁγίας περιόδου τοῦ Ἱεροῦ Πεντηκοσταρίου καί ἀπολαμβάνουμε τίς θεῖες εὐλογίες καί δωρεές τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἀναστάσιμης αὐτῆς ἐαρινῆς ἐποχῆς: τό θεῖο Ἀναστάσιμο φῶς, τήν λυτρωτική χαρά, τήν εἰρήνη καί τήν ἀγάπη τοῦ Ἀναστάντος φιλανθρώπου Κυρίου καί Θεοῦ ἡμῶν. 

Ἀφοῦ ἐπέρασαν οἱ δύο ἑβδομάδες τῶν λιτανεύσεων τῆς ἁγίας καί θαυματουργοῦ Εἰκόνος τῆς Παναγίας μας τῆς Μυρτιδιώτισσας, Προστάτιδος, Ἐφόρου καί Πολιούχου τῆς νήσου μας καί ἡ Ἱερά Πανήγυρις τοῦ Προστάτου μας Ὁσίου Θεοδώρου τοῦ ἐν Κυθήροις ἀσκήσαντος, θεωρῶ ὡς Ἐπισκοπικόν μου χρέος νά ἀπευθυνθῶ εἰς τήν εὐλάβειάν σας καί νά ἀπαντήσω σέ ὡρισμένες κατηγορίες, οἱ ὁποῖες ἐγράφησαν καί ἀκούσθηκαν αὐτές τίς ἅγιες ἡμέρες καί χρῄζουν ἐξηγήσεως πρός ἀποφυγήν σκανδαλισμοῦ τοῦ λογικοῦ μας Ποιμνίου. 

Ἱ ε ρ ο – κ α τ η γ ο ρ ι ῶ ν  ἀ ν α ί ρ ε σ ι ς  Α ’ 

Δυό ἡμέρες, μετά τήν Ἀνάστασι τοῦ Κυρίου μας δημοσιεύθηκε στήν ἱστοσελίδα Kythera news ἄρθρο τοῦ κ.Παναγιώτη Ἀντ. Ἀνδριόπουλου μέ τίτλο: «Ἐπίθεση τοῦ Σεραφείμ Κυθήρων στόν καθηγητή Χρυσόστομο Σταμούλη γιά «δεινή αἵρεση». 

Ὁ ἀρθρογράφος αὐτός προφανῶς μέ θεωρεῖ μικρονοϊκό, ἀστοιχείωτο καί ἀθεολόγητο, ἀφοῦ «δέν περιμένει κανείς νά κατανοήσω τήν θεολογία τοῦ καθηγητοῦ Χρυσοστόμου Σταμούλη …». Ἐρωτᾶ ὁ κ.Ἀνδριόπουλος «γιατί ἐπέλεξα τόν Καθηγητή κ.Σταμούλη καί ὄχι κάποιον ἄλλον ἀπό τούς … «ἀποδομητές» πού μοῦ ὑπέδειξε ὁ Πολυχρονιάδης». Κάνοντας δέ λόγο στήν ἀναφορά τοῦ Συλλόγου Ἱεροψαλτῶν Θεσσαλονίκης «Λυκοῦργος Πετρίδης» ὅτι «ὁ συγκεκριμένος (κ.Χρ. Σταμούλης) εἶναι καί ὁ κύριος εἰσηγητής γιά τήν ἵδρυση μουσουλμανικῶν σπουδῶν ἐντός τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Θεσσαλονίκης» ἐξάγει τό συμπέρασμα ὅτι «μᾶλλον ἄλλα εἶναι τά πραγματικά κίνητρα τῆς ἐπίθεσης στόν Καθηγητή Χρ. Σταμούλη καί ὄχι ἡ θεολογία του».  

Εἰς ἀπάντησιν τῶν ὡς ἄνω αἰτιάσεων θά παραθέσω αὐτούσιον τόν ἐπίλογο τοῦ ὑπ’ ἀριθ. 374/8-12-2021 ἐγγράφου μου πρός τήν Ἱερά Σύνοδο, στόν ὁποῖο ὑπάρχουν οἱ ἀπαντήσεις:

………………………………………………………………

Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε, Σεβ. Συνοδικοί Πατέρες, 

Δέν γνωρίζω οὔτε κατ’ ὄψιν τόν Καθηγητήν κ. Χρυσ. Σταμούλην καί οὔτε ἔχω τι προσωπικόν μετ’ αὐτοῦ. Ἐπιστήμονες ἐκ τοῦ Θεολογικοῦ κύκλου, γνωρίζοντες ὅτι εἶμαι Τακτικόν Μέλος τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τῶν Αἱρέσεων, ὡμίλησαν εἰς ἐμέ περί αὐτοῦ καί τῶν συναφῶν προμνημονευθέντων ἔργων του καί ἐθεώρησα ὡς ἐπιτακτικόν καθῆκον μου νά ὑποβάλω τήν παροῦσαν ἀναφοράν μου πρός Ὑμᾶς καί τήν περί Ὑμᾶς Ἱεράν Σύνοδον διά νά ἀσχοληθῇ μετ’ αὐτῆς καί τῶν θιγομένων ἑτεροδιδασκαλιῶν τοῦ κ.Καθηγητοῦ, ἁπτομένων, δυστυχῶς, τῶν κρασπέδων τῆς αἱρετικῆς διδαχῆς, ἡ ἁρμοδία ΣΕ ἐπί τῶν Αἱρέσεων πρός ἔλεγχον καί ἐπανόρθωσιν τοῦ ἐν θέματι Ἐλλογιμ. κ.Καθηγητοῦ.

Διαχωρίζει, δυστυχῶς, ὁ κ.Καθηγητής τό Μυστήριον τῆς Ἀειπαρθενίας τῆς Παρθένου Μαρίας ἐκ τοῦ Μυστηρίου τῆς Θεοτοκίας της. Ὅμως, ἐάν δέν ὑφίστατο τό πρῶτον, τό ὁποῖον κατέπληξε τόν Ἀρχάγγελον Γαβριήλ, θαυμάσαντα «τήν ὡραιότητα τῆς Παρθενίας καί τό ὑπέρλαμπρον τό τῆς ἁγνείας» τῆς Παναχράντου Κόρης, δέν θά ἠκολούθει τό δεύτερον. Ἀναγινώσκομεν εἰς τό προφητικόν βιβλίον τοῦ Προφήτου Ἰεζεκιήλ: «Καί ἐπέστρεψέ με κατά τήν ὁδόν τῆς πύλης τῶν ἁγίων τῆς ἐξωτέρας τῆς βλεπούσης κατ’ ἀνατολάς, καί αὕτη ἦν κεκλεισμένη. Καί εἶπε Κύριος πρός με˙ ἡ πύλη αὕτη κεκλεισμένη ἔσται, οὐκ ἀνοιχθήσεται, καί οὐδείς μή διέλθῃ δι’ αὐτῆς, ὅτι Κύριος ὁ Θεός τοῦ Ἰσραήλ εἰσελεύσεται δι’ αὐτῆς καί ἔσται κεκλεισμένη…» (Ἰεζ. κεφ. ΜΔ’, στίχ.1-2). Ἑπομένως, οὕτως ἐχόντων τῶν πραγμάτων, οὐδέποτε θά ἦτο δυνατόν «Κύριος ὁ Θεός τοῦ Ἰσραήλ» νά γεννηθῇ «ἀπό ἔγγαμη γυναίκα», τοῦθ’ ὅπερ συνιστᾷ δεινήν αἵρεσιν καί βαρυτάτην βλασφημίαν. 

Ἐξαιτούμενος τήν Ὑμετέραν συγγνώμην καί κατανόησιν διά τήν καταπόνησίν Σας ἐκ τῆς ἀναγνώσεως τῆς παρούσης καί τάς Ὑμετέρας εὐχάς, διατελῶ, 

Μετά βαθυτάτου σεβασμοῦ 

Ἐλάχιστος ἐν Ἐπισκόποις 

Ὁ Μητροπολίτης 

† Ὁ Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων Σεραφείμ 

Ἐξ ὅσων εἴδατε στόν ἐπίλογο τοῦ ἐγγράφου μου πρός τήν Ἱεράν Σύνοδο δέν ἔγινε κάποια ἐπίθεσις, οὔτε καταγγελία εἰς βάρος τοῦ κ. Καθηγητοῦ. Χωρίς νά δημοσιεύσω τήν ἀναφοράν μου αὐτή εἰς τά ΜΜΕ ἀπετάθην εἰς τήν Διαρκῆ Ἱεράν Σύνοδον διά νά ἐπιληφθῇ, μέσῳ τῆς ἁρμοδίας Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ σοβαροτάτου αὐτοῦ θέματος καί ἀνακαλέση στήν τάξι τόν κ.Σταμούλη, ἀφοῦ εἶναι Κοσμήτωρ καί Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ καί μέλος Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς. Δέν κατεβλήθη, λοιπόν, «προσπάθεια γιά νά καθίσει στό σκαμνί ὁ κ. Καθηγητής», ἀλλά γιά νά διορθωθοῦν τά κακῶς ἔχοντα παραδοξολογήματά του. 

Πράγματι λυπήθηκα καί «σκανδαλίσθηκα σφόδρα καί δέν ἄντεξα» μέ τίς αἱρετικές δοξασίες τοῦ κ.Καθηγητοῦ, οἵας δέν ἐτόλμησαν νά διατυπώσουν οἱ αἱρεσιάρχες Ἄρειος καί Νεστόριος. Μέ αὐτό τό σκεπτικό προέβην εἰς τό ἐν θέματι διάβημά μου πρός τήν ΔΙΣ καί δι’ αὐτόν τόν λόγον μέ ἀπασχόλησε ἡ ἑτεροδιδασκαλία τοῦ Καθηγητοῦ κ.Σταμούλη «καί ὄχι κάποιου ἄλλου ἀπό τούς … «ἀποδομητές»… Ἑπομένως δέν «εἶναι ἄλλα τά πραγματικά κίνητρα τῆς ἐπίθεσης στόν Καθηγητή κ. Χρ. Σταμούλη» ἀλλά τό ἀνεπέρειστον καί ἀσύμβατον μέ τήν Ἁγιογραφική καί Ἁγιοπατερική διδασκαλία τῶν αὐθαιρέτων «θεολογικῶν» θέσεων καί ἐπιχειρημάτων τοῦ Καθηγητοῦ κ.Σταμούλη, καί οὐδέν πλέον. 

Ὁ ἀρθρογράφος κ. Ἀνδριόπουλος σημειώνει ὅτι μέ τήν ὡς ἄνω ἐνέργειά μου «ἔκαψα» τούς ἀντιδρῶντας εἰς τά ἐν λόγῳ γραφόμενα τοῦ κ.Καθηγητοῦ καί προσδοκῶντας ὁ «ὑβριστής» Καθηγητής «νά δώσει λόγο ἐνώπιον Συνοδικοῦ ὀργάνου», ἀφοῦ ἡ ἐπιστολή μου πρός τήν Ἱερά Σύνοδο «πέρασε στά ἀζήτητα». 

Ἀπό τῆς 8-12-2021, πού ἀπεστάλη τό ἐν θέματι ἔγγραφό μου πρός τήν Ἱεράν Σύνοδον μέχρι σήμερα δέν ἔλαβα κάποια ἀπάντησι. Ὁ κ.Ἀνδριόπουλος γνωρίζει τό θέμα του: «Σχετικῶς μέ τήν προβολήν αἱρετικῶν δοξασιῶν ὑπό Πανεπιστημιακοῦ Καθηγητοῦ» καί ἔχει τήν πληροφορίαν ὅτι «πέρασε στά ἀζήτητα». Ἐάν ἔτσι ἔχουν τά πράγματα φοβᾶμαι πώς μία ἑπόμενη Ἱ. Σύνοδος μέ τόν ἑπόμενο Προκαθήμενο «θά τρέχῃ καί δέν θά φθάνη», κατά τό κοινῶς λεγόμενο, – ὅπερ ἀπεύχομαι-, διότι ἡ κακοδοξία καί ἡ πλάνη, ὅταν δέν ἀντιμετωπίζονται ἐγκαίρως, ἀφηνιάζουν καί δέν συμμαζεύονται.

"Η μοδίστρα τ' ουρανού" του Λεωνίδα Μαριδάκη με την Δάφνη Πανουργιά

Η ΜΟΔΙΣΤΡΑ Τ' ΟΥΡΑΝΟΥ είναι ένα ολοκαίνουργιο, τρυφερό τραγούδι που έγραψε ο τραγουδοποιός Λεωνίδας Μαριδάκης για τις ανάγκες της παράστασης "ΣΤΑΘΟΥΛΑ ράφτρα εκ Πόντου" της Μαρινέλλας Βλαχάκη που θα ανέβει το καλοκαίρι σε σκηνοθεσία Κωστή Καπελώνη. 

Οι στίχοι είναι της Δέσποινας Τραχαλάκη και το ερμηνεύει η Δάφνη Πανουργιά. 

Βίντεο: Θοδωρής Παπαδουλάκης 

Παραγωγή: Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης. 

 

Στη συνέχεια ένα βιντεάκι με πληροφορίες για την ερχόμενη παράσταση "ΣΤΑΘΟΥΛΑ ράφτρα εκ Πόντου".

 

Ο τραγουδοποιός Λεωνίδας Μαριδάκης γεννήθηκε στα Χανιά και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε μουσική (αρμονία, αντίστιξη, φούγκα & σύνθεση) στο Εθνικό, στο Κεντρικό Ωδείο του Κώστα Κλάβα και στο Ωδείο Νικόλαος Μαντζαρος. Από όταν τελείωσε τις σπουδές του γράφει τραγούδια, κάνει συναυλίες και γράφει μουσική για το θέατρο. Το 2005 βγάζει το πρώτο του cd με τραγούδια σε παραγωγή του Νίκου Ξυδάκη, το «Αβάδιστα» (Universal music). Το τραγούδι που ξεχώρισε, παίχτηκε και παίζεται ακόμα και σήμερα στα ραδιόφωνα ήταν το «Ασημένιο τραγούδι» (video) σε στίχους του Άλαν Γκίνσμπεργκ που ήταν και η τραγουδιστική συμμετοχή του Φοίβου Δεληβοριά στο δίσκο. Το 2006-2008 ακολούθησαν μουσικές συνέργασίες στον Ιανό με καλλιτέχνες όπως η Λάμια Μπεντίουι, η Μάρθα Φριντζήλα, ο Κωστής Μαραβέγιας, η Μάρθα Μορελεόν κ.α. Ο επόμενος δίσκος του τραγουδοποιού ήταν το «Σε βάθος δρόμου» (metronomos 2010) στον οποίο συμμετείχε η Μάρθα Φριντζήλα και η Πέννυ Μπαλτατζή. Iδιαίτερη επιτυχία σημείωσε το 2014 η δισκογραφική συνεργασία του με την Φωτεινή Βελεσιώτου με μια διασκευή που έκανε στο τραγούδι «Χαράματα η ώρα τρεις» (video clip) (retropolis 2). Τον Φεβρουάριο του 2018 κυκλοφόρησε το τρίτο προσωπικό του άλμπουμ, με τίτλο "Βάρκα στο σπίτι" (Video clip), στο οποίο το ομότιτλο τραγούδι υπογράφει τους στίχους ο Μάνος Ελευθερίου. Από το δίσκο ξεχώρησαν ακόμα τα τραγούδια "Αστυπάλαια" (Video clip) αλλά και το ντουέτο του τραγουδοποιού με το Σπύρο Γραμμένο "Έρωτας ή Τίποτα" (Video clip). Τη σεζόν 2018-2019 συνεργάστηκε με το Χρήστο Νικολόπουλο ανοίγοντας με την "Orchestra Laou Laou" το μουσικό πρόγραμμα στο "Περιβόλι του Ουρανού" στην Πλάκα. 

Από το 2003 γράφει αδιάλειπτα μουσική για το θέατρο, παράλληλη δραστηριότητα που έχει εξελιχτεί μέσα στα χρόνια σε μεγάλη του αγάπη. Έχει συνεργαστεί με σκηνοθέτες όπως ο Σάββας Στρούμπος, ο Γιώργος Παλούμπης, η Λιλλύ Μελεμέ, ο Νίκος Χατζόπουλος, ο Βασίλης Νικολαΐδης, ο Κωστής Καπελώνης, η Βαλεντίνα Παπαδημητράκη κ.ά. υπογράφοντας την μουσική σε περίπου 50 θεατρικές παραστάσεις μέχρι σήμερα. Έχει κάνει μουσική, μεταξύ άλλων, για παραστάσεις του Φεστιβάλ Αθηνών («Η Σωφρονιστική Αποικία» του Φραντς Κάφκα, «Πασιέντζα» της Μαρίας Λαϊνά), για το Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν («La petite mort» του Μισέλ Φάις, «Τον άυλο εσένα» του Βαγγέλη Χατζιγιαννίδη), το Θέατρο Άττις («Αντιγόνη» του Σοφοκλή, «Ευτυχισμένες μέρες» του Σάμιουελ Μπέκετ κ.α.) το θέατρο Χορν («ο Δικηγόρος Ντάροου» του Ντέιβιντ Γ. Ρίντελς), το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κρήτης («Ιστορίες στο τάκα τάκα» του Φριό Μπερνάρ, «Και του καιρού και πάντα» του Γιώργη Σταματάκη), το Θέατρο Αγγέλων Βήμα («Lulu» του Φρανκ Βέντεκιντ), το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης («Η μεταμόρφωση» του Φραντς Κάφκα). 

Το 2020 κυκλοφόρησε ένα τραγούδι προπομπό από το άλμπουμ που ετοιμάζει με τον στιχουργό Δημήτρη Λέντζο, το ντουέτο με τη Μάρθα Φριντζήλα "Δίδυμα σαν σκουλαρίκια" (Audio Release) που είναι και το ομότιτλο του άλμπουμ που αναμένεται. Αρχές του 2021 κυκλοφόρησε ως σίνγκλ τρία ακόμα τραγούδια από αυτή τη δουλειά: "Ο Γύρος του Θανάτου" (music video), "Γεμάτος με το τίποτα" (music video, ντουέτο του Μαριδάκη με το Σταύρο Σιόλα) και το "Στων Λωτοφάγων το νησί" (music video, ντουέτο του Μαριδάκη με τη Βίκυ Καρατζόγλου)

Και στη συνέχεια "Η Μηλιά" του Εμμανουήλ Ροΐδη που ανέβηκε επί σκηνής το 2009 στα Χανιά από την Εταιρία Τέχνης Βιολέττα, σε διασκευή-σκηνοθεσία-ερμηνεία της Μαρινέλλας Βλαχάκη και μουσική Λεωνίδα Μαριδάκη. 

Ερμηνεύει η Δάφνη Πανουργιά.