Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΑΡΙΑΣ ΚΟΜΙΑΝΟΥ

Η προσωπογραφία του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου που δημοσιεύω εδώ φίλοι μου ανήκει στην σπουδαία χαράκτρια Άρια Κομιανού. Προέρχεται από το βιβλίο "Άρια Κομιανού, Πορτραίτα (σχέδια - ξυλογραφίες)", Αθήνα 2007, σ. 74. Είναι έργο του 1993, 50Χ30 cm.

Ο Πατριάρχης συγκαταλέγεται σε μεγάλες προσωπικότητες των οποίων τα πορτραίτα έχει φιλοτεχνήσει η Άρια Κομιανού: Διονύσιος Σολωμός, Γρηγόριος Ξενόπουλος, Κωνσταντίνος Καβάφης, Νίκος Καζαντζάκης, Άγγελος Σικελιανός, Τζιόρτζιο ντε Κίρικο, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, Μελίνα Μερκούρη, Αντώνης Σαμαράκης, Σταύρος Ξαρχάκος.

Για το βιβλίο αυτό δείτε το πολύ ενδιαφέρον άρθρο της ειδικής στο έργο της Κομιανού Δέσποινας Καποδίστρια: Ο χαρακτικός κόσμος της Άριας Κομιανού.

Επίσης μπορείτε να δείτε μια ενδιαφέρουσα ανάρτηση: Οι έγχρωμες ξυλογραφίες της Άριας Κομιανού με θέματα από την Καινή Διαθήκη. Κι ακόμα Η Άρια Κομιανού και "Η Γυναίκα της Ζάκυθος" .

Ο Πατριάρχης της Κομιανού αποπνέει αυστηρότητα και παράδοση. Αποφασιστικότητα για πορεία προς τα εμπρός.
Υποκλίνομαι στην τέχνη της και της εύχομαι υγεία και δύναμη για να μας ευφραίνει και να μας τονώνει με τις δημιουργίες της.

ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕΤΑ ΠΑΤΑΓΟΥ!

Έρχεται όπως κάθε αληθινός ηγέτης! Μετά πατάγου!

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης θα φθάσει την Δευτέρα στην Πάτρα, την πόλη του Αγίου Ανδρέου, ενώ έχουν και θα έχουν έως τότε συμβεί πολλά!

- Σήμερα η εφημερίδα Κόσμος της Πάτρας δημοσιεύει το εξώδικο που έστειλε ο αρχιμ. Κύριλλος Κωστόπουλος στην εφημερίδα και τον δημοσιογράφο Κωνσταντίνο Φλαμή, με αφορμή το ρεπορτάζ του για όσα είπε εναντίον του Οικουμενικού Πατριάρχη ο κ. Κύριλλος σε πρόσφατο κήρυγμά του. Σας το έχω πει εγκαίρως φίλοι μου. Επί Μητροπολίτου Χρυσοστόμου Σκλήφα ζούμε την ποινικοποίηση της εκκλησιαστικής ζωής. Προβλέπω πολλά εξώδικα και αγωγές ακόμη.

Ο κ. Κύριλλος πρωτίστως μας θυμίζει ποιος είναι για να μη τον ξεχνάμε: "Ως Ορθόδοξος κληρικός και δη Θεολόγος και Διδάκτωρ του Κανονικού Δικαίου οφείλω να μεταδώσω την εκκλησιαστική αλήθεια"! Δεν προχωρώ. Καταλάβατε ελπίζω. Αξιολύπητος!!!

Φυσικά δεν αναφέρει ούτε το όνομα του Οικουμενικού Πατριάρχη. Ίνα μη μιανθή...

- Ένα θρίλερ που παιζόταν μέχρι την τελευταία στιγμή, σήμερα το μεσημέρι, το ζήτημα της αργίας των Σχολείων της Πάτρας την Δευτέρα, ημέρα υποδοχής του Πατριάρχου. Εδώ και 15 μέρες τουλάχιστον συζητιέται μεταξύ των μελών της σχολικής κοινότητας και όχι μόνο. Τελικά, μετά από απίθανες παλινδρομίσεις των ιθυνόντων αποφασίστηκε ολοκληρωτική αργία και όχι δύο ώρες μάθημα και κατόπιν διακοπή, όπως είχε εγγράφως διαμηνυθεί. Ούτε αυτό δεν μπορούμε να αποφασίσουμε ως πόλη...

- Η αντι-πατριαρχική εκδήλωση μαθαίνω ότι θα πραγματοποιηθεί κανονικότατα στο Patra Palace αύριο. Υπάρχουν και καταχωρίσεις στον τοπικό τύπο σήμερα. Προφανώς οι όποιες προσπάθειες ματαίωσης, από κύκλους της Μητροπόλεως, δεν ευοδώθηκαν. Μα πώς αλλιώς; Αφού ήρθαν προ τετελεσμένου γεγονότος! Και οργανωμένου πολύ καλά απ' ότι φαίνεται!

Η ελαχιστότης μου πάντως είναι στην Αθήνα για το Σαββατοκύριακο. Από δω θα ...καλύψω τα γεγονότα. Χαίρετε φίλοι μου!

ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ ΕΓΚΑΛΕΙ ΠΑΤΡΑ ΓΙΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ!

Η Α.Θ.Π ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος είναι ήδη στην Αθήνα, θα επισκεφθεί την Δράμα, τη Ναύπακτο, τη Λαμία, αλλά η επίσκεψή του στην Πάτρα είναι στο στόχαστρο κάποιων "ακραιφνών" ορθοδόξων και προσπαθώ να καταλάβω το γιατί. Αν εσείς έχετε μια ερμηνεία φίλοι μου θα σας παρακαλούσα να την καταθέσετε.

Γιατί μου φαίνεται εξόχως περίεργον να γίνονται σήμερα οι εκπαιδευτικοί της Πάτρας αποδέκτες μιας τετρασέλιδης επιστολής της "Ασυμβίβαστης Κίνησης Εκπαιδευτικών" από την Πτολεμαΐδα(!!), δια της οποίας εγκαλείται η Πάτρα για την επίσκεψη του Πατριάρχη!

Σε πολλά σχολεία, αν όχι σε όλα, της Αχαΐας, εστάλη με ηλεκτρονικό μήνυμα μια "ανοικτή επιστολή" με τίτλο: Δεν τιμά τον Πρωτόκλητο Απόστολο Ανδρέα, η επίσκεψη και οι κοσμικές φιέστες υποδοχής του Πατριάρχη.

Η επιστολή αρχίζει ως εξής:

Αγαπητοί συνάδελφοι χαίρετε !
Επικαλούμενοι την συνδικαλιστική ελευθερία που επιτρέπει την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, καθώς και το άρθρο 16 παρ. 2 του Συντάγματος, επικοινωνούμε μαζί σας για να σας πληροφορήσουμε για κάποια θέματα που ίσως δεν τα γνωρίζετε. Προς αποφυγήν παραξήγησης, σπεύδουμε να σας ενημερώσουμε ότι δεν είμαστε παλαιοημερολογίτες, αλλά ανήκουμε στην εκκλησιαστική δικαιοδοσία της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Πληροφορηθήκαμε από τα Μ.Μ.Ε. ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος προσεκλήθη από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Πα­τρών κ. Χρυ­σό­στο­μο, να επισκεφθεί την πόλη της Πάτρας, επ’ ευκαιρία των εορτασμών των «Πρωτοκλήτειων 2008» και της συμπλήρωσης εκατό χρόνων από την θεμελίωση του νέου Ιερού Ναού του Αγίου Ανδρέα. Υπό άλλες συνθήκες, η επίσκεψη του Προκαθημένου της Ορθοδοξίας σε ελληνικό έδαφος θα ήταν ιδιαίτερα ευχάριστη είδηση. Το μαρτυρικό Φανάρι ήταν πάντοτε συνδεδεμένο άρρηκτα με τον Ελληνισμό και την θυγατέρα του, την Εκκλησία της Ελλάδος. Είναι θλιβερό το γεγονός ότι, εδώ και έξι αιώνες, η πρωτόθρονη Εκκλησία των Ορθοδόξων βρίσκεται στα χέρια των Τούρκων, περνώντας δύσκολες στιγμές μέχρι και σήμερα.

Στη συνέχεια αναπτύσσονται οι γνωστές αιτιάσεις για τον Πατριάρχη (διάλογος με ετεροδόξους, οικουμενισμός κ.λ.π.) και καταλήγει η επιστολή:

Ο Πρωτόκλητος Απόστολος Ανδρέας υπέφερε και μαρτύρησε για την Πίστη του Χριστού. Δυστυχώς, σήμερα, τόσο ο Μητροπολίτης Πατρών, όσο και οι άλλοι επίσκοποι, παρακολουθούν άφωνοι τους αναξίους ταγούς να προδίδουν τα ιερά και τα όσια της Πίστεώς μας! Αν και η πλειοψηφία των Ορθόδοξων Αρχιερέων διαφωνεί με τον Πατριάρχη, εν τούτοις, το θλιβερό είναι ότι κανείς δεν τολμά να του ασκήσει την παραμικρή κριτική! Συμπεριφέρονται όλοι σαν να μην συμβαίνει τίποτα!...

Πιστεύουμε ότι, θα ήταν συνετότερο, οι επίσκοποι, αντί να οργανώνουν ανούσιες και δαπανηρές φιέστες που προκαλούν τον κόσμο, να κρατήσουν τα δεκάδες χιλιάδες ευρώ που εξοικονομούνται και να τα δώσουν στους φτωχούς, τώρα που έρχεται και ο χειμώνας. To κείμενο αυτό το κοινοποιήσαμε στο Μητροπολίτη της Πάτρας κ. Χρυ­σό­στο­μο. Αν οτιδήποτε απ’ αυτά που γράψαμε είναι ψευδές ή ανακριβές, τον παρακαλούμε να βγει δημόσια και εγγράφως και να μας διαψεύσει.

Πτολεμαΐδα, 29 Οκτωβρίου 2008

Β. Κερμενιώτης, 3ο ΕΠΑΛ Πτολεμαΐδας
Δ. Εμμανουήλ, 3ο Γυμνάσιο Πτολεμαΐδας

Δεν θα σχολιάσω φίλοι μου. Το αφήνω σε σας.

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ Α'

Του Παναγιώτη Σ. Μαρτίνη
Δρ. Θεολογίας, τ. Σχολικού Συμβούλου, Άρχοντος Ιερομνήμονος της Μ.τ.Χ.Ε.

Με την ευκαιρία της επίσκεψης του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου Α’ στην πόλη μας θα αποτολμήσω να καταγράψω μερικές απόψεις μου για την προσωπικότητα και το έργο του, επειδή έχω την τιμή να τον γνωρίζω από 40ετίας και πλέον.
Ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος Α', κατά κόσμο Δημήτριος Αρχοντώνης, γεννήθηκε στο χωριό Άγιοι Θεόδωροι της Ίμβρου στις 29 Φεβρουαρίου 1940.
Διδάχτηκε τα πρώτα γράμματα στην ιδιαίτερή του πατρίδα και στη συνέχεια ήλθε στην Κωνσταντινούπολη για τις εγκύκλιες σπουδές. Στη συνέχεια διακρίθηκε ως σπουδαστής στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης και αναδείχτηκε πτυχιούχος της το 1961. Στις 13 Αυγούστου 1961 χειροτονήθηκε διάκονος από τον τότε Μητροπολίτη Ίμβρου και Τενέδου Μελίτωνα, που του έδωσε το όνομα Βαρθολομαίος, τιμώντας τον Ίμβριο μοναχό Βαρθολομαίο τον Κουτλουμουσιανό, διορθωτή και εκδότη των Μηναίων της Εκκλησίας και άλλων λειτουργικών βιβλίων.

Η πρώτη μας γνωριμία έγινε το Δεκέμβριο του 1963 στη Ρώμη. Διάκονος, υπότροφος του Οικουμενικού Πατριαρχείου τότε, ο νυν Πατριάρχης Βαρθολομαίος, παρακολουθούσε μεταπτυχιακά μαθήματα Κανονικού Δικαίου στο Ινστιτούτο Ανατολικών Σπουδών του Γρηγοριανού Πανεπιστημίου, μαθήματα Πατρολογίας και Λειτουργικής στο ίδιο Ινστιτούτο ο υπογράφων. Είμαστε μόνο τρεις Έλληνες Ορθόδοξοι που πραγματοποιούσαμε μεταπτυχιακές σπουδές στο παραπάνω Ινστιτούτο και συνδεθήκαμε με μια στενή φιλία. Είναι αλήθεια πως από την αρχή της γνωριμίας μας μου έκαναν εντύπωση πολλά χαρισματικά στοιχεία της προσωπικότητας του νεαρού τότε διακόνου – ήταν μόλις 23 ετών. Σεμνός, προσεκτικός στα λόγια και τις κινήσεις του σε ένα αμιγώς καθολικό περιβάλλον, συγχρόνως όμως κοινωνικός και φιλικός. Διέθετε τη γοητεία του Φαναριώτη ιερωμένου, που «κουβαλάει» την παράδοση της Ορθοδοξίας μαζί με την Οικουμενικότητα της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, μ’ ένα σύγχρονο τρόπο, σ’ ένα σύγχρονο κόσμο. Υπήρχαν σ’ αυτό το νεαρό Ίμβριο – Κωνσταντινουπολίτη μια καταπληκτική ιεροπρέπεια, ένα έντονο ορθόδοξο ήθος και εκκλησιαστικό φρόνημα.

Έτσι, από την πρώτη στιγμή, σ’ έκανε δικό του, φίλο του, αποζητούσες τη συντροφιά του. Στις φιλικές μας συναντήσεις του άρεσε να εξιστορεί τα παιδικά του χρόνια στο χωριό του, τους Αγ. Θεοδώρους της Ίμβρου, τα εφηβικά και Γυμνασιακά του στην Πόλη. Όμως ήταν το «κάτι άλλο» γι’ αυτόν, μια λαχτάρα και μια νοσταλγία, τα φοιτητικά του χρόνια, η ζωή του στο μοναστήρι της Αγ. Τριάδας, εκεί που στεγάζεται η περίφημη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, πάνω στο λόφο της Ελπίδας. Πολλές φορές οι συζητήσεις μας μ’ έκαναν να στοχάζομαι πόσο στενή, μίζερη, επαρχιώτικη ήταν η δική μου Ορθοδοξία, αυτή που διδασκόμαστε στις Ακαδημαϊκές θεολογικές σχολές και ζούμε στον Ελλαδικό χώρο, σε σύγκριση με τη δική του. Αυτός έκλεινε μέσα του την Ορθοδοξία της παράδοσης του Γένους, με τις οικουμενικές της διαστάσεις.

Μετά τη Ρώμη, βρεθήκαμε και πάλι την Ελλάδα, στο Μπωσσαί της Ελβετίας και στην Πόλη. Διατηρήσαμε μια σχεδόν συχνή και φιλική αλληλογραφία. Μου έγραψε από το Μπωσσαί και το Μόναχο, όπου συνέχιζε τις σπουδές του, από τα διάφορα διορθόδοξα και διεκκλησιαστικά κέντρα στα οποία συμμετείχε ως μέλος της αντιπροσωπείας του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Πολύ σύντομα διακρίθηκε για τη θεολογική – επιστημονική του κατάρτιση και έγινε Διδάκτωρ του Γρηγοριανού Πανεπιστημίου της Ρώμης, παρουσιάζοντας τη διατριβή του με θέμα : "Περί την κωδικοποίησιν των ιερών κανόνων και των κανονικών διατάξεων εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία".
Μετά τις σπουδές του, επιστρέφοντας στην Κων/λη (1968) διορίστηκε βοηθός Σχολάρχης στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης και χειροτονήθηκε πρεσβύτερος με το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτη από τον Πατριάρχη Αθηναγόρα.
Το 1972 εκλέγεται Μητροπολίτης Φιλαδελφείας και τοποθετείται επικεφαλής του ιδιαίτερου Γραφείου του Πατριάρχη Δημητρίου. Το 1990, μετά το θάνατο του γέροντά του Μητροπολίτη Χαλκηδόνος Μελίτωνα, εκλέγεται Γέρων Μητροπολίτης Χαλκηδόνος και γίνεται ο πρώτος «τη τάξει» του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Τέλος, στις 22 Οκτωβρίου 1991, μετά το θάνατο του Πατριάρχη Δημητρίου, εκλέγεται παμψηφεί Πατριάρχης από την Αγία και Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Έτσι βραβεύεται ένας κληρικός με πολλά έμφυτα και επίκτητα πνευματικά προσόντα.

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος γνωρίζει και μιλάει, εκτός από την Ελληνική και Τουρκική γλώσσα, την Ιταλική, Γαλλική, Αγγλική και Γερμανική. Διαθέτει ένα πλούσιο συγγραφικό έργο, που περιλαμβάνει πολυάριθμες μελέτες πάνω σε θέματα Κανονικού Δικαίου, άρθρα και λόγους που έχουν δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και εφημερίδες.
Ως Πατριάρχης έχει θέσει πολλούς στόχους : Την ενότητα των Ορθοδόξων Εκκλησιών και την προβολή της Ορθοδοξίας γενικότερα στον κόσμο, καθώς και την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.
Για τον πρώτο του στόχο περιοδεύει διαρκώς επισκεπτόμενος τα ορθόδοξα Πατριαρχεία και τις Αυτοκέφαλες Εκκλησίες, τις Εκκλησίες της δικής του πνευματικής δικαιοδοσίας: Κρήτη, Δωδεκάνησα, Ευρώπη, Αμερική, Αυστραλία, Άγ. Όρος, Κορέα και όπου γης ελληνισμός και ορθοδοξία. Συγκαλεί πολύ συχνά συνάξεις των Πατριαρχών και των αρχηγών των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών στον Πατριαρχικό Οίκο. Επίσης, με σύνεση και προσοχή, συνεχίζεται ο διάλογος με τις ετερόδοξες εκκλησίες: Ρωμαιοκαθολική, Παλαιοκαθολική, Αγγλικανική και με τους Προ-Χαλκηδονίους. Ακόμα η Ορθοδοξία έχει να δώσει το δικό της μήνυμα σε θέματα κοινωνικά, οικολογικά κ.λ.π.
Για το δεύτερο στόχο του, το άνοιγμα της θεολογικής Σχολής της Χάλκης, έχει κάνει πολλά διαβήματα, έχει πάρει υποσχέσεις, ελπίζει και περιμένει! Για την αντιμετώπιση όλων αυτών των προβλημάτων εργάζονται σκληρά ο Πατριάρχης και οι συνεργάτες του. Είναι αφάνταστα εργατικός και τελειομανής. Δεν θα ήθελε να του ξεφύγει και η πιο μικρή λεπτομέρεια στον τομέα της εργασίας του. Όμως "ο θερισμός πολύς και οι εργάται ολίγοι".

Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω το πρόγραμμά του, καθώς και των συνεργατών του, σε επισκέψεις μου στο Φανάρι. Κατ’ αρχήν πρέπει να διευκρινίσω ότι το Πατριαρχείο είναι ένα κοινόβιο μοναστήρι, αφού στεγάζεται στη Μονή Αγ. Γεωργίου στο Φανάρι. Ο Πατριάρχης, ως ηγούμενος της Μονής, παρακολουθεί και συμμετέχει στις καθημερινές ακολουθίες με τους κληρικούς συνεργάτες του. Μετά την πρωινή ακολουθία, Όρθρο ή θ. Λειτουργία, ο καθένας προσέρχεται στον τομέα εργασίας του: Πατριαρχικά και Συνοδικά Γραφεία, Βιβλιοθήκη, Αρχείο κ.λ.π. Ο Πατριάρχης ολόκληρο το πρωινό το αφιερώνει σε ακροάσεις, επισκέψεις, συσκέψεις κ.λ.π. Πρέπει ακόμα να ετοιμαστούν τα προγράμματα, οι προσφωνήσεις, οι ομιλίες για τα ταξίδια του στο εξωτερικό ή για τα διάφορα συνέδρια. Όλα τα παραπάνω απαιτούν σοβαρή δουλειά και λεπτούς χειρισμούς.
Το ταπεινό Φανάρι εργάζεται. Ο Πατριάρχης διαρκώς συντονίζει. Παρ’ όλα αυτά εξακολουθεί να είναι απλός, φιλικός, οικείος, φιλόξενος. Με τα παιδιά παίζει και τραγουδάει μαζί τους, με τους απλοϊκούς γίνεται απλοϊκός, σοβαρός και υπεύθυνος για τα μεγάλα προβλήματα.
Με λίγα λόγια είναι πολύ ανθρώπινος! Μέσα στο Φανάρι ζεις τη ζεστασιά και το άρωμα της Ορθοδοξίας. Η σκιά του Πατριάρχη δημιουργεί σε όλους μια μοναδική ασφάλεια. Ο ίδιος κυκλοφορεί παντού χωρίς φρουρά με μια σιγουριά αξιοθαύμαστη. Ταξιδέψαμε μαζί στην Πρίγκηπο, όπου βρίσκεται το μοναστήρι του Αγ. Γεωργίου του Κουδουνά, άλλη μέρα στη Μονή της Παναγίας του Μπαλουκλή. Με δική του φροντίδα τελείως ανακαινισμένες και επανδρωμένες οι μονές, με μοναχούς και μοναχές από την Ελλάδα. Η Σχολή της Χάλκης στο λόφο της Ελπίδας δίνει πολλές ελπίδες ότι σύντομα θα ξαναγίνει το πνευματικό και θεολογικό φυτώριο για την άντληση στελεχών, όχι μόνο για τις ανάγκες του Πατριαρχείου, αλλά και της Ορθόδοξης Εκκλησίας γενικότερα.
Ας ευχηθούμε οι στόχοι του Πατριάρχη να πραγματοποιηθούν, για το καλό του Γένους και της Ορθοδοξίας.
Αυτές τις ελάχιστες «πινελιές» επιθυμούσα να προσθέσω στο πορτραίτο ενός σύγχρονου εκκλησιαστικού ηγέτη, του από Χαλκηδόνος Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου Α’, του κατά κόσμον Δημητρίου Αρχοντώνη. Αυτού του ταγού της Ορθοδοξίας, που ως primus inter pares μεταξύ των συνεπισκόπων του, πρέπει να εξασφαλίζει την ενότητα των Ορθοδόξων Εκκλησιών, την παράδοση της Μητρός και «Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας», από την οποία έλαβαν την Πατριαρχική τιμή και το αυτοκέφαλο όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες, εκτός από τα Πρεσβυγενή Πατριαρχεία (Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων).
Ιδιαίτερα ως Πατριάρχης της Ρωμιοσύνης πρέπει να διαφυλάσσει την ενότητα του Γένους, με βάση πάντοτε την ιστορία του, τον πολιτισμό του και την πατερική του παράδοση.
Κλείνοντας θεωρώ πολύ σωστή τη σκέψη και την απόφαση τόσο της Τοπικής Εκκλησίας, όσο και της Δημοτικής Αρχής, να προσκαλέσουν τον Οικουμενικό Πατριάρχη στην πόλη μας για να ευλογήσει την έναρξη των Πρωτοκλητείων.

- Το κείμενο του Π. Μαρτίνη δημοσιεύθηκε σήμερα στην ημερήσια εφημερίδα της Πάτρας

Η ΓΝΩΜΗ.

- Οι φωτογραφίες από την πρώτη Πατριαρχική επίσκεψη στην Πάτρα (21/10/2000)

ΤΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΝΤΑ ΜΟΝΟΝ ΕΝ ΠΑΤΡΑΙΣ...

- Την ώρα που ο θεολόγος Παναγιώτης Σημάτης και οι συν αυτώ κάνουν πανικό κυριολεκτικά, δηλ. έχουν ενημερώσει όλες τις Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος (με φαξ και κάθε τρόπο), όλα τα ΜΜΕ, και στέλνουν άπειρα ηλεκτρονικά μηνύματα, προσκαλώντας στην αντι-πατριαρχική εκδήλωση που διοργανώνουν το Σάββατο στην Πάτρα, ο εκπρόσωπος τύπου της Μητροπόλεως Πατρών είπε πριν λίγο σε τοπικό κανάλι, "απαντώντας" σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου, ότι δεν έχει ακούσει "κάτι σοβαρό", ότι "δεν αξίζουν σχολιασμού τέτοιες αντιδράσεις" και κάτι άλλα παρόμοια.

Δεν διάβασε άραγε σήμερα τοπικό τύπο (Η Ημέρα, σημερινή); Τα γράφουν αναλυτικά. Και μας λέει πως δεν υπάρχει θέμα;

Έπρεπε να το δούμε κι αυτό. Ο Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος μετά τον Ν. Σωτηρόπουλο τρέμει και τον Π. Σημάτη!

- Η σημερινή μ' έκανε και γέλασα σήμερα με το σχόλιο της στήλης σε βλέπω:

"Την προσεχή Δευτέρα η Πάτρα υποδέχεται, για δεύτερη φορά, τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Την πρώτη ο Πατριάρχης είχε έλθει για να μιλήσει σε εκδήλωση του Πανεπιστημίου. Τώρα έρχεται για να παραστεί στην έναρξη των Πρωτοκλητείων.
Ο κ.κ. Βαρθολομαίος θα τύχει της υποδοχής που του αρμόζει και από τη Μητρόπολη και από το Δήμο. Ωστόσο, κι αυτή τη φορά, είναι εμφανής η έλλειψη από την πόλη ενός σύγχρονου θρησκευτικού συνεδριακού κέντρου, που θα προσέφερε πολλά και στο διορθόδοξο και στο διαθρησκευτικό διάλογο και βέβαια στην Πάτρα, την οποία και θα καθιστούσε πόλο έλξης θρησκευτικού συνεδριακού τουρισμού.

Για φανταστείτε, δίπλα ή κοντά στον Ι.Ν. του Πολιούχου Αποστόλου Ανδρέα, να υπήρχε ένα τέτοιο συνεδριακό, πόσα περισσότερα θα μπορούσαν να διοργανωθούν στην Πάτρα, με αφορμή την έλευση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου.

Γι' αυτό, μετά τις λαμπρές υποδοχές και μετά τους λόγους και τις ευχές, όταν με το καλό ο κ.κ. Βαρθολομαίος θα αποχωρήσει, καλό θα ήταν να καθίσουν κάτω όλοι οι φορείς και να συζητήσουν, σοβαρότατα πλέον, τη δημιουργία τού από χρόνια συζητούμενου θρησκευτικού συνεδριακού κέντρου... Να το συζητήσουν, να το αποφασίσουν, να το βάλουν μπρος και να το δημιουργήσουν άμεσα. Μη φθάσουμε, την επόμενη φορά που θα επισκεφθεί την πόλη ο Οικουμενικός Πατριάρχης, να παρίσταται και στους εορτασμούς και για τη θεμελίωση του συνεδριακού θρησκευτικού κέντρου, όπως θα κάνει τώρα για τα εκατό χρόνια από τη θεμελίωση του Ι.Ν. του Αγίου Ανδρέα, ο οποίος ακόμη δεν έχει αποπερατωθεί!"

Αφού απαντάς μόνος σου αγαπητέ συντάκτα. Ο ναός που θεμελιώθηκε πριν 100 χρόνια δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί! Αυτοί δεν είναι ικανοί για το ναό θέλουν και συνεδριακό; Του σπανού τα γένια μπορεί να γίνουν. Συνεδριακό στον Άγιο Ανδρέα ούτε στ' όνειρό μας.

Κι ακόμα για ποιόν διαχριστιανικό και διαθρησκειακό διάλογο μιλάς; Πού ζεις; Αυτοί τρέμουν τους Σωτηροπουλοσημάτηδες! Άσε που δεν έχουν ιδέα τι εστί διάλογος.

Η ΜΑΣΤΙΞ ΤΗΣ "ΓΕΡΟΝΤΟΠΟΙΗΣΗΣ"

Στο πλαίσιο της «θρησκειοποίησης του εκκλησιαστικού γεγονότος» που έχει αναλύσει με εξαιρετικά ωραίο και τεκμηριωμένο τρόπο ο Χρήστος Γιανναράς, θα μπορούσε κανείς να προσθέτει άνετα και ένα άλλο «σύμπτωμα». Αναφέρομαι στη γεροντοποίηση, και εννοώ να κάνουν κάποιοι ένα νεαρό ιερέα “γέροντα” στην αντίληψη του ποιμνίου και του εαυτού του.
Παρατηρείται η γεροντοποίηση στους κόλπους των λεγομένων ιερομονάχων που ουσιαστικά είναι απλά άγαμοι ιερείς, που περιφέρονται στις πόλεις όλη τη μέρα και το πολύ κοιμούνται σε κάποιο μοναστήρι, αν το κάνουν και αυτό. Πριν συνεχίσω όμως, πρέπει να επισημάνω ότι ευτυχώς αρκετοί ιερομόναχοι και θεολόγοι πολεμούν τη γεροντοποίηση και το γεροντισμό, γι’ αυτό έχουν να πουν περισσότερα από μένα πάνω στο θέμα.

Η γεροντοποίηση λειτουργεί σαν μύηση για τους νεοχειροτονημένους ιερείς, που είναι συνήθως νεαροί. Αυτή η πράξη έρχεται να τους στηρίξει μέσα στην κοινωνία των «ευσεβών» πιστών και τους δίνει μεγάλο κύρος.

Το πρώτο σημείο στο οποίο σταματώ είναι η ηλικία της χειροτονίας που καταπατάται. Οι κανόνες προτείνουν ως κατώτερο όριο ηλικίας για ένα διάκονο τα 25, και για έναν ιερέα τα 30 (κανόνας 14/ Πενθέκτη). Οι λόγοι πολλοί, όπως η ωρίμανση, η ηρεμία, η εμπειρία κλπ. Βέβαια οι κανόνες προτείνουν επίσης να κοιτάξει ο επίσκοπος την κάθε περίπτωση και αναλόγως να αποφασίσει. Βλέπουμε όμως ότι σχεδόν όλοι οι άγαμοι χειροτονούνται σε μικρότερες ηλικίες. Δεν θα ήταν τόσο κακό αν έμεναν στο μοναστήρι στο οποίο εγγράφονται, αλλά η αλαζονεία τους, που κάποιες φορές τη βαπτίζουν με υπακοή στον ηγούμενό τους ή στο δεσπότη, τους βγάζει στις ενορίες σε σημαντικές μέρες να προβληθούν με χίλιους τρόπους, κυρίως κηρύττοντας στη… λαοθάλασσα. Όταν κάποιος καταλαμβάνει τον άμβωνα από μικρή ηλικία σπανίως θα κατέβει από κει για να μην πω ποτέ. Είναι δεδομένο. Η καταστροφή είναι τριπλή: Πρώτον, στον ίδιο το «νεογέροντα», που δεν θα κρατηθεί από δω και μπρος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το περιστατικό με τον άγιο Σιλουανό τον αθωνίτη που επαινέθηκε από τον πνευματικό του και ταλαιπωρήθηκε πολύ μετά για να βρει τη γαλήνη και την ταπείνωσή του. Δεύτερον, θα χάσει τον έλεγχο ο πνευματικός του, ο ηγούμενος ή δεσπότης του. Τρίτον, θα φθαρεί η πνευματική καθοδήγησή του, θα μετατραπεί σε εξουσία πάνω στη ζωή του εξομολογούμενου. Περισσεύουν νομίζω τα παραδείγματα, όλοι ξέρουμε τουλάχιστον από μία τέτοια περίπτωση.
Το δεύτερο σημείο που χρήζει προσοχής είναι η θέση της γεροντοποίησης σε σχέση με την εκκλησιολογία. Είναι πασίγνωστο πως κάθε ιερέας είναι «υπεύθυνος» για μια ενορία την οποία φροντίζει εν Κυρίω. Μπορεί για κάποιους λόγους να ποιμάνει και άλλες ενορίες με άδεια του οικείου δεσπότη. Αρκεί η μεμονωμένες περιπτώσεις να μη μετατραπούν σε γενικό κανόνα. Οι ιερομόναχοι όμως δεν έχουν κανένα ρόλο στις ενορίες. Οι κανόνες τους απαγορεύουν να βγουν και να ασχοληθούν με τα θέματα της εκκλησίας. Για να γίνει αυτό πρέπει να το ζητήσει ο επίσκοπος. Όταν όλοι οι ιερομόναχοι είναι έξω από τα μοναστήρια τότε υπάρχει μέγα πρόβλημα στην εκκλησιαστική τάξη. Το πρόβλημα γιγαντώνεται όταν αυτοί οι ιερομόναχοι βγαίνουν για να προβληθούν στα φεστιβάλ που λέγονται και πανηγύρια, να διευθύνουν, να συμβουλεύουν, να διδάσκουν κλπ. Διερωτώμαι, είναι ανίκανοι οι παπάδες των ενοριών να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στο ποίμνιο στις γιορτές του; Τότε γιατί χειροτονούνται εξ αρχής; Οι ηγούμενοι των μονών όταν καλούνται, πιστεύω ότι βοηθάνε με την πνευματική εμπειρία τους, αλλά οι ιερομόναχοι που προχτές μπήκαν στα μοναστήρια και μόλις χτες χειροτονήθηκαν, τι κάνουν εκεί; Το θεωρώ γεροντοποίηση είτε είναι συνειδητή είτε όχι. Και αναστατώνει την εκκλησιαστική τάξη ίσως πιο πολύ από τις αιρέσεις που ξέρουμε ότι είναι έξωθεν στοιχεία, ενώ η γεροντοποίηση είναι νοθεία στο ίδιο το σώμα της Εκκλησίας.
Αυτό το φαινόμενο χρειάζεται σοβαρή και ήρεμη αντιμετώπιση. Αφορά πολλούς και όχι ένα ή δυό άτομα, γι’ αυτό το λόγο είναι υπεύθυνα όλα τα μέλη της Εκκλησίας, κυρίως όμως οι λαϊκοί θεολόγοι που μπορούν να κρίνουν απ’ έξω τέτοια πράξη και να την αποκαταστήσουν ώστε να παραμείνουμε Εκκλησία και όχι θρησκεία με ρασοφόρους γκουρού.
Προμηθεύς

ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Οι άνθρωποι το γράφουν καθαρά! "Όλα τα μέλη της Φιλορθοδόξου Ενώσεως ανήκουν στην Εκκλησία της Ελλάδος"!

Σου λέει, δεν είμαστε παλαιοημερολογίτες, σχισματικοί ή ό,τι άλλο. Είμαστε κανονικά μέλη της Εκκλησίας!

Πολύ σωστά! Τα υπόλοιπα μέλη της Εκκλησίας που δεν συμφωνούν μ' αυτήν την πρακτική; Έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους! Την ώρα που οι της "Φιλορθοδόξου" κάνουν πανικό!

Για σκεφθείτε όμως φίλοι μου. Ποιους θα "αντιτάξει" η Μητρόπολις Πατρών σ' αυτούς τους "αγωνιστές"; Τους Αλέκους, τους Στελάρες, τους πατροκίνητους θεολογίσκους ή τους φελλούς Αμβροσίους, Αρτεμίους και Θεοδοσίους που δεν τους καίγεται καρφί για το Οικουμενικό Πατριαρχείο, τον Πατριάρχη, τους διαλόγους, την Ορθοδοξία στο σύγχρονο κόσμο; Αυτοί έχουν την υπόθεση "Εκκλησία" ως άλλοθι για να υπάρξουν. Η αλήθεια και η ζήτησή της ούτε που τους νοιάζει.

Από την άλλη όσοι σοβαροί στον χώρο της Εκκλησίας μοιάζουν να έχουν παραιτηθεί κάθε προσπάθειας μαρτυρίας, με διάφορες προφάσεις. Κι έτσι ακούγονται μόνο οι "θορυβοποιοί" αντιπατριαρχικοί, λες και μόνο αυτοί υπάρχουν. Ο καθένας μας στον κόσμο του!... Και ο κόσμος πορεύεται ερήμην ημών. "Των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών"!...

ENTRE LES MURS

Κοσμοσυρροή στο Άστυ της οδού Κοραή, στο κέντρο της Αθήνας. Νέοι, γέροι και παιδιά. Γονείς, δάσκαλοι και μαθητές. Για την αριστουργηματική ταινία του Λοράν Καντέ Ανάμεσα στους τοίχους. Σε ένα σύγχρονο γαλλικό σχολείο, άκρως πολυπολιτισμικό, εκτυλίσσεται η σχέση καθηγητή και μαθητή, εφήβου και σχολείου, ξένου και γηγενούς Γάλλου. Οι συγκρούσεις αναπόφευκτες. Λίγο ως πολύ γνωστές σε όσους εμπλέκονται στην εκπαιδευτική διαδικασία, που σήμερα δεν γνωρίζει αναπαμό, στερεότυπα, αυτονόητα. Όλα ανατρέπονται από τη μια στιγμή στην άλλη και καθηγητές και μαθητές καλούνται να... επινοήσουν τη ζωή τους στο σχολείο καθημερινά. Το μέγα ερώτημα: Τί τελικά μένει στον μαθητή, πλανάται διαρκώς απειλητικό. Πώς αντιμετωπίζονται οι... παραβατικές συμπεριφορές σε μια κοινωνία που είναι πληγή χαίνουσα;

Οι έφηβοι ηθοποιοί στην ταινία είναι, νομίζω, η έκπληξη! Παίζουν απόλυτα φυσικά και δυνατά! Μάλλον, τελικά, η ταινία απευθύνεται κυρίως σε γονείς και καθηγητές και λιγότερο σε μαθητές.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ!

Την περασμένη Παρασκευή, αγαπητοί φίλοι, η εφημερίδα Κόσμος της Πάτρας δημοσίευσε την είδηση ότι ο π. Κύριλλος Κωστόπουλος μίλησε απ΄ άμβωνος για άλλη μια φορά εναντίον του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου. Κάποιος ανώνυμος σχολιαστής της Ιδιωτικής Οδού επιτέθηκε στον δημοσιογράφο Κ. Φλαμή - θα τον κλείσει φυλακή! - επειδή όσα έγραψε για τον π. Κύριλλο ήταν, κατ' αυτόν, ψευδή. Ας μας το πει, επιτέλους, δημόσια ο κ. Κωστόπουλος. Ότι δεν καταφέρθηκε πάλι εναντίον του Πατριάρχη σε κήρυγμά του. Γιατί κρύβεται; Αλλιώς γιατί διαμαρτύρονται οι οπαδοί του;

Έγραψε ο Κόσμος, επίσης, κάτι που επανέλαβε άλλαις λέξεσιν και ο Εθνικός Κήρυκας της Δευτέρας. Ότι, δηλ., υπάρχουν κάποιες παρεκκλησιαστικές ομάδες που καραδοκούν για να εκφράσουν τη δυσφορία τους κατά την έλευση του Πατριάρχη, επειδή διαλέγεται με τους παπικούς.

Βγήκε στα κανάλια - απ' ότι μου είπαν γιατί είμαι στην Αθήνα - ο εκπρόσωπος τύπου της Μητροπόλεως Πατρών και ...καθησύχασε τα πλήθη. Προφανώς όμως στην Μητρόπολη κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου!

Γιατί μια μέρα πριν τον ερχομό του Οικουμενικού Πατριάρχη στην Πάτρα, έχει προγραμματιστεί εκδήλωση εναντίον του (!!!) και μάλιστα στο ξενοδοχείο που θα καταλύσει! Στο Patra Palace! Σας δημοσιεύω την σχετική πρόσκληση, φίλοι μου. Ένας σύλλογος από την Θεσσαλονίκη παρουσιάζει στην Πάτρα το βιβλίο ενός Αιγιώτη!

Οι άνθρωποι κάνουν τη δουλειά τους. Εμείς τι κάνουμε;

Ο Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος πρέπει να πάρει θέση στο όλο θέμα με απόλυτη σαφήνεια. Ο διάλογος με τους ετεροδόξους είναι πανορθόδοξη απόφαση και υπόθεση. Και οι Ορθόδοξοι Ιεράρχες, που προσκαλούν μάλιστα τον Οικουμενικό Πατριάρχη, πρέπει να στοιχούνται σ' αυτή τη θέση και στάση ζωής στο σύγχρονο κόσμο. Οποιαδήποτε ασάφεια ενθαρρύνει συλλόγους - σέκτες και θεολόγους που επιδιώκουν να επιβληθούν με τον τρόπο τους στον χώρο της Ελλαδικής Εκκλησίας.

ΠΝΟΗ ΖΩΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΙΧΩΡΙ

Οι επιστολές που εξαπολύουν προς την οικουμένη από το Νιχώρι οι Ελλαδίτες φοιτητές που ζουν εκεί για ένα διάστημα - λόγω σπουδών - αποτελούν την καλύτερη μαρτυρία για την πορεία της Ρωμηοσύνης σήμερα στην Πόλη. Ακούστε, φίλοι μου. Τους χτύπους της καρδιάς της!...

Αγαπητοί Νιχωρίτες
Μετά από λίγες μέρες περιήγησης στην Κωνσταντινούπολη συνειδητοποίησα ότι τελικά δεν είμαι τόσο μόνος όσο περίμενα. Έλληνες από κάθε μεριά του Ελλαδικού χώρου (από Κρήτη έως Αλεξανδρούπολη) έχουν καταφθάσει στην Πόλη των πόλεων παρέα με τις φιλοδοξίες τους, με σκοπό να ζήσουν το όνειρο. Μόνο στην γειτονιά μας υπάρχουν άλλα τρία παιδιά που κάθε μέρα προσπαθούν να αδράξουν την ευκαιρία και να κάνουν τις ιδέες τους πραγματικότητα. Έλληνες μουσικοί, φοιτητές ή απλά εργαζόμενοι εδώ προσπαθούν για το καλύτερο, συνθέτοντας ένα νέο μποέμικο πολύχρωμο σκηνικό στα σοκάκια της μεγαλούπολης.
Όσο αφορά στα νέα του χωριού μας, χρησιμοποιώ το μας γιατί θέλω και εγώ να θεωρούμαι σταδιακά ως ενεργό μέλος της κοινότητας, θα πρέπει να αναφέρω την περιήγηση στο Νιχώρι αλλά και στην εκκλησία της Παναγίας στις 8/8 μίας πολυάριθμης ομάδας με καθοδηγητή τον σεβαστό κ. Θέμη Παχόπουλο, πρόεδρο του Συλλόγου Κωνσταντινουπολιτών που εδρεύει στην Καλλιθέα Αττικής, που οργάνωσε αυτό το ταξίδι προς τις λησμονημένες πατρίδες.

Κατά την διάρκεια της μεγάλης μουσουλμανικής γιορτής του Ραμαζανιού είχαν παρουσιαστεί άστατα καιρικά φαινόμενα. Απότοκο αυτής της κακοκαιρίας, η αποκόλληση του καμπαναριού του Αγίου Γεωργίου από τη θέση του και η προσγείωσή του κάπου κοντά στον πλάτανο που βρίσκεται εντός του αυλόγυρου της εκκλησίας.
Ευτυχώς δεν υπήρξε κάποιος τραυματισμός παρόλο που το θέαμα είναι άκρως λυπηρό, ειδικά για την κυρία Έλλη, μια Νιχωρίτισα που έχει αφιερώσει όλη της την ζωή στην φροντίδα της συγκεκριμένης Εκκλησίας.
Επίσης ένας από τους δύο μακροβιότερους πλατάνους στην περιοχή, που βρίσκεται στο Αγίασμα της Αγίας Παρασκευής, αντικαταστάθηκε από ένα πεύκο που προσέφερε στην κοινότητα η Υβόννη Βίγκα την οποία ευχαριστούμε με την σειρά μας για την ευγενική της χειρονομία.

Τέλος αυτό που με συγκίνησε ιδιαιτέρως είναι ότι την προηγούμενη Κυριακή επιλέχτηκε σκοπίμως η Κυριακάτικη Λειτουργία να τελεστεί στην Εκκλησία της Παναγίας της Ευαγγελιστρίας στο γειτονικό μας χωριό. Ο λόγος ήταν για να τελεστεί και η επιμνημόσυνη δέηση στην μνήμη της πρεσβυτέρας του Βαφεοχωρίου. Όπως ήταν φυσικό η ανταπόκριση του χωριού μας ήταν άμεση και εμφανής. Μπορεί ο τωρινός αριθμός της Κοινότητας να είναι μικρός, όμως σε τέτοιες καταστάσεις ξεχωρίζουν χαρακτηριστικά αυτής, όπως η σύμπνοια, η ομόνοια, η κατανόηση και προπαντός η ανθρωπιά που την κάνουν να φαίνεται δυνατή και μεγάλη.
Όσο αφορά στο χώρο της εκπαίδευσης τώρα, ο ιστορικός Σύνδεσμος Αποφοίτων Ζωγραφείου διοργάνωσε μια εκδήλωση-αφιέρωμα στην Εταιρεία Μελέτης της καθ΄ημάς Ανατολής το Σάββατο 18 Οκτωβρίου στο Σισμανόγλειο, μέγαρο που ανήκει στο Προξενείο της Ελλάδος και χρησιμοποιείται ως επί το πλείστον για τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Όσοι παραβρέθηκαν εκεί είχαν την ευκαιρία να ακούσουν την ιστορία της Εταιρείας από την κινητήρια δυναμή της, το ηγετικό μέλος της Αδαμάντιο Ανεστίδη, ένα άνθρωπο που παρόλες τις αντιξοότητες είχε ως στόχο, διαμέσου της Εταιρείας, να καταγράψει και να συγκεντρώσει όλα τα επιτεύγματα της Ρωμιοσύνης στο σύνολο της. Στην εκδήλωση είχαμε επίσης την ευκαιρία να απολαύσουμε σπάνιο οπτικοακουστικό υλικό από τα έργα εξεχουσών μορφών όπως της Αλίκης Καγιάλογλου (ερμηνεύτρια), της εκλιπούσης Πηνελόπης Στάθη (ακαδημαϊκός), σημαντικών ζωγράφων αλλά και Πρωτοψαλτών του Πατριαρχείου.
Το εντυπωσιακότερο όλων ήταν ότι μια εταιρεία που ουσιαστικά δεν έχει σταθερή έδρα και χώρο στέγασης αλλά μεράκι, πίστη και προσήλωση στο στόχο της, συνεχίζει να παράγει έργο ως τις μέρες μας.
Μετά την εκδήλωση και κατηφορίζοντας το Πέρα, ο Πρόεδρος μας κύριος Βίγκας, ο κύριος Ανεστίδης και κάποια μέλη της Κοινότητας φάγαμε σε ένα Αρμένικο εστιατόριο επονομαζόμενο Victoria. Η έκπληξη της βραδιάς ήταν αναμφίβολα η ορχήστρα του μαγαζιού που έπαιζε Σμυρναίικα, Πολίτικα αλλά και Ρεμπέτικα τραγούδια από ταλαντούχα παιδιά που αρχικά όλοι νομίζαμε ότι ήταν Έλληνες.

Η έκπληξη προήλθε όταν αργότερα συνειδητοποιήσαμε ότι ο τραγουδιστής της μπάντας με την καταπληκτική φωνή και την σωστή προφορά ήταν Τούρκος. Το σχόλιο των περισσότερων εκείνη την στιγμή ήταν «Ποιος θα το φανταζόταν αυτό πριν από 20 χρόνια;»
Εγώ το μόνο σχόλιο που μπορώ να κάνω για άλλη μια φορά είναι ότι η μουσική πραγματικά ενώνει τους λαούς, και ειδικά λαούς που είχαν κοινή ιστορική πορεία για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Όσο ανακαλύπτουμε τον γείτονα απαλλαγμένοι από προκαταλήψεις και στερεότυπα τόσο συνειδητοποιούμε ότι δεν είναι και τόσο διαφορετικός από εμάς τους ίδιους.

Εις το επανιδείν

Κωσταντίνος Μαρούσης

ΑΠΟ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ

Εορτασμός της Εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940 στον Δήμο Ζωγράφου της Αθήνας πριν λίγο. Τον τόνο δίνουν τα παιδιά. Τι θα ήταν η γιορτή χωρίς αυτά; Και για να παραφράσω - ελπίζω να με συγχωρέσει - τον ποιητή: Από παιδιά και μόνο φτιάχνεις πορεία προς το μέτωπο.

ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΙΑ ΧΑΛΚΙΝΑ ΚΑΙ ΚΡΟΥΣΤΑ

Γέμισε τ' αυτί μου από ήχους χάλκινων πνευστών στην αποψινή συναυλία του Συνόλου χάλκινων πνευστών και κρουστών της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Γιώργου Πέτρου. Μια βδομάδα πριν είχα θαυμάσει τον φίλο Γιώργο Πέτρου στην Άννα Μπολένα της Λυρικής. Απόψε φάνηκε άξιος και στην διεύθυνση έργων για χάλκινα και πνευστά. Τρομπέτες, τρομπόνια, τούμπα, κόρνα, τύμπανα και άλλα κρουστά ερμήνευσαν ένα ενδιαφέρον πρόγραμμα: Canzon από συλλογές του G. Gabrieli (1554/1557-1612), την περίφημη μουσική του Handel (1685-1759)"για τα βασιλικά πυροτεχνήματα" και το... jazz έργο του G. Gershwin (1898-1937) "Ένας Αμερικανός στο Παρίσι". Η αίθουσα "Δημήτρης Μητρόπουλος'' ήταν σχεδόν γεμάτη και το κοινό χειροκρότησε θερμά μαέστρο και μουσικούς που μας χάρισαν δύο ακόμα κομμάτια: μια πόλκα του Στράους και πάλι το φινάλε (allegro) από την "μουσική για τα βασιλικά πυροτεχνήματα".

Για την Ιδιωτική Οδό φωτογραφήθηκε ο διευθυντής της ΚΟΑ μαέστρος Βύρων Φιδετζής με τον Γιώργο Πέτρου και τον πιανίστα Θανάση Αποστολόπουλο. Ο Θ. Αποστολόπουλος με τον φίλο του Γ. Πέτρου στην άλλη φωτό.

Με τον Θανάση και τον φίλο βιολιστή Γιώργο Δεμερτζή κλείσαμε τη βραδιά μας - πολύ όμορφη στην Αθήνα! - στον "Κατσούρμπο". Με ένα δείπνο, έξοχο πραγματικά δείγμα πολυτελούς ασκητισμού. Και κουβέντας ουσιαστικής.

ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΒΕΤΙΑ

Το χθεσινό Κ της Καθημερινής είχε ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στους Έλληνες της Γενεύης. Το αφιέρωμα ήταν πλήρες, νομίζω, κι έτσι δεν παρέλειψε σύγχρονες μορφές της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που σφράγισαν τις τελευταίες δεκαετίες με την πολυσχιδή δράση τους.

Πρώτος, φυσικά, ο από Ελβετίας Μητροπολίτης Αδριανουπόλεως Δαμασκηνός Παπανδρέου. Ένας "οικουμενικός ιεράρχης", όπως εύστοχα χαρακτηρίζεται στο αφιέρωμα. Κορυφαίος ιεράρχης του Οικουμενικού Πατριαρχείου, που δούλεψε πολύ σκληρά στην υπόθεση των διαθρησκειακών και διαχριστιανικών διαλόγων. Είναι αυτός που έστησε το Ορθόδοξο Κέντρο Chambesy στη Γενεύη. Μαθητής, στο Πανεπιστήμιο, του σημερινού Πάπα Βενεδίκτου 16ου, αλλά, όπως ο ίδιος ο Πάπας ομολογεί, καθηγητής του στην Ορθόδοξη θεολογία: "Επισήμως ήμουν εγώ ο Καθηγητής, ο διδάσκαλος, και σεις ο μαθητής. Στα πλαίσια της φιλίας που εδημιουργήθη, έμαθα τελικά τη μεγάλη αυτή πραγματικότητα, που είναι η Ορθόδοξος Εκκλησία", αναφέρει σε επιστολή του προς τον Μητροπολίτη Δαμασκηνό ο Πάπας.

Το όραμα του Μητροπολίτη Αδριανουπόλεως είναι ξεκάθαρο: "Θέλω να δω μια προσέγγιση και μια αλληλοκατανόηση των Εκκλησιών και των Θρησκειών".

Ο πατήρ Γεώργιος Τσέτσης, Μέγας Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, "ο θεματοφύλακας της φαναριώτικης παράδοσης", είναι πραγματικά μια μεγάλη μορφή! Είχα την τιμή να μιλήσω εκτενώς μαζί του κατά το ταξίδι του Πατριάρχη στο Κίεβο, τον περασμένο Ιούλιο. Αρχοντικός, ευγενής, ευθύς, άτυφος, ο π. Γεώργιος είναι σπάνια περίπτωση κληρικού. Επί 15 χρόνια αντιπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών. Έκανε πολλή δουλειά! Είναι ο πνευματικός πατέρας των εν Γενεύη Ελλήνων. Και ο ψάλτης, ο απαράμιλλος ψάλτης, του ναού στο Chambesy. Ευτυχώς την ψαλτική του τέχνη διέσωσε, σε μια σειρά ψηφιακών δίσκων, ο γνωστός φιλόλογος, δάσκαλος Μανόλης Χατζηγιακουμής.

Ακραιφνής συνεχιστής της φαναριώτικης παράδοσης, για την οποία λέει: "Στο Φανάρι εκλείπουν οι φανφαρονισμοί και οι πολλές επιδείξεις. Ο φαναριωτισμός είναι τρόπος ζωής, τρόπος υπάρξεως και συμπεριφοράς".

Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών είναι η θεσμική θέση που κατέχει ο Γεώργιος Λαιμόπουλος, από το 1999, στον Διεθνή Οργανισμό που αντιπροσωπεύει 350 Εκκλησίες και 600 εκατομύρια πιστούς.

Ο κ. Λαιμόπουλος, Άρχων Μ. Ιερομνήμων της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, είναι ο μόνιμος αντιπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην έδρα του ΠΣΕ στη Γενεύη.

Ανήκει στη γενιά των Κωνσταντινουπολιτών που έζησαν τον επίλογο της Σχολής της Χάλκης και η ζωή τους διαμορφώθηκε σε απόλυτη συνάφεια με την οικουμενικότητα του Πατριαρχείου. Σπούδασε στο περίφημο Ινστιτούτο Bossey και στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Γενεύης, όπου μένει μόνιμα.

Το αφιέρωμα της Καθημερινής μας υπενθύμισε μορφές που στην Ελλάδα λησμονούμε. Γι' αυτό θεώρησα χρέος μου να κάνω την απαραίτητη αναφορά και εδώ, στην Ιδιωτική Οδό.

ΤΟ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Την Κυριακή 28η Οκτωβρίου 2007, επέτειο του «Όχι», και εορτή της Αγίας Σκέπης κατά το ελλαδίτικο τυπικό, πήγα να εκκλησιαστώ σε μια κεντρική εκκλησία για να μπω, ως ξένος που είμαι, στο πνεύμα της εορτής. Περίμενα βέβαια ότι θα επισημανθεί το εθνικό γεγονός στην εκκλησία, περίεργο πράγμα κατά την εκκλησιαστική παράδοση του τόπου μου, συνηθισμένο όμως στην Ελλάδα. Περίμενα όμως, μια που θα ασχοληθεί η εκκλησία με τα εθνικά, να το κάνει τουλάχιστον όπως πρέπει.
Έρχεται το κήρυγμα σε αντίθεση με την πραγματικότητα, όπου αναφέρει ο ιεροκήρυκας ότι οι ήρωες αγωνίστηκαν «υπέρ πίστεως και πατρίδος». Ορθώς λέγει κανείς ότι οι άνθρωποι με σθένος και θάρρος αγωνίστηκαν υπέρ της πατρίδας. Αναμφισβήτητο γεγονός, ή μάλλον αλήθεια! Όμως η πίστη; Ποιός αγωνίστηκε υπέρ της πίστης; Πότε κινδύνευε η πίστη και πώς; Αναμενόμενες ερωτήσεις από οποιονδήποτε δεν ξέρει την ιστορία του τόπου. Αλλά από τα λίγα που ξέρει κανείς, μπορεί να δει κυρίως ένα αγώνα για την πατρίδα, όπου ταυτοχρόνως κρύβεται ένας εξίσου σημαντικός αγώνας που συνεχίζεται και σήμερα, εννοώ τον αγώνα ενάντια στο φασισμό!

Ο φασισμός που τότε ήταν, ή τουλάχιστον έτσι λένε, ένα κυρίαρχο πολιτικό ρεύμα «εκείνη την περίοδο» καταπίεζε τον κόσμο, καταπίεζε τις ελευθερίες, όντας ένα είδος δικτατορίας. Οι Ιταλοί, σύμμαχοι των Γερμανών, είχαν στρατηγικό συμφέρον στην Ελλάδα, δεν νοιάζονταν για την πίστη καθόλου. Πιό σαφές επιχείρημα δεν υπάρχει παρά μόνο η συμμαχία αυτών των «καθολικών», πάντα στα χαρτιά μιλάμε, με τους προτεστάντες Γερμανούς. Είναι δυνατό να φανταστεί κανείς ότι οι Ιταλοί ήρθαν για να καταστρέψουν ό,τι σώθηκε από τις καταστροφές των Σταυροφόρων; Μα οι Ιταλοί του φασίστα Mουσολίνι εισέβαλαν παντού και σε αλλόθρησκες χώρες της Αφρικής. Το αληθές είναι ότι οι Ιταλοί είχαν μόνο στρατηγικό συμφέρον πίσω από την εισβολή τους στην Ελλάδα, το ξαναλέω, και αφήνω στους ειδικούς να το αναπτύξουν αυτό.

Μπορούμε έστω και μετά από όσα είπα παραπάνω να συμφωνήσουμε ότι ο φασισμός τουλάχιστον σ’εκείνη την φάση ήταν αδιάφορος προς την Ορθοδοξία ως τέτοια. Δεν ήθελε το κεφάλι της. Ο φασισμός, που ακόμα ζει και βασιλεύει στις μέρες μας, καταπιέζει κάθε μορφή ελευθερίας: καταπιέζει την ελευθερία του δόγματος, την ελευθερία της επιλογής, την ελευθερία της έκφρασης. Ο φασισμός δεν είναι καν άθεος αλλά θα έλεγα «Αντίθεος»! Και δυστυχώς έχει περάσει η νοοτροπία του και σε κάποιους πιστούς όλων των θρησκειών. Με την ευκαιρία λοιπόν αυτής της επετείου, θα περίμενε κανείς να τονιστεί ο αγώνας των ηρώων υπέρ της ελευθερίας της πατρίδας τους. Αυτό είναι το μήνυμα του μαρτυρίου τους και της νίκης τους. Αυτό σημαίνει το «ΟΧΙ» τους που μας φωτίζει το δρόμο να συνεχίσουμε τον αγώνα ενάντια στον πάσης φύσεως «αντίθεο φασισμό»!

Προμηθεύς

ΤΑ ΓΛΥΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΕΝΟΣ... ΑΓΙΟΥ!

Ιδού και το απαράμιλλο φωτογραφικό ντοκουμέντο, αγαπητοί φίλοι της Ιδιωτικής Οδού, από το περιοδικό Ευλογία της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης. Για να μη μπει ο λογισμός σε κάποιον από σας ότι η Πανδώρα του Βήματος είναι εμπαθής με τον Άγιο Θεσσαλονίκης. Ίσα ίσα που τον έχει ψηλά! Εξ ου και ...ξεκοκαλίζει το περιοδικό του.

"Ο ΣΚΟΠΟΣ ΚΑΠΟΤΕ ΑΓΙΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ;"

"Ο πορνοβοσκός σήμερα το πρωί στην εκκλησιά όρθιος πλάι στον ψάλτη. Με τη φήμη που έχει, κατάλαβε πως είναι καλό να επιδείξει ευσέβεια. Αλλά η εκκλησία δεν λερώνεται από τούτη την πράξη, όπως δεν λερώνεται ο Θεός από τις αμαρτίες των αντιπροσώπων του επί γης. Μήπως δε θα 'πρεπε να πει κανείς το ίδιο για κάθε μεγάλη ιδέα όπου, δεν μπορεί, θα υπάρξουν άνθρωποι αμαρτωλοί; Το κριτήριο δεν είναι άτομα, το κριτήριο είναι το σωστό και η αλήθεια της θρησκείας. Είναι άραγε έτσι; Ο σκοπός κάποτε αγιάζει τους φορείς του; Αλλά τα φριχτά και τα άθλια όντα;"

Κυριακή 12 Οκτώβρη 1941

Γιώργος Σεφέρης
Μέρες Δ΄
1 Γενάρη 1941-31 Δεκέμβρη 1944
Αθήνα ΙΚΑΡΟΣ 1977

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟΣ "ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ"

O γνωστός συγγραφέας, δοκιμιογράφος και μεταφραστής - μοναδικός για μένα - Κωστής Παπαγιώργης στο χθεσινό φύλλο της εφημερίδας Κόσμος του Επενδυτή, σχολιάζει εύστοχα τον αγιορείτικο "θρησκευτικό τουρισμό":

"Τα καμώματα του Εφραίμ είναι ιδανική αφορμή για να ταυτιστεί ο ηγούμενος (που δεν ξέρουμε ποιου ακριβώς πράγματος ηγείται...) με εξιλαστήριο θύμα και να συγκεντρώσει τη μιμητική επιθετικότητα πιστών, θεσμών και πολιτικών. Ωστόσο, τα πράγματα άλλο δείχνουν. Πέρα από τις αμαρτωλές του πρωτοβουλίες και την κραχτή ρασοφόρα υποκρισία, το ίδιο το Όρος - χωρίς να χάσει την αγιότητά του - επιδίδεται σε κερδοσκοπικές δραστηριότητες για τον άρτον τον επιούσιον. Όποιος έχει σχέση με το Όρος μπορεί να ψαρεύει στην απαγορευμένη θάλασσά του, όποιος κυνηγός είναι προσκυνητής έχει το ελεύθερο να αγρεύει αγριογούρουνα στα παρθενοδάση του Άθω, όπου αναπτύσσεται επίσης και εκτεταμένη λαθρο-υλοτομία. Όσο για τον περίπλου του Άθω, στα πεντακόσια μέτρα από την ακτή, συμμετέχουν και γυναίκες που χαριστικά παραβιάζουν το από αιώνων άβατο".

Και που να ήξερε ο Παπαγιώργης ότι οι αγιορείτες κατεβάζουν και λείψανα στα πλοιάρια για να προσκυνήσουν οι "ευσεβείς και φιλόθεες"! Αυτό το αίσχος πρέπει να σταματήσει. Δεν συνέβαινε ποτέ! Οι αγιορείτες έχουν μεγάλη ευθύνη γι' αυτές τις παγαποντιές.

ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ

Στον εορτάζοντα φίλο του ιστολογίου Δ.Κ.

Δημήτρης Μητρόπουλος (1896 - 1960)

Του οφείλω πάρα πολλά! Με δίδαξε κυρίως την αλήθεια της τραγικότητας του βίου και την αίσθηση του υψηλού!

Ακούω ξανά και ξανά τις αξεπέραστες ερμηνείες του. Τώρα το ...πικάπ - μ' αρέσει καλύτερα ο όρος από το cd - παίζει ένα αριστούργημά του: το τρίτο κοντσέρτο για πιάνο του Προκόφιεφ. Παίζει και διευθύνει ταυτόχρονα την Robin Hood Dell Orchestra της Φιλαδέλφειας (1946). Ένας ποταμός μουσικής που συγκλονίζει. Δε νομίζω ότι υπάρχει μια νεώτερη ερμηνεία αυτού του έργου που να είναι τόσο μοντέρνα.

Ακούστε τον ίδιο: "Τι αξίζει ένας μαέστρος που δεν επιθυμεί να κάνει το ακροατήριό του να αισθάνεται όπως αυτός; Δεν είμαι ρυθμόμετρον, είμαι ερμηνευτής.[ ..] Αν δεν κάνω αυτό που ξέρω ότι είναι σωστό, τότε ψεύδομαι προς τον εαυτό μου και τον Θεό. Κάθε τι (σ.σ. στην τέχνη) που δεν ξεπερνά ολοκληρωτικά τις υλικές δυσκολίες και δεν πνευματοποιείται σε βαθμό να εξουθενώνει κάθε υλική εντύπωση, είναι καταδικαστέο".

Δημήτρης Χόρν (1921 - 1998)

Φέτος συμπληρώθηκαν 10 χρόνια από την απόδρασή του στ' άστρα.

Ήταν ένας μποέμ αριστοκράτης! Κι ένας μέγιστος ηθοποιός, που δεν διαλαλούσε την πραμάτεια του. Όταν σε κάποια από τις τελευταίες συνεντεύξεις του είπε ότι δεν θεωρεί πως έκανε κάτι σπουδαίο και άλλα τέτοια... χειρότερα, κάποιοι "του χώρου" είπαν πως "τα 'χει χάσει"! Όμως όχι! Απλώς ήταν ένας άνθρωπος που γνώριζε πολύ καλά τι σημαίνει ζωή και θάνατος.

Τον θυμάμαι να κατεβαίνει στο Ίδρυμα Γουλανδρή - Χορν όταν μιλούσε ο φίλος του Μητροπολίτης Περγάμου κ. Ιωάννης Ζηζιούλας, με τον οποίο είχαν συνεργαστεί πολύ αποδοτικά για τη λειτουργία του Ιδρύματος που άφησε εποχή τις δεκαετίες '80 και '90.

Ο άνθρωπος που συνδέθηκε περισσότερο απ’ όλους με το «φως του ηθοποιού» δήλωνε στην εφημερίδα Tα Nέα τον Δεκέμβριο του 1992 –στην πρώτη του συνέντευξη (στον Παύλο Aγιαννίδη) ύστερα από ηθελημένη σιωπή οκτώ χρόνων– πως δεν έπρεπε να είχε γίνει ηθοποιός. "Aυτά τα οκτώ χρόνια της περισυλλογής μου διαπίστωσα ότι δεν έπρεπε να γίνω ηθοποιός. Γι’ αυτό και δεν παίζω στο θέατρο! Δεν νομίζω ότι είναι ποτέ κανείς ευχαριστημένος. Bρίσκεται σε τέτοια απόσταση από το ιδανικό του. H Mαρία Kάλλας, με την οποία βγήκαμε μαζί στο θέατρο, όταν συναντηθήκαμε χρόνια μετά μου είχε εξομολογηθεί: “Tάκη, δεν θα μάθω ποτέ να τραγουδάω”! Δεν έχω δει άνθρωπο με μεγάλο ταλέντο να είναι ικανοποιημένος απ’ αυτό που κάνει. Άτιμο πράγμα η τέχνη, είσαι ανικανοποίητος συνεχώς".

Ακούω τώρα τον αφηγητή Δημήτρη Χορν στο έργο του Προκόφιεφ "Ο Πέτρος και ο Λύκος". Μια παράσταση με την Καμεράτα - Ορχήστρα Φίλων της Μουσικής που έχει κυκλοφορήσει σε cd. Αφηγείται με μια απλότητα που εξέλιπε...

Δημήτρης Τερζάκης (γενν. 1938)

Γιορτάζει φέτος τα 70 χρόνια του. Κάνοντας συνεχώς μουσική που αγγίζει την ψυχή μου.

Ακούω τον Επιτάφιο για σόλο πιάνο και ψυχανεμίζομαι τι σημαίνει ο Επιτάφιος για έναν Έλληνα...

Στις 19 Νοεμβρίου η σπουδαία πιανίστρια Λορέντα Ράμου θα κάνει μια διάλεξη για "τα πιανιστικά έργα ενός αποστάτη της σύγχρονης μουσικής" στον 10ο κύκλο διαλέξεων που διοργανώνει η Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος - Λίλιαν Βουδούρη. Ο Δημήτρης Τερζάκης είναι δάσκαλος! Χωρίς καθόλου να το επιδιώκει. Ανήκει στους ελάχιστους Έλληνες που διασώζουν το οικουμενικό πνεύμα του Ελληνισμού. Χωρίς ίσως να το ξέρει και χωρίς να τον ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Όμως συμβαίνει. Ευτυχώς! Τού εύχομαι από καρδιάς Χρόνια Πολλά!

ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

Διαβάζω την ακόλουθη είδηση:

Μαζική έξοδος χριστιανών από τη Μοσούλη -Αρκετοί προσφεύγουν στη Συρία.
"Τουλάχιστον οι μισοί χριστιανοί που ζούσαν στην Μοσούλη έχουν εγκαταλείψει την πόλη του βορείου Ιράκ μέσα στις τελευταίες δύο εβδομάδες, με αρκετούς εξ αυτών να προσφεύγουν στη Συρία, μετά από θανατικές απειλές σε βάρος τους, ανακοίνωσε προχθές (Παρασκευή) η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR).
Τουλάχιστον 2.200 οικογένειες χριστιανών-περίπου 13.000 άνθρωποι - αναζήτησαν καταφύγιο βόρεια και ανατολικά της Μοσούλης, σε κοντινές πόλεις όπως η Νταχούκ, η Αρμπίλ και το Κιρκούκ, ενώ περίπου 400 πέρασαν στη Συρία, είπε ο Ρον Ρέντμοντ, εκπρόσωπος της Αρμοστείας.
Στη Συρία βρίσκονται ήδη 1,2 εκατ. Ιρακινοί που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους εξ αιτίας του πολέμου και των ταραχών μετά την εισβολή των ΗΠΑ το 2003.
Ο Ρέντμοντ είπε ότι πολλοί από τους χριστιανούς που άφησαν την Μοσούλη το έκαναν ξαφνικά και χωρίς να διαθέτουν παρά ελάχιστα χρήματα. Κατά τον ίδιο, έγιναν στόχος απειλών μέσω τηλεφωνημάτων, επιστολών και μηνυμάτων που τους προειδοποιούσαν να εγκαταλείψουν την πόλη διότι αλλιώς θα δολοφονούνταν".

Ιδού λοιπόν φίλοι μου ότι και σήμερα, τώρα, αυτή τη στιγμή, χριστιανοί διώκονται και παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς. Αυτούς τους λέει ο κάθε βολεμένος "ελληνορθόδοξος" χριστιανός "αιρετικούς" - γιατί δεν είναι Ορθόδοξοι. Και δίνει μάχες για να μη μπαίνουν στις Εκκλησιές μας.

Αλλ' ο ετάζων καρδίας και νεφρούς στους διωκόμενους και βασανισμένους χριστιανούς αναπαύεται, κι όχι σε μας που ζούμε σε μια ψευδαίσθηση ελευθερίας και πνευματικότητος.

- Ακόμα μια είδηση ζωής και θανάτου: Η 34χρονη Βρετανίδα Γκέιλ Ουίλιαμς δολοφονήθηκε από Ταλιμπάν την περασμένη Δευτέρα ενώ περπατούσε σε δρόμο της Καμπούλ πηγαίνοντας στη δουλειά της. Είχε αφιερώσει τη ζωή της στα τραυματισμένα παιδιά του Αφγανιστάν. Τους δίδασκε τα βασικά πράγματα που πρέπει να ξέρουν για να επιζήσουν σε έναν βίαιο κόσμο. Επειδή η ίδια ήταν χριστιανή κατηγορήθηκε για προσηλυτισμό, πράγμα που δεν έκανε, αλλά άντε να πείσεις τους Ταλιμπάν... Δείτε το θέμα αναλυτικά στο υπέροχο blog της δημοσιογράφου Ρίτσας Μασούρα.

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΤΗΣ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΚΑΙ ΕΝ ΛΙΒΥΗ

Eλλάς - Κυριακή 19/10/08

Κατά τη διάρκεια βαπτίσματος στον ιερό ναό Κοίμησης της Θεοτόκου στο Χαϊδάρι και συγκεκριμένα την ώρα που οι ανάδοχοι αποτάσσονταν -εκ μέρους του βρέφους- τον Σατανά, ο ιερέας αναγκάστηκε να διακόψει το μυστήριο. Ο λόγος της διακοπής, μια γυναίκα με μαντίλα. Σύζυγος ενός αδελφικού φίλου του πατέρα του βαπτιζόμενου παιδιού. Μουσουλμάνα. Ήλθε από τη Λιβύη για την βάπτιση. Αναγκάστηκε να βγει από το ναό μετά από απαίτηση του ορθόδοξου ιερέα.

Ο πρόεδρος της Μουσουλμανικής Ενωσης Ελλάδος, Ναΐμ Ελγαντούρ, δηλώνει στη χθεσινή Ελευθεροτυπία: "Βρίσκομαι 35 χρόνια εδώ και έχω παρευρεθεί σε πάρα πολλά μυστήρια χωρίς να κρύβω το θρήσκευμά μου και χωρίς ποτέ να έχει υπάρξει το παραμικρό ζήτημα. Εχω πάει -καλεσμένος- μέχρι και στην κηδεία του Χριστόδουλου. Πρέπει να πάρει θέση η Εκκλησία και να μας διευκρινίσει τι ακριβώς ισχύει".

φωτό
Πανέμορφος ο θόλος του νεοαναγερθέντος τζαμιού που θα εγκαινιαστεί αύριο Κυριακή. Γεμάτος αραβουργήματα δίνει την δυνατότητα στον πιστό να ξεκουράσει τα μάτια του με τα θαυμαστά έργα των ανθρώπων, στα διαλείμματα της προσευχής του. Ακόμα και ο μιναρές που θα είναι ο υψηλότερος στην περιοχή με ύψος 34 μέτρων θα τραβάει -και αυτός- τα βλέμματα. Μη σας παραξενεύει το ύψος μιας και το τζαμί βρίσκεται στη Γερμανία. (AFP PHOTO DDP/ YANNICK WILLING)

Λιβύη - Τετάρτη 23/10/08

Η Α.Μ. ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. Θεόδωρος επισκέφθηκε το Κέντρο Ισλαμικών Σπουδών, όπου έγινε εγκάρδια δεκτός από τον Ελλογ. Πρύτανη Dr.Serif, το επιστημονικό προσωπικό και τους σπουδαστές.
Μετά το πέρας ιδιαιτέρας συναντήσεως με τις πρυτανικές αρχές του εξονομασθέντος Κέντρου και την ανταλλαγή αναμνηστικών δώρων ο Μακαριώτατος, σε ειδική τελετή η οποία έλαβε χώρα στο κεντρικό αμφιθέατρο του ιδρύματος, με την παρουσία διακεκριμένων επιστημόνων, θρησκευτικών εκπροσώπων, υψηλόβαθμων κρατικών αξιωματούχων και άλλων επισήμων, μίλησε ως εξής:
"Με αισθήματα χαράς και τιμής ευρισκόμεθα σήμερα ανάμεσά σας, ευγενώς προσκεκλημένοι από το τηλαυγές τούτο Κέντρο Ισλαμικών Σπουδών. Η επίσκεψή μας αυτή δεν αποτελεί μία εθιμοτυπική θετική απάντηση σε μία ευγενή πρόσκληση, αλλά φανερώνει τις ουσιαστικά καλές και αγαθές σχέσεις, οι οποίες υφίστανται μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας της αφρικανικής ηπείρου, του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής και του φιλόξενου λαού της Λιβύης.
Συνεπώς η συνάντηση αυτή είναι καρπός αλληλοσεβασμού, επιθυμίας βαθύτερης γνωριμίας και αλληλοκατανοήσεως, ειρηνικής συνυπάρξεως και ελπιδοφόρου προσδοκίας για το μέλλον. Με άλλα λόγια, πρόκειται για συνάντηση που διέπεται από υψηλά αισθήματα και αποσκοπεί στην δοξολογία του ονόματος του Θεού και στην πνευματική ανύψωση του λαού του".

Ολόκληρη την ομιλία του Πατριάρχου Αλεξανδρείας δείτε εδώ.

φωτό

Εόρτια εκδήλωση των αφρικανών ιεροσπουδαστών προς τιμήν του Πατριάρχου Αλεξανδρείας κατά την τελετή εγκαινίων του Εκκλησιαστικού Σεμιναρίου της Ιεράς Επισκοπής Μαδαγασκάρης (16/2/08).