Κυριακή 31 Ιουλίου 2022

ΘΡΥΜΜΑΤΙΣΜΕΝΕΣ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ» ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Ο «εκκλησιαστικός χώρος», οι «θρησκευόμενοι», ο «πιστός λαός», όπως θέλετε πείτε τους, διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τον «θεσμό της οικογένειας». 
Ό,τι «προσβάλλει» την οικογένεια είναι αποτρόπαιο και διαβολικό. Και φυσικά ούτε λόγος για άλλες, σύγχρονες «μορφές» οικογένειας, καθότι αυτή μία είναι, η «παραδοσιακή», και τίποτε άλλο δεν χωρεί.
Όμως, όσοι γνωρίζουν καλά τους εν Ελλάδι θρησκευόμενους, αλλά παρατηρούν και το κοινωνικό γίγνεσθαι, βλέπουν ότι σε ένα μεγάλο βαθμό η «παραδοσιακή» οικογένεια τους, πάσχει σοβαρά. 
Πρώτα απ’ όλα νοσεί, σε ένα διόλου ευκαταφρόνητο βαθμό, η ιερατική οικογένεια. Σχέσεις μεταξύ των συζύγων συμβατικές. Ενδοοικογενειακή βία, διάσταση και τελικά διαζύγιο. Με αποτέλεσμα αρκετοί ιερείς σήμερα να μην έχουν «παραδοσιακή» οικογένεια. Κάποιοι οδηγούνται και σε αυτοαποσχηματισμό. Τα προβλήματα με τα παιδιά συχνά είναι σοβαρά κ.ο.κ. Έτσι, μιλάμε για έκρηξη των ιερατικών διαζυγίων τα τελευταία χρόνια, για ιερείς καταθλιπτικούς, με – συχνά – «δεσποτικές» πρεσβυτέρες, με αντιδραστικά και γεμάτα ενοχές παιδιά, που μαρτυρούν την, διαρκώς αυξανόμενη, νοσηρή πραγματικότητα. Επομένως υπάρχουν ιερατικές οικογένειες που δεν ευσταθούν.
Από την άλλη, υπάρχουν «πνευματικοί» (εξομολόγοι), οι οποίοι μπορούν να οδηγήσουν – στο όνομα (sic) της πίστεως – το ζευγάρι σε διαζύγιο. Για λόγους που δεν μπορεί να υποπτευθεί ο κοινός νους, ο «πνευματικός» παρεμβαίνει κατά τέτοιο τρόπο στη ζωή του ζευγαριού, που το οδηγεί σε διάλυση. 
Οι «γκουρού» ιερείς συντελούν σημαντικά στην διάλυση οικογενειών. Είναι τέτοια η επιρροή τους που μπορεί να συμβούν απίστευτα πράγματα. Για παράδειγμα τα όσα ακούστηκαν και καταγράφηκαν για τον ιερέα του Αγρινίου, που καταδικάστηκε και προφυλακίστηκε για σωρεία αδικημάτων, αποδεικνύουν περίτρανα πώς ο «γέροντας» μπορεί να διαλύσει μια οικογένεια. 
Είναι γνωστή στον εκκλησιαστικό χώρο η περίπτωση «γκουρού» ιερέα, ο οποίος προκάλεσε τον χωρισμό ενός ζευγαριού – η σύζυγος τυφλή οπαδός του – πήρε τα δύο παιδιά τους στη «συνοδεία» του, και πάντρεψε την κόρη του με το τρίτο παιδί της οικογένειας, αφού τον χώρισε από την πρώτη του γυναίκα! Και φυσικά δεν είναι το μόνο τέτοιο περιστατικό. 
Πόσο διχασμό επέφερε στην «χριστιανική» οικογένεια η πανδημία, αφού ο «γέροντας» επηρέαζε αρνητικά τον έναν από τους δύο συζύγους για τα ζητήματα, εμβολίων, μάσκας κ.λπ. 
Είναι καθημερινή η «ρητορική» πολλών «χριστιανών» εναντίον των ομοφυλοφίλων. Έχουν αναλογιστεί πόσοι ομοφυλόφιλοι έχουν προέλθει από «χριστιανικές» οικογένειες; 
Μιλάμε, λοιπόν, για ένα μέρος της «χριστιανικής» οικογένειας που είναι θρυμματισμένη! 
Καμία έγνοια για ενότητα και αληθινή αγάπη. Άλλοι παράγοντες, ιδιοτελείς και χειραγώγησης, παρεισφρέουν και ανατρέπουν το «μοντέλο» της «παραδοσιακής» οικογένειας. 
Επομένως, οι χριστιανοί καλό θα ήταν να είναι πιο ταπεινοί στην κρίση τους για τους όποιους άλλους, αφού οι ίδιοι δεν μπορούν να δώσουν την μαρτυρία μιας αληθινής οικογένειας.

Σάββατο 30 Ιουλίου 2022

ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΤΗ ΧΙΟ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΟΜΗΡΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ

Στο πλαίσιο του εορτασμού των είκοσι πέντε χρόνων δραστηριοτήτων τῆς Euroclassica και των είκοσι πέντε χρόνων από την ίδρυση της Ομηρικής Ακαδημίας (1997-2022), πραγματοποιήθηκε στη Χίο 15 Ιουλίου 2022 συναυλία Βυζαντινής Εκκλησιαστικής Μουσικής, έπειτα από πρόταση του Καθηγητή Βυζαντινής Μουσικολογίας & Ψαλτικής Τέχνης του τμ. Μουσικών Σπουδών και Κοσμήτορα της Φιλοσοφικής Σχολής ΕΚΠΑ κ. Αχιλλέα Χαλδαιάκη, ο οποίος ήταν και ο υπεύθυνος-διευθύνων της μουσικής ψαλτικής εκτέλεσης. Χοράρχης του Ψαλτικού Χορού ήταν ο Αναπληρωτής Καθηγητής της Πατριαρχικής Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Κρήτης κ. Μιχαήλ Στρουμπάκης, με προσκεκλημένο μονοφωνάρη τον Καθηγητή κ. Χαλδαιάκη.

Σκοπός της συναυλίας ήταν η παρουσίαση μελών της Χιακής Ψαλτικής Παράδοσης (και όχι μόνο) μέσα από μία «συνομιλία» μεταξύ μονοφωνάρη-σολίστα και Χορού, αισθητοποιώντας ακουστικά όσα καταγράφονται στα ψαλτικά χειρόγραφα περί εναλλαγής των ρόλων στον βυζαντινό ψαλτικό χορό (εκτελεί ο καλοφωνάρης- συνεχίζεται το μέλος από χορού), και αναδεικνύοντας τον πλούτο των βυζαντινών ηχοχρωμάτων στη σύγχρονη εποχή με αφετηρία την πλούσια παλαιότερη και νεώτερη χιακή ψαλτική παράδοση. Το ρόλο του μονοφωνάρη υπηρέτησε άριστα ο Καθηγητής Χαλδαιάκης, ως επίσημος προσκεκλημένος του Ψαλτικού Χορού.

Το αποτέλεσμα της μοναδικής αυτής σύμπραξης ήταν κατά κοινή ομολογία καθηλωτικό, λόγω της φωνητικής δεινότητας του μονοφωνάρη καθηγητή αλλά και της συντονισμένης χορωδιακής απόδοσης των ύμνων υπό την διδασκαλία και καθοδήγηση του Αναπληρωτή Καθηγητή κ. Στρουμπάκη. Ο χορός απαρτίστηκε αποκλειστικά από ψάλτες της Νήσου, προκρίθηκε δε ολιγομελές σχήμα, προκειμένου να είναι ευέλικτο και αναλογικά κείμενο έναντι του καλοφωνάρη μελωδού.

Στην εισαγωγική προσλαλιά του, ο κ. Στρουμπάκης ευχαρίστησε την Οργανωτική Επιτροπή του Συνεδρίου και τον Καθηγητή Χαλδαιάκη για την πρόσκληση, τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Χίου, Ψαρών και Οινουσσών κ. Μάρκο για την ευλογία πραγματοποίησης της εκδήλωσης εντός του Μητροπολιτικού Ναού των Αγίων Βικτώρων, τους ιερείς του Ναού για την όλη προετοιμασία, τους συμμετέχοντες ψάλτες και τους παρευρισκόμενους συνέδρους και φιλόμουσους Χίους που έσπευσαν να παρακολουθήσουν τη συναυλία. Μετά το πέρας της συναυλίας, διάρκειας μίας ώρας, η Γενική Γραμματέας κα Μαριάννα Γεωργούντζου-Νικητοπούλου εκ μέρους της Διευθύντριας της Ομηρικής Ακαδημίας κας Μαρίας-Ελευθερίας Γιατράκου συνεχάρη τον κ. Χαλδαιάκη για την άψογη παρουσίαση των σολιστικών και χορωδιακών ψαλμάτων, και έδωσε αναμνηστικά διπλώματα στους χορωδούς, ενώ η Κοσμήτορας της Σχολής Περιβάλλοντος, Γεωγραφίας & εφαρμοσμένων οικονομικών κα Ευαγγελία Γεωργιτσογιάννη ετίμησε τον κ. Στρουμπάκη με το μετάλλιο της Ομηρικής Ακαδημίας. Στην αποφώνησή του ο κ. Χαλδαιάκης αναφέρθηκε στη σπουδαιότητα της τοπικής ψαλτικής παράδοσης, στην σχετικά πρόσφατη έκδοση του Καταλόγου των Ψαλτικών Χειρογράφων της Δ. Κ. Βιβλιοθήκης Χίου «Κοραής» και ευχαρίστησε τα μέλη του Ψαλτικού Χορού, μεταξύ των οποίων και ο Πρόεδρος του Συλλόγου Ιεροψαλτών Χίου «Ρωμανός ο Μελωδός» κ. Κωνσταντίνος Γανιάρης, για την αγαστή συνεργασία και συμμετοχή τους στην εκδήλωση αυτή. 

Παρατίθεται, στη συνέχεια, το πρόγραμμα της Συναυλίας και τα ονόματα των ψαλτών (αλφαβητικά), καθώς και ηχητικά αποσπάσματα.

Πρόγραμμα Συναυλίας

Εὐλογητὸς εἶ Κύριε-Τῶν Ἀγγέλων ὁ δῆμος. Εὐλογητάρια Ἀναστάσιμα. Ἦχος πλ. Α΄. Μέλος Γεωργίου Γεμέλου, Πρωτοψάλτου Ἁγίου Γεωργίου Βροντάδου Χίου.

Πᾶσα πνοὴ…Πασαπνοάριον τῶν Αἴνων. Ἦχος Γ΄. Μέλος Ἰακώβου Πρωτοψάλτου τῆς Μ.τ.Χ.Ε.

Τῶν Ἁγίων Πατέρων ὁ χορὸς…Δοξαστικὸν τῆς Κυριακῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων. Ἦχος πλ. Δ΄. Μέλος Γεωργίου Βινάκη, Πρωτοψάλτου Χίου.

Δόξα Σοι τῷ δείξαντι τῷ φῶς…Στίχοι ἐκ τῆς Μεγάλης Δοξολογίας μετὰ τοῦ μικροῦ Ἀσματικοῦ. Ἦχος Α΄ τετράφωνος. Μέλος Πέτρου Μπερεκέτου.

Δύναμις-Ἅγιος ὁ Θεὸς…Ἦχος Β΄. Μέλος Γεωργίου τοῦ Κρητός, τὸ δεύτερον Δύναμις, τὸ ἐσχάτως ἀνευρεθέν.

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς…Θεομητορικὸν Μεγαλυνάριον. Ἦχος Δ΄. Μέλος Γεωργίου Βινάκη, Πρωτοψάλτου Χίου.

Ἐκύκλωσαν αἱ τοῦ βίου με ζάλαι…Καλοφωνικὸς εἱρμός. Ἦχος πλ. Δ΄. Μέλος Ἀθανασίου Πατριάρχου τοῦ Κρητός.

Ερριρεμ…Κράτημα. Ἦχος πλ. Δ΄. Μέλος Πέτρου Λαμπαδαρίου τῆς Μ.τ.Χ.Ε.

Προσκεκλημένος Μονοφωνάρης τοῦ Ψαλτικοῦ Χοροῦ: Ἀχιλλεὺς Χαλδαιάκης, Καθηγητὴς τμ. Μουσικῶν Σπουδῶν ΕΚΠΑ & Κοσμήτωρ τῆς ΦΣ ΕΚΠΑ.

Ὑπεύθυνος τοῦ Ψαλτικοῦ Χοροῦ: Μιχαὴλ Στρουμπάκης, Ἀναπλ. Καθηγητὴς Ἱστ. Βυζαντ. Μουσικολογίας τῆς ΠΑΕΑΚ.

Τὰ Μέλη τοῦ Ψαλτικοῦ Χοροῦ (ψάλτες διακονοῦντες σὲ Ἀναλόγια στὸ Νησὶ τῆς Χίου):

[μὲ ἀλφαβητικὴ σειρά]

Βουρνοῦς Νικόλαος

Γανιάρης Κωνσταντῖνος

Δημητρούλης Ἰωάννης

Καβάδας Θεόδωρος

Καραπουρνιώτης Ἀντώνιος

Κλαδιάς Φώτιος

Μουσικὸς Κωνσταντῖνος

Ντούλης Δημήτριος


Παρασκευή 29 Ιουλίου 2022

Ο π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ "ΕΛΛΗΝΟΡΩΣΙΚΑ"

Art work στα "Ελληνορωσικά": Ιωάννης - Πορφύριος Καποδίστριας 

Κρατώ στα χέρια μου τα "ΕΛΛΗΝΟΡΩΣΙΚΑ", νεοκυκλοφορηθέν βιβλίο του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου, από τις εκδόσεις s@mizdat, με 260 σελίδες, μεστές περιεχομένου. 
Ο Παναγιώτης Ανδριόπουλος, οξύνους θεολόγος - μουσικός και δημοσιολόγος, με λόγο ευθύβολο και δίχως εκπτώσεις εν παντί, στον τόμο αυτόν συγκέντρωσε τα κείμενά του, πρωτοδημοσιευμένα στους προσωπικούς ιστοτόπους του "Φως Φαναρίου" και "Ιδιωτική Οδός", αφορώντα αφενός μεν στην "πολυμερώς και πολυτρόπως" εκπεφρασμένη αγάπη του για τον διαχρονικό και τεράστιο ρωσικό πολιτισμό, αφετέρου δε στη σύγχρονη πολιτικοεκκλησιαστική καθεστηκυία τάξη της Ρωσίας, εκ της οποίας πολλά δεινά εκπορεύονται ανά την οικουμένη. 
Από τη μια πλευρά, ο Ανδριόπουλος στέκεται θαυμαστικά και αναδεικνύει με κάθε τρόπο εν Ελλάδι κορυφαίους δημιουργούς εκ Ρωσίας και την διαχρονία της ώσμωσής τους με Έλληνες, π.χ. τις ελληνο-ρωσικές μουσικές διαδράσεις στο διάβα της ιστορίας, την μουσική ποιητική του Αντρέι Ταρκόφσκι, τη σχέση Μάνου Χατζιδάκι με τους ρώσους συνθέτες του 20ού αιώνα, τον Ντμίτρι Σοστακόβιτς του Δημήτρη Μητρόπουλου, την ντοστογιεφσκική ηθική στο θέατρο, το "Άξιον εστί" του Ελύτη στα ρωσικά, τους δύο Αλέξανδρους της Ρωσικής Διασπορά: π. Αλέξανδρο Σμέμαν και Αλεξάντρ Σολτζενίτσιν και άλλα διάφορα πολύ ενδιαφέροντα. 
Από την άλλη μεριά, ο Ανδριόπουλος στέκεται κριτικός και έντονα "πολεμικός", με πάμπολλα επικαιρικά κείμενά του, έναντι της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, όπως έπραξε ή θα πράξει (είμαι σίγουρος προς τούτο) και σε κάθε άλλη εισβολή μεγαλοσχημόνων σε αδυνατότερους λαούς (π.χ. του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία). Στα κείμενά του διαφαίνεται και αποδεικνύεται τις πταίει: όχι ο ρωσικός λαός, πολλώ δε μάλλον ο θαυμαστός πολιτισμός τους, αλλά οι χιτλερίζουσες και παρανοϊκές πολεμικές στρατείες του πουτινικού κράτους, που κατ' αυτάς επιβιώνει στη Μόσχα, κατακρεουργώντας ολοένα τον όμαιμο λαό της Ουκρανίας, επειδή -αγέρωχος- υπερασπίζεται βωμούς και εστίες πατρογονικές, πασχίζοντας νυχθημερόν για την αυτοδιάθεση και την ελευθερία του. 
Ο εγκρατής περί την θεολογία και εκκλησιαστική διπλωματία Ανδριόπουλος διαπιστώνει ότι στα σχέδια του Πούτιν στοιχείται ο σημερινός Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος, ο οποίος φέρεται ως παρατρεχάμενος του πολιτικού ηγέτη και his master voice. Την δυσοσμία αυτής της κατάστασης υποδαύλιζε ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων Αλφέγιεφ, ο και διάσημος μουσικός (του οποίου το μουσικό ταλέντο αποκαθηλώνει σε ειδικό κείμενό του ο Π. Α.), έως την πρόσφατη δυσμενή μετακίνηση αυτού του ίδιου από την περίοπτη Μητρόπολη Βολοκολάμσκ σε εκείνη την άσημη της Ουγγαρίας, κυρίως δε την παύση του από την ηγεσία των εξωτερικών υποθέσεων του Πατριαρχείου του. 
Βεβαίως, στο ανά χείρας βιβλίο, ο Π. Α. διεκτραγωδεί πώς ο εκκλησιαστικός μεγαλοϊδεατισμός των Ρώσων και το δόγμα της "Τρίτης Ρώμης" ουδέποτε αποδέχτηκε την Αυτοκεφαλία, την οποία παρείξε προ τριετίας το Οικουμενικό Πατριαρχείο στους εμπερίστατους (και εκκλησιαστικά) Ουκρανούς, πώς ο Κύριλλος προχώρησε στην παύση μνημόνευσης του Οικουμενικού Πατριάρχου, καθώς επίσης παντός άλλου Προκαθημένου αναγνωρίζει έκτοτε τη νεοπαγή και ανθοφορούσα ήδη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας, υπό τον Μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Επιφανίου. 
Το μένος και η εκδικητική διάθεση του Πατριαρχείου Μόσχας είναι τέτοιο και τόσο, μάλιστα δε διαρκούσης της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, ώστε πραγματοποίησε και συνεχίζει να πράττει ένα πνευματικό εκκλησιαστικό έγκλημα, μιαν αντικανονική εισβολή (ή εισπήδηση) στην δικαιοδοσία του δευτερόθρονου Πατριαρχείου, αυτό της Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, αποστέλλοντας εκεί για... επανευαγγελισμό δικούς του μισσιονάριους, υπό τον ανεκδιήγητο Μητροπολίτη Κλιν Λεωνίδα, ο οποίος, μαζί με τα ρασοφορούντα (και ήδη καθηρημένα από το θιγόμενο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας) τσιράκια του, "ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη" στα ανυποψίαστα κράτη της Μαύρης Ηπείρου. 
Πάντα ταύτα και πολλά άλλα, εναποτυπώνονται στο βιβλίο Ανδριόπουλου, το οποίο εντέλει αποτελεί -θεωρούμε- πρώτη ύλη για τον ιστορικό του μέλλοντος, διότι παρέχει, όχι μόνον πολύτιμες δημοσιογραφικές πληροφορίες, αλλά αναδεικνύει -με τρόπο ευσύνοπτο και κριτικό- τον επιδέξια πολλάκις κεκρυμμένο ύφαλο των σύγχρονων ιστορικών γεγονότων εν τη γενέσει τους.

Το ημερολόγιο ενός θλιμμένου Ιουλίου

Δια χειρός Κυρίλλου Βενιάδη 

Μαρία Χατζηαποστόλου 
Διδάκτωρ Τμήματος Θεολογίας Α.Π.Θ. 
Το ημερολόγιο ενός θλιμμένου Ιουλίου
Στη μνήμη του ουρανοΜίκη που γεννήθηκε σαν σήμερα. 

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2022

ΘΕΡΙΝΕΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ "ΑΛΗΘΩΣ" ΣΤΟ ΜΠΑΝΑΤΟ ΤΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ


Το ανύστακτο Μορφωτικό Κέντρο Λόγου και Τέχνης «Αληθώς», που εδρεύει στο Μπανάτο της Ζακύνθου και ιδρύθηκε από τον ποιητή π. Παναγιώτη Καποδίστρια, μας παρουσιάζει σημαντικές εικαστικές δράσεις και το φετινό καλοκαίρι. 
Τις επόμενες ημέρες θα λειτουργήσει έκθεση ζωγραφικής της καλλιτέχνιδος Σοφίας Τσιάρα: «Ζωγραφική σε χαρτί». 
Η έκθεση θα φιλοξενηθεί στην Αίθουσα Τέχνης «Αληθώς» / Βιβλιοθήκη της Ενορίας Μπανάτου, αρχίζοντας από την Δευτέρα 1η Αυγούστου στις 21:00 και με διάρκεια έως τον 15αύγουστο του 2022. Η κ. Τσιάρα κατάγεται από το Μπανάτο Ζακύνθου, ζει μόνιμα στην Αθήνα, εργάζεται ως ιατρός Νευρολόγος, Συντονίστρια Διευθύντρια της Νευρολογικής Κλινικής του Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών "Γεννηματάς", στον δε ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με τη ζωγραφική και την χειροτεχνία. 


Όπως επισημαίνει ο επιμελητής της έκθεσης Ιωάννης-Πορφύριος Καποδίστριας, η έκθεση χωρίζεται σε τρεις θεματικές ενότητες: Στην κύρια αίθουσα, παρουσιάζονται δέκα ναοί της Ζακύνθου, και η απόπειρα της ζωγράφου να αποτυπώσει Βρεφοκρατούσες ανά την οικουμένη. Στην δεύτερη αίθουσα ο επισκέπτης θα έχει την ευκαιρία να δει μια μικρή αναδρομική έκθεση με διάφορα έργα της ζωγράφου. Η δράση αποτελεί μέρος των εορτασμών για τα 400 χρόνια από την Κοίμηση του Αγίου Διονυσίου (1622-2022). 
Το Μορφωτικό Κέντρο Λόγου και Τέχνης «Αληθώς», δίνει, επίσης, την δυνατότητα στους φίλους του να δουν τα ζωγραφικά έργα της έκθεσης της Μαρίας Ρουσέα «Σε άσπρο μαύρο φως / Digital Edition». 
Η φυσική έκθεση πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 2021 και ήταν ένα αφιέρωμα του «Αληθώς» στην μεγάλη ζωγράφο της Ζακύνθου. Στην φετινή ψηφιακή εκδοχή της παρουσιάζονται πίνακες, ακουαρέλες, σχέδια και εικογραφήσεις, ενώ σε ειδικές ενότητες κάθε ενδιαφερόμενος θα μπορεί να διαβάσει κείμενα για την Μαρία Ρουσέα, αλλά και να παρακολουθήσει το οπτικοακουστικό υλικό που ετοίμασε η ίδια για τις ανάγκες της έκθεσης. Ο «ψηφιακός» επισκέπτης θα έχει την ευκαιρία να ανακαλύψει σημαντικές στιγμές του πολυποίκιλου εικαστικού έργου της, το οποίο αποτελεί ένα αφιέρωμα καρδιάς στην αγαπημένη της Ζάκυνθο. 
Μπορείτε να δείτε το ψηφιακό αφιέρωμα ΕΔΩ


Σκανάρετε με το κινητό σας για να δείτε την έκθεση


Τις εικαστικές δράσεις του "Αληθώς" επιμελείται ο Ιωάννης-Πορφύριος Καποδίστριας, MSc Μουσειολογίας, συντηρητής Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης, επιμελητής εκθέσεων & δημιουργός περιεχομένου. 

Τετάρτη 27 Ιουλίου 2022

Persona non grata ο Μόσχας Κύριλλος στην Λιθουανία


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι από το κείμενό μας «Ο Μόσχας Κύριλλος δεν έχει μέλλον στην Ορθοδοξία» και οι εξελίξεις μας επιβεβαιώνουν πανηγυρικά. 
Σήμερα, Τετάρτη 27 Ιουλίου, η Λιθουανία απαγόρευσε στον Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλο την είσοδο στη χώρα, λόγω της υποστήριξής του στη Ρωσία για την συνεχιζόμενη εισβολή της στην Ουκρανία. Ο Πατριάρχης Μόσχας προστέθηκε στη λίστα των ανεπιθύμητων προσώπων ήδη από τις 23 Ιουνίου 2022, αλλά η απόφαση ανακοινώθηκε σήμερα. 
Ο Πατριάρχης Κύριλλος, σύμφωνα με το Υπουργείο Εξωτερικών της Λιθουανίας, αρνείται εσκεμμένα την εδαφική ακεραιότητα και κυριαρχία της Ουκρανίας και συστηματικά δικαιολογεί και υποστηρίζει τις επιθετικές ενέργειες της Ρωσίας, οι οποίες παραβιάζουν κατάφωρα τους κανόνες και τις αρχές του διεθνούς δικαίου. 
«Ο Πατριάρχης Κύριλλος, στενός συνεργάτης του Βλαντιμίρ Πούτιν, είναι ένας από τους πιο ενεργούς υποστηρικτές του πολέμου κατά της Ουκρανίας, καθώς έχει επανειλημμένα μιλήσει δημοσίως θετικά για τη συνεχιζόμενη ρωσική επιθετικότητα», ανέφερε σε ανακοίνωσή του το Υπουργείο, όπου υπογραμμίζεται, επίσης, ότι ο Πατριάρχης Κύριλλος στα ρωσικά προπαγανδιστικά μέσα υιοθετεί τη ρητορική της Μόσχας περί «κάθαρσης από ναζιστές» στην Ουκρανία. 
Πάντως, ο Πατριάρχης Μόσχας δεν θα μπορεί πλέον να επισκεφθεί τη Λιθουανία μέχρι τις 23 Ιουνίου 2027. 


Αυτό έχει τεράστια σημασία για δύο λόγους, σε πρώτη ανάγνωση: 
Πρώτον, η Λιθουανία εκκλησιαστικά υπάγεται στο Πατριαρχείο Μόσχας. Όμως, ο Μητροπολίτης Βίλνιους και Λιθουανίας Ιννοκέντιος ξεκαθάρισε ότι “η θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας στη Λιθουανία παραμένει αμετάβλητη: καταδικάζουμε σθεναρά τον πόλεμο της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας και προσευχόμαστε στον Κύριο να τον τερματίσει το συντομότερο δυνατό. Ο Πατριάρχης Κύριλλος και εγώ έχουμε διαφορετική πολιτική άποψη και αντίληψη για τα τρέχοντα γεγονότα. Οι πολιτικές του δηλώσεις για τον πόλεμο στην Ουκρανία είναι προσωπικές του απόψεις. Εμείς στη Λιθουανία, δεν συμφωνούμε με αυτό”, έχει δηλώσει απερίφραστα ο Λιθουανίας Ιννοκέντιος. Επομένως, χάσμα μέγα υπάρχει μεταξύ Ρωσίας και Λιθουανίας στο ζήτημα της Ουκρανίας, και από εκκλησιαστικής πλευράς.
Δεύτερον: Μπορεί λόγω της στάσης της Ουγγαρίας να μην επιβλήθηκαν – ακόμα – κυρώσεις συνολικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση στον Μόσχας Κύριλλο, όμως αυτό δεν εμποδίζει την κάθε χώρα – μέλος της ΕΕ να δράσει όπως νομίζει. Η Λιθουανία έδωσε τον τόνο για την καταδίκη του Μόσχας Κυρίλλου.
Θυμίζουμε ότι η Λιθουανία, η οποία συνορεύει με την Ρωσία, είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Συμβουλίου της Ευρώπης, πλήρες μέλος της Ευρωζώνης, της Συμφωνίας του Σένγκεν και του ΝΑΤΟ.

Τρίτη 26 Ιουλίου 2022

ΤΑ "ΕΛΛΗΝΟΡΩΣΙΚΑ" ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ


ΑΘΗΝΑ. Μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις s@mizdat, που επιμελείται ο Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης, το βιβλίο «Ελληνορωσικά», το οποίο περιλαμβάνει κείμενα για την Θεολογία και τον Πολιτισμό του θεολόγου και μουσικού Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου, με κεντρικό θέμα τις ελληνορωσικές σχέσεις. 
Ο Π. Ανδριόπουλος γράφει στον πρόλογο του βιβλίου: 
«Τα ΄Ελληνορωσικά΄ είναι ‘πολεμικά’ κείμενα. Κείμενα που εκφωνήθηκαν σε εκδηλώσεις που διοργανώσαμε με το Καλλιτεχνικό Σύνολο ‘Πολύτροπον’ και το Περιοδικό ‘Στέπα’ (Επιθεώρηση Ρωσικού Πολιτισμού), διερευνώντας την ρωσική ομορφιά. Κείμενα που γράφτηκαν –πολλά εν θερμώ– στα ιστολόγιά μου ‘Ιδιωτική Οδός’ και ‘Φως Φαναρίου’, για την Εκκλησία της Ρωσίας και την Αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ουκρανίας, ήδη από το 2009. 
Η αγάπη μου για τον Ρωσικό Πολιτισμό είναι διαρκής και αδιάπτωτη. Εκατοντάδες είναι οι σχετικές αναρτήσεις μου στο διαδίκτυο. Εδώ δημοσιεύονται τα πιο σημαντικά για μένα κείμενα, που έχουν και βιωματικό χαρακτήρα. 
Η κριτική μου στη σύγχρονη Ρωσική Εκκλησία με τις επεκτατικές τάσεις αποτελεί μία στάση μου ανυποχώρητη και κόντρα στο εν Ελλάδι ρεύμα. 
Η παρούσα έκδοση βλέπει το φως της δημοσιότητας την περίοδο που η Ρωσία έχει εισβάλει στην Ουκρανία και την καταστρέφει συστηματικά. Τα κείμενα, λοιπόν, που δημοσιεύονται εδώ αποτυπώνουν την κάθετη αντίθεσή μου στην εισβολή του ισχυρού σε μια αδύναμη –σε σχέση με την υπερδύναμη– χώρα, η οποία αγωνίζεται για την ελευθερία της. 
Η αντίθεσή μου καταγράφεται κυρίως σε σχέση με τη Ρωσική Εκκλησία, η οποία στηρίζει την εισβολή Πούτιν στην Ουκρανία, διατυπώνοντας μια πρωτοφανή ‘θεολογία’. Για την Εκκλησία του Πατριάρχη Μόσχας Κυρίλλου υπεύθυνοι για τον πόλεμο είναι η Δύση και οι ομοφυλόφιλοι! 
Αρκετά από τα κείμενα του παρόντος βιβλίου καταγράφουν και την ρωσική διείσδυση στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια, μέσω της Εκκλησίας. Κάποια αναφέρονται και στις αντιδράσεις που προκάλεσε η δική μου ματιά σ’ αυτή την συστηματική πολιτική επιρροής. O,τι δημοσιεύεται εδώ, πάντως, είναι απόρροια της δημόσιας τοποθέτησής μου στα ελληνορωσικά των τελευταίων ετών, η οποία –δημόσια έκθεση μου- συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. 
Ελπίζω τα επόμενα ‘Ελληνορωσικά’ να βγουν σε συνθήκες ειρήνης». 


Ο Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος σπούδασε Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Βυζαντινή και Ευρωπαϊκή μουσική. Iδρυσε το Καλλιτεχνικό Σύνολο «Πολύτροπον», με το οποίο παρουσιάζει στην Ελλάδα και το εξωτερικό πρωτότυπες παραγωγές μουσικής ποιητικής. Συνεργάστηκε με τον ισπανό φλαμενγκίνστα Israel Galvan στην documenta14, στο Φεστιβάλ της Αβινιόν και σε ευρωπαϊκή περιοδεία με την παράσταση «La fiesta». Eχει ερμηνεύσει έργα σύγχρονων Ελλήνων συνθετών. Αρθρα και μελέτες του για τη Θεολογία και τον πολιτισμό δημοσιεύονται σε επιστημονικούς τόμους και περιοδικά. Διατηρεί από το 2008 το ιστολόγιο «Ιδιωτική Οδός» και το σάιτ «Φως Φαναρίου». Πραγματοποιεί συνεντεύξεις με σημαντικά πρόσωπα του νεοελληνικού πολιτισμού. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος του απένειμε τον Δεκέμβριο του 2021 το οφφίκιο του Άρχοντος Δικαιοφύλακος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας.


Δευτέρα 25 Ιουλίου 2022

ΟΙ ΜΗ ΑΓΙΟΙ ΣΤΟΝ ΤΡΟΥΛΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Με έκπληξη είδα τον αγιογραφημένο τρούλο του ιερού ναού Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου Πειραιώς, τον οποίο φιλοτέχνησε ο αγιογράφος Κωνσταντίνος Μαρκόπουλος, Διευθυντής της Σχολής Αγιογραφίας της Μητροπόλεως Πειραιώς, μαζί με τους συνεργάτες του. 
Ο αγιογραφικός κύκλος του τρούλου αρχίζει από την Δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου και φθάνει ως την σύγχρονη Ελληνική Ιστορία. Περιλαμβάνει δε 280 πρόσωπα και απεικονίσεις. 
Μας εξέπληξε, λοιπόν, ο φίλτατος μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, διότι ως «παραδοσιακός» ιεράρχης δέχθηκε την ιστόρηση ΜΗ αγίων στον τρούλο του ναού και μάλιστα την απεικόνισή τους δίπλα στους προφήτες και τους αγίους της Εκκλησίας, «φυσικώ τω τρόπω». 
Δε νομίζω ότι ο άγιος Πειραιώς δεν γνωρίζει ότι πρόκειται για μια καινοτομία η οποία δεν έχει προηγούμενο και δεν ερείδεται στο εικονογραφικό πρόγραμμα του τρούλου, αλλά και γενικότερα ενός ναού. 
Πώς δικαιολογούνται στον τρούλο οι: Θεμιστοκλής, Σωκράτης, Λέων Στ’ ο σοφός, Ευγένιος Βούλγαρης, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Γρηγόριος Δικαίος (Παπαφλέσσας), Ιωάννης Καποδίστριας, Αθανάσιος Διάκος; 


Νομίζω δεν υπάρχει καμία επαρκής δικαιολόγηση μιας τέτοιας ενέργειας, παρά μόνο η «εθνική έξαρσις» από την οποία εμφορείται ο άγιος Πειραιώς. 
Σε κάθε περίπτωση η αγιογράφηση προσώπων της ελληνικής ιστορίας σήμερα στους ναούς μας μόνο τέτοιες «εθνικού περιεχομένου» αντιλήψεις απηχεί. 
Έχω ξαναγράψει ότι το «Χριστός και Ελλάδα», στο ίδιο «ύψος», δεν μπορεί παρά να παραφθείρει σημαντικά την σωτηριολογική διάσταση του Χριστιανισμού. 
Δυστυχώς, με την «ελληνορθοδοξία» Χριστοδούλου τα πράγματα πήραν μιαν άσχημη τροπή, η οποία είναι, μάλλον, μη αναστρέψιμη.


Κυριακή 24 Ιουλίου 2022

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΞΕΝΑΚΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΕΣΣΙΑΝ ΑΠΟ ΤΟ 6ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΜΟΥΣΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΙΟΥ


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Το φετινό 6ο Φεστιβάλ ΜΟΥΣΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ που πραγματοποιήθηκε στη Χίο από 1-9 Ιουλίου 2022, περιλάμβανε και ένα σημαντικό αφιέρωμα στον οικουμενικό συνθέτη Ιάννη Ξενάκη (1922-2001), με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννησή του. 
Την Τετάρτη 6 Ιουλίου στο «Ομήρειο» Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Χίου, έλαβε χώρα ένα διπλό αφιέρωμα: στον Ιάννη Ξενάκη και τον Ολιβιέ Μεσσιάν (1908-1992), για τα 30 χρόνια από το θάνατό του. 
Ένα αφιέρωμα – διάλογος, μεταξύ δασκάλου και μαθητή. 
Μαθητής του Olivier Messiaen και συνεργάτης του Le Corbusier, ο Ξενάκης υπήρξε μία εξαιρετικά ιδιάζουσα προσωπικότητα του 20ού αιώνα, του οποίου το έργο γεφυρώνει τη μουσική με την αρχιτεκτονική και τα μαθηματικά. 
Στο «Ομήρειο» ο κατ’ εξοχήν ερμηνευτής του Ξενάκη στα έργα του για πιάνο, ο Ερμής Θεοδωράκης, παρουσίασε την Ευρυάλη για σόλο πιάνο (1973), που αφιερώθηκε από τον συνθέτη στην πιανίστα Marie-Françoise Bucquet. Το έργο βασίζεται σε μια τεχνική που επινόησε ο Ξενάκης στις αρχές της δεκαετίας του 1970, που ονομάζεται δενδροστοιχίες - πολλαπλασιασμοί μελωδικών γραμμών και δημιουργούνται από ένα "γενετικό" περίγραμμα. Ο Ε. Θεοδωράκης καθήλωσε με την ερμηνεία του σε ένα έργο άκρως απαιτητικό, το οποίο απέδωσε με πρωτοφανή φυσικότητα και το οποίο θεωρείται από τα πιο σημαντικά έργα του συνθέτη για σόλο πιάνο. 

 

Αναμφισβήτητα ο Ερμής Θεοδωράκης έχει κατακτήσει τον Ξενάκη, τον έχει κάνει κυριολεκτικά κτήμα του και μεταδίδει στο κοινό αυτή την ξεχωριστή σχέση του με το έργο του μεγάλου συνθέτη. Δεν πρόκειται απλώς για μια δεξιοτεχνική απόδοση, αλλά για μια «σωματική» και πνευματική σχέση με τον συνθέτη και το έργο του. 


Στο «Ομήρειο», επίσης, προβλήθηκε ένα σπουδαίο βίντεο με τον Ανδρέα - Ρολάνδο Θεοδώρου να ερμηνεύει μοναδικά το περίφημο «Κέρεν» του Ξενάκη για σόλο τρομπόνι. Ένα εντυπωσιακό βίντεο - παραγωγή της ALLEA III που εδρεύει στη Βοστώνη και ιδρύθηκε από τον Θόδωρο Αντωνίου. 


Το έργο Keren του Ιάννη Ξενάκη για σόλο τρομπόνι είναι το μοναδικό που συνέθεσε ο σπουδαίος Έλληνας συνθέτης για σόλο πνευστό όργανο. Γράφτηκε το 1986 για έναν θρύλο του οργάνου αυτού, τον Μπένι Σλούχιν, ο οποίος το πρωτοπαρουσίασε στις 19 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου στο Στρασβούργο. Η ονομασία του έργου Keren σημαίνει «κέρας» στα εβραϊκά και παραπέμπει στις εβραϊκές ρίζες του σολίστα. Το Keren απαιτεί από τον ερμηνευτή του δεξιοτεχνία και αντοχή. Παρ’ όλες τις δυσκολίες του, αποτελεί έργο ανθολογίας στο σύγχρονο ρεπερτόριο για σόλο τρομπόνι.

 

Στην ίδια εκδήλωση, ο νεαρός και ταλαντούχος Χρυσόστομος Σακελλαρόπουλος, απέδωσε με δυναμισμό το έργο Rebonds B του Ξενάκη, γραμμένο για ένα εκτελεστή κρουστών. 


Ακολούθησε το περίφημο Κουαρτέτο για το τέλος του χρόνου, για βιολί, κλαρινέτο, βιολοντσέλο και πιάνο του Μεσσιάν, που απέδωσαν με ευαισθησία οι μουσικοί: 
Πέτρος Χρηστίδης, βιολί 
Παναγιώτης Γιαννάκας κλαρινέτο 
Κωστής Θέος, βιολοντσέλο 
Θάλεια Παπαδοπούλου, πιάνο. 
Ο Γάλλος συνθέτης Olivier Messiaen, ένας μαίτρ του 20ού αιώνα, έγραψε το κουαρτέτο το 1940 όσο ήταν κρατούμενος σε γερμανικό στρατόπεδο αιχμαλωσίας. Η πρεμιέρα έγινε στις 15 Ιανουαρίου του 1941 στο στρατόπεδο με εκτελεστές τον ίδιο το Messiaen, τρεις συγκρατούμενούς του και με ακροατήριο τους αιχμαλώτους του στρατοπέδου και τους Γερμανούς φύλακες. Το έργο, διάρκειας 50 λεπτών, με αναφορές στην Αποκάλυψη του Ιωάννη, είναι το εμβληματικότερο της εποχής του και ανήκει πλέον στο διεθνές ρεπερτόριο μουσικής δωματίου. Ένα έργο που είχε την σπάνια ευκαιρία στο «Ομήρειο» να ακούσει ζωντανά το κοινό. 


Ο Ερμής Θεοδωράκης στο Μουσικό Σχολείο Χίου, ενώπιον όλων όσοι συμμετείχαν στο Φεστιβάλ, ερμήνευσε το έργο Mists του Ξενάκη, και αυτήν την ερμηνεία παραθέτουμε στο βίντεο που ακολουθεί. Το έργο Mists (1981, γραμμένο για τον Αυστραλό Ρότζερ Γούντγουωρντ), είναι διάσημο για τις σημειογραφικές του καινοτομίες, όπου η γραμμικότητα διαλέγεται εκρηκτικά με τα ηχητικά νέφη και τις σιωπές. 
Ο Ερμής Θεοδωράκης μίλησε, επίσης, διεξοδικά στους μουσικούς του Φεστιβάλ και για άλλα πιανιστικά έργα του Ξενάκη, ενώ απάντησε και σε σχετικές απορίες.

 

Ήταν μια σπουδή στο έργο του Ξενάκη, που προσέφερε το 6ο Φεστιβάλ ΜΟΥΣΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ, το οποίο χάρη στην καλλιτεχνική διευθύντρια Ελευθερία Λυκοπάντη και τον καλλιτεχνικό σύμβουλο, συνθέτη Αλέξανδρο Καλογερά, επιμένει ελληνικά και ποιοτικά, δίνοντας μοναδικές ευκαιρίες προσέγγισης της σύγχρονης μουσικής του 20ού αιώνα.


Σάββατο 23 Ιουλίου 2022

Ο ΜΟΣΧΑΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Στην ιστοσελίδα του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας φιγουράρει – και πάλι – ο Αρχιεπίσκοπος Σεβαστείας Θεοδόσιος, ιεράρχης του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, ο οποίος υπεραμύνεται, για άλλη μια φορά, του Πατριάρχη Μόσχας Κυρίλλου για τον ρόλο του στον πόλεμο Ρωσίας Ουκρανίας. 
Και επαναλαμβάνει ο Σεβαστείας Θεοδόσιος ότι οι προβοκάτσιες κατά του Προκαθημένου της Ρωσικής Εκκλησίας είναι προβοκάτσιες εναντίον όλης της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Καλεί, δε, τις δυτικές πολιτικές δυνάμεις να παύσουν τέτοιου είδους εχθρικές επιθέσεις, οι οποίες στρέφονται κατά του Πατριάρχη Κυρίλλου. 
Δηλώνει, μάλιστα, με τρόπο κατηγορηματικό: «Με την αμέριστη συμπαράστασή μας προς τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία και τον Προκαθήμενό της επιβεβαιώνουμε την κατηγορηματική αρνητική μας θέση έναντι όλων των προκλήσεων και άδικων ενεργειών, που επιχειρεί η Δύση εναντίον τους. Αυτή η δυτική ισχύς, που επαινεί τη δημοκρατία και τα δικαιώματα του ανθρώπου και την ίδια στιγμή υποστηρίζει τους γάμους ομοφυλοφίλων και άλλα πράγματα, τα οποία είναι αδύνατο να εγκριθούν και να γίνουν αποδεκτά από την ανθρώπινη λογική, πραγματοποιεί σήμερα επιθέσεις κατά του Πατριάρχη Κυρίλλου, ο οποίος είναι ο πνευματικός ποιμένας των πιστών τέκνων της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας τόσο εντός Ρωσίας, όσο και εκτός». 
Το ερώτημα, όμως, προς τον Σεβαστείας Θεοδόσιο είναι αμείλικτο: Ομιλεί αφ’ εαυτού ή εξ ονόματος της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων στην οποία ανήκει; Μάλλον το πρώτο συμβαίνει, διότι ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος ενώπιον του Αμερικανού Προέδρου Τζο Μπάιντεν, μίλησε μόνο για τα προβλήματα του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Ούτε για Ουκρανία έκανε λόγο, ούτε για τις «προβοκάτσιες» εναντίον του Μόσχας Κυρίλλου, ούτε για την «κακή» Δύση, την οποία εκπροσωπεί ο πρόεδρος των Η.Π.Α. Ως γνωστόν τίμησε και τον Αμερικανό πρόεδρο με την απονομή του Μεγαλόσταυρου του Παναγίου Τάφου. 
Επομένως, ο Σεβαστείας Θεοδόσιος εκφράζει τις προσωπικές του απόψεις, οι οποίες, όμως, από τη στιγμή που δημοσιεύονται στο site του ΤΕΕΣ, εξυπηρετούν την ρωσική πολιτική και γίνονται σημαία της. 
Τώρα, αναφορικά με τα όσα λέει ο Σεβαστείας Θεοδόσιος για τα ανθρώπινα δικαιώματα, είναι προφανές ότι αναπαράγει την ρητορική της Μόσχας περί «ανήθικης Δύσης», η οποία αποτελεί φτηνό άλλοθι της Ρωσικής Εκκλησίας για την συνειδητή και εγκληματική εμπλοκή της στην ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. 
Σε κάθε περίπτωση ο Σεβαστείας Θεοδόσιος εκθέτει σημαντικά το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων όταν γράφει: «Προσβλέπουμε με ελπίδα στη δυνατότητα διευθέτησης σε πνεύμα αγάπης και σύνεσης των διαφωνιών και διχασμών εντός της Ορθοδόξου Εκκλησίας, οι οποίες αποτέλεσαν αποτέλεσμα των αντικανονικών ενεργειών γύρω από το ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα». 
Μπορεί, άραγε, ο Σεβαστείας Θεοδόσιος να εξηγήσει την «κανονικότητα» της σχέσης της Εκκλησίας υπό τον Ονούφριο και του Πατριαρχείου Μόσχας, μετά την «ανεξαρτητοποίηση» της πρώτης από την δεύτερη; Ποια η αναφορά της, ποια η θέση της στην Ορθοδοξία αυτή τη στιγμή; 
Πάντως, στις δηλώσεις του ο Σεβαστείας Θεοδόσιος δεν αναφέρεται στην υπό τον Ονούφριο εκκλησιαστική δομή στην Ουκρανία κι αυτό έχει μια σημασία. Μόνο του μέλημα είναι να υπερασπιστεί τον Μόσχας Κύριλλο, του οποίου το κύρος έχει καταβαραθρωθεί διεθνώς και κανένας Σεβαστείας Θεοδόσιος δεν μπορεί να τον σώσει… 
Ο Μόσχας Κύριλλος δεν έχει μέλλον στην Ορθοδοξία, παρά την αμέριστη στήριξη της ρωσικής πολιτικής. Οι εξελίξεις είναι μπροστά μας. 
Άλλωστε, πριν λίγο καιρό ποιος φανταζόταν ότι θα έπεφτε μετά πατάγου – αλλά με καμία εξήγηση από την ρωσική Εκκλησία – ο Ιλαρίων Αλφέγιεφ; 
Η ρωσική Εκκλησία ταυτίστηκε με τη ρωσική εισβολή και με έναν πόλεμο που δεν τελειώνει κι αυτό το πληρώνει ήδη πολύ ακριβά.

Παρασκευή 22 Ιουλίου 2022

ΣΤΗΝ ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΒΕΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ


Την 1η Αυγούστου, στην Ελβετία είναι εθνική εορτή κι επίσημη αργία σε όλη τη χώρα. 
Εορτάζεται η απόφαση των αντιπροσώπων τριών καντονιών να συνάψουν Συμμαχία εναντίον της δυναστείας των Αψβούργων, τις πρώτες μέρες του Αυγούστου του 1291. Η πρώτη αυτή ένωση κρατιδίων αποτέλεσε τον πυρήνα γύρω από τον οποίο οικοδομήθηκε στην συνέχεια η Ελβετική Ομοσπονδία. 
Ως γνωστόν, σπουδαίο ρόλο έπαιξε ο Ιωάννης Καποδίστριας (1813-1815) ως απεσταλμένος του Τσάρου Αλεξάνδρου Α'. Ο Ι. Καποδίστριας, τιμήθηκε από τους Ελβετούς την εποχή εκείνη -ιδιαίτερα στην Γενεύη και τη Λωζάννη- για τις ανεκτίμητες υπηρεσίες που προσέφερε και σήμερα αρκετοί από τους Ελβετούς που ενημερώθηκαν για τον Καποδίστρια, δείχνουν ζωηρό ενδιαφέρον κι έχουν αρχίσει να μελετούν το έργο του και να συμμετέχουν στην διάδοσή του στην Ελβετία. 
Στην Αθήνα η Πρεσβεία της Ελβετίας γιορτάζει κάθε χρόνο την εθνική επέτειο της χώρας στο τέλος Ιουλίου, με μια δεξίωση στην Πρεσβευτική κατοικία, στο Χαλάνδρι. 
Φέτος, ο ευγενής Πρέσβης της Ελβετίας στην Αθήνα κ. Olaf Kjelsen, παρέθεσε, την Πέμπτη 21 Ιουλίου, την καθιερωμένη δεξίωση, κατά την οποία απηύθυνε έναν μεστό και ουσιαστικό χαιρετισμό προς τους προσκεκλημένους, ενώ η σοπράνο Δάφνη Πανουργιά απέδωσε a cappella στα γαλλικά τον Εθνικό Ύμνο της Ελβετίας και εν συνεχεία τον Εθνικό Ύμνο της Ελλάδος. 


Πέμπτη 21 Ιουλίου 2022

Η παρουσίαση του βιβλίου του Ν.Δ. Τριανταφυλλόπουλου «Στα κύματα της τάξης και της θάλασσας»


Με εξαιρετική επιτυχία πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του βιβλίου του Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλου «Στα κύματα της τάξης και της θάλασσας», τη Δευτέρα 18 Ιουλίου 2022, στο θέατρο Κωτσόπουλου, στη Χαλκίδα, σε ειδική εκδήλωση που διοργάνωσαν η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Χαλκίδας (ΔΚΒΧ) και ο Οργανισμός Λιμένων Νομού Ευβοίας (ΟΛΝΕ). 
Για το βιβλίο, το οποίο είναι μια θαυμάσια συλλογή οκτώ διηγημάτων με εικονογράφηση Πέτρου Χριστούλια (έκδοση ΔΚΒΧ, 2021), μίλησαν οι: Σταύρος Ζουμπουλάκης, Πρόεδρος του Εφορευτικού Συμβουλίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος, Άγγελος Μαντάς, Δρ Φιλολογίας, επ. σχολικός σύμβουλος φιλολόγων και Μανώλης Στεργιούλης, Δρ Φιλολογίας, επιμελητής της έκδοσης. 


Η κα Σούλα Παπαγεωργοπούλου, Πρόεδρος του Εφορευτικού Συμβουλίου της ΔΚΒΧ, συντόνισε την εκδήλωση και διάβασε αποσπάσματα από το βιβλίο και ποιήματα. 
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους, ο εκπρόσωπος του Μητροπολίτη Χαλκίδος π. Χριστόφορος Καλύβας, η πρώην Πρωθυπουργός Βασιλική Θάνου, ο πρώην Υπουργός Λευτέρης Παπαγεωργόπουλος, η Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Χαλκίδας Μιμίκα Σακελλαράκη, ο τέως Δήμαρχος Χαλκιδέων Χρήστος Παγώνης, ο Πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητήριου Εύβοιας Κώστας Λάππας και πλήθος κόσμου. 


Παρευρέθηκαν όλα τα μέλη του Εφορευτικού Συμβουλίου της ΔΚΒΧ Αλέξανδρος Μακαρώνας, Μαρία Λάμπρου, Κώστας Μπαϊρακτάρης, Γιώργος Τσάλας και Ιωάννης Ρίζος, καθώς και το προσωπικό της ΔΚΒΧ Κατερίνα Κηρύκου, Βασιλική Τσόκου, Κώστας Γιδαράκος και Γεώργιος Σαρλάνης. 
Η βραδιά έκλεισε με ποιήματα των Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλου και Γιάννη Σκαρίμπα μελοποιημένα από τον Διευθυντή του Δημοτικού Ωδείου Χαλκίδας «Νίκος Σκαλκώτας» Πάνο Στέλιο. Τραγούδησαν οι κυρίες Γιούλη Λάμπρου-Σκλιά και Γωγώ Σκλιά. Πιάνο έπαιξε η κα Γιάννα Γκαρά.


Τετάρτη 20 Ιουλίου 2022

Η ΙΟΥΛΙΤΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ γευματίζοντας με ΤΑ ΝΕΑ


Παραθέτουμε στη συνέχεια την συνέντευξη που παραχώρησε στον Θανάση Νιάρχο και ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο (16-17 Ιουλίου 2022), η ποιήτρια Ιουλίτα Ηλιοπούλου. 
Οταν διαβάζω ή σκέφτομαι την ποιήτρια και δοκιμιογράφο Ιουλίτα Ηλιοπούλου το μυαλό μου πηγαίνει σχεδόν πάντα σε ένα κείμενο που είχε γράψει ο Αλκης Θρύλος για τον σκηνοθέτη Φώτο Πολίτη, είκοσι χρόνια μετά τον θάνατό του, το 1954, και είχε τον τίτλο «Η σημασία της προσωπικότητας». Δεν είναι εύκολο πράγμα να έχεις υπάρξει σύντροφος και σύζυγος ενός ποιητή του διαμετρήματος του Οδυσσέα Ελύτη και η γραφή σου τόσο η ποιητική όσο και η δοκιμιογραφική να μην έχει επηρεαστεί στο ελάχιστο. Πρόκειται για έναν άθλο τόσο περισσότερο εκτιμητέο όσο δεν πραγματοποιήθηκε χάρη σε μια συνειδητή απόφαση, καθώς κάθε σύγκριση σε περίπτωση που είχε υπάρξει μια μεγάλη ή μικρή επίδραση θα μπορούσε να αποδειχθεί συντριπτική. Με οκτώ ποιητικά βιβλία στο ενεργητικό της, πώς αισθάνεται η ίδια να σχηματίζεται το προσωπικό «δακτυλικό αποτύπωμά» της στην ποίηση;
"Αυτό μάλλον θα πρέπει να το απαντήσετε εσείς και ενδεχομένως το κοινό που αναζητά και διαβάζει σύγχρονη ποίηση. Το μόνο που ξέρω εγώ είναι πως από την πρώτη μου εμφάνιση στα γράμματα με το βιβλίο «Καλούς ενιαυτούς Μάρκο», μέχρι και την πιο πρόσφατη συγγραφική δουλειά μου, που δεν είναι η τελευταία εκδοθείσα ποιητική συλλογή μου,« Το ψηφιδωτό της Νύχτας», αλλά το λιμπρέτο της όπερας του Γιώργου Κουρουπού «Ελπίς Πατρίδος», για τριάντα περίπου χρόνια εργάζομαι με τις λέξεις. Υπακούοντας στην δύναμη της γλώσσας και στην προσωπική μου ιδιοσυγκρασία και ευαισθησία, ζητώ, σε κάθε περίπτωση γραφής, να υπηρετήσω ένα θέμα, μια διάθεση, μία ιδέα, ένα γεγονός, μία αίσθηση, ό,τι κάθε φορά είναι το επιτακτικό ζητούμενο του νου και της καρδιάς μου.
Αίφνης η όπερα « Ελπίς Πατρίδος» που παρουσιάστηκε τον Δεκέμβριο του’21 στο Μέγαρο Μουσικής για τα 200 χρόνια από την Ελληνική επανάσταση, ενώ είχε ένα λίγο πολύ δοσμένο θεματικό πλαίσιο, εξαιτίας της επετείου, αποτέλεσε ωστόσο το απόλυτα δημιουργικό έδαφος, και σε επίπεδο μυθοπλασίας αλλά και φόρμας. Αναφέρομαι κυρίως στην ανάπτυξη ενός άλλου τρόπου σκηνικής ποιητικής γραφής, που να διασώζει την ιστορική αλήθεια αλλά και την προσωπική μου ποιητική γραμματική. Μια και σκοπός, τόσο του Γιώργου Κουρουπού όσο και δικός μου ήταν, απευθυνόμενοι σε ένα ευρύ κοινό, να κάνουμε ένα έργο ανεμπόδιστης πρόσληψης και όχι ένα έργο μόνο για μυημένους. Αυτή την δουλειά μου, όπως και πολλές άλλες ανάλογες δεν μπορώ παρά να την εγγράψω στην ποιητική γραφή κι ας μην είναι με τον στενό όρο ποιητική συλλογή. Το δακτυλικό αποτύπωμα λοιπόν που λέτε σχηματίζεται από κάθε μικρή ή μεγαλύτερη «γραμμή» της γραφής μας. Και βέβαια εν τέλει το αφήνουμε σε ό,τι κάνουμε.
Πιστεύω στην αυθεντικότητα του κάθε ανθρώπου .Δεν με ενδιαφέρει η ευθυγράμμιση στο ρεύμα, η αισθητική της αποδόμησης που όλο και περισσότερο χαρακτηρίζει την εποχή, ούτε η άκρατη διανοητικότητα. Επιδιώκω με κάθε συγγραφικό μου τρόπο να υπάρξω αυθεντικά χωρίς να προδώσω τις γλωσσικές και αισθητικές απόψεις μου. Η γλώσσα οδηγεί συχνά τις ιδέες κι αυτές τείνουν στο νου και τα αισθήματα του άλλου. Η επικοινωνία, ακόμη και όταν δεν το δηλώνουμε, είναι πάντα το ζητούμενο. Γι’ αυτό, σε κάθε γράφοντα υπάρχει ένα είδος ηθικής ευθύνης". 


Οταν όμως σε οποιοδήποτε εγχείρημα προσωπικής ή ευρύτερης σημασίας της Ιουλίτας Ηλιοπούλου αναγνωρίζεις πως τελική πρόθεση παραμένει η ίδια η ποίηση, σημαίνει πως θεωρεί τα παραμύθια ως τον καταλληλότερο τρόπο ώστε η ποίηση να αποτελέσει τη συστατική επιδίωξη από την τρυφερή ακόμη ηλικία του κάθε ανθρώπου. 
"Πίστευα πάντα και πιστεύω στο ενιαίο της ποιητικής λειτουργίας. Είναι μία εύκαμπτη βάση, - ενίοτε βέβαια και εύθραυστη-ένα πλέγμα στοιχείων και συνθηκών που συμβάλλουν ώστε να δομηθεί είτε το παραμύθι, είτε το ποίημα, είτε μια αφήγηση ποιητικά. Χρησιμοποιώ τη λέξη ποιητικά, όχι με την όποια ρομαντική απόχρωση, αλλά με την σημασία που έχει στην φράση του Χαίλντερλιν όταν λέει: «όλο μόχθους και όμως ποιητικά κατοικεί ο άνθρωπος πάνω στην γη ετούτη». Το παιδί ζει ποιητικά ,δεν έχουμε παρά γλωσσικά να αποτυπώσουμε αυτή την διάσταση, δείχνοντας και την προοπτική που ανοίγεται για τον αυριανό ενήλικα μέσω της ποίησης. Να μεταπλάσουμε, να μεταστοιχειώσουμε, να αναδομήσουμε, πραγματικά και φανταστικά στοιχεία, έτσι που το παραμύθι να εικονίζει τις δυνατότητες της ζωής, αλλά κι η ζωή να αποκαλύπτει την ποιητική της ιδιοσυστασία. Στα παραμύθια μου συνήθως περνάω από τον αφηγηματικό λόγο στον έμμετρο, ζητώντας και μορφικά να δείξω το πολύτροπο και ενιαίο της γλώσσας. Παραμύθια και ποίηση εν τέλει υπηρετούν κοινούς στόχους :την διάσταση του ονείρου, των πολλών δυνατοτήτων της σκέψης και ζωής, των ανατροπών μιας λυτρωτικής διεξόδου που δίνει η ελευθερία". 
Οταν συζητάς με οποιονδήποτε ποιητή, αποκλείεται να μη μονοπωληθεί η συζήτηση ή έστω ένα μεγάλο μέρος της από τη «μοίρα» των ποιητών σε οποιαδήποτε εποχή και αν έχουν υπάρξει. Και ο στίχος του Νίκου Εγγονόπουλου «στην εποχή μας είθισται να δολοφονούν τους ποιητές» είναι μια πρώτης τάξεως αφορμή για την αντιμετώπιση μιας εξαιρετικά ακανθώδους σχέσης όπως αυτή του ποιητή με την εποχή του. 
"Η κοινωνία είναι δομημένη σε νόρμες και κανόνες λογικοκρατούμενους και συμβατικούς, για να μην πω συμφεροντολογικούς. Η ποίηση από τη φύση της υπερβαίνει το πλαίσιο, αναζητά τι κρύβεται στο βυθό, ποιά λεπτή και ενίοτε παραγνωρισμένη πτυχή ζωής μπορεί να γίνει ένας αλλιώτικος άξονάς της, ποιά χαρακτηριστικά φθαρμένα μπορούν να υποκατασταθούν από αξίες αδιάσειστες, ποια στόχευση μας μπορεί να φέρει αλήθεια μέσα από την αυτοπραγμάτωση, μέσα από την αφιλόκερδη διάθεση του εαυτού μας. Ιδεαλιστικά θα μου πείτε όλα αυτά, σε μια εποχή που οι ανθρωπιστικές αξίες υπονομεύονται, ενώ φαινομενικά διακηρύσσεται η ελευθερία και η ανεκτικότητα. Παρ’ όλα αυτά εξακολουθούμε να γινόμαστε ρατσιστές, ίσως και από την ανάποδη, αλλά ρατσιστές, εγκλωβισμένοι στο φόβο συχνά, αλλά και στην ζήλεια για τον άλλον. Κι αυτά σε μια εποχή που ο ιδιωτικός βίος αντί να προστατεύεται, δημοσιοποιείται αυτάρεσκα και συχνά καθορίζει και τον δημόσιο. Όμως σ’ αυτήν την γρήγορα εξελισσόμενη κοινωνία δεν έχουν πάψει να περιθωριοποιούνται οι αληθινοί ποιητές, οι αληθινοί καλλιτέχνες. Περιθωριοποιούνται από την δομημένη εξουσία της κοινωνίας και των ιδανικών της. Πόσο μάλλον όταν αντιστρατεύονται αυτά τα ιδανικά. Όταν δεν κολακεύουν κανένα. Κάθε ευαισθησία που ξεπερνά το στενά αποδεκτό όριο τρομάζει. Παριστάνουμε ότι τιμούμε την τέχνη αλλά δεν παύουμε να την θεωρούμε απλά διακόσμηση της ζωής, όχι ανάγκη. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για την τέχνη της ποίησης. Ο ποιητής υπαινίσσεται, εκμυστηρεύεται, μεταπλάθει σχήματα, φράσεις και γεγονότα προκειμένου να μιλήσει, μέσω των λέξεων και κυρίως των διαστημάτων σιωπής. Η σιωπή και ο ψίθυρος δεν χωρούν στην κοινωνία". 


Εστω και σε πολύ μικρότερη ποσότητα σε σχέση με το μελάνι που έχει χυθεί για τη σημασία της ποίησης στη ζωή μας, είναι το μελάνι που έχει ξοδευτεί για τις σχέσεις της ποίησης με τη μουσική. Φτάνει να σκεφτεί κανείς πόσα αυτόνομα μουσικά έργα έχουν παραχθεί, ή σε ποιον βαθμό θα μας ήταν άγνωστα σπουδαία ποιητικά κείμενα αν δεν είχαν προικιστεί με έναν ανεξίτηλο μουσικό ήχο.
"Η μουσική, όπως είπε κάπου ο Furtwängler, ξεδιπλώνει το πεπρωμένο των λέξεων. Αποζητά η ποίηση την μουσική της γιατί την εμπεριέχει σαν δυνατότητα, όπως συχνά και η μουσική αποζητά την έναρθρη συγκεκριμενοποίησή της μέσω του στίχου. Πιστεύω στην πολύτιμη συνουσία των δύο τεχνών. Αλλά όπως σε κάθε ευτυχή γάμο κι εδώ απαιτείται μέγιστη συγγένεια των δύο εμπλεκόμενων μερών. Για να λειτουργεί το νέο είδος που είναι το τραγούδι χρειάζεται η ιδανική επικοινωνία λόγου και μουσικής, χρειάζεται να υπάρχει ένα κοινό ιδίωμα των δύο δημιουργών. Τότε η μελοποίηση γίνεται η πιο γοητευτική εκδοχή ποίησης. Εάν δεν πληρούνται αυτοί οι όροι τότε μπορεί και η όποια συνοδευτική μουσική να υπονομεύει το ποίημα. Η συνεργασία μου με τον Γιώργο Κουρουπό μου έχει δώσει πολύτιμες, αληθινά ευτυχείς περιπτώσεις μελοποιήσεων. Έχουμε γράψει μαζί, όχι μόνο έναν ικανό αριθμό τραγουδιών, αλλά και πολλά σύνθετα και απαιτητικά έργα. Τα λιμπρέτι για τις όπερες «Λεπορέλλα» – βασισμένη στο ομώνυμο έργο του Στ. Τσβάιχ - «Τα μαγικά λόγια της Αγάπης», «Ελπίς Πατρίδος», δεν μου έδωσαν μόνο την εξαιρετική χαρά της συνεργασίας αλλά και με έμαθαν πολλά. Αίφνης την σημασία της αμεσότητας στην πρόσληψη των νοημάτων, την διεύρυνση της αίσθησης, την εντατικοποίηση του ποιητικού ερεθίσματος μέσω της μουσικής, αλλά και πόσο η μουσική μπορεί να ερμηνεύει δραστικά και βαθιά μία φράση, κάνοντας ανάγλυφα όλα τα επίπεδα των νοημάτων της". 
Είναι παγκοίνως γνωστά τα αποτελέσματα της αφοσίωσης της Ιουλίτας Ηλιοπούλου στο έργο του συντρόφου της Οδυσσέα Ελύτη ώστε σχεδόν τριάντα χρόνια μετά τον θάνατό του το έργο αυτό να παρουσιάζεται τόσο εξοπλισμένο σε σχέση με τα καθεαυτό διαχρονικά του στοιχεία ώστε αδιατάραχτο να διαγράφεται το μακρύ ταξίδι του στην αιωνιότητα. 
"Η διαρκής αγάπη μου, ο αμέριστος θαυμασμός μου και το ενδιαφέρον μου για το μοναδικό αυτό έργο του Οδυσσέα Ελύτη, αλλά και ο σεβασμός μου στις αρχές του δημιουργού του είναι, εάν θέλετε, τα όπλα μου σε αυτήν την ευθύνη. Επιδιώκω όχι μόνο με βάση τις δικές του αρχές να διαχειρίζομαι το έργο, αλλά και να αναζητώ νέους τρόπους προσέγγισης και παρουσίασης του, χωρίς να υποκύπτω στην μόδα ή στις όποιες εμπορικές επιταγές. Προς αυτήν την κατεύθυνση είναι και οι εκδόσεις που έχω επιμεληθεί - με προσωπική έρευνα φιλολογική και με αισθητική φροντίδα - εκδόσεις που αγαπήθηκαν ιδιαίτερα απ’ το κοινό: «Οδυσσέας Ελύτης Ο Ναυτίλος του Αιώνα», το «Συν τοις άλλοις», «Ο Κόσμος ο Μικρός ο Μέγας του Οδυσσέα Ελύτη με τη Μουσική του Γιώργου Κουρουπού», «Η Ελλάδα του Ελύτη», ελληνικά και αγγλικά. Πάντοτε επίσης συνεχίζεται η συνεργασία μου με μεταφραστές για τις εκδόσεις στο εξωτερικό, για αφιερώματα ή μελέτες. Τώρα ετοιμάζω ένα βιβλίο δικό μου με τίτλο «Ο Ελύτης για παιδιά», που θα εκδοθεί από τις εκδόσεις Ίκαρος. Εκεί αναζητώ έναν άλλο τρόπο μύησης των παιδιών στην μαγεία, στις ιδέες, στα σύμβολα της ποίησης του Ελύτη, μέσα από ένα σχεδόν βιογραφικό, απλό, αλλά όχι απλουστευτικό, δοκίμιο". 
Κλείνοντας τη συζήτηση με μια διακριτή και διακεκριμένη ποιήτρια, που μαζί με την ποίηση τη διεκδικούν τέσσερα ακόμα είδη του λόγου, επόμενο είναι να αναρωτιέσαι για μια τόσο επαινεμένη αλλά συχνότερη συκοφαντημένη έννοια όπως αυτή της πολυμέρειας.
"Η συγγραφή είναι μία. Δεν θεωρώ ότι είναι πολυμέρεια να αλλάζεις τρόπους, να υπακούς σε συγκεκριμένους στόχους, να απευθύνεσαι σε διαφορετικές ηλικίες, αφού κατά βάθος ένας ποιητής πάντα απευθύνεται στον αθώο, δυναμικό εφευρετικό παιδικό εαυτό μας. Εκμαιεύουμε το ατίθασο και τρυφερό παιδί απ’ τον ενήλικα, και αυτόν το σοφό κι ελεύθερο ενήλικα απ’ το παιδί. Δεν ξέρω εάν είναι πολυμέρεια ή εάν αυτή είναι θετική, ξέρω όμως πως έτσι μπορώ να υπάρχω δημιουργικά. Είναι αλήθεια ότι περισσότεροι άνθρωποι αρέσκονται στις κατηγοριοποιήσεις, για τους άλλους κυρίως. Ξέρω πως η εξειδίκευση, στην επιστήμη τουλάχιστον, οδηγεί κατ’ ανάγκη σε ένα είδος μονομέρειας, αλλά στην τέχνη γιατί να συμβαίνει κάτι τέτοιο; Άλλωστε δεν εργαζόμαστε ,συνειδητά τουλάχιστον, για το περίφημο αποτύπωμα μας, αλλά σε έναν δημιουργικό βηματισμό για το, κάθε φορά, επόμενο βήμα μας. Αυτήν την περίοδο, εκτός από το βιβλίο για παιδιά, έχω ολοκληρώσει ένα συνθετικό ποιητικό έργο γραμμένο για μουσική, που αφορμάται από κείμενα του 2ου αιώνα μ.Χ. Συγχρόνως ολοκληρώνω μια μικρή σειρά στίχων για τραγούδια, αλλά και την νέα μου ποιητική συλλογή που θα κυκλοφορήσει σύντομα από τις εκδόσεις Ύψιλον, ενώ παράλληλα ετοιμάζω διάφορα προγράμματα ποίησης και μουσικής, για το Ίδρυμα Θεοχαράκη κυρίως. Κάθε μία τέτοια καλλιτεχνική μου δραστηριότητα, νιώθω ότι βρίσκεται μέσα στην ίδια ποιητική λειτουργία από την οποία πηγάζουν και τα ποιήματά μου".