ΤΑ ΕΠΤΑ ΘΑΝΑΣΙΜΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΑΘΟΛΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΙΚΡΟΑΣΤΩΝ ΚΑΤΑ Kurt Weill - Bertolt Brecht

Τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα 

Παναγιώτης Καμπάνης, 

Δρ. Αρχαιολόγος-Ιστορικός, Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού 

Μεταδιδακτορικός ερευνητής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης 

Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα είναι μια ταξινόμηση των πιο σοβαρών αμαρτημάτων, σύμφωνα με την καθολική Εκκλησία, την οποία εισήγαγε ο Πάπας Γρηγόριος Α΄ κατά τον 6ο αιώνα στην εργασία του Magna Moralia. 

Τα αμαρτήματα ονομάζονται «θανάσιμα» γιατί σύμφωνα με την Εκκλησία μπορούν να στερήσουν τη θεία χάρη και να οδηγήσουν στην αιώνια καταδίκη της ψυχής του ανθρώπου, εκτός αν συγχωρεθούν με την εξομολόγηση. Τα επτά αμαρτήματα υπάρχουν στον καθένα μας και επηρεάζουν την ψυχή μας. Όλες οι αμαρτίες είναι προσπάθειες να αναπληρώσουν το κενό που νιώθουμε σε διαφόρους τομείς της ζωής μας, όταν δεν καλύπτονται οι βασικές μας ανάγκες. Κάθε αμάρτημα επηρεάζει με διαφορετικό τρόπο τη σκέψη, το συναίσθημα και τη συμπεριφορά μας και διαστρεβλώνει τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα. Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα δεν συμπεριλαμβάνονταν στα Ευαγγέλια ή στη Βίβλο. Υπήρχε μόνο μία γενική περιγραφή αρνητικών συμπεριφορών όπως «μια γλώσσα που ψεύδεται, χέρια που χύνουν αθώο αίμα και μια καρδιά που συνωμοτεί».

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο στη συνέχεια

Τα 7 Θανάσιμα Αμαρτήματα