Ο ...ΛΑΪΚΟΣ ΣΤΑΘΗΣ ΛΙΒΑΘΙΝΟΣ

Ο Στάθης Λιβαθινός κατευθύνει τους ηθοποιούς στις πρόβες της δικής του Αντιγόνης

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Απόψε, Κυριακή 3 Ιουλίου 2016 στις 8 το βράδυ, ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου Στάθης Λιβαθινός μιλάει στο Ραδιόφωνο της Εκκλησίας 89,5 για το θέατρο ως χώρο σύγκρουσης της ουτοπίας, της επανάστασης, του ολοκληρωτισμού, της τρομοκρατίας και ταυτόχρονα ως χώρο πραγμάτωσης του ονείρου, της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. 

Η εκπομπή μεταδίδεται σε επανάληψη, με αφορμή τα 400 χρόνια από τον θάνατο του Σαίξπηρ και το ανέβασμα, στο αρχαίο θέατρο Φρυνίχου των Δελφών και στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, στο πλαίσιο Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου, της τραγωδίας «Αντιγόνη» του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία του Στάθη Λιβαθινού. 
Την εκπομπή επιμελείται και την παρουσιάζει ο ιερέας και σκηνοθέτης π. Πέτρος Μινώπετρος. 

Πρέπει εδώ να επισημάνουμε τα εξής: 

Η παράσταση της Αντιγόνης, που κάνει πρεμιέρα στην Επίδαυρο, αποτελεί την πρώτη συνεργασία του Εθνικού Θεάτρου με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας και τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου. Ο Στάθης Λιβαθινός επέλεξε το κορυφαίο έργο του Σοφοκλή, ανεβάζοντας στη σκηνή τρεις γενιές ηθοποιών. Άρα ο Λιβαθινός κάνει πράξη την πολυπόθητη ενότητα – σύμπραξη στο θέατρο και μάλιστα στην Τραγωδία. Για πρώτη φορά τα τρία κρατικά θέατρα μαζί… 

Επίσης, η «Αντιγόνη» ανεβαίνει σε νέα μετάφραση του Δημήτρη Μαρωνίτη. 

Κι ακόμα, ο Λιβαθινός ανέθεσε την μουσική της παράστασης στον ταλαντούχο συνθέτη Χαράλαμπο Γωγιό, γνωστό από την σπουδαία δουλειά του στις «Όπερες των ζητιάνων», που ο ίδιος ίδρυσε, δίνοντας νέα πνοή στο λυρικό θέατρο. Πρόκειται για την δεύτερη συνεργασία του Χαράλαμπου Γωγιού με τον Λιβαθινό (Ο γάμος του Φίγκαρο, 2015), αλλά για την πρώτη μουσική που γράφει ο Γωγιός για αρχαία τραγωδία, κι αυτό έχει μια σημασία. 

Κατά συγκυρία δημοσιεύεται σήμερα στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ μία συνέντευξη του Στάθη Λιβαθινού, στην οποία εξηγεί την «φιλοσοφία» του για το Εθνικό, από την οποία σταχυολογώ φράσεις που με εκφράζουν: 

- «Δεν θα κάνουμε έκπτωση στα όνειρά μας, δεν θα κάνουμε εμπορικότερες επιλογές για να έρθει το πόπολο. Θα έχουμε ποιοτικά κριτήρια». 

- «Η μεγάλη λαϊκή παράσταση δεν είναι απαραίτητα το ζητούμενο. Θέλουμε το κοινό να πλησιάσει το Εθνικό Θέατρο σαν ένα απολύτως ποιοτικό θέατρο …κι έτσι να προκύψει μια καινούργια λαϊκή πραγματικότητα. Για μένα ο Πίτερ Μπρουκ και ο Τζιόρτζιο Στρέλερ είναι λαϊκοί. Και στις δικές μου παραστάσεις στο ίδιο αποσκοπώ».  

Εδώ μου έρχεται αυθόρμητα στο νου ο …λαϊκός Μάνος Χατζιδάκις: «Λαϊκός είμαι, αλλά όχι με την έννοια του συνηθισμένου. Ως συμπεριφορά είμαι μεγαλοαστός. Ως καλλιέργεια είμαι ποιητής και ως βαθύτερη ιδιοσυγκρασία είμαι λαϊκός.» 

Διαβάζοντας την συνέντευξη του Λιβαθινού ψυχανεμίζομαι ότι θα ήθελε το Εθνικό Θέατρο σαν τη «Λαϊκή Αγορά» του Μάνου Χατζιδάκι ή την «Λαϊκή Αγορά» (αστικής κλίμακας έργο) του Παναγιώτη Τέτση. Η ακριβή αισθητική σε όλο της το …λαϊκό μεγαλείο. Ένα Εθνικό γεμάτο από χρώματα, μυρωδιές και ήχους, που θα καταφέρνει να εκπέμπει τη ζωντάνια του «μοντέλου». 

Και επειδή ο Λιβαθινός λέει ότι δεν ήταν γι’ αυτόν όνειρο ζωής η διεύθυνση του Εθνικού γιατί οι άνθρωποι που καθόρισαν την πορεία του ήταν άνθρωποι αφιερωμένοι στο θέατρο, ευχόμαστε να τους μιμηθεί, γενόμενος ο ίδιος μια ζώσα θεατρική ασκητική, όπου δεν υπάρχει ιδιοτέλεια, συμβατικότητα ή εκπτωτική λογική, αλλά τα πάντα και εν πάσι θέατρο για την ψυχή μας.