Γέρων Χαλκηδόνος Αθανάσιος: "ΠΕΡΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟΥ ΛΑΪΚΙΣΜΟΥ"

ΠΕΡΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟΥ ΛΑΪΚΙΣΜΟΥ 

ὑπὸ Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου 

στὸν π. Ἀγαθάγγελο, ὄχι τὸν Ἐσφιγμενίτη! 

Ὡς γνωστόν, ὅποιος γρατσουνίζει χαρτιὰ καὶ δὲν ἀνακατώνεται.μὲ πίτουρα, καλὸ εἶναι νὰ καταπιάνεται ἰδία σήμερα καὶ μὲ θέματα ποικίλα, συχνὰ "καυτά" τῆς συγχρόνου κοινωνίας, ἄσχετα τοὐλάχιστον φαινομενικά, πρὸς ἄλληλα, χωρὶς ἐπαναλήψεις, περιεκτικὰ καὶ σύντομα. Πρᾶγμα βέβαια καθόλου εὔκολο. Καὶ ἂν δὲν μπορεῖ πιὰ νὰ σιωπᾶ. Στὴν εὑρετική του δὲ αὐτὴ προσπάθεια βοηθεῖται πρωτίστως ἀπὸ τὸν Θεῖον φωτισμὸν καὶ τοὺς διαφόρους "γάντζους". Εἶναι δὲ αὐτοὶ βιβλία, περιοδικά, ἀφίσες, γεγονότα, ἐκδηλώσεις, προκλήσεις ἔργα τέχνης, ὁράματα, θεάματα, ἀκούσματα, κάποια λέξη ἑνὸς φίλου κλπ.. Καὶ πρέπει νὰ εὐχαριστεῖ ὅλα αὐτά. Ἀρκεῖ νὰ ἔχει ἀναπεπταμένες τὶς ἠλεκτρονικὲς κεραῖες του, ὅπως ὁ Πατριάρχης μας, νὰ βλέπει καὶ νὰ ἀκούει καλά, νὰ ἀφουκράζεται, νὰ παρακολουθεῖ καὶ νὰ μὴν εἶναι γκαβὸς καὶ βαρύκοος, οὔτε μὲ τὸ "ἄσε ρὲ ἀδελφέ". 

Καὶ κατόπιν ἀρχίζει νὰ "σκάβει" περιμετρικὰ καὶ εἰς βάθος γιὰ νὰ ἀνακαλύψει τὸν "θησαυρό". Καὶ τί δὲν βρίσκει! Μετὰ δὲ νὰ γίνεται λάλος, ὄχι δὲ βροντόλαλος οὔτε μουγγός. 

Ἔτσι λοιπὸν καὶ μὲ τὴν ἐπικοινωνία. Τὸ σπουδαῖο αὐτὸ θέμα, ποὺ ἔχει τὶς ρίζες του στὴν ἀνθρώπινη φύση, ἰδίως σήμερα μὲ τὰ πανίσχυρα ΜΜΕ. Βέβαια ἔχει κι αὐτὴ κάποιους νόμους καὶ περιορισμούς: Μορφολογικούς, θεαματικούς, λεκτικούς, συμπεριφορᾶς κλπ. Καὶ αὐτοὺς πρέπει νὰ σέβονται οἱ "ἐπικοινωνιολόγοι" καὶ ἐπικοινωνιακοί. Εἴτε θέλουν, εἴτε οὔ. Διαφορετικὰ δημιουργοῦν ἀντιδράσεις, ἀντιθέσεις θεωρητικὲς καὶ πρακτικὲς στὰ "λευκὰ καὶ ἀγύριστα κεφάλια" καὶ μὲ ἀπρόβλεπτες συνέπειες τῆς ἀνεγκέφαλης καὶ περιφρονητικῆς προκλητικότητος καὶ ἐπιβολῆς γιὰ τὸ ἐπιθυμητὸν δι’ αὐτοὺς ἀποτέλεσμα. Διότι οἱ "σύντροφοι" εἶναι ὅπως τὰ τρωκτικά, τὰ ὁποῖα ἐκ τῆς ὁράσεως ὁδηγοῦνται στὴν ἔκκριση ὁρισμένων ὁρμονῶν ὑπὸ τοῦ ἐγκεφάλου, ὁπότε ἀγριεύουν καὶ ἐπιτίθενται κατὰ τοῦ ἐχθροῦ, βέβαια πρωτίστως ἐκ λόγων ἐπιβιώσεως. 

Πάντως στὴν ἐποχή μας μειώθηκαν κάπως ὁ Φαρισαϊσμὸς, οἱ αὐστηροὶ τρόποι καὶ τὰ πρωτόκολλα. Ὑπάρχει ἄκρατη ἐλευθερία γιὰ ὁρισμένα τοὐλάχιστον θέματα, ἡ ὁποία ἀφήνει περισσότερο ὀξυγόνο στὸ τσερβέλλο καὶ ὄχι μόνον, ἴσως καὶ παραπάνω!, πρᾶγμα ἄκρως ἐπικίνδυνο. Τοῦτο βέβαια δὲν σημαίνει ὅτι αὐτὴ ἔχει γίνει εἰλικρινὴς καὶ φιλαλήθης. Κάθε ἄλλο. Διότι τὸ γλυκὸ ψέμμα –ὄχι τὸ κατὰ συνθήκην– ὑπὸ νέας καὶ ποικίλους μορφὰς χρησιμοποιούμενο τελείως ἀνέτως κατακλύζει σχεδὸν ὅλας τὰς "διὰ βίου" ἐκδηλώσεις, τοῦθ’ ὅπερ ὁδηγεῖ τοὺς ἀνθρώπους στὴν καχυποψία, ἀπιστία, ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης καὶ ἀπομόνωση. Καὶ ἐδῶ δὲν βοηθοῦν πάντοτε οἱ γλυκανάλατες φιλοφρονήσεις καὶ ἡ "καλλίπυγος" κινησιοπρακτικὴ περὶ τὴν ὁποίαν στρέφεται ἡ ὑφήλιος ἅπασα (J.-P. Sartre), εἰς τοὺς "αἰῶνας τῶν αἰώνων". 

Ἔτσι π.χ. μπορεῖ νὰ θρονιάζεται στὴν Ὄπερα τοῦ Μονάχου πλάϊ πρὸς μίαν κυρίαν τῆς Haute-Couture, ἔστω καὶ μὲ πλαγιοτομὴν φούστας, ἕνας νέος μὲ τρυποσχισμένα καὶ ὠχροκίληδα jeans, πρᾶγμα ἀδιανόητο πρὸ πολλῶν ἐτῶν. Μπορεῖ κανεὶς νὰ μὴν χρησιμοποιεῖ Porsche, ἢ μιὰ ἁπλῆ νταλίκα, ὅπως ὁ συμπαθὴς Πάπας Φραγκῖσκος Α΄, νὰ μὴν φορεῖ πέδιλα Prada, ἀλλά "τσαρούχι ἀπ’ τὸν τόπο του κι ἂς εἶναι μπαλωμένο", καὶ νὰ κυκλοφορεῖ μὲ ποδήλατο ἢ μοτοσυκλέττα παρὰ τὴν ἐκκωφαντική της ἠχοφθορά, καὶ ἂν βέβαια τοῦ ἀφήνουν τὴν εἰδικὴ λωρίδα "οἱ ἄρκτοι τοῦ τραφίκ". 

Ἄλλωστε ἀκόμη καὶ ἡ σύγχρονος γηριατρικὴ συνιστᾶ τὰ δίκυκλα ὡς ἀπολύτως ὑγιεινὰ καὶ μηκύνοντα τὴν ζωήν, ἔστω καὶ κατὰ ἕξη μῆνες. Θὰ μοῦ πεῖτε: Γιὰ ἕξη μῆνες λοιπὸν νὰ μὴν καθιππεύσω τὸ Alfa Romeo; Ἂς μοῦ λείπει! Ἐξ ἄλλου τί σημαίνουν συχνὰ ὅλα ἐτοῦτα; Γνησίαν ἁπλότητα καὶ ρῆξιν πρὸς τὰ κατεστημένα ἢ ἐπικοινωνιακὸν λαϊκισμόν, ὄπιον τοῦ λαοῦ μὲ τὴν "ἔτσι σᾶς πάω" μανίαν ἢ show, καταλήγοντα καὶ πάλιν εἰς ἑτέραν μορφὴν τοῦ Φαρισαϊσμοῦ; 

Ὅλα λοιπὸν αὐτὰ πρέπει νὰ ἐναρμονίζονται πρὸς τὴν ἑκάστοτε περίπτωσιν, τὰς συνθήκας, τὸ περιβάλλον καὶ συμφώνως πρὸς τὸ μέτρον, τὸ ὁποῖον ἐτόνιζον οἱ ἀρχαῖοι καὶ σοφοὶ ἡμῶν πρόγονοι, διακηρύσσοντας τὸ "πᾶν μέτρον ἄριστον" καὶ προτάσσοντας τὸ "νοῦς ὑγιὴς ἐν σώματι ὑγιεῖ" ἐὰν ἐννοεῖται ὅτι τὰ δύο αὐτὰ στοιχεῖα ἐνυπάρχουν καὶ περιχωροῦνται ἀγαπητικῶς, κατὰ τὸ "πάντων χρημάτων μέτρον ἄνθρωπος" τοῦ Πρωταγόρου.