Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ ΤΟΥ ΕΛΥΤΗ: "Τα παμπάλαια πράσινα και τα χρυσά κείνα που μέσα μας έχουν παντοτινές δεκαεφτά Ιουλίου..."

Κολάζ Οδυσσέα Ελύτη

Στον Μικρό Ναυτίλο του Ελύτη η Αγία Μαρίνα έχει την τιμητική της: 

Τώρα που ο νους απαγορεύεται και οι ώρες δε γυρίζουν 

Από κήπο σε κήπο η σκέψη μου 

Δειλή σαν τριανταφυλλιά πρωτάρα 

Που αρπάζεται απ' τα κάγκελα 

Δοκιμάζει απαρχής ν' αρμόσει πάλι 

Με σταγόνων σφήνες λαμπερών 

Τα παμπάλαια πράσινα και τα χρυσά κείνα που μέσα μας 

Έχουν παντοτινές δεκαεφτά Ιουλίου 

Κολάζ του Οδυσσέα Ελύτη

Ν' ακουστεί και πάλι της Αγίας Μαρίνας το νερό στις πέτρες 

Στον Ταξιδιωτικό του Σάκο ΟΤΤΩ ΤΙΣ ΕΡΑΤΑΙ, ένα από Τα Στιγμιότυπα είναι το εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας στα Μυστεγνά της Λέσβου: 

ΜΥΤΙΛΗΝΗ 

Στα Μυστεγνά, πρωί, ανεβαίνοντας τους ελαιώνες για το εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας. Το βάρος που νιώθεις να σου έχει αφαιρεθεί σαν αμαρτία ή τύψη και χωνεύεται από το χοντρό χώμα, λες και το τραβά η μεγαθυμία των προγόνων.

Στα Ρω του Έρωτα συναντούμε το απίθανο Ντούκου ντούκου μηχανάκι. Τραγούδι, νομίζω, περισσότερο παρά ποίημα. Με την τελευταία στροφή - προτροπή για να πάμε στην Αγια - Μαρίνα. 

Χάιντε χάιντε βρε παιδιά 

       πάμε στην Αγια - Μαρίνα 

Πάμε στην Αγια - Μαρίνα 

      με την όμορφη μπενζίνα. 

Στο Άξιον εστί: 

Είδα πέρα, μακριά, στην άκρια της ψυχής μου             

                     μυστικά να διαβαίνουνε 

φάροι ψηλοί ξωμάχοι Στους γκρεμούς τραβερσωμένα κάστρα 

Τ' άστρο της τραμουντάνας Την αγία Μαρίνα με τα δαιμονικά ... 

Η Μαρίνα των Βράχων από τους Προσανατολισμούς:    

Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη - Μα πού γύριζες 

Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας 

Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους 

Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο 

Κι οι κόρες των  ματιών σου πήρανε τη σκυτάλη της Χίμαιρας 

Ριγώνοντας μ' αφρό τη θύμηση! ... 

Και τέλος, η Μαρίνα από τις Μικρές Κυκλάδες: ...   
    Μαρίνα πράσινό μου αστέρι 

Μαρίνα φως του Αυγερινού     

   Μαρίνα μου άγριο περιστέρι 

και κρίνο του καλοκαιριού.