Ο ΑΡΧΩΝ ΟΣΤΙΑΡΙΟΣ ΤΗΣ Μ.τ.Χ.Ε. ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΟΥΒΑΛΗΣ

Σήμερα, κατά την Θ. Λειτουργία στον Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελιστρίας Πατρών, ο Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος απένειμε, μετά από σχετική απόφαση και ανάθεση του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου, το οφφίκιο του Άρχοντος Οστιαρίου της Μ.τ.Χ.Ε. στον Κωνσταντινουπολίτη θεολόγο Χρήστο Τσούβαλη, ο οποίος είπε τα εξής κατά την χειροθεσία του:

Σεβασμιώτατε,

Με την πρέπουσα ευλάβεια και ευγνωμοσύνη αποδέχομαι το πνευματικό αξίωμα «του Άρχοντος Οστιαρίου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας», που με απερίγραπτη συγκατάβαση και «κατ’ ιδίαν Πατριαρχικήν φιλοτιμίαν και προαίρεσιν» της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος του Οικουμενικού Πατριάρχου Κυρίου Κυρίου Βαρθολομαίου, δίνεται σήμερα στην ταπεινότητά μου.

Ανατέθηκε από την Παναγιότητά Του η χειροθεσία μου σε Σας Σεβασμιώτατε, στον Επίσκοπο της τοπικής Εκκλησίας, να τελέσετε τη σχετική εκκλησιαστική ακολουθία και να με εντάξετε στην «τιμία και φιλογενή χορεία των Οφφικιάλων».

Μαζί με το ευεργετήριο γράμμα, Σας έδωσε η Παναγιότης Του, να φορέσω στο στήθος και τον Σταυρό του οφφικίαλου. Το Σταυρό, που δεν είναι μόνον «ο προοδοποιών και προμνηστευόμενος την Ανάστασιν», αλλ’ είναι και ο Σταυρός του μαρτυρίου του αγιωτάτου Αποστολικού και Πατριαρχικού Θρόνου.

Δώρο μοναδικό, που έρχεται από τον ιερό τόπο της μαρτυρίας και του μαρτυρίου, από το λίκνο της Ρωμηοσύνης, από τήν «Εκκλησία των του Χριστού πενήτων», από τον άσβεστο φάρο του Φαναρίου, από το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο. Δώρο, με το οποίο καλούμαι εγώ ο ελάχιστος να γίνω ένας από τους κυρηναίους του Πατριαρχικού Θρόνου.

Σεβασμιώτατε,

Κάθε οφφίκιο του Οικουμενικού Θρόνου συνοψίζει μία διακονία αιώνων, τιμημένη από μυριάδες ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών, που πρόσφεραν στην Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως τη συμπαράστασή τους, για τη σωστική πορεία της μέσα στην Ιστορία. Ο δε Σταυρός ήταν και είναι ο ασίγητος άμβωνας της Μητρός Εκκλησίας, γι’ αυτό και οι φέροντες Αυτόν οφείλουν να εργάζονται αόκνως, να ομιλούν, να κηρύττουν και να θεολογούν για την αυθεντικότητα της «Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας».

Ως εκ τούτου η αρχοντική καταξίωση του αξιωματούχου του Οικουμενικού Θρόνου είναι οφειλή μεγάλη, χρέος υψηλό, καθήκον θεοφιλές και πορεία ατελεύτητη, γι’ αυτό και μαζί με τη θεραπεύουσα τα ασθενή και αναπληρούσα τα ελλείποντα Θεία Χάρη του δωροδότου Τριαδικού Θεού, και τις πρεσβείες του προστάτου και πολιούχου μας Πρωτοκλήτου Αποστόλου Αγίου Ανδρέου και όλων των Αγίων, Οσίων και Εθνομαρτύρων της Αχαΐας, επικαλούμαι και τις θεοπειθείς ευχές Σας Σεβασμιώτατε, για να αναδειχθώ άξιος της τιμής, που μου γίνεται σήμερα από τη Μητέρα Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία και τον Προκαθήμενό της, προς τους οποίους τόσα πολλά οφείλω και τόσο ολίγα ανταπέδωσα. Η ευλογημένη αυτή στιγμή της ζωής μου, αποτελεί ομολογουμένως σημαντικό σταθμό στην προσωπική μου ζωή και πορεία και είναι πέρα από καιρός αυτεπίγνωσης και τιμής, καιρός δέσμευσης και υπόσχεσης.

Υπόσχομαι λοιπόν ότι θα προσπαθήσω, ως τα­πεινό μέλος της Μητρός Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας και της τοπικής Εκκλησίας των Πατρών, να δικαιώσω τις ευχές και τις χρηστές ελπίδες της Παναγιότητός Του και να φανώ αντάξιος της τιμής και της αγάπης του Ποιμενάρχου της πόλεως του Πρωτοκλήτου των Αποστόλων. Θα συνεχίσω να αγωνίζομαι και να προβάλλω το μεγαλείο και την αποστολή της ενιαίας και αδιαίρετης Ορθόδοξης Εκκλησίας και δεν θα παύσω να αγωνίζομαι για να ελαφρώσω τη σταυρωμένη Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως από τις θλίψεις και τα προβλήματά της και να διακονώ τον περιούσιο και πιστό λαό της Επαρχίας των Πατρών, κατά το μέτρο των δυνατοτήτων μου, με την άδεια και τις ευλογίες του Σεπτού Ποιμενάρχου μας.

Σεβασμιώτατε,

Δεχθείτε μαζί με τα σέβη και τις πολλές και εγκάρδιες ευχαριστίες μου και τις ταπεινές μου ευχές για να έχετε υγεία και να συνεχίσετε για πολλά χρόνια να εκπληρώνετε απρόσκοπτα το έργο της μαρτυρίας του Θεού για το καλό της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας και τη διακονία του περιούσιου λαού της Θεόσωστης Επαρχίας Σας.