Η Έκθεση "ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ" του εικαστικού Χρήστου Μπάρλου στο Κέντρο Λόγου "Αληθώς" στο Βανάτο της Ζακύνθου (ΦΩΤΟ)

Το Μορφωτικό Κέντρο Λόγου Ενορίας Βανάτου εν Ζακύνθω "Αληθώς", επιμένοντας πολιτισμικά, πασχίζοντας μάλιστα να επανακάμψει στη σχέση του με τους πολυπληθείς φίλους και θιασώτες του, μετά τη μακρά περίοδο εγκλεισμών και περιορισμών λόγω Πανδημίας, πραγματοποιεί Έκθεση Ζωγραφικής και Γλυπτικής του εικαστικού Χρήστου Μπάρλου. 

Τα δημιουργήματα του ευαίσθητου κι έγκριτου Καλλιτέχνη εκτίθενται στην έδρα του "Αληθώς" στο Βανάτο, απέναντι από τον Καμπαναριό της Παναγούλας. 

Με την ανύστακτη φροντίδα του εμπνευστή και ποιητού του "Αληθώς", π. Παναγιώτη Καποδίστρια και με την πολύτιμη αρωγή σε πολλά επίπεδα του Ιωάννη - Πορφύριου Καποδίστρια. 

Μέσα από πέντε πορτρέτα ζακυνθινών λογοτεχνών και δεκαοχτώ γλυπτά από πέτρα και μέταλλο, ο υποψιασμένος επισκέπτης έχει την ευκαιρία να ανακαλύψει την πορεία του εικαστικού από την γλυπτική στη ζωγραφική και την ανάγκη του για συνεχή καλλιτεχνική αναζήτηση και δημιουργία. 

Η δράση αποτελεί μέρος των εορτασμών για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, καθώς γίνεται ιδιαίτερη μνεία στις μορφές των δύο Εθνικών Ποιητών της Ελλάδας, Δ. Σολωμού και Α. Κάλβου. 

Τα Εγκαίνια της Έκθεσης πραγματοποιήθηκαν το βράδυ του Σαββάτου, 12 Ιουνίου 2021, με ικανοποιητική προσέλευση φιλότεχνων, λαμβάνοντας όλοι τα απαιτούμενα μέτρα πρόληψης έναντι του κινδύνου εκ του κορωνοϊού. 

Μεταξύ των ανθρώπων των Γραμμάτων και των Τεχνών, διακρίναμε τον νέο Πρόεδρο του Δ.Σ. του Μουσείου Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων Διονύση Σέρρα και την Διευθύντρια Κατερίνα Δεμέτη, τον συγγραφέα και ιστορικό ερευνητή Νίκια Λούντζη, τον Αυστριακό Δρ Wolfgang Löhnert, Project Manager της εν Ζακύνθω Sommerakademie Griechenland (SOAK) και πολλούς άλλους. Όλοι είχαν λόγους θαυμασμού και επιβράβευσης να εκφράσουν τόσο για την αποτυπωμένη ευαισθησία του Καλλιτέχνη Μπάρλου πάνω στον καμβά ή στην πέτρα, όσο για τις δράσεις του "Αληθώς".

Υπενθυμίζεται ότι η Έκθεση λειτουργεί κάθε Τετάρτη, Σάββατο και Κυριακή, από τις 8 μέχρι τις 10 το βράδυ ή κατόπιν συνεννοήσεως μέχρι τις 11 Ιουλίου 2021. 

«Μεγάλο δώρο σε μας πάνσοφου θεού η τέχνη» 

Μένανδρος 

Μόνιμος (επί μισό περίπου αιώνα) «Εγκάτοικος» στη γη των ποιητών και των ζωγράφων (και όχι μόνο) ο γνωστός και εκλεκτός Εικαστικός καλλιτέχνης Χρήστος Μπάρλος, (γέννημα του Αιγαίου κι ώριμος τρόφιμος του Ιονίου), σεβόμενος το αξιοτίμητο πολιτιστικά Χθες και διδασκόμενος ουσιαστικά από εύηχες ή υψίτονες «φωνές» του παρελθόντος και της εποχής μας, ζει ποιοτικά και δημιουργικά το Σήμερα. «Συν-ομιλητής» εκλεκτικός κι εκφραστικός αλλοτινών πνευμάτων ή μορφών του Λόγου και σύγχρονων φίλων - συνοδιτών, εμπνεόμενος για τα ζωγραφικά και γλυπτικά -έντεχνα- «γεννήματά» του από πρόσωπα γνωστά ή άγνωστα κι από της Φύσης υλικά ή κατάλληλα για «μεταμόρφωση» ευρήματα.

Δίνοντας και κερδίζοντας τον δικό του προσωπικό αγώνα, παραμένει ιδεολογικά, βιωματικά και τεχνοτροπικά, ένας σύγχρονος ή μοντέρνος καλλιτέχνης, χωρίς ακρότητες ή υπερβολές του καιρού μας, όντας γνώστης της πορείας και της εξέλιξης της Τέχνης, με χρήση στοιχείων ποικίλων, όπως διάφορα έντονα χρώματα, σχέδια ή σχήματα ορισμένα η διακριτικά. 

Μορφές ή πρόσωπα αλλοτινά ή σύγχρονα, τωρινά, οικεία, γνώριμα ή όχι και με υλικά από τον πρόσφορο κόσμο του Περιβάλλοντος (πέτρες, ξύλα, μέταλλα), δουλεμένα ή σμιλεμένα μαστορικά και ευρηματικά, αυτοτελώς ή σε συνδυασμό μεταξύ τους, με τόνους λίγο πολύ ποιητικούς, με όψη «ομιλητική» η επικοινωνιακή, έτσι ώστε το αρχικά άψυχο υλικό να μετατρέπεται από τον καλλιτέχνη σε πλάσμα καθαρά ή συμβολικά έμψυχο, ικανό να γοητεύσει, να συγκινήσει, να προβληματίσει ή να διδάξει κάθε ευαίσθητο νοήμονα και καλοπροαίρετο φιλότεχνο θεατή, παρατηρητή ή κριτή του.

Διονύσης Σέρρας

 

Η καλλιτεχνική παρουσία του Χρήστου Μπάρλου στον εικαστικό χώρο τα τελευταία τριάντα χρόνια αποτυπώνεται με Ζωγραφική και Γλυπτική. Με τολμηρούς πειραματισμούς και με γερή τεχνική, όπως και με έμφυτη πλαστική διάθεση, πηγαινοέρχεται ανάμεσα στο χρωστήρα και την σμίλη, δημιουργώντας μια κοινωνία πολύχρωμων προσώπων και πέτρινων γλυπτών που διακρίνονται για την αισιοδοξία, την εσωτερική βεβαιότητα και τη χρωματική ευαισθησία του δημιουργού τους, παράλληλα με την απεικόνιση της προσωπικότητας, των συναισθημάτων και του ψυχικού κόσμου των «προσώπων» του. 

Σαν μια δοξολογία του ανθρώπου και των έργων του, στην εικαστική του Έκθεση με τίτλο «συνομιλίες», πέντε ζωγραφικά έργα - προσωπογραφίες - ζακυνθινών ποιητών- λογοτεχνών, «συνομιλούν» με δεκαοκτώ μικρού μεγέθους νέα αλλά και παλαιότερα γλυπτά, υπομνηματίζοντας τη σχέση της φύσης με την εξέλιξη της νοημοσύνης του ανθρώπου και την αρμονική συνύπαρξη των Καλών Τεχνών με την ποίηση και την λογοτεχνία. 

Γιώργος Φιορεντίνος

Προσεγγίζοντας την καλλιτεχνική δημιουργία του Χρήστου Μπάρλου ακόμα μία φορά, μέσα στην μικρή αλλά συγκινητικά φιλόξενη αίθουσα του ΑΛΗΘΩΣ, μάς δίνεται η ευκαιρία να απαντήσουμε επιτέλους στο ερώτημα: Ζωγράφος ή Γλύπτης; 

Επηρεασμένοι από την προβληματική του Gothold Ephraim Lessing, στο περίφημο έργο του “Λαοκόων ή Περί των ορίων της Ζωγραφικής και της Ποιήσεως” (Βερολίνο, 1766), το οποίο αριστοτεχνικά μετέφρασε στη δημοτική (!) ο Αριστομένης Προβελέγγιος, το 1902, για τα όρια μεταξύ των τεχνών, καταλήγουμε ότι, τα εκφραστικά όρια διαφορετικών τεχνών έχουν ένα ενδιαφέρον πεδίο διερεύνησης των εκφραστικών ορίων όχι διαφορετικών καλλιτεχνικών μορφών αλλά διαφορετικών τρόπων διατύπωσης ενός ενιαίου γλωσσικού ιδιώματος. 

Kαι είναι το ενιαίο γλωσσικό ιδίωμα που συνδέει τα ζωγραφικά και γλυπτικά έργα της έκθεσης, έργα που δονούνται από τα ίδια πνευματικά χαρακτηριστικά, αποπνέουν την ίδια ήρεμη δύναμη και μεταμορφώνουν τα στοιχεία της Ζακυνθινής Φύσης από την οποία ο Δημιουργός εμπνέεται, προβληματίζεται και αποτυπώνει είτε με το χρωστήρα είτε με τη σμίλη του. 

Έτσι δίπλα στις αρχετυπικές μορφές που εκμαιεύει από το ξύλο, την πέτρα και το σίδερο, η Αγία Τριάδα της Ζακυνθινής Ποίησης: Σολωμός - Κάλβος - Φώσκολος, η οποία συντίθεται αρμονικά μέσα από φωβιστικά χρώματα απαράμιλλης ζεστασιάς και λάμψης. Το προσωπικό στοιχείο κατατίθεται με τις άλλες δύο αναγνωρίσιμες μορφές, των Σύγχρονων, των (Α)Ιόνιων Συνομιλητών, των Φίλων. Πορτρέτα φιλοτεχνημένα με αγάπη, φωτίζουν την ανθρώπινη πλευρά του καλλιτέχνη, που τους τοποθετεί ισάξια δίπλα στους Μεγάλους για να τονίσει τη συνέχεια, τη διαδοχή, τη βαρύτητα που έχει το πνευματικό παρόν της Ζακύνθου δίπλα στο ένδοξο παρελθόν. 

Παρόν και Παρελθόν, Ζωγραφική και Γλυπτική, συνομιλούν ισάξια και δίνουν επιτέλους την απάντηση: και Ζωγράφος και Γλύπτης, αλλά πάνω από όλα Καλλιτέχνης, που με την Τέχνη του αποτυπώνει με ευαισθησία τις άυλες δονήσεις της ψυχής του/μας.

Κατερίνα Δεμέτη